Erfðaskrá hertogans

Einkar ömurleg frétt þessa vikuna var sú ákvörðun að loka og læsa erfðaskrá Filippusar prins í 90 ár. Ef ég nenni að leggja á mig að lifa í 90 ár til viðbótar er samt engin vissa fyrir því að mér takist það. Ekki margir sem ég veit um sem endast í eina og hálfa öld. Mögulega er að finna þarna hneyksli varðandi framhjáhaldsbörn og annað slíkt og líklegt er að fólk fætt eftir t.d. þrjátíu ár segi bara þegar það er orðið sextugt: „Hver var þessi Filippus og hvað með þessa erfðaskrá sem þú ert svona spennt fyrir, Gurrí mín?“ EF erfðaskráin verður þá opinberuð. Það er ekki einu sinni víst að svo verði. Hroðalegar fréttir.

 

Þegar leyft verður að taka upp ættarnöfn að vild hér á landi væri gaman að heita: Guðríður H.H. Mountbatten-Windsor og vísa í erfðaskrá Filippusar ef einhver rífur sig, ekki verður hægt að rengja þetta. Ég hef líka oft sagt frá draumi mínum (síðan ég var 12 ára) um að framtíðareiginmaður minn muni heita Filippus Angantýr. Hann finnst ekki í þjóðskrá svo ég kemst sennilega ekki nær því en þetta.

 

Filippus var af Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg-ættinni og barnabarn Grikklandskonungs, Georgs fyrsta, og sjálfur Kristján níundi Danakonungur var langafi hans, svo hann var alveg nógu vel ættaður fyrir Elísabetu Englandsdrottningu en hann þurfti nú samt að afsala sér öllum flottu aðalstitlunum þegar hann gerðist breskur ríkisborgari (til að geta trúlofast henni) og tók sér þá ættarnafnið Mountbatten  ... hann varð næstum 100 ára, elsku karlinn, og á sama afmælisdag og Bogga vinkona, hann eignaðist fjögur börn, átti er hann lést átta barnabörn og eitthvað svipað af barnabarnabörnum. Hann settist ekki í helgan stein fyrr en 2017 ... svo vinnan bæði göfgar manninn og lengir lífið. En mér finnst þetta kóngafólk lifa fáránlega lengi sem segir mér að ... blátt blóð sé betra? Mitt var grátlega rautt síðast þegar ég fór í blóðprufu svo ég efast um að ég nái að vita hvernig erfðaskráin hljómar.