Hefnd hryðjuverkaþjóðar í norðri

Ég sat sæl við tölvuna í gærkvöldi þegar Celine Dion hóf upp raust sína og söng lagið All by myself í fjarstýringarlausu sjónvarpstækinu í bókaherberginu. Fyrsta hugsun mín var sú að erfðaprinsinn væri að reyna að drepa mig (hann var á fjarstýringunni í stofunni) en svo mundi ég eftir ættgengri óbeitinni á CD og vissi að hann hefði sofnað í leisíboj . Ég nennti ekki að standa upp og slökkva þótt líðan mín versnaði hratt. Ég var í spennandi net-lúdói ... og ákvað að afplána lagið, guði sé lof. Ég fann nefnilega hvernig illskan, grimmdin og mannvonskan náði tökum á mér smám saman og fylltist sturlaðri bræði yfir meðferð Evrópu á okkur, litla sæta landinu sem er í rjúkandi rúst og það yfir nokkrum skitnum þúsundum milljarða. Á meðan Celine veinaði í svona þúsund mínútur fæddist snilldarhugmynd sem þýðir að við gætum slegið milljón flugur í einu höggi! Ég set hana hér fram og spyr þjóðina mína: Hvernig væri ef við tækjum okkur til og hreinlega sigruðum í Evróvisjón-söngvakeppninni næst?

Ég á reyndar eftir að útfæra þetta aðeins betur en sé fyrir mér fallegt ungmenni með Bamba-augu syngja fyrir hönd Íslands hrærandi lag um einsemd þjóðar, blankheit, einelti, afleiðingar hryðjuverkalaga og sár vonbrigði vegna örugga sætisins í öryggisráðinu þangað til annað kom í ljós. Viðlagið gæti verið: „We are so sorry, we are so sad!“ Djöfull verður gaman að sjá evrópska áhorfendur grenja úr sér augun.

Ég veit að fæstir Íslendingar munu hafa efni á því að vera með síma næsta vor þannig að við yrðum að hafa dómnefnd. Hún á að sjálfsögðu að gefa Bretum 12 stig, Dönum 10 stig, Hollendingum 8 stig og svo framvegis, bara til að sýna hversu stórhuga og full fyrirgefningar við værum. Það yrði líka sem salt á sárin hjá þessum fyrrum vinaþjóðum okkar.

Svo þegar við höldum Evróvisjón í Laugardalshöllinni vorið 2010 þá getum við nýtt okkur alíslensk efnavopn. Mér dettur í fljótu bragði í hug að hafa eingöngu þorramat og mysu til sölu í sjoppunni í Höllinni og skreyta salinn með opnum harðfiskpokum.

Annað: Allir útlendingar kaupa lopapeysu og við getum undirbúið þetta ef við byrjum strax, og hvert og eitt okkar prjónað peysu úr illgirni* og djöfull* (*Halldór frændi).

Þegar síðan sigurvegarinn frá síðasta ári, 2009, kæmi svo fram á sviðið til að syngja gamla vinningslagið myndi hann svipta af sér listavel gerðri grímunni (Össur hf?) og í ljós kæmi ... Silvía Nótt.

Gáfulegt komment bloggvinar og skemmtilegt sumarævintýri

Skýjað en skyggni ágætt yfir hafið til Reykjavíkur og upp í Lyngháls þegar klukkan er orðin níu og ég ætti að vera sest við skrifborðið mitt eldhress á föstudegi ... Yfirleitt sef ég eins og vært ungbarn allar nætur en vaknaði tvisvar í nótt og hef ekkert getað sofið síðan kl. 6. Orsökin er klikkaður kláði í andlitinu og heima sit ég löðrandi í kremum og grisjum.

Fékk sérlega gáfulegt komment frá bloggvini og hefur það dregið heilmikið úr þjáningunum ... Þau Hákon krónprins af Noregi og eiginkona hans, Mette-Marit, fóru í sjónvarpsviðtal 8. maí 2002 og sátu förðuð úti í sólinni í 75 mínútur með þessum nákvæmlega sömu afleiðingum nema ég slapp við hornhimnuskaða, örugglega rétt svo ... Rut, þessi nýja uppáhaldsbloggvinkona mín, sagði m.a.: „Blandan var su sama og hja ther, smink og solarljos/ljoskastarar. Sannar thetta ekki bara ad thu ert edalborin?“

Þetta eitt og sér hefði líklega ekki nægt til að sannfæra mig en þegar þetta bætist við hið nánast ómögulega þegar við Elísabet II Englandsdrottning lentum báðar í því um svipað leyti að fá ókunnan mann á rúmstokkinn sitt í hvoru landinu, þá er þetta sönnun. Það er líka undarleg tilviljun að þyrlupallur er við hlið himnaríkis.

Langar að vekja athygli á því að nokkur pláss eru laus tímabilin 23/7-29/7 (10-12 ára börn) og 30/7-5/8 (12-14 ára börn) í frábæru sumarbúðunum hennar Hildu systur, Ævintýralandi á Kleppjárnsreykjum. Kreppan hefur ýmsar birtingarmyndir. Ekki eitt eða tvö, heldur nokkur börn, hafa hætt við að koma því að einhverjar ferðaskrifstofur bjóða upp  á svo einstök kjör að nokkrir, sem ætluðu að senda börnin sín í sumarbúðirnar, stukku á freistandi tilboð til að fylla upp í laus sæti sem aðrir höfðu hætt við og þá var hægt að lækka ...

 

Þetta myndi eflaust litlu skipta ef Ævintýraland nyti milljóna, jafnvel tugmilljónastyrkja frá ríki, borg og einkaaðilum á ári hverju, eins og samkeppnisaðilarnir. Hildu munar um því um hvert barn, enda dýrt að reka svona metnaðarfulla starfsemi svo vel sé. Upplýsingar má finna á www.sumarbudir.is og svo er auðvitað hægt að lesa sér til um einstaka starfsemina á sumarbúðablogginu, www.sumarbudir.blog.is.

Þetta eru frábærar sumarbúðir sem hafa starfað í tíu ár við góðan orðstír og hafa þúsundir barna notið þess að dvelja þar. Börnin geta m.a. valið á milli námskeiða í leiklist, grímugerð, dansi, myndlist, kvikmyndagerð, íþróttum og fleira, það er t.d. karaókíkeppni í hverri viku, húllumhædagur, diskó o.fl. og svo frábær lokakvöldvaka þar sem börnin sýna afrakstur námskeiðanna. Svo er æðisleg sundlaug á staðnum. Ég vona innilega að Hilda nái að fylla þessi pláss en annars hefur aðsókn verið góð í sumar.

Gott að koma heim í "kvenlega" kvennamorðklúbbinn

Það var frábært að koma heim. Kettirnir mjálmuðu í hálftíma og þar sem ég kann kattamál veit ég að Kubbur og Tommi skömmuðu mig fyrir að vera svona lengi að heiman, heilmarga daga. Svo sögðust þau vera sársvöng og þá skellti erfðaprinsinn upp úr enda hefur hann dekrað við þau í fjarveru minni í mat og drykk.

Mikið umferðareftirlit var og var erfðaprinsinn stoppaður á leiðinni í sumarbúðirnar að sækja mig. Alltaf missi ég af öllu svona skemmtilegu, ég hefði a.m.k. mælst með vöfflur í blóðinu. Við vorum reyndar stoppuð í vetur á leið heim á Skaga eftir Útsvarsþátt númer 2 enda á föstudagskvöldi. Nú er löggan með mikil umsvif vegna Bíladaga á Akureyri og enginn er óhultur, sem betur fer. Flott hjá löggunni. Við erfðaprins rétt sluppum við alla umferðina að norðan og var beinn og breiður vegur heim á elsku Skagann. Góða veðrið var greinilega á Kleppjárnsreykjum, sól og blíða, en um leið og við nálguðumst þjóðveg 1 hjá Borgarfjarðarbrúnni var orðið skýjað og stöku regndropi féll.

Mikið var þetta notaleg helgi þrátt fyrir að hafa verið umkringd 80 hressum og kátum börnum. Eins gott að ég vinn ekki í sumarbúðunum, ég yrði gjörsamlega hnöttótt á nokkrum vikum. Maturinn er allt of góður. Fólk er enn að hringja og skrá inn börn og þannig mun það vera fram eftir sumri. Það er enn eitthvað laust í viku 5 og 6, held ég. Frábær starfsemi þarna og gaman að sjá krakkasnúllurnar blómstra. Það hefði verið gaman að vera í kvöld og fylgjast með lokakvöldvökunni, sjá stuttmyndina sem Davíð frændi flissaði svo yfir þegar hann var að klippa hana en hún fjallar um dularfullan stein og ræningja. Handritið samið af krökkunum sem leika í henni líka. Einn glæpóninn var í gamalli kápu af mömmu, mjög heimilislegt!

Ég lauk við bókina Morðin í Betlehem í sveitasælunni og þetta er dúndurbók. Hefði viljað ögn meiri yfirlestur á bókinni en hún var svo góð að nokkrar stafsetningarvillur skemmdu ekkert fyrir mér. Það var gaman að fá innsýn inn í framandi menningarheim og fylgjast um leið með miðaldra kennara leysa morðmál.

Nú er komið að „saumaklúbbs“-þættinum, eins og Stöð 2 auglýsir hann, eða Kvennamorðklúbbnum. Hann á að vera sambland af Sex and the City og Cold Case. Ég hef lesið bækurnar og það er ekkert um tísku í þeim eða gömul óleyst mál. Bara fjórar klárar konur sem taka höndum saman og leysa fersk morðmál. Vona að þáttunum verði ekki klúðrað í eitthvað bull! Well, nokkrar mínútur búnar ... veit ekki alveg hvað mér finnst, ég sit alla vega ekkert stjörf yfir honum!

Held ég sé sammála Stöð 2, ekki þeim að kenna að þættirnir eru svona „kvenvænlegir“ og fullir af tilfinningum. Mjúkir, sexí og konurnar kláru úr bókunum svolítið óöruggar með sig og hikandi, ekki mjög fagmannlegar, kasta upp þegar þær sjá lík og svona ... Líklega þykir það bera vott um kvenleika og hljóti að höfða til kvenna. Klára að horfa á þennan fyrsta þátt en sýnist að sunnudagskvöldin verði sjónvarpslaus að mestu í sumar ... reyni kannski að ná fótbolta, fréttum, Monk og Boston Legal. Heheheh

Framtíðarflugróbótsmynd, Evróvisjón og áfram Noregur!

Ákvað að horfa á eina hasarmynd fyrir svefninn. Fyrir valinu varð spennuframtíðarmynd á Stöð 2 um flugmannsróbót og ævintýri hans, Háloftaógnir heitir hún. Ætlaði að finna nafn hennar á ensku en um leið og klukkan slær 12 á miðnætti getur maður ekki skoðað laugardagsdagskrána á stod2.is þótt margir klukkutímar séu eftir af henni. Bara sunnudaginn. Stór galli að geta ekki kíkt aftur í tímann. Erfðaprinsinn bjargaði því!
Áhuginn á myndinni minnkaði jafnt og þétt en ég hélt áfram að hlusta með öðru. Þarna komst ég endanlega að því að orðið Lady er blótsyrði en mig hefur lengi grunað það. Fjórir orrustuflugmenn; róbót, kona, svartur maður og hvítur maður. Róbótinn var fastur við flugvél sína en ekki fólkið. Einu sinni á hlaupum út í vélarnar stoppaði konan við dyrnar að flugmóðurskipsþilfarinu, hleypti mönnunum á undan sér og sagði hæðnislega við þá: „Ladies first!“ Og þeir urðu voða spældir, samt svona í gríni. Hver vill láta líkja sér við konu?

Ekki held ég að konan hafi fattað að hún gerði þarna lítið úr helmingi mannkyns ... en hún fékk alla vega borgað fyrir það og svo samdi hún þessa setningu ekki sjálf, heldur einhver sem heldur að reynsluheimur kvenna sé eins og í LU-kexauglýsingunni, svona voða vitlausar, krúsílegar konur sem vita ekkert meira spennandi í lífinu en kexgetraun eða að horfa á rómantíska þætti, myndir og svona (þetta var líka lúmsk árás á Stöð 2 og SkjáEinn). Konur eru náttúrlega best geymdar í tilfinningasulli, þær heimta ekki jafnrétti og betri laun á meðan. En alla vega ... flugmannsróbótinn bjó yfir gervigreind og ákvað að gera árásir á ýmis skotmörk í stað þess að hlýða yfirmönnum, drap meira að segja flugmann númer 3, þennan svarta, í sjálfsvörn að vísu, það átti að eyða honum fyrir óhlýðnina. Flugmaður 2 þurfti að nauðlenda í Kóreu en flugmanni 1 tókst að tala róbótinn til svo hann varð voða góður og hjálpaði honum að bjarga flugmanni 2, konunni sem flugmaður 1 elskaði. Vondi yfirmaðurinn á flugmóðurskipinu reyndi að láta skapara róbótsins eyða öllum gögnum og líka að hefta för flugmanns 1.

Tók ekki alveg eftir því hvað gerðist næst en flugmaður 1 dreif sig í blálokin í að biðja um hönd flugmanns 2. Áður hafði hann farið á trúnó við flugmann 3 sem sagði honum að ef hann léti í ljós ást sína á henni myndi hann eyðileggja framadrauma hennar í flughernum því að tveir flugmenn mættu ekki vera saman þótt flugmaður 2 væri afar kyssilegur. Þetta var sem sagt hálfgerð femínistabeljumynd með undirliggjandi karlrembu. Hefði frekar verið til í Arnie eða Bruce ...

Veit ekki hvað erfðaprinsinum fannst um myndina en hann hafði alla vega aldrei séð hana áður. Eina sem stóð upp úr dagskrá kvöldins var Alla leið með Páli Óskari og dómurunum frábæru. Mikið er gaman að því hvað mikil stemmning er fyrir Evróvisjón. Ég hlakka hrikalega til á laugardaginn.

Nú rifjaðist fyrir mér að það er u.þ.b. ár síðan nágranni minn í risíbúðinni hinum megin kíkti í óvænta heimsókn sem olli því að Evróvisjónmaturinn minn brann aðeins og ég missti af byrjun söngvakeppninnar. Beiskjan er alveg horfin en ég ætla samt til öryggis að taka síma og dyrabjöllu úr sambandi á laugardaginn, vera með hlaðborð af mat handa okkur erfðaprinsi og köttum og njóta Evróvisjón í ræmur.

Ætla að halda með norska laginu, næst á eftir því íslenska, af því að ég skrifaði þannig um Norðmenn í færslu nýlega að Norðmaður nokkur, búsettur á Íslandi, hélt að mér væri alvara. Norðmenn eru bara svo góðir að enginn trúir illu upp á þá og þess vegna liggja þeir vel við höggi.

Sögurnar sem strætósamferðakona mín sagði mér voru samt dagsannar ... en þær segja auðvitað ekkert um heila þjóð ... sem var misheppnaði djókurinn minn. 

Áfram Noregur!

Mæðradagur, pókerfés og elsku bestu sumarbúðirnar

Til hamingju með mæðradaginn,“ sagði erfðaprinsinn og brosti sætt. „Hmrpr... hvar er gjöfin?“ svaraði ég beisk. Þegar erfðaprinsinn fékk að fara á námskeið í Heimspekiskólanum í fornöld lærði hann bæði að rífa kjaft á kurteislegan hátt og svara fyrir sig af lamandi lymsku. „Ég er að spara fyrir rándýrri afmælisgjöf handa þér, móðir góð,“ sagði hann með pókerfés á andlitinu. Og ég lamaðist af lymskunni, hehehehehe.

Talandi um pókerfés. Eitt kvöldið um helgi sat ég við tölvuna og beið eftir þætti á SkjáEinum sem ég ætlaði að horfa á undir svefninn, einhverja kærkomna endursýninguna á uppáhalds-einhverju. Í tækinu mallaði pókerþáttur og þótt sjónvarpið væri lágt stillt heyrði ég hvað var í gangi. Ég hló upphátt þegar annar þulurinn endurtók í sífellu að hann væri að fara út að borða með einum keppandanum og líka þegar keppendur settu upp enn meiri fýlusvip yfir því að einn þeirra, sem vann pottinn, lyfti annarri augnabrúninni í fögnuði sínum ... því að þessir gaurar hafa andstyggð á því þegar einhver hreykir sér yfir sigri. Þetta er jafnvel betra skemmtiefni en á annarri góðri sjónvarpsstöð. Dæmi: Erlendi predikarinn: „Jesus was a scapegoat.“ (blóraböggull). Íslenski þýðandinn: „Jesús var geit.“

Talandi um Jesú ... nú hefur allt verið vitlaust í bloggheimum yfir því að kennari fyrir austan neitaði að eyða dýrmætum kennslutíma í að dreifa bæklingi um kristilegar sumarbúðir. Hildu systur, sem rekur Sumarbúðirnar Ævintýraland, datt þetta einu sinni í hug og fékk leyfi til að senda bæklinga um sumarbúðirnar í skólana. Það skilaði sér ákaflega vel en nokkrir skólastjórar voru þó tregir til og neituðu þessu. Síðan hefur hún bara sent bæklingana með Íslandspósti og borgað fyrir ... og engan smápening. Mér finnst það rétt hjá henni, kennarar eiga ekki að vera í hlutverki bréfbera, hver kennslustund er mikilvæg. Þar fyrir utan fá kristilegar sumarbúðir (veit ekki með þessa fyrir austan) háa styrki frá bæði ríki og borg og einnig fjársterkum aðilum sem vilja styrkja barnastarf. Í fyrra fékk t.d. Vatnaskógur 50 milljónir í uppbyggingarstyrk. Vissulega er flott að styrkja barnastarf en mér hefur alltaf þótt ósanngjarnt að styrkja bara KFUM og skátana, þessa tvo af þremur stærstu sem eiga í samkeppni. Tek það fram að dúllurnar okkar í Vatnaskógi eru vinir okkar og það var mjög gaman að fá nokkra starfsmenn þaðan (í fríi) í heimsókn eitt árið. Þeir reyndu mikið að stela Sigurjónu matráðskonu og sundlauginni frá okkur ... og við reyndum að plata þá til að verða eftir og fara að vinna í Ævintýralandi, þeir voru svo yndislegir!!!  Eða þannig, allt í mestu vináttu. Frændi okkar Hildu var um tíma sumarbúðastjóri í Vatnaskógi og leitun er að vandaðri manni en honum.

Skráning hefur verið mjög góð hjá Hildu minni og stutt í að fyllist. Sumarbúðirnar hennar eru óháðar í trúmálum og eina trúin sem boðið er upp á er að fá börnin til að trúa á sjálf sig í leik og starfi. Námskeiðin eru frábær; grímugerð, leiklist, myndlist, kvikmyndagerð, íþróttir, ævintýranámskeið og söngur/dans. Börnin semja handritin sjálf og skipa í hlutverk, t.d. í leiklist, grímugerð og kvikmyndagerð. Ég held samt að það sem hefur gert starfsemina svona farsæla sé frábært starfsfólk, sami grunnurinn ár eftir ár eftir ár. Sérstakir umsjónarmenn (fullorðnir) halda t.d. utan um c.a. 10 barna hóp hver og geta börnin leitað til hans/hennar allan tímann. Hann borðar t.d. með þeim morgunverð, heldur hádegisfund með þeim og les kvöldsögu fyrir þau. Í sumar koma aftur tveir gamlir umsjónarmenn sem hafa verið í læknisfræði í Ungverjalandi síðustu árin, það verður æðislegt að hitta þær aftur.

Svo er enginn sendur heim þótt hann fái ælupest (nema foreldrarnir heimti það), heldur fær viðkomandi að jafna sig og það tekur yfirleitt ekki nema hálfan dag. Einn fullorðinn á hver fimm börn er galdurinn, enda vill Barnaverndarstofa hafa það þannig. Þegar sumarbúðirnar voru á Hvanneyri veit ég að fólkið þar kveið fyrir að fá stóra barnahópa eins og engisprettufaraldur yfir svæðið en svo varð fólkið bara ekki vart við neitt. Börnin fá aldrei að valsa ein um, alltaf pössuð, meira að segja eru næturverðir allar nætur til að passa upp á krúttin. Það verður að vera mögnuð gæsla þegar um 100 börn eru samankomin og þótt þau væru miklu færri. Svo er gaman að segja frá því að börn með hegðunarerfiðleika hafa alltaf smollið inn í hópinn og skiptir ekki máli hvort er ofvirkni, einhverfa eða hvaðeina, og gengur alltaf rosalega vel með þau. Ég man eftir heyrnardaufum strák sem kom einu sinni og hann var svo glaður þegar hann gat tjáð sig við Þóru starfsmannastjóra og Heiðu umsjónarmann á táknmáli sem þær tala reiprennandi. Maturinn er líka hrikalega góður (ef maður er barn ... urrrr), ég var reyndar orðin ansi leið á grilluðum pylsum á laugardagskvöldum sl. sumar en krakkarnir alsælir.

Svo semur Hilda alltaf eitt leikrit á ári sem starfsfólkið leikur við mikinn fögnuð krakkanna en þótt það sé fyndið er alltaf mikið forvarnargildi í því. Einu sinni man ég eftir sálfræðingi sem sagði í sjónvarpinu að sama hversu vel börn væru vöruð við að fara aldrei með ókunnugu fólki ... þá þyrftu þau að geta sett sig inn í aðstæðurnar. Það var einmitt sýnt þegar maður, starfsmaður sjónvarpsþáttarins, sagði nokkrum börnum, sem höfðu verið vöruð við ókunnugum, að það væru sætir hvolpar í bílnum hjá honum ... og þau eltu öll. Ég sagði Hildu frá þessu og næsta leikrit fjallaði um þetta og voru börnin ótrúlega spennt þegar eitt barnið í leikritinu var næstum farið með hvolpamanninum, þau hrópuðu varnarorð og lifðu sig inn í þetta ... algjör snilld.

Úps, ég ætlaði ekki alveg að missa mig ... ég er bara svo hrifin af starfseminni þarna og allri uppbyggingu. Fer ekki ofan af því að þessar sumarbúðir séu með þeim bestu í heiminum. Þótt þær séu fjársveltar ... en ef allir sætu við sama borð og enginn fengi styrki þá ríkti meira réttlæti. (www.sumarbudir.is)

Viðburðadagar á Skaganum

Hátíðin á Safnasvæðinu í dag heitir Viðburðadagar. Kvennakór Akraness verður með flóamarkað inni í Steinasafninu og ýmislegt fleira verður skemmtilegt í gangi þarna, eins og spákonurnar ódýru. Ég kíkti á skessuhorn.is og akranes.is til að fá dagskrána en harla lítið var á því að græða. Innan skamms, eftir snilldarlaugardagsbað verður rokið á staðinn með erfðaprinsinn í eftirdragi. Mía systir er því miður lasin og kemst ekki, eins og hún var búin að hlakka til, en hún er í Kvennakórnum guðdómlega.

Ég fór einu sinni í opinbera heimsókn á Steinasafnið ásamt ljósmyndara. Safnstjórinn sagði mér frá mörgu athyglisverðu, m.a. því að eldri maður kæmi reglulega í safnið, ekki bara til að skoða steinana, heldur sagði hann að návistin við þá hefði svo fjári góð áhrif á meltinguna. Hálftímastopp ... og allt færi af stað ... hehehehe. Hann var ekki að tala um sveskjuböku kaffihússins á staðnum.

Sýnist vera ágætis gluggaveður í dag sem þýðir að annað hvort fer maður vel klæddur út eða tekur með sér glugga til hlífðar. Jamm.

Baggalútar og Norrisar

Eins og flestir aðrir Íslendingar kíki ég reglulega á Baggalútana mína, www.baggalutur.is.  Ég féll fyrir þeim þegar ég sá fyrir nokkrum árum fréttina: Kona nær bílprófi. Sá einstæði atburður ...
Hér til hægri er nýlegt skrípó frá þeim:

 

Nokkrir Norrisar í vikubyrjun:

Það tekur Chuck Norris 20 mínútur að horfa á 60 mínútur.

Chuck Norris byggði Róm á einum degi.

Chuck Norris á ekki eigið hús. Hann gengur inn í hús af handahófi og íbúarnir flytja.

Chuck Norris ber ábyrgðina á offjölguninni í Kína. Hann stóð fyrir karatekeppni í Peking eitt árið og allar konur innan 1.000 kílómetra radíuss urðu samstundis ófrískar.

Chuck Norris leikur ekki guð. Leikir eru fyrir börn.

Chuck Norris getur margfaldað með núlli.

Hjá sumum karlmönnum er vinstra eistað aðeins stærra en það hægra. Hjá Chuck Norris er hvert eista stærra en hitt.

Bermúdaþríhyrningurinn hét áður Bermúdaferhyrningurinn, eða þar til Chuck Norris tók hringspark og sparkaði einu horninu á brott.

Þegar Chuck Norris spilar Matador hefur það áhrif á efnahagsástandið í heiminum.

Chuck Norris drekkur napalm við brjóstsviða.

Skamstöfun efnaformúlu hins hættulega eiturs cyanide er CN, alveg eins og upphafsstafir Chuck Norris. Það er ekki tilviljun.

Chuck Norris sefur með koddann undir byssunni sinni.

Nokkrir fleiri úr safninu ... hver er bestur?

Fyrir milljónum ára þekktist ekkert á borð við hjólið. Einn dag fylgdust nokkrir fornmenn með konum sínum draga dauðan fíl í átt að eldunarsvæðinu. Þetta var hroðalega erfitt og þreytandi verk og sumir mannanna urðu nærri örmagna við það eitt að horfa á konurnar. Þá komu þeir auga á nokkra stóra, slétta og hringlaga hnullunga og fengu frábæra hugmynd. Nú gátu þeir setið ofan á hnullungunum og fengið betra útsýni yfir konurnar við störf sín.
Þetta var fyrsta atvikið í röð byltingarkenndra breytinga sem að lokum leiddu til sjónvarps ... og síðar fjarstýringar. 

Þegar verslunarstjórinn kom úr mat tók hann eftir því að afgreiðslumaðurinn var með sáraumbúðir á annarri hendinni. Áður en hann gat spurt um það sagði afgreiðslumaðurinn: „Veistu hvað gerðist? Mér tókst loksins að selja ljótu jakkafötin sem enginn hefur litið við!“
„Ertu að meina þessi viðbjóðslegu, tvíhnepptu, guldoppóttu og bláu?“
„Já, einmitt!“
„Það er frábært!“ æpti verslunarstjórinn. „Ég hélt að við myndum aldrei losna við þessi ljótustu jakkaföt sem ég hef séð. En segðu mér, hvað kom fyrir höndina á þér?“
„Ó,“ sagði afgreiðslumaðurinn, „sko, þegar ég var búinn að selja gaurnum jakkafötin kom blindrahundurinn hans og beit mig!“

Óskar var að aka upp bugðótta, bratta brekku og kona kom akandi á móti honum. Þegar þau mættust æpti hún: „SVÍN!“ Óskar brást reiður við, renndi í hvelli niður bílrúðunni og öskraði á móti: „TÍK!“ Þegar hann kom að næstu beygju ók hann yfir svín sem stóð á miðjum veginum.

Unga móðirin var hjá heimilislækninum. 
„Þú hefur allt of miklar áhyggjur af barninu þínu,“ sagði hann. „Ég ætla að skrifa upp á róandi lyf sem þú þarft að taka tvisvar á dag. Komdu svo til mín aftur í næstu viku.“
Viku seinna kom konan og læknirinn spurði: 
„Hafa lyfin haft einhver áhrif?“
„Já,“ svaraði konan. „Þau hafa gert algjört kraftaverk.“
„Hvernig hefur svo barnið þitt það?“
„Hverjum er ekki sama!“ sagði konan kæruleysislega.

Margrét var úti í búð að kaupa í matinn. Hún setti mjólk, egg, ávaxtasafa og epli í körfuna sína. Þegar hún var að borga vörurnar tók hún eftir fyllirafti sem starði á hana.
„Þú hlýtur að vera einhleyp,“ drafaði í honum.
Margrét horfði á innkaupin sín og sá ekkert sem gæti bent til þess að hún væri einhleyp. „Það er alveg hárrétt hjá þér. Hvernig í ósköpunum fórstu að því að finna það út?“ spurði hún.
„Það var auðvelt,“ svaraði hann. „Þú ert svo ljót!“


Íri nokkur drakk sem óður væri á barnum og skálaði stöðugt við félaga sína. „Er ekki allt í lagi með þig?“ spurði einn drykkjufélaginn.
„Jú,“ svaraði Írinn. „Ég er bara að skála fyrir konunni minni. Blessuð sé minning hennar. Hún var algjör dýrlingur sem fór í kirkju á hverjum morgni. Hún las Biblíuna frá orði til orðs, söng sálma öll kvöld og skreytti heimili okkar með kristilegum munum og myndum. Hún bauð nunnum og prestum til kvöldverðar heim til okkar minnst þrisvar í viku.“
„Vá, þessi eiginkona þín hefur verið sannkallaður engill. Guð hefur sem sagt kallað hana snemma til sín?“
„Nei,“ svaraði Írinn. „Ég kyrkti hana.“

„Ég held að eitthvað alvarlegt ami að mér,“ sagði Guðmundur við lækninn sinn. „Annað eistað á mér er orðið blátt á litinn.“ Læknirinn skoðaði Guðmund vandlega og komst að þeirri niðurstöðu að það yrði að fjarlægja eistað til að bjarga lífi hans. Læknirinn var þó góða stund að sannfæra Guðmund um nauðsyn þess. Tveimur vikum eftir aðgerðina kom Guðmundur aftur og sagði skelfdur við lækninn að nú væri hitt eistað orðið blátt.
„Við neyðumst til að nema það í burtu líka,“ sagði læknirinn alvarlegur á svip. „Annars geturðu dáið.“
Tvær vikur liðu og enn var Guðmundur mættur til læknisins.
„Nú hlýtur eitthvað hryllilega alvarlegt að ama að mér því lillinn er orðinn kolblár á litinn,“ sagði Guðmundur á barmi taugaáfalls.  
Læknirinn skoðaði hann vandlega og felldi síðan þann dóm að ef Guðmundur ætlaði að halda lífi yrði að skera vininn af.
„Hvernig fer ég að því að pissa ef þú skerð hann af,“ kveinaði Guðmundur.
„Við setjum bara plastslöngu í staðinn,“ sagði læknirinn hughreystandi.
Síðan fór Guðmundur í aðgerðina og allt gekk vel. Innan nokkurra vikna var hann þó, enn og aftur, mættur á skrifstofu læknisins. Nú var hann reiðilegur á svip.
„Læknir, plastslangan er orðin blá! Hvað er eiginlega í gangi?“
Læknirinn fórnaði höndum af undrun og tók til við að rannsaka Guðmund.
„Hmmmm,“ sagði hann eftir smástund. „Getur verið að gallabuxurnar þínar láti svona mikinn lit?“

Brandarapróf!

Hér koma nokkrir uppáhaldsbrandarar sem hafa verið í Vikunni í gegnum tíðina. Hver finnst þér bestur?

Guðmundur var að spjalla við Tom, kunningja sinn í Kaliforníu.
„Ég er að fara til La Jolla í næstu viku,“ sagði Guðmundur.
„Þú átt að segja La ‘Hoj-a’!“ greip Tom fram í.
„Ó, ég skil. Við hjónin ætlum að dvelja á El Cajón hótelinu.“
„Þú meinar El Ca ‘Hóne’ hótelinu!“ leiðrétti Tom aftur.
„Úps, ég skil.“
„Hvenær ferðu svo aftur til Íslands?“ spurði Tom.
Guðmundur hugsaði sig um í smástund og sagði svo varfærnislega:
„Veit ekki, annaðhvort í húní eða húlí.“
 

Tveir ljóshærðir menn leigðu saman litla íbúð. Eldur braust út í íbúðinni eina nóttina og þeir hlupu út á svalir.
„HJÁLP, HJÁLP,“ kallaði annar þeirra.
„Kannski hjálpaði það ef við kölluðum saman!“ sagði hinn.
„Góð hugmynd,“ sagði sá fyrsti og þeir kölluðu í kór:
„SAMAN, SAMAN ...“

 

Gunna gamla dó og Jón, maðurinn hennar, hringdi í lögregluna.
„Hvar býrðu í bænum?“ spurði lögreglumaðurinn.
„Við syðri endann á Kalkofnsgötu,“ sagði Jón.
„Kakkoffs ..., úps, gætirðu stafað þetta fyrir mig.“
Eftir langa þögn sagði Jón: „Hvernig líst þér á að ég dragi Gunnu bara niður á Sæbraut og þið sækið hana þangað?“

Sigfús og Geirþrúður bjuggu í huggulegri íbúðarblokk eldri borgara í Hafnarfirði. Þau urðu hissa þegar drepið var á dyr hjá þeim skömmu fyrir miðnætti eitt mánudagskvöldið. Sigfús fór til dyra og við dyrnar var stór og grimmdarlegur maður sem starði á hann. „Ó, þetta er hræðilegt. Nú verð ég rændur og missi alla peningana mína,“ hrópaði Sigfús og reif í hárið á sér.
„Ég er enginn ræningi,“ urraði maðurinn hneykslaður. „Ég er nauðgari!“
„Guði sé lof,“ sagði Sigfús og andaði léttar. „Þrúða mín, þetta er til þín!“

Helga var að spjalla við mann sem beið ásamt henni eftir strætó.
„Segðu mér,“ sagði hún. „Áttu þér áhugamál?“
„Auðvitað á ég mér áhugamál,“ sagði maðurinn. „Ég er með býflugur.“
„Þá hlýtur þú að búa uppi í sveit!“ sagði Helga.
„Nei, ég bý í miðbænum.“
„Í alvöru? Þú hlýtur þá að vera í stórri íbúð.“
„Nei, ég er í tveggja herbergja íbúð.“
„Vá, hvar ertu með býflugurnar þínar?“
„Í skókassa í fataskápnum mínum!“
„Í skókassa? Hve margar býflugur ertu með?“
„Nokkur þúsund, hver nennir svo sem að telja?“
„Þú getur ekki haft nokkur þúsund býflugur í skókassa. Þær deyja!“
„Sama er mér, ég hata þessi kvikindi!“

„Þú kemur seint,“ sagði dökkhærði barþjónninn við ljóshærða barþjóninn.
„Já, ekkert skrýtið, ég varð vitni að hræðilegu slysi á leiðinni. Það var eins gott að ég var búinn að fara á skyndihjálparnámskeið!“
„Hvað gerðir þú?“ spurði sá dökkhærði.
„Ég settist á gangstéttina og beygði höfuðið niður á milli hnjánna til að það liði ekki yfir mig.“

Nýlega sendu Sameinuðu þjóðirnar eftirfarandi beiðni til þjóða heims: „Viljið þið vinsamlegast gefa okkur heiðarlega skoðun ykkar á því hvaða lausn kæmi helst til greina til að koma í veg fyrir matarskort um allan heim.“
Svörin komu mjög á óvart. Afríkubúar vissu ekki hvað orðið „matur“ þýddi. Austur-Evrópumenn skildu ekki orðið „heiðarlega“ og Vesturlandabúar ekki orðið „skortur“. Í Kína vandræðuðust menn með orðið „skoðun“. Í Miðausturlöndum ríkti óvissa með orðið „lausn“ og í Suður-Afríku klóruðu menn sér í kollinum yfir orðinu „vinsamlegast“. Í Bandaríkjunum vissi enginn hvað „um allan heim“ þýddi.

 Nonni litli gat ekki sofið fyrir þrumum og eldingum. Mamma hans reyndi að koma honum niður og var að slökkva ljósið þegar hann hvíslaði:
„Mamma mín, viltu sofa í rúminu mínu í nótt?“
Mamman brosti og faðmaði hann að sér.
„Ég get það ekki elskan,“ sagði hún. „Ég verð að sofa hjá pabba.“
Löng þögn. Síðan tautaði Nonni titrandi röddu: „Gamla veimiltítan!“

Jóna stoppaði á rauðu ljósi. Á afturstuðara bílsins fyrir framan mátti lesa: „Flautaðu ef þú elskar Jesúm.“
Jóna flautaði en bílstjóri fremri bílsins brást ókvæða við, sendi henni dónalegt merki með löngutöng vinstri handar og kallaði: „Sérðu ekki að ljósið er enn þá rautt, kerlingarbeygla?“

Aftur?

Málverkið sem sumir kalla Mona Lisa hefur alltaf gengið undir nafninu La Gioconda, eða alveg síðan Da Vinci sagði um árið: „Sæl, tylltu þér hérna á kollinn og láttu fara vel um þig. Ég heitir Leonardo, hvað heitir þú?“

Mikið vona ég að vísindamenn uppgötvi árið 2893 að húsráðandi himnaríkis hafi verið frú Guðríður sem bjó þar með eingetnum syni sínum í eldgamla daga.

Þeir munu án nokkurs efa nota þá aðferð að fara í gegnum fornt tölvuforrit Kaupþings til að finna út úr því ... en allir aðrir í heiminum vissu allt um málið þar sem nöfn hennar og erfðaprins voru allan tímann á dyrabjöllunni ...

Upplýst hver Mona Lisa var