Að hugsa loksins sjálfstætt ...

7.4.2022 | 17:39

Að hugsa loksins sjálfstætt ...

Fólk er alveg brjálað yfir sölu á einhverjum banka ... ég trúi alveg manninum sem segist ekki hafa vitað að pabbi hans hefði keypt. Ekki datt mér í hug síðast þegar ég hitti mömmu að spyrja hana út í fjármál hennar eða kaup á fyrirtækjum. Svo er ekkert víst að viðkomandi viti hve ríkur pabbinn er ... Í þetta sinn langar mig að fara gegn fjöldanum sem hneykslast, sýna fram á að ég hugsi sjálfstætt (samt þríbólusett) en ég nenni ekki að finna rök fyrir máli mínu í rannsóknum sem finna má á YouTube, ekki núna. Ég held með kaupendum bankans þótt ég sé vissulega, eða hafi verið svekkt yfir því að hafa ekki fengið að kaupa sjálf. En ég ætla að prófa hvernig það er að vera á annarri skoðun en múgurinn, alþýðan, öreigarnir, eða hvað þetta lið er kallað, svo enginn geti sagt um mig að ég fylgi, að hægt sé að smala mér eins og rollu í réttir ... en ég viðurkenni að ég á erfitt með að halda með hinum karlinum (kræst, ég er fjórum árum eldri en hann), sem opinberaði sinn innri mann fyrir slysni, vissulega eftir nokkur glös á þingi einhvers hóps sem seldi hótel ekki fyrir svo löngu, munið, og dirfðist að velja kvenmann til forystu og hver man nöfn á einhverju kerlingum? Verður ekki bara að segja sú sæta, sú ljóta, sú feita, sú mjóa, sú dökka eða sú ljósa ... hitt er bara svo erfitt.

Með þessu sjálfstæði mínu frá skoðunum fjöldans vonast ég til að fá símtal fljótlega með special price for you, my friend-tilboði. Samt langar mig eiginlega meira að fá vinnu við að hringja nokkur símtöl og fá hluta af 700 milljónunum sem úthringjararnir fengu fyrir að hringja í sérvalda.

Enn hef ég ekki fengið svar við erindi mínu til Vegagerðarinnar sem ég sendi fyrir tæpri viku sem vonandi táknar að það hafi verið tekið til svo mikillar athugunar að ekki hafi gefist tími til að senda „Móttekið“ til baka eða hringja í mig og fá mig sem ráðgjafa, talsmann farþega. Stefni á að fara í bæinn um helgina með strætó, á meðan enn eru stoppistöðvar, bara örstutt heimsókn, í fermingarveislu til að sleppa við að elda - og losa mig við peninga sem ég er hætt að nota.

Ég kláraði Helkulda (Storytel) eftir Vivecu Sten í gærkvöldi (rafbók í gemsanum, uppi í rúmi, kósí) og bíð spennt eftir fleiri bókum í þessum nýja bókaflokki sem lofar góðu.

Tók ég ekki viðtal við Vivecu fyrir Vikuna þegar fyrsta bókin hennar kom út á íslensku? Minnir það endilega, og líka Emelie Schepp og svo elsku Margit Sandemo. Og auðvitað fleiri rithöfunda.

Fyrsta viðtalið sem ég tók fyrir Vikuna var við rithöfund, sjálfa Auði Haralds. Ég var heldur betur sátt við sjálfa mig fyrir að krefjast þess að fá að lesa það upphátt (það var stutt) fyrir hana í síma svo ég klúðraði engu, hún talaði hraðar en ég skrifaði. Eins gott því ég var búin að leggja henni orð í munn, eitthvað sem hún hafði haft eftir öðrum, Thomas Harris sagði víst í einhverju viðtali að það væri bara stórgáfað fólk eða fólk undir meðalgreind sem sæi í gegnum siðblinda einstaklinga. Sem sagt ekki Auður sem hélt þessu fram, en af hverju við töluðum um siðblindu og höfund bókanna um Hannibal Lecter, geðlækni og mannætu, er mér með öllu gleymt, enda 22 ár síðan. En skrambi var hún á undan sinni samtíð þarna, ekki var farið að tala um siðblindu að ráði fyrr en löngu seinna ... en það er ekkert samasemmerki hjá mér milli siðblindu og bankasölunnar, ég myndi ekki dirfast ... sem umsækjandi að vel borguðu símasöludjobbi hjá Bankasýslu ríkisins.

Fyndin tilviljun, ef þetta er tilviljun ... nýlega þegar ég skrifaði um verstu störf heimsins lenti símasala í fyrsta sæti. Þótti hræðilegasta starfið. Kannski eru þessi klikkuðu ofsalaun mér að kenna? Sorrí, ég mun læra af þessu.

Flokkur: Bloggar | Facebook