13.9.2023 | 15:52
Hremmingar í morgunsárið
Morgunninn var ótrúlega erfiður. Stráksi gat sofið út til 8.15 og þá hringdi klukkan fyrst, að vanda. Síðan átti hún að hringja á kortersfresti, til öryggis, hér er ekki sofið yfir sig. Hann elskar að fá að vera í friði (fyrir mér) frammi á morgnana, snæða sinn morgunverð í friði og fara í skólann í friði. En ef ég ætti að lýsa morgninum í einu orði kæmi friður langsíðast upp í hugann. Allt í einu, kannski klukkan 8.17, hringdi dyrabjallan, stráksi enn óklæddur, ég undir sæng að fjarstýra. Stráksi ýtti á opna-takkann á bjöllunni og ég setti nýtt stúlknamet í hraðklæðun og beið ótannburstuð með Monu Lisu-bros eftir komumanni. Sko, í gær kom Einarsbúð alveg óvart með léttmjólk (nú hlæja vinirnir sem þekkja hatur mitt á léttmjólk út í kaffi), sú létta var tekin strax til baka og ég sagði að það lægi alls ekki lífið á að fá þá bláu þungu, bara þegar þau væru næst á ferðinni í grennd, á morgun væri fínt ... jamm.
Mynd: Vettvangur morgunhremminga áður en búið var um.
Ekki séns að ég leyfði þessu að koma mér á fætur, næstum tveimur tímum of snemma, svo ég háttaði aftur á meðan stráksi klæddi sig í sínu herbergi. Hann fór út klukkan níu og ég andvarpaði af létti, nú yrði friður, hvíld.
Þá byrjaði gemsinn. Ég treysti mér ekki til að hafa slökkt á honum á nóttunni, maður gerir það ekki nema þjást af algjöru ábyrgðarleysi. Jarðskjálftahópurinn minn spjallaði eitthvað, það kom bling! kl. 9.03 og aftur kl. 10.11! Þá hafði klukkan mín hringt kl. 9.50, á áætluðum fótaferðartíma. Annar hópur sem ég er í, hringdi óvart (messenger-símtal) í mig kl. 11.47, (ég svaraði ekki af því að ég vissi að þetta var óvart) og svo fékk ég spurningu frá vinkonu sem vinnur í bókasafni, bling! kl. 12.53 og þá loksins dreif ég mig fram úr, frekar hissa á því hvað klukkan var! Geðprýði mín er greinilega gífurleg, þess vegna á ég enn gemsa, ekki brotajárn úti í horni.
Keli, minn heittelskaði elsti köttur, kom upp í til mín sirka tvisvar, man ekki tímasetningar, og klappaði mér á kinn, ekki laust við eina kló með svo ég setti sængina yfir höfuðið. Það er verið að dýpka eitthvað hjá höfninni með miklum látum, gott ef öskukarlarnir komu ekki líka með sínum skellum ... Er samt ótrúlega hress þrátt fyrir þessar hremmingar. Hvar er konan sem reif sig á fætur kl. 5-eitthvað á morgnana til að ná 6.20-strætó í bæinn, í heil tíu ár? Sennilega enn að jafna sig eftir það og bæta sér það upp. Heimsóknir og klapp Kela með kló átti sér eðlilegar skýringar. Hann var bara að láta mig vita að kattadallarnir væru tómir. Svo er ég ekki með almennilegar gardínur til að myrkva herbergið, sem gæti líka skýrt eitthvað, ég er að versna með að geta sofið í birtu, kannski hressari eftir að ég hætti að reykja. Sjá mynd af gardínustöðunni.
Fólk kemur fram við mig (gerir kröfur til mín) eins og manneskju sem er vöknuð kannski um átta, níu eða fyrr ... ég er frekar tíu-týpan, jafnvel ellefu- um helgar ef bókin kvöldið áður var spennandi. Ég lýsi eftir kostum þess að eldast ... loforðinu um að þurfa minni svefn! Hvar og hvernig gæti ég mögulega komið því inn í líf mitt? Þegar ég gerist leiðbeinandi á námskeiði, kannski tvisvar á ári í mánuð í senn, er ekkert mál að vakna upp úr klukkan sjö og hoppa og skoppa eins og leikari í kornfleksauglýsingu til hádegis.
Svo verð ég að fá nýjan kodda. Þegar ég þaut á fætur kl. 8.17, svimaði mig svo mikið að ég varð að halda mér í kommóðuna til að detta ekki. Vöðvabólguviðbjóður, svo er kannski hægt að minnast á þyngslin framan á mér (ég er ekki að tala um bumbu, sjá mynd, nei, ekki gítar heldur eða hatt) og drauminn gamla um minnkunaraðgerð sem kostar milljón nema takist að semja við sérfræðilækna. Koddinn skiptir líka máli, ég finn ekki þann rétta. Sá á að vera þunnur og frekar harður, ekki með neinu fiðri í, svona gamaldags eins og ég svaf með í gamla daga. Hann er því miður ögn of þykkur sá sem ég keypti vongóð um leið og nýja rúmið. Sá besti er koddinn sem ég svaf á úti í Conway, WA, USA, hjá Elfu vinkonu síðast. Þess virði að fara út og sækja hann. Hún bauð mér að eiga hann, mér fannst það hálffrekt að þiggja, sagðist pottþétt geta fundið svona kodda á Íslandi ... og fann ég hann? Nei, aldeilis ekki. Hér fást bara lúxusdúnkoddar, sérstakir heilsukoddar og annað í þeim dúr.
Lindumorðið (bókin sem ég kláraði í gær) er rifin niður af nokkuð mörgum sem hafa lesið hana á Storytel svo ég er farin að efast um eigin smekk ... djók, hún er grínádeila jafnframt því að löggurnar leysa morðmál. Algjör synd ef koma ekki fleiri, hún var auglýst sem fyrsta bókin í flokki en ef móttökur eru ekki betri en þetta, er ekki víst að útgefandi haldi áfram. Hún fær aðallega gagnrýni fyrir mikla karlrembu aðalsöguhetjunnar og lítilsvirðingu gagnvart öllu og öllum, en þar er einmitt grínið fólgið, bara hlusta betur! Svo voru það bara ómerkilegar löggukerlingar sem kláruðu málið.
Bloggar | Breytt s.d. kl. 16:24 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
12.9.2023 | 14:02
Plebbaskapur og sjónvarpsforðun
Aldrei að hlusta á of háværa tónlist, þá skaðar þú heyrnina, aldrei horfa of mikið á sjónvarp, þá verða augun í þér ferköntuð, aldrei lesa við lítið ljós, þá verður þú sjónlaus, aldrei þetta og aldrei hitt, hljómaði í eyrum okkar 78-kynslóðarinnar og ég áttaði mig þann 11. september 2001 að litla systir hafði tekið mömmu helst til of hátíðlega. Þar sem ég sat stjörf við útvarpstækið í bílnum hennar og fylgdist með fréttum af flugvél sem hafði flogið á tvíburaturn, sagði hún ofurlítið pirruð: - Ertu til í að lækka? Jú, vissulega var útvarpið hátt stillt en þetta var stórfrétt! Við sáum seinni turninn falla í smástoppi í sjoppu í Borgarnesi.
Enn sé ég eftir sparnaði mínum varðandi sjónvarpsefni því um mánaðamótin ágúst, september þetta ár hafði ég sagt upp fjölvarpinu og var því ekki með aðgang að Sky eða CNN. Þetta úrskýrir kannski eyðslusemi mína núna varðandi sjónvarpsstöðvar, með aðgang að öllu nema Viaplay og Vodafone-bíódæminu (og opnað fyrir Barbie-myndina þar í dag, skrambans). Kannski er þetta ótti við að missa af einhverju, svo sterkur að þó að ég sé nánast alveg hætt að horfa á sjónvarp, er ég áskrifandi að þessu öllu saman. Mig langar svoooo mikið í Viaplay, bara út af sniðugum þætti um Norðmann sem breytir íbúðum og húsum og er svo skemmtilegur, bæði maðurinn og þátturinn. Já, og af hverju er Fine Living-stöðin hætt á fjölvarpi Símans? Löngu hætt! Þá stöð gat ég horft mikið á og skemmt mér yfir alls konar endurbótaþáttum, held að þeir hafi ekki síst átt þátt í því að ég lét vaða í að gera upp Himnaríki. Hvernig væri ef t.d. Byko, Húsasmiðjan, Bauhaus, Jysk og IKEA, já, og miklu fleiri, sameinuðust um að pressa á sjónvarpsstöðvarnar að sýna fleiri svona þætti? Ég gúglaði HGTV, ýtti á þar sem stóð þættir og fékk ... só sorrí, landið þitt hefur engan rétt til að horfa á þessa þætti, eitthvað slíkt. En á YouTube er reyndar að finna fjölda gamalla þátta með tvíburunum Scott og Jonathan, Property Brothers, My Dream House og mögulega með fleiri endurbóta-stjörnum en þeim tveimur. Ég hef horft svo mikið á þætti tvíburanna að ég þekki þá auðveldlega í sundur ... þeir eru sko eineggja. Ég er ekki að tala um klisju-vinnuskyrtuna sem Jonatan smiður klæðist yfirleitt og klisju-jakkafötin sem Scott fasteignasali er oftast í. Stöð 2 hefur sýnt t.d. My Dream Home með þeim (takk, elsku Stöð 2) og svo er auðvitað Gulli byggir mjög skemmtilegur þáttur. Einhverjir keppnisþættir á milli tvíburanna hafa verið sýndir líka en þeir voru ekki jafnskemmtilegir, fannst mér, og þessir nefndir hér að ofan.
Eitt sinn í blaðamannafríi heimsótti ég Elfu vinkonu til Bandaríkjanna í mánuð og festist þar yfir HGTV (Home and Garden tv), sjónvarpsstöð sem sýndi eingöngu slíka þætti. Elfa og Tom unnu auðvitað bæði og þar sem ég er sjálfrisérnæg-gestur sem þarfnast ekki endalausrar athygli og skemmtunar frá gestgjöfum mínum, fannst mér frekar gaman suma dagana að hekla yfir endurbótaþáttunum. Það gaman, að þegar þau buðu mér kannski (ókei, einu sinni) að koma niður í stofu þar sem stóra sjónvarpið var og horfa á áhugaverða sænska vandamálamynd, jafnvel sannsögulega, afþakkaði ég ... vildi ekki vera þriðja hjól undir vagni í þjáningunni ... Þá var nú meira gaman að sjá Jónatan brjóta niður veggi og byggja upp með bróðurinn á kantinum sem seldi kannski flottheitin. Heitir þetta ekki að vera plebbi? Jú, ég er plebbi.
Svo voru þættirnir Fixer Upper, Love it or List it, Good Bones og fleiri frábærir. Best að tékka líka á þeim á YouTube, þar fyrirfinnst allt, djásn sem drasl. En þar eru bara fyrstu tíu mínúturnar af Max, myndinni um sjefferhundinn sem átti að horfa á sl. föstudagskvöld í bústaðnum og tæknilegar ástæður réðu því að við prófuðum YouTube með þessum ömurlega árangri.
Úti í Frakklandi 2018, horfði ég á ótal þætti með tvíburunum knáu, þar sem við sátum, ég og gestgjafinn, hámhorfðum á þá á YouTube og reyktum á okkur gat. Nú eru komin rúm þrjú ár síðan ég hætti að reykja, jesss.
Þetta sjónvarpsglápsleysi mitt er ekkert alslæmt endilega. Innst inni er ég viss um að það safnist upp svakalega mikið magn af stórfenglegu efni sem ég, þegar ég fæ löngun aftur til að horfa, helli mér út í af miklum krafti. Það eru nokkrir þættir, eða þáttaraðir, sem ég er spennt fyrir. Eins og The Lincoln Lawyer, lögguþáttur á RÚV, Happy Valley, sem bíður mín í Sarpinum og fleira og fleira. Einn daginn fékk ég hreinlega ógeð. Lengi vel kveikti ég á fréttunum, nú gerist það kannski einu sinni í viku, varla það, ég sem var fréttasjúk. Kannski "óverdósaði" ég, fékk mig fullsadda af eldgosum og covidum? en samt, fyrr má nú vera. Veit að stráksi saknar hljóðsins í sjónvarpinu á kvöldin og kveikir stundum, honum finnst það, held ég, eðlilegra ástand en þögnin, Storytel eða Skálmöld.
Mamma hafði þó mögulega rétt fyrir með eitt ... eða tvennt, ekki þó sjónvarpsforðun mína, en ég stalst oft til að lesa með götuljósið sem einu lýsinguna, þegar búið var að slökkva og ég átti að vera sofnuð, og ég er sú eina systkinanna sem er nærsýn (pabbi og mamma voru heldur ekki nærsýn) ... Kannski tilviljun, kannski ekki. Ég hef líka farið á marga háværa tónleika, bæði rokk og sinfóníu, og hlustað á tónlist heima mjög hátt stillta. Það gæti hafa gert eyrunum skaða ... en ástæðan fyrir því að ég lendi ekki á séns nema á heimatilbúnu táknmáli á djamminu, er sú að ég heyri nánast ekkert tal ef hávaði er í bakgrunni, t.d. músík. Að öðru leyti heyri ég mjög vel. Ég hefði átt að læra varalestur og ég get í raun bara giskað á það sem strákarnir sögðu við mig á Gauknum og Borginni fyrir nokkrum árum ...
-Þú ert svo svakalega fögur, viltu dansa? -HA?
-Viltu sopa? -HA?
-Má bjóða þér í glas eða viltu bara peninginn? -HA?
-Ekki dansa? Ertu lesbía? -HA?
-Eigum við að koma heim til mín og skoða frímerkið mitt? -HA?
Bloggar | Breytt s.d. kl. 14:04 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
11.9.2023 | 22:22
Fb-njósnir og eldað fyrir þjóðhöfðingja
Sumarbústaðaferðin um helgina tafði mig frá því að hlusta á fyndnu löggusöguna sem fékk svo hræðilega dóma hjá einni á Storytel. Ég ætla að reyna að klára hana í kvöld. Flissaði áðan yfir samtali einnar úr bókhaldinu hjá löggunni við yfirmann þar sem farið var yfir undarlega reikninga frá okkar löggu (karlrembunni). Ekki síst allt það sem hann sendi í þvottahús fyrsta daginn í bænum þar sem morðið var framið. Hann átti ekkert hreint þegar málið kom upp og tók því þvottinn með sér ... hann á ótrúlega margar nærbuxur ... sem kannski gerist ef maður nennir sjaldan að þvo. Reyndar var listinn og heilmikill texti í kringum hann, lesinn tvisvar því það hefur greinilega gleymst að yfirhlusta bókina, lesari kannski byrjað að lesa á röngum stað daginn eftir og ekki áttað sig á endurtekningunni ... Hef nokkuð oft, eiginlega of oft, lent í því að hlusta á málsgrein aftur, og stundum miklu lengri texta eins og núna. Bókin góða heitir Linda - eða Lindumorðið og fær mig til að brosa með reglulegu millibili, líka flissa og hlæja.
FRÉTTIR AF FACEBOOK:
-Viltu fjarlægja mig af vinalista þínum! skrifaði maður nokkur á fb-síðu fb-vinkonu minnar. Hún sagðist gera það með glöðu geði. Hann álítur alla sem dreifa skrifum frá Samtökunum 78 þar sem rangfærslur eru leiðréttar, vera að samþykkja klám fyrir börn. Ég sparaði honum tíma og fjarlægði hann af mínum vinalista svo hann þurfi þá ekki að henda mér út (fyrir misskilning, því miður).
Annar skrifar (Illugi): -Ömurlegt er að sjá það fordóma- og fáviskuklám sem allt í einu vætlar úr fúaspýtum samfélagsins. Jahérna. Ég hélt að við værum lengra komin.
Vona bara að það færist ró yfir samfélagið og Eldur finni sér t.d. dökkhærðar Skagakonur sem þola hvorki sund né heita potta og eru brjálaðar í Engjaþykkni með Nóakroppi, til að leggja fæð á, ég er ekki viðkvæmur hópur í sjálfsvígshættu.
Tuttugu og tvö ár eru síðan árásirnar voru gerðar á Tvíburaturnana í New York og Pentagon í Virginíu. Í tilefni dagsins er skrifað á síðuna Til stuðnings skólamunastofu Austurbæjarskóla:
-Þetta var langur dagur í Austurbæjarskólanum, m.a. kynningar kl. fimm síðdegis í Bóíósalnum fyrir foreldra sex ára barna sem voru að hefja sína skólagöngu. Þegar Guðmundur Sighvatsson skólastjóri rölti niður Laugaveginn heim á leið var komið kvöld. Hann hafði myndarlegt yfirskegg og leit kannski út fyrir að vera frá Balkanskaganum eða jafnvel enn fjarlægari slóðum. Allt í einu stoppaði bíll við hliðina á honum og farþegi í bílnum gerði hróp að skólastjóranum:
-Go home to the place where you were born!
-Ha, svaraði Guðmundur með hægð á íslensku, -meinarðu til Húsavíkur? Fátt var um svör og bíllinn brunaði í burtu.
Þórunn nokkur stingur upp á sniðugu nýyrði í fb-hópnum Málspjall, eða að setja orðið ásigkomulag í fyrstu persónu. -Ég er í góðu ámigkomulagi.
Eldum rétt kom í dag og ég eldaði í kvöld rjómalagaðan taíkarrí-þorsk með bökuðu grænmeti (blómkáli, brokkolí og rauðlauk). Sjá mynd af vettvangi.
Hrísgrjónin sem fylgdu voru ekki soðin með, heldur bygg, sem við (ég) viljum frekar en grjón. Veit ekki hvernig stráksi tekur því en það verður aftur fiskur annað kvöld ... Bökuð bleikja með hlynsírópsgljáðum sætkartöflum og mandarínusalati. Mér líður stundum eins og ég sé að elda fyrir þjóðhöfðingja, drottningar eða konunga, jafnvel að mikilvægir samningar verði aðeins undirskrifaðir ef liðið fær nógu fínt að borða. Enda tekst mér yfirleitt alltaf að semja við stráksa um að fara út með ruslið, ryksuga niður að næsta palli og fremja fleiri hetjudáðir.
Þriðji rétturinn þessa vikuna er nú bara fljótlegt Pestó bolognese með ferskri basilíku og parmesan ... það er afar vinsæll réttur hér, fljótlegur, bragðgóður og yfirleitt svo vel útilátinn að hann nægir í hádegisverð fyrir einn daginn eftir. Stráksi fær fínan hádegismat í skólanum svo það dæmist á mig að vera þessi einn. Jesss.
P.s. RB-rúmið er dýrlegt, dásamlegt, frábært, magnað, geggjað, stórkostlegt, stórfenglegt, meiriháttar, þægilegt, yndislegt.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
10.9.2023 | 22:17
Logandi netheimar og stórhættulegt þykkni ...
Kettirnir hafa sýnt nýja rúminu í Himnaríki hina mestu elsku og aðdáun. Sofa þar dagana langa og það þarf sennilega að beita lagni og lymsku til að komast sjálf í ból í kvöld. Kattanammi er kjörið sem mótlymska. Rúmteppið mitt ýtir frá sér hárum og ég tek það til hliðar á kvöldin, tek það ekki af rúminu, því ég vil að kettirnir liggi ofan á því, til hliðar við mig, ekki á rúmfötunum mínum. Þeir hafa tekið þessu af stóískri kattmennsku og virðast skilja þetta.
Netheimar hafa logað í dag þar sem lögmaður manns sem er virkilega í nöp við trans fólk skellir inn bombu sem ótrúlega margir láta sér líka við án þess endilega að vita hver er skjólstæðingur hennar, eða hvort þetta er heilagur sannleikur.
Kannski ekkert skrítið að fólk stökkvi á vagninn, málið er sett þannig fram að verið sé að ráðast á saklaus börn með kynfræðslu án þess að þau hafi aldur eða vit til að skilja þetta. Samtökin 78 hafa aldrei séð um kynfræðslu í skólum og munu ekki gera það, svo þetta eru rangfærslur. Skólar hafa fengið fræðsluefni frá samtökunum, hafa pantað þessa fræðslu til að kenna börnum að við séum ekki öll eins. Fræðsla er besta leiðin til að eyða fordómum. Börnin fá að vita að fólk sé alls konar og ekkert til að skammast sín fyrir. Skömm sem hefur verið ríkjandi í þessu er líklegri til að ýta undir vanlíðan en opin fræðsla, allt of mörg hinsegin ungmenni hafa svipt sig lífi í gegnum tíðina.
Eftir því sem ég heyri meira frá "þessum manni", þeim mun hættulegri finnst mér málflutningur hans vera. Það er varla að ég tími að eyða dýrmætu bloggplássi í hann en ég gat ekki setið á mér. En að nenna að eyða tíma sínum og orku í að hata vissan hóp og gera allt til að fá aðra til þess líka. Oj bara.
Meðfylgjandi mynd hér að ofan er skjáskot af grein um þessa fræðslu sem virðist sannarlega ekki vera jafnhættuleg börnum og þessi maður og lögmaður hans hrópa um á torgum Internetsins.
Jæja, yfir í eitthvað ögn léttara ... ekki mig þó, því ef það er eitthvað sem á eftir að hafa slæm áhrif á fataskápinn minn og þörf fyrir stækkun fatanúmera er ... Engjaþykkni með Nóakroppi. Hverjum datt í hug að búa til eitthvað sem er svona hættulega gott? Það eru tvær dollur af þessu til inni í ísskáp Himnaríkis og ég sagði stráksa í kvöld að hann ætti þær báðar svo ég freistaðist ekki. Það er ekki nokkur leið að ræna neinu frá honum. Það yrði seint fyrirgefið.
Ég kynntist þessu í ferðinni um helgina, eiginlega mér að kenna að við keyptum því ég spurði systur mína þar sem við vorum staddar í Bónus í Hveragerði:
-Hefurðu smakkað þetta?
-Nei, sagði hún, eigum við kaupa?
Ahh, þetta er henni að kenna, ekki mér. Nú þarf ég að hringja í Einarsbúð á morgun og um leið og ég panta nauðsynjar að biðja þau að segja alltaf við mig að þetta nóaþykkni andskotans sé því miður uppselt og verði það eftirleiðis. Þau gera allt fyrir mig í Einarsbúð.
Ég viðurkenni (ófús) að ég er ekki orðin sannur áhrifavaldur. Ekki enn alla vega, það hefði verið kúl að geta skrifað með pínuoggulitlu letri neðst að þetta hér að ofan um engjaþykknið, væri kostuð auglýsing ... og ég gæti montað mig af því að ég fengi fullt af þessu sent heim. En svo er nú aldeilis ekki. Samt veit ég af áhrifum mínum, til dæmis að allir bloggvinir mínir munu kippa svona með sér heim til að prófa, trúa því ekki að þetta sé svona hroðalega gott, og verða svo háðir því. Þá gætum við nú aldeilis stofnað hóp. Kröftugan og "breiðan" hagsmunahóp um víðari dyraop, stærri og sterkari lyftur, almennilega rúlluskauta með hjálpardekkjum og annað slíkt sem gæti farið að vanta fyrr en síðar.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
9.9.2023 | 23:21
Stórskemmtilegt Suðurland í miklum vindgangi
Fimmtudagurinn fór í að verða föstudagur því okkur stráksa var boðið í ferðalag þann dag, eða í ferð sem gæti orðið að sjóferð til Eyja daginn eftir. Við komum heim núna í kvöld eftir tvær nætur í bústað en samt er ekki mánudagur á morgun! Græddum sem sagt heilan dag með þessari lævísi. Stefnan hafði verið tekin á Vestmannaeyjar, í dagsferð í gær, föstudag, en vegna veðurs og vindáttar (suðvestan) fannst okkur réttara að fresta för, sem reyndist rétt, einhverjar ferðir féllu niður því ófært var í Landeyjahöfn, sennilega vegna ölduhæðar.
Sólheimar í Grímsnesi urðu fyrir valinu í gær, fínasta heimaræktað og -brennt kaffi þar, ég keypti ilmandi góða handsápu og nokkur póstkort. Við hittum Ólaf okkar og spjölluðum við hann, sáum að það var verið að rampa allt upp þarna og það var alveg þörf á því, sagði Ólafur okkur. Góður bíltúr þrátt fyrir rok og rigningu.
Á leiðinni til baka í bústaðinn stoppuðum við í Reykholti. Fórum inn í Bjarnabúð þar sem allt fæst. Íbúfen, Húsblanda frá Kaffitári, skóflur, mergjuð olía á stífa og verkjaða vöðva og svona þúsund aðrir nauðsynjahlutir. Á afgreiðsluborðinu lágu súrmjólkur- og mjólkurfernur með miðum á þar sem á stóð: Hverabakað brauð Ernu í fernu. Systir mín gat ekki stillt sig um að kaupa eitt svona rímað brauðstykki en í ísskápnum í bústaðnum átti hún til þetta fína smjör og kringlóttan Havarti-ost. Fyrirhugað var kósíkvöld þar sem átti að horfa saman á mynd um séfferhundinn Max.
Við heimkomu fengum við okkur rúgbrauð með smjöri og osti og nutum þess mjög, enda hvað er betra en hverabakað rúgbrauð með íslensku smjöri og klikkaðslega góðum útlenskum osti? Líklega voru það tvær sneiðar á mann og svo var lagst í leti í sveitasælunni, ég las frekar ofmetna ástarsögu sem ég keypti fyrir nokkrum vikum og kemst ekkert áfram með og hinir fundu sér eitthvað enn skemmtilegra að gera.
Um áttaleytið fór rúgbrauðið að gefa ... úr öllum áttum, eins og maður segir pent um vindgang. Ögn seinna skruppu allir nema ég, fjórir sem sagt, í heita pottinn og mig grunar staðfastlega að um tíma hafi hann breyst í kröftugan nuddpott ... if you know what I mean ... Ég fór inn í herbergið mitt, opnaði gluggann til öryggis, og lokaði dyrunum, en ég er bara of mikil dama til að ... þið vitið, eins og einhver óhemja, svo það voru óþarfar ráðstafanir.
Stráksi hefur alist upp á miklu tepruheimili síðan í mars 2017 svo ég veit hreinlega ekki hvað hann hefur haldið um þennan fret-sumarbústað gærkvöldsins en hann hefur samt verið ansi brosleitur síðan og margir stórgóðir prumpbrandarar bæst í safn Himnaríkis. Mæli ekki með miklu rúgbrauðsáti í sumarbústað, svona í alvöru talað. Vegna tækniörðugleika urðum við að horfa á The Italian Job sem við höfðum svo sem séð áður en hún var samt skemmtileg, Max bíður þar til í næstu Kópavogsferð.
Í dag ókum við um Suðurland, heimsóttum Stokkseyrarbakka á leið okkar til Hveragerðis þar sem átti að snæða snemmbúinn kvöldverð. Mikið var gaman að heimsækja þessa fallegu bæi sem S og E eru og í sjoppunni á Stokkseyri fengum við okkur góðan ís. Þar sveif á mig stórhuggulegur maður. -Þekkirðu mig virkilega ekki? En ef ég segi þér að vinkona þín sé háöldruð stóra systir mín? Og þegar hann hafði loks sagt fullt nafn sitt bar ég kennsl á hann og var virkilega fegin því að hafa ekki spurt hvort við hefðum kannski verið saman í skóla ... Hann er áratugum yngri en ég en samt orðinn of gamall til að birta fæðingarár sitt á Facebook (ég gáði), og of ungur til að vera skítsama, eins og mér. Jamm, Alfreð, skemmtilegi bróðir hennar Elfu vinkonu sem er hreint ekkert háöldruð. Um leið og hann sagði nafn sitt, rann einhver slæða frá andliti hans og ég þekkti hann - auðvitað! Við höfum svo sem ekki hist neitt reglulega, aðallega sést í gegnum ljósmyndir, en samt, Gurrí þó!
Hundarnir og flest þeirra tvífættu fóru í hressandi gönguferð rétt hjá Hafinu bláa. Þar voru sjáanlegar leifar ölduróts gærdagsins í fjarska. Sjá mynd.
Í Hveragerði borðuðum við strangheiðarlegan* mat.
*Skýring: Allt í lagi-matur, frekar gamaldags, og á allt í lagi-verði, það er strangheiðarlegur matur, held ég. Svo héldum við áleiðis heim. Hilda skilaði okkur í Mjóddina og innan skamms birtist leið 57.
Undir stýri sat nýr bílstjóri, ég forvitnaðist um heimaland hans og hann tjáði mér að hann væri hreinræktuð vampíra. -Aha, frá Rúmeníu, sagði ég hrifin. -Þú veist sem sagt, sagði hann og hló blóðsugulegum hlátri á meðan ég fann augntennur mínar titra.
Ungur strákur kom í vagninn rétt fyrir brottför.
Til að bílstjórinn gæti rukkað hann um rétt gjald sagði hann: - Akranes!
- Are you sure? spurði bílstjórinn steinhissa.
- Hmmmmm, heyrðist í móðgaðri Skagakonu í annarri sætaröð til hægri (mér). Ég veit ekki hvort strákurinn skildi brandara bílstjórans, mér fannst hann harla góður - ég held að bílstjórinn hafi svo ekki skilið minn brandara (hummið mitt).
Svo kl. 19.59 stillti bílstjórinn útvarpið hátt sem gladdi stráksa sérlega mikið (ég hefði frekar viljað Skálmöld) og ók sem leið lá til Akraness. Það var sturlað dásamlegt að koma heim til fagnandi kattanna. Nýja rúmið mitt var ekki draumur, eins og ég hafði óttast, heldur blákaldur (hrósyrði) og geggjaður veruleiki sem ég hlakka til að njóta næstu áratugina. Þegar ég vaknaði eftir þessa fyrstu og einu nótt sem ég hef sofið í því, (þó með næturgest) fannst mér næsta morgun eins og stoðkerfi mitt hefði styrkst og eldgömul meiðsl* væru þegar á undanhaldi (*skýring: að sofna í sófa sem var 1,60 m á lengd og ég 1.70 m, og reyna í svefni að rétta úr mér þar til eitthvað lét undan og það var ekki sófinn).
Kemur í ljós í fyrramálið eða einhvern næstu morgna hvort þetta er og verður svona mikil breyting ... ég tel að svo verði.
Bloggar | Breytt s.d. kl. 23:22 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
7.9.2023 | 14:28
Óvæntur næturgestur - ævintýrarúmið
Unaðslegt var að leggjast til svefns í gær, á nýja rúminu sem kom seinnipartinn í gær. Líklega hafði ég sofið í klukkutíma, aldrei þessu vant sofnaði ég fyrir miðnætti, þegar barn í nálægri blokk gerði sig tilbúið til að koma í heiminn. Foreldrarnir höfðu verið handvissir um barnið fæddist á meðan þriggja ára stóri bróðir væri í leikskólanum eða um helgi. Einmitt.
Allir bloggvinir mínir vita núorðið hversu mikilvægt ég tel að fólk sé með plan B, alltaf í öllu, en slíkt hefur farið mjög svo dvínandi í þjóðfélaginu með tilkomu tækni sem er dásamleg en getur klikkað. Þegar t.d. lyfjagáttin bilaði fyrir einhverjum mánuðum, skildi ég ekki uppnámið, væri ekki hægt að nota handskrifaða lyfseðla ... en það hefur ekki verið mögulegt mjög lengi, allt komið á netið. Svo ef Pútín (já, ég legg hann í einelti) ákveður að ráðast á innviði okkar erum við ótrúlega viðkvæm fyrir því og allt færi í kaldakol (svo segja tölvunarséníin sem ég þekki). Nú, þegar á að hætta víða með peningaseðla gegn svartri vinnu og þvætti, gagnast kortin lítið ef rafmagn og net fer. Ég gæti auðvitað borgað með kossi í Einarsbúð en efast um að það gengi alls staðar upp.
Hjónin samþykktu með vissri vantrú á nauðsyn þess, að ég yrði plan B, sem sagt ef barnið gerði sig líklegt til að koma á asnalegum tíma, eins og um nótt sem myndi bara alls ekki gerast. Faðirinn hafði samband, einmitt um eittleytið í nótt, ég vaknaði við lágvært bling! og hafði fimm mínútur til að búa mig undir komu tilvonandi stóra bróður. Ég kveið því mest að kettirnir gerðu drenginn ofurspenntan en hann var ósköp góður og alveg til í að lúlla í nýja, fína rúminu hennar Gurríar. Við sofnuðum þó ekki fyrr en eftir tvo tíma. Kettirnir voru bæði hneykslaðir og hissa á þessari innrás sem lyktaði samt alls ekkert illa, komu og þefuðu og lögðust svo til svefns inni í stofu. Ég vaknaði annað slagið með tærnar á drengnum uppi í munninum á mér, fingurna í eyrunum á mér, fætur hans í hryggnum á mér og annað slíkt en hann fór nú samt ekki að slá fyrir alvöru til mín fyrr en um sjöleytið í morgun, allt í svefni samt. Ég var furðanlega hress, og hann líka um hálfníu í morgun svo við vorum samferða stráksa út rétt fyrir níu, hann var að fara í skólann (fær að sofa út á fimmtudögum). Ég hafði hringt í leikskólann áður því vanalega er mæting klukkan átta en við vorum bæði frekar þreytt ... fullur skilningur ríkti á því.
Ég rataði nokkurn veginn á Vallarsel, leikskólann hans, en kunni ekkert á hliðið þar svo við biðum bara róleg eftir næsta foreldri sem kom 14 sekúndum seinna. Það reyndist vera ungur og hress maður sem starði hissa á mig, var með barn en ekki kunnug flóknu opnunarathöfninni sem þurfti til að komast inn, en þegar ég sagði honum að barnið hefði orðið stóribróðir í nótt og ég væri nágranninn sem passaði, lyftist á honum brúnin og hann kenndi mér á galdralásinn sem var svo ekkert flókinn.
Næsta verkefni var að finna deild barnsins ... stór leikskóli, en alls staðar var hjálpsamt fólk sem vissi hvert guttinn átti að fara. Það ríkti mikil ró inni á deildinni hans þrátt fyrir fjölda barna og almennt annríki, það segir rosalega mikið um gæði starfsins, heyrði ég eitt sinn sálfræðing tala um.
Já, þetta var ævintýraleg nótt og ekki grunaði mig að ég fengi félagsskap fyrstu nóttina í nýju rúmi. RB-rúmið fær tíu, ég svaf vel, þannig séð, og bakið hefur verið ótrúlega gott í dag. Ég gekk vissulega löturhægt með drenginn á leikskólann en frekar hratt heim og bakið kvartaði ekkert. Veit vonandi á gott. En eftir þessa nótt er ég orðin ansi fráhverf því að giftast enn einu sinni. Kostir þess að sofa ein í rúmi eru mér nú algjörlega ljósir.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
6.9.2023 | 14:19
Dyrabjöllufrelsun og misjafn húmor ...
Dyrabjallan hringdi um ellefuleytið. Gat verið að nýja rúmið væri að koma, fjórum klukkutímum of snemma? Var þetta kannski litli krúttmolinn í næsta húsi sem ætlaði að koma í heimsókn á meðan litli bróðir kæmi sér í heiminn? Var hann ekki í leikskólanum? Dyrasíminn er ekki sá allra besti en mér tókst að heyra hluta af því sem ljúfmælt kona sagði: Sæl og ble- ... ég heit- ... mig langar að ... mjög mikilvæ- setningu úr Biblí-.
Búsett í Himnaríki og allt sagði ég samt kurteislega: Nei, því miður. Vona að henni hafi ekki heyrst ég segja: Svei, fýkur fiður. Hún var kurteis og verðskuldaði kurteisi á móti, ekki síst fyrst hún kom ekki snemma í morgun. Þá hefði nú fokið fiður. Það mætti alveg fara að endurnýja dyrasímann, eða kannski frekar dyrabjöllukristniboð ... Hélt að netið væri aðalverkfærið, en það var kannski í covid. Kannski var þetta eina tækifæri mitt til að hafna ekki í neðra - og ég sem þoli ekki hita. Síðastliðinn ágústmánuður og reyndar júlí líka hafa þó vanið mig ögn við.
Samsetta myndin: Efra plötuumslagið er ófalsað, hitt ekki. Svona er nú gott að lesa bloggið mitt, afhjúpun lyga og falsana, sannleikurinn í hávegum.
Bókin krassandi úr síðasta bloggi, þessi sem fékk hræðilegu dómana ... ég fór að hlusta á hana fyrir alvöru í gærkvöldi, og aðeins við tiltekt í morgun, og hef skellt nokkrum sinnum upp úr. Þetta er ekki háðsádeila en ritstíllinn er virkilega skemmtilegur, svona ísmeygilegur, og jú, það er gert grín að ýmsu, fólki, kerfinu í Svíþjóð og bara svo mörgu á meðan morð á ungri lögreglukonu er rannsakað. Aðallögginn er svo mikil risaeðla að ég elska hann. Jú, hann hugsar mikið um hjásofelsi og er svo mikil karlremba að það er fyndið, ekki hræðilegt. Ég er ekki komin langt (rúmir 3 tímar) og er mjög hrifin. Eina sem ég get kvartað yfir er að ég get ekki hlustað mig í svefn, að þurfa að flissa og hlæja annað slagið vekur fremur en svæfir. Bókin heitir LINDA - eða Lindumorðið og er eftir Leif Gw Persson. Jakob S. Jónsson þýddi og gerði það vel. Konan á Storytel sem kvartaði yfir klukkutímanum hræðilega sem hún eyddi í bókina og fær aldrei aftur, ætti að gefa henni séns og fjölga stjörnunum. Reyndar gerði umsögn hennar mig enn spenntari en ... hún gæti samt fælt einhverja frá sem er algjör synd. Við höfum svo sem misjafnan smekk og kannski er konan ekki hrifin af þessum stíl. Grínið sem laumað er víða inn, eyðileggur ekki glæpasöguna sjálfa, ef ég get orðað það svo, heldur skemmtir manni bara.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
5.9.2023 | 18:16
Af Kela, fórnum og krassandi bók ...
Í gær voru komin tólf ár og einn dagur síðan Keli, fullu nafni Áskell Einarsson, flutti frá Kattholti yfir til okkar í Himnaríki. (Krummi heitir Hrafnkell og Mosi Moskell, svona ef þarf að skamma þá sem er eiginlega aldrei). Keli og Sokki, hinn kettlingurinn sem lifði af veruna ofan í poka, ofan í gjótu, í Heiðmörk í desember, fengu fagmannlega áfallahjálp í Kattholti næstu átta mánuðina og voru svo ættleiddir með örfárra daga millibili í byrjun september. Ég hefði sennilega tekið þá báða hefði ég áttað mig en þeir hafa báðir blómstrað, hvor á sínu heimilinu. Ég hef bloggað um ýmsa dynti Kela, eins og að stela gleraugunum mínum af náttborðinu sem þýðir stundum að ég á erfitt með að búa ein - ef mig langar að sjá eitthvað. Oft sem stráksi hefur bjargað þessum málum í gegnum tíðina, og honum finnst það alltaf jafnfyndið. Vandræðin hófust með því að ég fékk mér gleraugu sem voru bara eitt gramm að þyngd.
Myndin var tekin af Kela í gær. Hann er hættur að vera hræddur, kominn með attitjúd, eins og sést.
Talsverð óvissa ríkir í ýmsum málum ... t.d. varðandi komu flóttafólks á Hótel Glym, ekki síst vegna vatnsskorts í sveitinni, og ... varðandi byggingu mögulegs hótels og baðlóns (enn eitt lónið!) hér við Langasand. Fólk talar sumt um að nú hefðum við átt að læra af reynslunni, af t.d. Sementsverksmiðunni, að gera ekki svona miklar breytingar á náttúruperlu eins og gerðar voru þá, vænn hluti af ströndinni fór undir verksmiðjuna, en þá voru auðvitað aðrir tímar og ansi fáir sem hugsuðu út í það.
Samsett mynd: Sú efri er síðan í eldgamla daga og sýnir hluta ósnortins Langasands í austurátt (sjáið háu bakkana, vá). Sú neðri var tekin löngu seinna, og í hina áttina, vestur. Þarna er allt Sements enn uppistandandi. Vinsæl strönd þá og nú.
Persónulega fyndist mér ekkert slæmt að fá eins og eitt stykki flott hótel hér við hliðina, ég gæti nánast farið á morgunsloppnum þangað og keypt mér latte, eða fínt út að borða í mínútufjarlægð og haldið mínu góða útsýni þar líka, en ég get ekki bara hugsað um mig þótt ég hafi t.d. aldrei farið í Guðlaugu og hati gönguferðir. Þetta er mjög vinsælt svæði til útivistar, nákvæmlega eins og það er, ekki alveg ósnert þó, hér eru fínir göngustígar, hin fína Guðlaug, grjótvörn með fram öllum sjónum, en þetta sem á að gera yrði einhvern veginn svo óafturkræft, miðað við þær upplýsingar sem hafa lekið út, sumar mögulega ímyndun einhvers. Það má alveg hressa upp á svæðið en fyrirhugað hótel er orðið að hálfgerðu skrímsli í augum sumra og sennilega bara vegna óvissunnar og leyndarinnar. Sumir segja að þetta muni skipta sandinum í tvennt (ekki hægt að ganga ótruflað með fram sjónum), aðrir að það geri það ekki. Það þarf að færa fótboltavöllinn þannig að mörkin verða í norður og suður, eru nú í austur og vestur. Ég notaði orðið fórna um Langasand á fb-síðu þar sem fjallað var um þetta stóra mál, og í gær var ég á síðunni krafin skýringa á þeirri orðanotkun. Tærnar á mér krulluðust af pirringi en ég kæri mig ekki um að fara út í karp sem engu skilar við fólk á netinu, jafnvel þótt ég pirri það með skoðun minni. Þetta er alla vega ekki sú leið sem ég tel vera rétta til að rökræða skynsamlega um hlutina.
Bíð róleg þar til óvissunni verður eytt og hið sanna kemur í ljós. Í einni fréttinni um þetta sagði fyrrum bæjarstjóri okkar orðrétt: Mikil áhersla verður lögð á samráð og samtal við bæjarbúa og hagsmunaaðila. Mér fyndist að íbúakosning ætti að fara fram, þetta verður mikil breyting á ásýnd Langasands, nátttúruperlunnar sem hann er. Ef þetta reynast vera geggjað flottar breytingar og rökstuðningur með þeim góður, sigra þær í kosningunni. Óvissan er verst.
Kannski verður þetta gullfalleg bygging, Skaganum til sóma og laðar að langþráða ferðamenn, Skaginn missti svolítið flugið þegar Hvalfjarðargöngin komu og Akraborgin hætti að sigla á milli, og við þurfum sannarlega eitthvað meira til að trekkja að. Hér eru nú samt fleiri staðir til að byggja hótel á en bara við Langasandinn, ef viljinn væri fyrir hendi. Breiðin, smábátahöfnin (eins og á Sigló) og fleiri.
Vonandi hafa hótelhaldarar, hvar sem þetta hótel rís, vit á því að velja gott kaffi til að bjóða gestum sínum upp á. Ekki trúa mjúkmálu sölufólki um handtíndar baunir, gúglið frekar en bjóða upp á súrt kaffi (mikil sýrni, ekki mikil gæði) sem hefur tröllriðið öllu hér síðustu árin ... Ég er enn í sjokki eftir að hafa snætt hádegisverð á Hótel Holti vorið 1989 þar sem Kaffi Marino, í rauðu dósunum (fékkst m.a. í Bílanausti) var í boði eftir matinn. Ég vissi ekki þá að yfirþjónninn hafði stolist til að kaupa baunir frá Te og kaffi til að nota í vélina góðu sem gerði cappuccino og latte og það allt. Ég hafði ekki enn kynnst þeim kaffidrykkjum. Það var ekki fyrr en tveimur árum seinna, í New York, sem ég bragðaði á cappuccino og smakkaði í fyrsta sinn beyglu, og Dustin Hoffmann gekk fram hjá.
Mynd af Akranesi. Held að svæðið sirka innan pennastrikanna sé það sem verið er að hugsa um að byggja upp. Það væri helst Nýja blokkin (lengst til vinstri) sem missti óhindrað útsýni til Reykjavíkur (ef hótelið verður hátt, við fáum ekkert að vita), en Alma leigufélag á Nýju blokkina og eigendur finna pottþétt einhverja góða ástæðu til að hækka leiguna enn meira, t.d. vegna komu fíns hótels á hlaðið eða vegna minni sjávarseltu á gluggana ... eða bara enga ástæðu.
Ég hef verið að hlusta á Hús andanna (Isabel Allende) á Storytel síðustu daga og var yfir mig hrifin, hef lesið hana nokkrum sinnum en fannst mjög gaman að hlusta og rifja upp þessa stórkostlegu sögu eftir allt of langan tíma. Mig minnir að bíómyndin hafi líka verið góð ...
Nú var ég rétt að byrja á sögu sem ég hafði merkt mér á meðan hún var enn væntanleg og kom svo út í gær. Fékk svolítið áfall þegar ég sá umsögn um hana, þá einu sem komin er:
Varð að gefa þessu rusli eina stjörnu til að geta skrifað umsögn. Lögga með sköndulinn á sér á heilanum (gubbkarl) ... og konur bara nothæfar til þess að riðlast á og þrífa undan honum skítinn. Sveianttan. Gaf þessu klukkustund sem ég fæ aldrei aftur.
Það tekur 17 klst. og 49 mín. að hlusta á þessa bók í lestri Kristjáns Franklíns Magnússonar (sem er fantafínn lesari), en ég nota alltaf 1,2-hraðann og því mun ég verja (vonandi ekki eyða) 14 klst. og 43 mín. í hana - ef ég þoli svona typpalingasögu (sem ég geri auðvitað). Er búin með 9 mínútur af henni, byrjaði að hlusta á meðan ég snæddi hádegisverð (Wellington-kornflex og snobb-súrmjólk með glitrandi púðursykri a la Harrods) og gaurinn kominn á morðstað, alls ekkert dónalegt enn, því miður. Ég þarf að brjóta saman þvott í kvöld og ganga frá, verð lengi að því ef þetta er krassandi bók.
Rúmið mitt frá RB kemur á morgun. Sendibílstjóri og burðarmaður, mæta eftir hádegi, aðstoða mig við að koma rúminu á lappir, ef þarf, (þetta er kannski svo fínt rúm að það hefur fætur, afsakið) og taka umbúðir með sér og gamla rúmið. Mikil synd að þurfa að losa sig við bara fimm ára rúm sem var ekki einu sinni ódýrt. En dýnan stóð ekki undir væntingum og loforðum (nema fyrstu 2-3 árin) og einn rúmfóturinn hefur frá upphafi verið til vandræða, það ískrar í honum þegar ég sný mér. Kettirnir hafa brýnt klærnar aðeins á hliðinni á rúmbotninum - svo ég kunni ekki við að auglýsa það gefins, dýnan samt eins og ný nema ekki eins stíf og hún á að vera, hef alltaf notað hlífðarlak og aldrei drukkið á því og hellt niður kókómjólk eða rauðvíni. Hilda systir hefur sofið í RB-rúmi árum saman og lætur mjög vel af því. Hlakka vandræðalega mikið til að sofa betur og vakna bakverkjalaus, eins og ég gerði fyrstu árin á þeirri gömlu. Gef skýrslu eftir fyrsta sofelsið.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
3.9.2023 | 16:57
Plat og prettir og þetta "eina" sem karlar vilja
Allrahanda plat og prettir hafa viðgengist í gegnum tíðina og ýmsir glæpónar nýta sér Internetið til að svíkja óteljandi marga. Ég lenti nýlega í óteljandi-hópnum, þegar sakleysisleg eldri kona, Aðalbjörg að nafni, reyndi að gefa mér háa fjárhæð þar sem hún var sjálf við dauðans dyr. Við vitum flest að böggull fylgir ætíð skammrifi þegar svona skilaboð berast. Til að fá milljónirnar frá Aðalbjörgu hefði ég þurft að reiða fram einhverjar upphæðir sjálf til að liðka fyrir en sæi aldrei krónu af gjöfinni.
Ég nennti ekki að tilkynna hana, blokkaði frekar, Facebook er nefnilega ansi hreint eftirlát við ýmsa svindlara og orðljóta rasista eða transfóbíska. En ... ef þú vogar þér að segja heil-lin við fb-vinkonu þegar þú óskar henni til hamingju með afmælið, eftir að hafa fengið viðvörun fyrir að gera grín að nýnasistum, grín sem ekki skildist, þá er þér umsvifalaust fleygt út. En að láta sér detta í hug að einhver falli fyrir þessari frægu blekkingu, þegar látlaust er varað við svona svikahröppum. Íslenskan hefur vissulega skánað til muna í þessum póstum og nú hef ég alveg hætt að fá bréf frá lögmanni í útlöndum sem segir mér að gamall frændi minn, John Haraldsdóttir, sé látinn og hafi arfleitt mig að auðæfum sínum. Ég sakna þess ekki þótt það hafi stundum verið fyndið.
Strax í barnæsku er byrjað á blekkingunum:
-Ef þú verður ekki þæg, verður þú send í Villingaholt. (Vissi í æsku að það gæti ekki verið til staður með þessu nafni)
-Ef þú verður ekki þæg, gefur jólasveinninn þér ekkert í skóinn. Kartöflur voru ekki mikið notaðar til óttastjórnunar á mínu heimili. (Þetta virkaði einna best)
-Ef þú borðar of mikið poppkorn festist það inni í þér og það þarf að skera úr þér botnlangann. (Borða örsjaldan poppkorn)
-Ef þú skrökvar verður tungan á þér svört. (Trúði þessu ekki lengi)
-Ef þú bendir upp í himininn á flugvél, mun hún hrapa. (Finnst enn hálfóþægilegt að sjá fólk gera þetta)
-Ef þú drepur járnsmið (skordýrið) hrapar flugvél. (Myndi aldrei drepa járnsmið, punktur)
-Ef þú hættir ekki að naga neglurnar muntu aldrei giftast. (Ég nagaði neglur frá 8 ára til 58 ára, fyrsta gifting mín var þegar ég var 22 ára og þeim átti bara eftir að fjölga)
Hvítar lygar sem fá börn til að fara snemma að sofa hálfan mánuð á ári eru algjörlega réttlætanlegar ... en sumt er óskiljanlegt. Af hverju má ekki benda á flugvél? Af hverju var það kallað að skemmta skrattanum ef maður söng við matarborðið?
Karlmenn vilja bara eitt, sagði mamma stundum við mig þegar ég var unglingur, án þess að hirða um að útskýra það nánar. Eitthvert hræðsluáróðurslygabull, hugsaði ég. Loksins, eftir mörg hjónabönd, komst ég að því hvað hún meinti. Þetta EITT sem karlar vilja í raun er að fá að fara í búðir og versla óáreittir án þess að vera dæmdir fyrir það. Þeim hefur sumum verið innrætt að þeir eigi að láta konum það eftir ... fáránlegt. Þannig helst einhvers konar ógnarjafnvægi í hjónaböndum, eiginlega í lífinu á jörðinni.
Tek mig og Halldór fjanda sem dæmi um hið gagnstæða ... þegar við fórum saman í flotta og stóra vöruhúsið í Washington-ríki um árið. Ég missti lífsviljann eftir fimm mínútur á meðan fjandi fataði sig upp ofsaglaður.
-Ha, tóm karfa? sagði hann felmtri slegin þegar við hittumst loks á landamærum karla- og kvennadeildar.
-Jamm, ég fann ekkert, eigum við ekki að drífa okkur!
Á næstu tveimur mínútum hraðvaldi hann, alveg fumlaust, á mig úlpu og kápu en sá hafði allan tímann verið tilgangur búðarferðarinnar. Úlpan reyndist vera nr. 22 og kápan 20. Tók ekkert eftir því þegar hann neyddi mig til að máta, og hann ekki heldur, vanalega nota ég nr. 16. Sú uppgötvun var gerð eftir heimkomu til Íslands.
Ég seldi kápuna og gaf drapplitu úlpuna eftir um það bil ár. Notaði kápuna ekkert, en úlpan kom sér afskaplega vel og ekki bara sem vörn gegn kulda. Þetta ár hafði ég getað farið með kettina innanklæða í vinnuna nokkrum sinnum og heim aftur án þess að nokkur tæki eftir búrunum, faldi líka stöku fjölskyldu þar, sem hafði ekki efni á fargjaldinu með strætó. Þvottavélin kom eitt sinn með, fór í viðgerð í bænum, heim aftur, líka undir úlpunni og enginn sá neitt athugavert.
Þessi úlpa var dýrgripur. Þótt ég liti sannarlega ekki vel út í henni og missti allan séns (með fölva í vöngum vegna litarins, ég "dey" í drapplitu, og minnti ég óneitanlega á Eric Cartman úr South Park, jafnvel Hulk, ljósbrúnn Hulk) en karlvanhylli mín stóð vissulega bara í þetta eina ár.
Þegar við sonur minn fórum í tískubúðina Nínu þar sem ég keypti árlega handa honum skyrtu í sumargjöf, settist ég fljótlega í "karlahornið" (kommon) og fletti tímaritum á meðan hann virtist skemmta sér vel við að leita að flottri skyrtu.
Ég held að þessi kenning mín sé rétt, þetta er alla vega reynsla mín og að auki sé ég karlmenn mjög oft í búðum og yfirleitt alltaf glaðlega og káta, og ef það sannar ekki mál mitt veit ég ekki hvað ætti að gera það ...
Það er alltaf verið að reyna að plata okkur á einn eða annan hátt! Mitt hlutverk í bloggheimum ætti auðvitað að vera að fletta ofan af blekkingum. Að minnsta kosti þegar ég finn nógu góðar afsannanir, eins og núna!
Bloggar | Breytt s.d. kl. 17:00 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
2.9.2023 | 20:34
"Komment" í eigin persónu og óvænt kjötsúpuheppni
Heimsfrægð Mosa hefur varla fram hjá bloggvinum mínum, eða þegar ég skellti ljósmynd af honum að prófarkalesa og með sjóinn minn í baksýn, inn á Fb-síðuna View from YOUR window. Myndin fékk ótrúlega mörg læk og yfir þúsund athugasemdir. Ein athugasemdin, eða bandaríska konan sem skrifaði hana, mætti svo í heimsókn til mín í dag ásamt vinkonu sinni. Þær voru á leið til Borgarness og gista þar í tvo daga. Báðar eru nú sjúkar í flatkökur með hangikjöti, sérstaklega Anne mín en Sue, vinkona hennar, virtist líka ansi hrifin. Anne ætlar að taka hangikjötsálegg með út til Maryland, og auðvitað flatkökur.
Ég bauð þeim upp á allt það íslenskasta sem ég fann; kleinur, flatkökur, hangikjötsálegg, grafinn lax, graflaxsósu, Myllu-fransbrauð til að rista, þrjár tegundir af osti, chili-sultu, malt og appelsín, bingókúlur og Hraun. Ég hefði bakað pönnukökur líka (eigin uppskrift) ef nýleg pönnsupannan mín væri ekki ómöguleg þar sem ég kann ekki að steikja hana til. Festist allt við alltaf, óþolandi.
Inga kom líka, að sjálfsögðu, og gerði allt enn skemmtilegra eins og vanalega. Ann og Sue fannst pínku fyndið að við værum vinkonur, alla vega vegna þess að önnur elskar til dæmis að ganga og sú gönguglaða fer í ferðalög til furðulegustu landa eins og Íraks (um páskana í fyrra), Víetnam, Madeira og annarra ógeðslega heitra pöddulanda. Ég ferðast vissulega líka, reyndar til ansi spennandi staða, eins og Seattle (Conway, Liverpool og bráðum Glasgow, sigldi um Karíbahafið 2018 (í svaðalegum hita reyndar). Finnland er sennilega einn mest ögrandi staður sem ég hef heimsótt ... út af reiðum geitungi sem- æ, skiptir ekki máli.
Inga viðraði okkur eftir gott spjall og mikinn hlátur, og við byrjuðum á að kíkja niður á vita. Eftir breytingarnar þar er ógeðslega langt að ganga þangað frá bílastæðinu (enn lengra í roki og rigningu) og þær nenntu ekki að vitanum (skiljanlega þótt ég segði þeim að Hilmar vitavörður væri æði). Næst kíktum við á brjálað brimið að norðanverðu, hjá skipasmíðastöðinni gömlu, svo í galleríið hans Bjarna Þórs þar sem Ásta hans tók vel á móti gestum, eins og vanalega á laugardögum. Okkar konum þótti frábært að fá að skoða sig þar um. Ekki var gleðin minni að fá að sjá antíkskúrinn þar sem Anne keypti bæði dúk (800 kr.) og litla mjög sæta diska (1.200). Ég keypti tvö föt (ekki fatnað) undir kartöflur og uppstúf um jólin, í stíl við matarstellið mitt fína sem ég fékk þar. Að síðustu skoðuðum við byggðasafnið okkar og vorum það seint á ferðinni að ljúfi maðurinn í afgreiðslunni sagðist ekki hafa brjóst í sér til að rukka okkur, tæpur hálftími í lokun. Við þutum frekar hratt í gegn, hlustuðum ekki á fræðslu og upplýsingar í tækinu sem hver og ein fékk, það bíður þar til næst þegar við mætum tímanlega. Það var samt ótrúlega gaman að hraðskoða allt. Þetta er mjög flott safn og góð sýning. Anne talaði um hvað henni fyndist gaman að fara á íslensk söfn (þetta er ekki fyrsta ferð hennar hingað) því þar væru svo góðar upplýsingar og skýringar á öllu, vandað mjög til verka, sagði hún, mér til mikils monts. Þær voru einstaklega ánægðar að hafa fengið leiðsögn um Akranes, þeim leið eins og við hefðum farið með þær á spennandi leynistaði.
Mynd: Frá vinstri: Anne, Sue og Inga.
Þær hafa orðið varar við andúð á erlendu ferðafólki í Reykjavík, að túristar fylli allar íbúðir svo Íslendingar hafi ekki húsaskjól en ég leiðrétti það snarlega:
Ferðamenn (1,5 milljón á ári) eru algjörlega saklausir, líka erlent fólk sem komið er til að vinna hér (17.000 í fyrra), einnig er Reykjavíkurborg saklaus þótt byggt sé of lítið, eins Kópavogur, Garðabær og Hafnarfjörður ... sökudólgarnir eru hælisleitendur (3.000) ...
Vinkona mín frá Litháen sagði mér nýlega frá góðum sið í heimalandi hennar. Skólarnir hófust í gær og hver einasti nemandi mætti með blóm (vönd eða eina rós eða sólblóm) og færði kennara sínum. Í október verður svo Dagur kennara og þá verður þetta endurtekið. Mjög til fyrirmyndar, kennarar eiga þetta skilið og miklu meira en það.
Ótrúlegt hvernig heppnin getur elt mann ... tengdasonur vinkonu minnar eldar stundum kjötsúpu ofan í fjölskylduna en getur ómögulega haldið stillingu svo súpan dugir ofan í tuttugu manns. Konan hans er ekki hrifin af kjötsúpu og krakkarnir nenna ekki að borða hana marga daga í röð - svo vinkona mín bjargaði súpurestinni í gær, kom áðan með vænan skammt handa mér svo ég þarf ekki að borða afganga af flatkökum með hangikjöti eða ristað brauð með graflaxi og graflaxsósu í kvöldmatinn. Eldi hann sem oftast og bjargi tengdamóðir hans restum sem oftast. Er mér of sjaldan boðið í mat? Játs. Er ég sjálf dugleg við að bjóða fólki í mat? Well, sko, uuu, neee, eiginlega ekki.
Mynd 3: Flott terta.
Bloggar | Slóð | Facebook | Athugasemdir (0)
Um bloggið
Sögur úr skýjahöll
Heimsóknir
Flettingar
- Í dag (20.7.): 20
- Sl. sólarhring: 24
- Sl. viku: 158
- Frá upphafi: 1529858
Annað
- Innlit í dag: 19
- Innlit sl. viku: 140
- Gestir í dag: 19
- IP-tölur í dag: 17
Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar
Bloggvinir
-
Katrín Snæhólm Baldursdóttir
-
Þröstur Unnar
-
Anna Ólafsdóttir Björnsson
-
Helga Magnúsdóttir
-
Fjóla Æ.
-
Sumarbúðirnar Ævintýraland
-
Jóna Á. Gísladóttir
-
Steingerður Steinarsdóttir
-
Bertha Sigmundsdóttir
-
Svava S. Steinars
-
Guðrún Jóhannesdóttir
-
Vésteinn Valgarðsson
-
Heiða B. Heiðars
-
Lára Hanna Einarsdóttir
-
Baldvin Jónsson
-
Jens Guð
-
www.zordis.com
-
Elín Arnar
-
Andrés.si
-
Vefritid
-
Kristín M. Jóhannsdóttir
-
Saumakonan
-
Laufey B Waage
-
Ingibjörg Gunnarsdóttir
-
krossgata
-
Kristján B. Jónasson
-
percy B. Stefánsson
-
Ólafur fannberg
-
gua
-
Anna Gísladóttir
-
Hlynur Jón Michelsen
-
Jón Svavarsson
-
Brynjar Svansson
-
Gyða Dröfn Tryggvadóttir
-
Gunna-Polly
-
Hólmgeir Karlsson
-
Sigríður Jósefsdóttir
-
Svala Jónsdóttir
-
Katrín Anna Guðmundsdóttir
-
Eva Þorsteinsdóttir
-
Hrönn Sigurðardóttir
-
halkatla
-
Guðný M
-
Einar Vignir Einarsson
-
Ingibjörg Stefánsdóttir
-
Kristín Björg Þorsteinsdóttir
-
Vilborg Valgarðsdóttir
-
Þóra Guðmundsdóttir
-
Inga Dagný Eydal
-
Bryndís Guðmundsdóttir (Binna)
-
Helga Guðrún Eiríksdóttir
-
Kristín Katla Árnadóttir
-
Birna Mjöll Atladóttir
-
Ingibjörg R Þengilsdóttir
-
Hrólfur Guðmundsson
-
Halla Rut
-
Brynja Hjaltadóttir
-
Eyþór Árnason
-
Guðrún Vala Elísdóttir
-
The baristas
-
Helgi Már Barðason
-
Eydís Rós Eyglóardóttir
-
Guðný Jóhannesdóttir
-
Ásta Kristín Norrman
-
Anna Sigríður Guðmundsdóttir
-
Kolgrima
-
Huld S. Ringsted
-
Guðbjörg Edda Björgvinsdóttir
-
HAKMO
-
Gunnhildur Inga Rúnarsdóttir
-
Bradshaw
-
Kolbrún Baldursdóttir
-
Ásta Björk Solis
-
Margrét Guðjónsdóttir
-
María Anna P Kristjánsdóttir
-
Rebbý
-
Kjartan Pétur Sigurðsson
-
Markús frá Djúpalæk
-
Bogi Jónsson
-
Alheimurinn
-
Ágústa Kolbrún Jónsdóttir
-
Svala Erlendsdóttir
-
Kokkurinn Ógurlegi
-
Binnan
-
Daníel Halldór
-
Linda Linnet Hilmarsdóttir
-
Linda Lea Bogadóttir
-
Erna Friðriksdóttir
-
Kristín Erla Kristjánsdóttir
-
Katrín Ósk Adamsdóttir
-
Fiðrildi
-
Valgeir Ómar Jónsson
-
lady
-
Toby
-
Vera Knútsdóttir
-
Ragnar Páll Ólafsson
-
Sverrir Stormsker
-
Valdís Rán Samúelsdóttir
-
Kej
-
Ingigerður Friðgeirsdóttir
-
Sigvarður Hans Ísleifsson
-
Alexander Már Benediktsson
-
Alfreð Símonarson
-
Birna Dís
-
Matthildur Ágústa Helgadóttir Jónudóttir
-
Janus
-
Tinna Gunnarsdóttir Gígja
-
Eyrún Inga Þórólfsdóttir
-
Þuríður Björg Þorgrímsdóttir
-
Elsa Rut Jóhönnudóttir
-
Þóra Sigurðardóttir
-
gudni.is
-
Ásgeir Rúnar Helgason
-
Sigurður Axel Hannesson
-
Inga Helgadóttir
-
Kjartan Pálmarsson
-
Hlynur Hallsson
-
Herdís Sigurjónsdóttir
-
Ása Hildur Guðjónsdóttir
-
Steingrímur Helgason
-
Sæþór Helgi Jensson
-
Sif Traustadóttir
-
Maddý
-
Turetta Stefanía Tuborg
-
Gúrkan
-
Gunnlaugur Stefán Gíslason
-
Ólöf María Brynjarsdóttir
-
Tiger
-
Hdora
-
Hrafnhildur Ýr Vilbertsdóttir
-
Brynja skordal
-
Edda Agnarsdóttir
-
Helga skjol
-
Mummi Guð
-
Kristín Einarsdóttir
-
Guðbjörg Ottósdóttir
-
Sæmundur Bjarnason
-
Sesselja Fjóla Þorsteinsdóttir
-
Linda
-
Gylfi Guðmundsson
-
Handtöskuserían
-
Agnes Ólöf Thorarensen
-
Júdas
-
Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir
-
Sigurbrandur Jakobsson
-
TARA ÓLA/GUÐMUNDSD.
-
Álfheiður Sverrisdóttir
-
Kjartan Magnússon
-
Bylgja Hafþórsdóttir
-
Vertu með á nótunum
-
Marilyn
-
Anna Mae Cathcart-Jones
-
Söngfuglinn
-
Dísa Gunnlaugsdóttir
-
Ónefnd
-
Ásta
-
leyla
-
Þórður Helgi Þórðarson
-
Jónína Rós Guðmundsdóttir
-
Anna Ragna Alexandersdóttir
-
Laufey Ólafsdóttir
-
Einar Indriðason
-
Gísli Tryggvason
-
Lilja G. Bolladóttir
-
Þorsteinn Briem
-
Jóhanna Sigrún Jónsdóttir
-
Ragnheiður Ástvaldsdóttir
-
Eygló Sara
-
I. Hulda T. Markhus
-
Himmalingur
-
Íbúasamtökin Betra Breiðholt
-
Hildur Helga Sigurðardóttir
-
Aprílrós
-
Bókaútgáfan Salka ehf
-
Svetlana
-
Sigríður Guðnadóttir
-
Andrea
-
Jón Þór Bjarnason
-
Inga Sig
-
Sigríður Inga Sigurðardóttir
-
Einar Örn Einarsson
-
Heiður Helgadóttir
-
Guðrún Ágústa Einarsdóttir
-
Stella Jórunn A Levy
-
Félag um stafrænt frelsi á Íslandi
-
Perla
-
Ingi Thor Jónsson
-
Sigríður Þórarinsdóttir
-
Vinir Tíbets
-
Pálmi Guðmundsson
-
cakedecoideas
-
Bwahahaha...
-
Bullukolla
-
Jónas Sen
-
Hildigunnur Rúnarsdóttir
-
Renata
-
Mamma
-
Bergljót Hreinsdóttir
-
Hrannar Baldursson
-
Letilufsa
-
Sigrún Jónsdóttir
-
Adolf Friðriksson
-
Björgvin R. Leifsson
-
Brúðurin
-
Guðrún Eggertsdóttir
-
Kristín Bjarnadóttir
-
Margrét Birna Auðunsdóttir
-
Methúsalem Þórisson
-
Ólöf de Bont
Myndaalbúm
Færsluflokkar
- Bloggar
- Bækur
- Dægurmál
- Enski boltinn
- Ferðalög
- Formúla 1
- Gáfuhjal
- Grobb
- Íþróttir
- Krúttlegheit
- Kvikmyndir
- Lífstíll
- Ljóð
- Matur og drykkur
- Menning og listir
- Menntun og skóli
- Pepsi-deildin
- Samgöngur
- Sjónvarp
- Spaugilegt
- Spil og leikir
- Stjórnmál og samfélag
- Tónlist
- Trúmál og siðferði
- Tölvur og tækni
- Vefurinn
- Viðskipti og fjármál
- Vinir og fjölskylda
- Vísindi og fræði
- Væmni