Ég vissi það ... ég vissi það

Þegar ég sá rúmlega tuttugu ára gamla mynd af Elísabetu drottningu ásamt meintu barnabarni (sem er í raun barnabarnabarn, sjá mynd) sem konungsfjölskyldan leyfði greinilega óvart birtingu á, var eins og ljós rynni upp fyrir mér. Ég tel mig sjá mögulegustu myndina af því sem hefur greinilega gerst og fyrst engir dularfullir Bretar hafa sést hér á hlaðinu hlýtur að vera óhætt að koma fram með sannleikann. Nema leyndin hafi verið svo gríðarleg að ekki þótti möguleiki á því að eldklár kona á Akranesi áttaði sig?

Aðalatriðið er sem sagt að grunur minn úr æsku um að ég væri prinsessa en „í felum“ á Íslandi var allan tímann réttur en allt gert til að koma ekki upp um svokallaðar „veiðiferðir“ Karls í Hofsá í Vopnafirði á þessum tíma - sem hættu skyndilega þegar Díana kom til sögunnar ...  Við andlát drottningar fyrr í þessum mánuði voru ýmsar ljósmyndir gerðar opinberar og á einni þeirra má sjá Ellen systurdóttur mína, en Hilda er greinilega hitt launbarn Karls III. enda kom hann minnst árlega hingað um tíma. Við vorum án efa gerðar nokkrum árum eldri í Þjóðskrá, eins og mig hefur alltaf grunað, ellifjarsýni ekki byrjuð hjá mér, til að ósennilegt þætti að prinsinn ætti okkur. En það sem ég fékk ekki að vita og áttaði mig á í gær, var að Windsor-fjölskyldan hefur valið Ellen frænku úr til að umgangast, virðist vera. Útlenska nafn Ellenar er Eugene, E í báðum nöfnum sem nánast sannar mál mitt enn frekar, og til að blekkingin yrði fullkomin þóttust Andrés prins, föðurbróðir okkar Hildu, og Sarah Ferguson eiga hana, hlýtur að vera. Allir vita nú vesenið á þeim og því auðvelt að þvinga þau til þess.

Mamma var ótrúlega fögur kona, vissulega ögn eldri en meintur barnsfaðir hennar en ekki svo. Mig grunaði aldrei að hin systkini mín gætu verið royal og eftir að ég fór í blóðprufu með einu þeirra og sá bara rautt, áttaði ég mig á að svo gæti ekki verið.

 

Við systur (og líka Ellen og Davíð, stundum kallaður Beatrice) eigum auðvitað rétt á því að fara í erfðaröðina að bresku krúnunni og uppskera þá virðingu sem við eigum skilið. Ég er ekkert endilega að tala um peninga en ég hef sterkt á tilfinningunni að ég hafi stundum fengið aðstoð. Það var grunsamlega auðvelt fyrir mig að kaupa Himnaríki (99 fm) á sínum tíma (2006) og ekkert endilega af því að sú íbúð var ódýrari en litla íbúðin mín við Hringbraut (56 fm) ... og alltaf annað slagið berast mér óvæntar góðar gjafir, eins og nýlega þegar ég fékk frosinn þorsk í stykkjum og frosið hreindýrahakk frá góðum Skagamanni sem er veiðimaður eins og Karl III. Ég hélt að þetta væru gjafir til mín sem áhrifavalds á Moggabloggi en nú hafa runnið á mig tvær grímur.

 

Nokkur atriði gera þetta kýrskýrt í mínum huga, ekki bara neðri ljósmyndin sem sýnir Ellen í London þegar allir héldu að hún væri á Akureyri. En aðallega þetta tvennt:

1) Laugarbakki í V-Hún. er ranglega talinn vera krummaskuð en er afar góður staður ef þarf að láta lítið fyrir sér fara um hríð. Ásgeir Trausti tónlistarmaður er einmitt þaðan og er alveg ábyggilega með blátt blóð í æðum. Danskt, grunar mig. Maður er fljótur að verða sérfræðingur í svona málum ... Hildu hefur einhvern veginn verið stýrt á Laugarbakka án þess að hún áttaði sig á því að hún þyrfti að fara í felur með börnin og ég var um hríð hér á Akranesi, vissulega einnig í felum, sé ég núna. Ég skil ekki hvernig Hilda uppgötvaði ekki að barnið hennar var statt úti í London (sjá mynd úr Buckinghamhöll) nema þetta sé allt risastórt samsæri til að halda mér frá og Hilda viti allt. Nje ... 

2) Athugasemd Hildu um Kamillu, að hún væri ekki nógu drottningarleg (Kamilla var tábrotin) var eflaust undirmeðvitundin að hatast við vondu stjúpuna sem við vitum öll að hefur verið til frá tímum bæði Mjallhvítar og Öskubusku.

3) Mér finnst réttara að segja fólki að snæða óhreinindi en að éta skít. Mig langar líka rosalega mikið í matarstell (hef aldrei átt slíkt), það má alveg vera úr gulli eða með gullrönd. Ég er fædd í þetta.

 

Þegar ég gekk á Ellen frænku varðandi þetta og sýndi henni sönnun þess að hún væri prinsessa hló hún bara og sagði: „Ja, hérna, við erum bara svolítið líkar.“ Þetta svar hennar kom mér ekkert á óvart, heldur fullvissaði mig um að mínar kenningar væru réttar. Fólk í þessari stöðu hefur lært að neita fram í rauðan dauðann. Vá, hvað þessi helgi á eftir að fara í frekari rannsóknarvinnu og sannanaleit.