Harðangur og hakkabuff ...

„Stöðvið uppþvottavélarnar!“ hrópaði gömul vinkona og fyrrum samstarfskona, hún hafði greinilega fengið hugmynd enn einu sinni. „Hvað er í gangi?“ spurðum við. „Mér finnst að við ættum að stofna saumaklúbb,“ sagði hún spennt. „Virkilega,“ sagði ein í hópnum, „eitthvað mánaðarlegt og bindandi þar sem setið er og raðað í sig tertum á meðan slúðrað er um mataruppskriftir og barnauppeldi og-“ Við stoppuðum þessa fordóma í fæðingu. Engin okkar var í saumaklúbbi, aldrei við boðið í slíkan félagsskap ... „Sko, við gætum lært alls konar hannyrðaaðferðir, setið og saumað og talið út, heklað milliverk, æft okkur í harðangurssaumi yfir lágværri fiðlutónlist ... ég á Mozart komplett, borðað lífrænt ræktað gúrmei-dæmi i hléinu og talað saman yfir lindarvatninu, kaffi bannað, um eitthvað merkilegt ... spennandi nýleg þingmál og nýsamþykktar reglugerðir, hvort væri ekki bara bull að skipta út krónunni fyrir annan gjaldmiðil, fiskeldisaðferðir í Téténíu, miklu lægri veiðigjöld, ef fólk bara vissi hvað það er dýrt að borga laun og kaupa ný skip og svona,“ hvíslaði hún hrærð.

Til að gera langa sögu stutta, stofnuðum´við saumaklúbbinn Kniplingahrottana en Blúnduhrottar kom líka til greina. Okkur fannst það fyndið. Við ætluðum alltaf að hittast og læra harðangur og hitt en náðum því einhvern veginn aldrei ... afar skammlífur saumaklúbbur. Ég man þetta kannski illa sökum elli en samt held ég að allt það helsta hafi komið fram.

Eini hannyrðaklúbburinn sem ég hef verið sæmilega virk í er Hekls Angels og um tíma Dúllurnar sem lýsti ekki bara útliti okkar og innræti, heldur hekluðum við marglitar dúllur af miklum móð, mótuðum síðan Akrafjallið úr þeim, festum á plötu og gáfum Bókasafni Akraness sem átti þá stórafmæli. Komumst í Skessuhorn og allt fyrir vikið, segið svo að hannyrðir borgi sig ekki. Frægðin er ekkert annað en sæt þegar maður fær sérafslátt í Andvara eða Staðarfelli hér á Kirkjubrautinni. Hef ég nefnt það hér áður að í framhaldi af Kirkjubraut er Skólabraut ... og við Skólabraut stendur kirkjan?

(Mynd2: Gardínurnar sem gerðu allt vitlaust og Hekls Angels urðu til í kringum.)

Allt árið 2016 sat ég við að hekla veðráttuteppi, gerði eina umferð á dag og liturinn fór eftir hitastigi á hádegi. Mun ætíð sjá eftir að hafa ekki valið kl. 15 frekar, þá hefði rauði liturinn náðst inn, hann táknaði 18°C plús, minnir mig. Gott að hafa ekki ákveðið að hekla eitt í ár, það hefði orðið einlitt, það hafa eiginlega bara verið 10-12 gráður í allt sumar sem mig minnir að sé grænn litur. „Réttu mér græna teppið,“ yrði sagt, ekki það röndótta ... Ég náði aðeins einni fjólublárri rönd, kuldarönd, mínus fimm og kaldara, það er alltaf svo gott veður á Akranesi. Átján stiga hiti kom nokkrum sinnum þetta sumar á Skaganum en bara fyrir þá sem miðuðu við hitann kl. 15. Ég gerði hverja umferð einfalda, engin stuðlar, þá hefði teppið orðið fjögurra metra langt. Einfaldur plötulopi, létt en samt voða hlýtt. Á myndinni hér að ofan sést að eitthvað var liðið á vor, bláu litirnir tengdust vetrinum en sumarið fékk gulan eða appelsínugulan, rauðan ef ég hefði valið réttan tíma ... Efsta mynd, eða mynd 1: Kela fannst ógurlega gott að hvílast á þessu teppi, jafnvel á meðan ég heklaði það. Já, þetta var hannyrðahorn vikunnar ... nú veit fólk að ég er myndarleg húsmóðir. Held að það sé gott að koma því út í kosmosið fyrir helgarferðina norður. Hilda er líka frábær, hún kann á gítar og bókhald.

Alltaf þegar ég kaupi nautahakk, kannski einu sinni í mánuði, býr ég til hakk og spagettí eða lasagne og í gær var ég orðin leið á því ... ákvað að búa til hakkabuff í fyrsta skiptið. Gúglaði og ákvað svo bara að ég gæti alveg gert þetta. Skellti hakkinu í skál, setti eitt egg út í, rjómaslettu, og smávegis feta-ost ásamt fullt af alls konar kryddi. Mér hættir til að vankrydda sem er hræðilegt, en óttinn við að ofsalta til dæmis getur farið illa með mann ... ég mótaði þessa snilld í buffstærðir, steikti á pönnu og setti inn í ofn á 160°C (ekki blástur) á meðan ég sansaði hitt. Steikti lauk og svo kartöflur (forsoðnar, ég veit, henti helmingnum), harðsteikti kartöflurnar í smjöri og olíu, kryddaði með ýmsu (eftir heiftarlegar árásir síðast (kanill í hakk (og spagettí) þori ég ekki mikið út í það) og bar svo fram með sveppasósu úr fernu. Munið, ég er ekki sósumeistari, ég gerði kokteilsósu með Londonlambi ein jólin (1977, held ég). 

Þetta var ljómandi gott - mér fannst svo mikið með, eða laukur og kartöflur að ég sleppti því að spæla egg sem er örugglega gott líka, bara næst. Svo var nægur afgangur fyrir stráksa í hádeginu í dag. Ég fékk nú bara roð og bein og síðustu skyrdósina. Einarsbúð á leiðinni með pöntun, tómur ísskápur. Það fer allt ofboðslega hratt þegar drengurinn þarf nesti tvisvar á dag, hádegishressingu og kvöldmat. Mun hafa hakkabuff oftar og þá með ýmsum útfærslum. Ég veit að mömmur.is og Eva Laufey reyna að bregða fyrir mig fæti - eða þegar ég fer virkilega af stað með sælkerauppskriftir - og hef öðlast kjark til að upplýsa um hvaða kryddtegundir ég nota - það verður bara spennandi að verða kraftmeiri áhrifavaldur.

Mynd 3: Einhver illa þenkjandi gæti sagt að myndin væri af borðstofuborði (Góði hirðirinn, 3.000 kr. Ár: 2006) en það var erfitt að ná góðri mynd í miðri máltíð svo ef myndin hefur prentast vel má sjá grilla í hakkabuff.