Drög að mávastelli og hættuleg jarðskjálftaögrun ...

Djamm- og sukkhelgi enn og aftur runnin upp ... stráksi kominn í frí frá mér. Ég veit eiginlega ekki hvað ég á af mér að gera, sennilega bara húsverk og afsleppelsi eins og síðast. Maður veit aldrei hvert stefnumót geta leitt mann ... sjá mynd.

 

Keli the cat braust inn í fataskáp stráksins svo kannski tek ég til þar og geri þjófhelt, Keli var svo sem ekki að stela neinu, hugsaði bara um að rústa.

Eða bara fara út á lífið, á Borgina? Villta, tryllta Villa?

 

Það er alla vega komið að því að þrífa espressóvélina góðu. Ég hef skoðað YouTube-myndbönd og ætla að hafa þau mér til aðstoðar á meðan en það þarf eiginlega að vera vélaverkfræðingur eða kjarneðlisfræðingur til að ná þessu. „... látið fjórðung vatnsins renna í gegn en slökkvið svo, leyfið vélinni alls ekki að hitna, bíðið í 20 mín. og látið svo næsta skammt renna í gegn ...“ Þetta er samt ekki það flóknasta ... Guðmundur almáttugur!

 

 

Ég ætla hvorki að svara síma né dyrabjöllu á meðan, einbeita mér algjörlega að þessu flókna vandaverki. Þetta er til dæmis ein ástæða þess að ég væri til í að gifta mig, veit um alla vega einn karl sem sér algjörlega um þrif á kaffivélinni á eigin heimili. Ég sagði konunni hans að hann væri alltaf velkominn í heimsókn til mín en hún hló bara kvikindislega.

 

Svo mega landsmenn búa sig undir The jarðskjálfta því ég gerði svolítið af mér í dag. Frá því að skjálftahryllingurinn hófst á Reykjanesskaga fyrr á árinu hef ég eiginlega beðið eftir þessum stóra sem varað var við, var það ekki í Brennisteinsfjöllum? Ég keypti enn fyrr á árinu tvo mávastellsbolla á góðu verði hjá Kristbjörgu í skúrnum. Þegar ég var orðin smeyk við þennan stóra sem varað var mikið við, pakkaði ég ýmsu brothættu niður í stóra margnota innkaupapoka og setti bollana tvo, undirskálar og kökudiska, ofan í skúffu með hversdagsbollum og -glösum og vafði þá fyrst inn í eldhúsbréf. Svo nennti ég ekki að hafa stofuna mína alla niðurpakkaða og setti puntið á sinn stað örfáum vikum seinna - nema mávastellsbollana.

 

Í dag tók ég svo þá áhættu að skella þeim á sinn stað inn í skáp í stofunni ... og hef verið viðbúin öllu síðan. Ég hef slæma reynslu af því að ganga að einhverju sem vísu, mér hefnist svo oft fyrir það. Keypti sumarsængina um árið, munið, og það skall á versta og kaldasta sumar í manna minnum, Írskir dagar fuku nánast á brott frá Akranesi, man ég, og ég skalf undir sænginni, þrjóskaðist allt of lengi við að setja lopateppi ofan á hana en það þurfti svo sannarlega. Ég hef oft beðið afsökunar á þessu kalda sumri.

 

 

Ef sá stóri (kannski enn meiri áhætta að segja ef) kemur innan viku verður það mér að kenna. Afsakið fyrirfram.

 

Elskan hún Þoka frænka er á batavegi og losnar vonandi við risastóra gipsið eftir viku. Hún hefur dundað sér við það undanfarið að drepa teygjur og finnst það bráðskemmtilegt.

 

 

Þess á milli horfir hún á Kattarshians á stóra skjánum eða mína ketti á Snapchat. Hrikalegt fyrir fjörugan og hressan kettling að fótbrotna en Þoka er afar heppin með eigendur sem dekra við hana og reyna allt til að gera henni lífið bærilegra.

 

Á myndinni sést hún murka lífið úr virkilega árásargjarnri teygju sem byrjaði!