Grín eða glæpur - hótandi gervigreind

Bjargræði dagsins var í boði Ingu sem hafði samband og vildi viðra vinkonu sína. Fara í bæinn táknaði ekki ferð í bæinn (Rvík), heldur miðborg Akraness þar sem nýbúið var að mála hluta Kirkjubrautar í regnbogalitunum.

 

 

Mig grunar að aðalfjörið hafi verið í Borgarnesi (Hinsegin dagar á Vesturlandi voru haldnir þar í ár) en samt var gaman að upplifa sólarfjörið á Akratorgi þar sem ég fékk mér kaffi og Inga fékk sér ís, áður upplifa fallegu hlutina í antíkskúrnum hennar Kristbjargar þar sem ég fékk að skila risastóru djúpu diskunum og fá öðruvísi djúpa diska í staðinn. Þeir nýju er úr allt öðru stelli en af góðri stærð og bara allt í lagi að grunnu og djúpu séu ekki í stíl. Veit ekki af hverju risastórir djúpir hafa alltaf pirrað mig. Kannski af því að ég er ekki mikil súpukona og held frekar hnallþórupartí en virðuleg matarboð sem krefjast þess að maður eigi stell. Mig langar alveg í mávastellið samt og á tvö þannig bollapör.

 

 

Gemsinn minn er glaður eftir daginn og þegar ég ýtti á HJARTAÐ sá ég setninguna: You´re walking more than you usually do by this point. Eða 1.162 skref í dag. Sem er brjálæðislega lítið - EN hásinin er að skána, held ég, eða þegar ég geri sem minnst er allt í lagi, hún lætur vita af sér með verkjum þegar ég þramma of mikið ... þetta er ansi langdregið að verða, kannski þarf að leita ráða hjá lækni, komnir svolítið margir mánuðir af helti og aumingjaskap og heimalækningum (kaldir bakstrar, fæti hlíft, voltaren-krem, íbúfen ... en ekkert reglulega nema köldu bakstrarnir).

 

Spjallaði við Bjössa Lú fyrir utan Frystihúsið í sólinni í dag og komst að því að hann er bróðir æskuvinkonu minnar sem lést fyrir nokkrum árum, ekki hafði ég hugmynd um það. Ég sagði honum að ég hefði mætt (kannski 14 ára) í heimsókn á Skagann til hennar, með Pink Floyd-plötuna Umma Gumma undir hendinni, klædd eins og hippi enda Karnabær aðalbúðin á þeim tíma, og leyft henni að hlusta á dýrðina. Það var eitthvað svo auðvelt að skreppa í dagsferðir á Skagann þegar Akraborgin var og hét ... samt fer strætó nokkrar ferðir á dag - en það er bara allt öðruvísi. Fjóla systir Bjössa sat á næsta útiborði og ég fékk að sjá ansi hreint sæta mynd af Hildu systur sem var tekin í eldgamla daga - og fékk loforð um að fá hana senda, það er skammarlega lítið til af myndum af okkur systkinunum síðan við vorum lítil. Hilda verður glöð að sjá þessa.

 

Himnaríki er selt ... með fyrirvara auðvitað, vonum það besta.

 

Var að klára bókina Auga Evu eftir Karin Fossum. Hún byrjaði svolítið rólega, ég þurfti stundum að spóla til baka því hugurinn hafði reikað (kannski mín sök, ekki bókarinnar), en svo allt í einu var allt komið af stað og mjög spennandi atburðarás fór í gang. Jú, jú, þessi bók er til uppi í hillu hjá mér, en ég algjörlega búin að steingleyma henni, næsta bók (sem ég á eflaust líka) kemur í júlí og sú þriðja eitthvað seinna ... í september, held ég. Ný bók eftir Ann Cleeves, Fuglinn í fjörunni, var í tækinu á undan. Ég er frekar hissa á nokkrum nískulegum stjörnugjöfum á hana á Storytel, því þetta er hin fínasta bók sem á betra skilið, nýjar aðalpersónur sem var virkilega gaman að kynnast. Þegar gefin er ein stjarna sem nöldur fyrir t.d. lágan hljóðstyrk (tveir gáfu eina stjörnu fyrir það, ég varð ekki vör við það) lækkar það meðaleinkunnina á ósanngjarnan máta, en ég mæli með henni og hlakka til að fá fleiri um þessar nýju persónur.  

 

Facebook tók mig á teppið í gær og hótaði mér öllu illu (dregið úr virkni síðu minnar, hún gerð hægvirk, ég get ekki kommentað eða eitthvað) ef ég eyddi ekki myndbandi sem ég birti fyrir skömmu, mjög greinilega falsað grínmyndband - en blessuð gervigreindin (independent fact-checkers) sem leitar uppi falsfréttir og fleira rusl, þekkir ekki muninn á gríni og glæp. Bréf Metu hljóðaði svo: Your post has the sama missing context as a post checked by independent fact-checkers. 

Svo voru annars staðar hótanirnar um hörð viðurlög en mér láðist að taka skjáskot af þeim, en ég tók skjáskot af myndbandinu (kyrrmynd vissulega), held (vona) að fb hafi ekki lögsögu á Moggablogginu. Myndbandið sýndi loftstein/smástirni lenda á tunglinu og mikla sprengingu í kjölfarið ... Eins gott samt að ég skrifaði ekki orðið heillin sem sendi einn ættingja minn rakleiðis í svartholið utan við fb - því fyrstu fjórir stafirnir í því orði eru auðvitað argasti nasistaáróður, hef áður sagt frá því hér.

 

 

Ég grínaðist sem sagt með að það hefði náðst myndband, með aðstoð tímavélar, af því þegar risaeðlurnar dóu út á tunglinu ... en get auðvitað ekki ætlast til þess að óháði staðreynda-sannprófarinn kunni íslensku. Er nú samt ánægð með að tekið sé á falsfréttum sem hafa tröllriðið öllu, sem bitnar voða oft á sárasaklausu fólki eins og aðgerðir bankanna gegn peningaþvætti gera (Ert þú, eða náinn ættingi þinn, ráðamaður í þjóðfélaginu, ef þú svarar ekki færðu ekki þjónustu í heimabankanum-hótanir). Fb-vinir mínir eru upp til hópa sæmilega klárir og trúa ekki bullinu í grínmyndböndum á borð við þetta svo ég held að ég hafi ekki hrætt neinn eða sannfært nokkra manneskju um eitt eða neitt skelfilegt.

 

Því miður gleymdi ég líka að taka skjáskot af því þegar fb otaði að mér Vilhjálmi prinsi í Bretlandi, eða Facebooksíðu "hans", undir þeim formerkjum að ég gæti mögulega þekkt hann. Ég hef fengið fjölbreytilegar og óvæntar tillögur (sjá samansetta mynd). Ég á 336 sameiginlega vini með dómsmálaráðherra sem vekur mér eiginlega meiri furðu en einn sameiginlegur vinur með sjálfum Mark Harmon leikara.

 

 

Man ekki vinafjöldann með JBH eða SDG. Vissulega hefur fb otað að mér fólki sem ég hef hugsað: Aha, þessi var með mér í skóla, langt síðan ... úps, einn af fyrrum eiginmönnum mínum eða ahh, elskhuginn góði af Borginni, tengdamamma frænku fyrrum mágs míns og alls konar, og notfæri mér stundum gott boð fb. En yfirleitt er þetta fólk sem ég þekki nákvæmlega ekki neitt og á jafnvel ekkert sameiginlegt með ... nema kannski í einu tilfelli; kalið hjarta og ískalda grimmd sem ég stunda í hálfleikjum á EM ef barnasáttmálinn dúkkar upp í huga minn.

 

Ég sveik Ítalíu illilega í dag þegar ég fór út með Ingu og náði bara síðustu mínútunum - en ég var vissulega spenntari fyrir kvöldleiknum kl. 19 þótt ég héldi með báðum liðunum þar. Á morgun verða líka leikir sem ég hlakka til að sjá. England-Slóvakía kl. 16 og Spánn-Georgía kl. 19. Nammi namm.

 

Það er ekki bara fólk sem fb vill að ég kynnist, vingist við, heldur að ég gangi í alls kyns grúppur ... flestar núorðið tengdar gömlu og hrumu fólki, sýnist mér, alveg fertugu jafnvel (sjá mynd). Hver ætli skrifi svona texta, eins og um svona háaldrað fólk eins og 40, 50, 60 og 70, að það geti líka átt VINI OG JAFNVEL ELSKHUGA!!! VÁÁÁÁÁ!

 

Ein af uppáhaldssíðunum mínum (ótengd aldri) spurði fólkið sitt nýlega:

Hvað þolir þú ekki sem öðrum þykir vera í góðu lagi?

 

- Reggítónlist.

- Snemma að sofa, snemma á fætur.

- Létt spjall.

- Sumarleyfi með allri fjölskyldunni.

- Að þurfa að heilsa fólki með handabandi.

- Börn.

- Jólatónlist.

- Þegar fólk segir: "Guð hjálpi þér" þegar einhver hnerrar.

- Íþróttir.

- Fólk sem gengur í náttfötum utandyra.

- Þau sem halla flugvélarsætinu alla leið niður.

- Trúarbrögð.

- Að veiða dýr og kalla það sport.

- Stafsetningarvillur!

- Húmor sem gerir lítið úr öðrum.

- Hávært smjatt/hlátur/tal.

- Að vera kölluð elskan af ókunnugum.  

- Þjórfé.

- Fólk með tyggjó. 

- Grasflatir og sú gríðarlega þörf sem þær hafa fyrir vatn og umönnun.

- Fyllirísmenning.

- Þegar einhver segir: „Ég bið fyrir þér.“

- Kynjaveislur (stelpa eða strákur?) 

- Fólk sem tekur litlu börnin sín með hvert sem er.

- Að það þurfi alltaf að vera vín þegar fólk hittist.

- Áhrifavaldar, sérstaklega í ræktinni.

- Vinna í átta tíma á dag fimm daga vikunnar. 

- Berfætt fólk (annars staðar en á ströndinni).

- Þau sem nota rakspíra eða ilmvatn.

- Fólk sem hrækir á almannafæri.

- Poppkornsétandi fólk í bíó þegar ég reyni að njóta myndarinnar.

- Þegar fólk spyr: Áttu börn? Það hugsar fæst út í hve viðkvæmt það getur verið, hvort það er ófrjósemi, fósturmissir eða barnsmissir sem liggur að baki - best að spyrja ekki.  

 

Ég er sammála mörgu hérna og svo sannarlega því síðasta. Þekki fólk sem glímir við ófrjósemi og óþolandi spurningar og óumbeðin ráð í tengslum við það, og sjálf hef ég svarað þessari spurningu neitandi (við ókunnugt fólk sem ég mun jafnvel ekki hitta framar), ef ég treysti mér ekki til að tala um son minn, þótt séu komin sex og hálft ár síðan hann dó.

 

 

Ekki heldur sammála þessu um létt spjall, mér finnst það oft vera skemmtilegt ... fátt verra en þegar algjörlega ókunnugt fólk vill fara út í djúpar trúnaðarsamræður um einkamál sín. Létt spjall þarf ekki að vera um eitthvað ómerkilegt, yfirborðskennt eða leiðinlegt, er fínt á meðan fólk er að kynnast. Svo er hægt að fara í meiri dýpt ef stemning er fyrir því.

 

Já, svo er það jólatónlistin sem mér finnst dásamleg, hvaða skröggur svaraði þessu? Ummmm ... Ég hlakka svo til, Jólin koma, Jólasveinninn minn, Jólaóratórían, Kósíheit par Exelans, Hátíð í bæ, Heima um jólin, Dansaðu vindur, Jólahjól, Hvít jól, Do they know ...

 

Ég fletti upp nöfnum ofantalinna jólalaga og þótt sum séu orðin þreytt eftir MIKLA spilun eru þau ómissandi hluti af aðventunni, mest kannski í bakgrunninum. Og lélegar jólamyndir, nammmm. Jólin finnst mér skemmtilegri árstími en sumarið, en ég þarf reyndar heldur betur að gera breytingar varðandi sumar-húðlit minn eftir atburði dagsins. Ég sat berhandleggjuð á Akratorgi í dag í svona tíu mínútur og ... undanrennubláminn á handleggjunum setti annarlegan blæ á allt umhverfið og þögn sló á mannskapinn, mátti lesa svolítið áfall úr svip fólks. Ég ætla að vinna í þessu, líka upp á D-vítamínið að gera. Mögulega sest ég út á svalir næstu sólardaga ... en það er reyndar spáð talsverðri rigningu núna í helgarlok, alla vega hér suðvestanlands, sýnist að bara Austfirðir og norðaustanvert landið missi af vætunni.

 

- - - - - - - - - - - 

Fyrir nokkrum vikum bað kennarinn nemendurna um að skrifa ritgerð með heitinu: Ef ég væri milljónamæringur. Krakkarnir settust við skriftir nema stúlka sem hallaði sér aftur í stólnum með hendurnar krosslagðar. 

„Hvað er í gangi?“ spurði kennarinn. „Af hverju ert þú ekki að skrifa?“

„Ég er að bíða eftir ritaranum mínum,“ svaraði stúlkan. 

Hún fékk tíu.  

Aldrei vanmeta lakkrískonfekt

Lakkrískonfekt ætti aldrei að vanmeta ... Ég keypti einn poka af Andreu, okkar allra á Akranesi, síðasta föstudag, lét vita opinberlega að ég byði upp á það á opnu húsi ... og það varð nánast fullt hús. Eitt sem ég hef þó ekki alveg fengið til að ganga upp í huga mínum er að þegar ég rétti fram skálina og bauð, sögðu þau öll „nei takk!“ Samt grönn. Og bara tvö þáðu kaffi! Ég þarf að hugsa þetta.

 

Kettirnir voru í aðalhlutverki á opna húsinu, ég sem var búin að gefa þeim blautmat, reyna að leika við þá og þreyta en þegar himnaríki nánast fylltist af kattelskandi fólki urðu þeir að fara fram og heilsa ... og knúsa.

 

Ég er nú þegar búin með marglitu molana og giska á að lakkrísinn sjálfur, svarta gumsið, klárist um klukkan þrjú á miðvikudaginn, miðað við hve hratt gengur á lakkrískonfektið. Stundum þarf bara að fórna sér.

Mynd 1: Kettirnir taka alltaf æðiskast þegar ég fæ blóm, þessum vendi forðaði ég frá þeim um leið og ég var búin að mynda þá. Krummi svo fyndinn að stökkva upp til að taka þátt í partíinu. Þegar eru liljur í vöndunum og kettirnir narta geta þeir orðið veikir, jafnvel dáið, svo gerviblóm prýða allt í himnaríki. Svo eru þeir eiginlega alltaf með kattagras til að narta í.  

 

Hvað segir Facebook gott?

Jón Gnarr birti áhugavert vídeó á fb-síðu sinni ... um ískalda blettinn í hafinu fyrir sunnan Grænland og Ísland, og spyr hvort leysingavatn frá Grænlandi valdi kólnun hér og búi jafnvel til hafstrauma sem svo renni í veg fyrir aðra hlýrri hafstrauma. Myndbandið á YouTube heitir The North Atlandtic´s Mystery Spot. Það kæmi sér nú samt nokkuð vel í allri þeirri bylgju ferðamanna sem leita uppi köld sumarleyfislönd eftir 50 gráða hita á heimalóðum þeirra, jafnvel bara 40 ... og svo er sagt að það sé bara tímaspursmál þangað til moskító fari að herja á okkur Íslendinga ...

Mér skilst á kommenti við færslu Gnarrs að þessi kuldapollur hafi verið talsvert í fréttum fyrir nokkrum árum. 

- - - - - - - - - - - -

„Þvottur er það eina sem ætti að flokka eftir lit.“

- - - - - - - -- - - - 

Hvernig hljómar nafnið þitt í stafrófsröð?

Fis: Sif

Deisy: Eydís

Ginsý: Signý

Annsu: Sunna

Aann: Lena

Adfhhilnrru: Hrafnhildur

Aíknrt: Katrín

Ðgnruú: Guðrún

Gírru: Gurrí

- - - - - - - - - - - - - - - - -

OFURGREIND

Sá nýlega grein á DV (feisbúkksíðu DV) um einkenni mikillar greindar, eitthvað sem ég hef stundum hugsað út í hvort sé ekki málið með sjálfa mig þegar mér tekst mjög vel upp í einhverju ... Hæ, Mensa!* 

 

Hógværð: Þar skora ég hátt, eins og í svo mörgu. 

Bölv og ragn: Stráksi þurfti stundum að skamma mig fyrir að blóta, ég segi stundum (oft) fokk og jafnvel íslensk blótsyrði sem eru þó miklu hræðilegri.

Samkennd: Ég er konan sem græt yfir flugum sem deyja í bíómyndum - af einskærri samkennd.

Sjálfstjórn: Hvatvísi mín er nánast komin niður í núll. 

Forvitni: Já, óseðjandi þekkingarþrá mín er alræmd innan ættarinnar og víðar.

Lítið fyrir félagslíf: Ég fann engan mun á lífi mínu í samkomubanni á covid-tímum. Engan. Sjá fjölmargar bloggfærslur mínar um þetta á árunum 2020-2022.

Allt á hvolfi: Sennilega átt við drasl. Það var oft drasl hjá mér þegar ég átti of mikið dót og var ekki búin að uppgötva kosti vítamíns. En ég á styttu af stelpu á hvolfi (frá Sólheimum). Storytel er sennilega forheimskandi á sinn hátt því ég tek til og þríf á meðan ég hlusta á sögur.

Nátthrafn: Mér þykir stórkostlega furðulegt að nokkur manneskja nenni á fætur eldsnemma á morgnana nema hún þurfi að mæta í vinnu. Og ég fell ekki fyrir bulli á borð við að maður sofi best þegar maður nær því að sofna fyrir miðnætti, hvað þá ruglinu um að morgunstund gefi gull í mund!

 

* Ég tók reyndar eitt sinn greindarpróf aftan á kornflexpakka og fékk alveg 84 stig. Þetta dæmi hér að ofan finnst mér miklu snjallara og auðveldara, ég samsama mig við þetta allt! Verð sennilega að segja upp áskrift minni að Storytel ef það lætur mig taka of vel til!

Göngutúr, góðgrannar og sjónvarpsþættir sem súrna

Vonandi mæta margir á opna húsið í dag kl. 16 því varla vill fólk að ég borði allt lakkrískonfektið sjálf! Veðrið hefur lagast, rigningin hætt, mátulega því Norðurálsmótið er alveg að verða búið... stöku sólarglæta rífur sig lausa sem er ekki verra.

 

Það var mikill dugnaðardagur í dag, ég reif mig upp fyrir kl. 11 í morgun og er búin að brjóta saman þvott (vá, hvað allt svona umstang hefur samt minnkað eftir að stráksi flutti), gera eldhúsið geggjað en leynitrikkið (takk, Sólrún Diego) til að hafa eldhúsvaskinn alltaf gljándi fínan er að þvo hann, þurrka og bera síðan smávegis matarolíu á hliðarnar, bara með eldhúsbréfi. Minn gljáir alla vega nokkuð oft, fyrst ég kann leyndardóm eldhúsvaskanna. 

Þegar ég var búin að þessu öllu saman ákvað ég að verðlauna mig með göngutúr (grín en samt ekki) út á Aggapall við Langasand og fá mér hollustugóðgæti sem síðbúinn hádegisverð. Nýi staðurinn, Malíbó, VAR LOKAÐUR! Sem þýddi að ég þyrfti mögulega að bleyta fína, fína eldhúsvaskinn minn með einhvers konar eldamennsku og skola disk á eftir.

 

Vonbrigðin voru svo sem ekki mikil, þetta var hressandi gönguferð, ég gekk samt hægt til að ögra ekki duttlungum hásinar hægri fótar, fylgdist bara með hálfberum útlendingum (sjá mynd 1, lengst til hægri) fara skrækjandi úr búningsklefum Guðlaugar út í laugina sjálfa og það var ekki laust við að mig langaði að hlýja mér þar með þeim. Mundi svo að ég hef ekki átt sundbol í 40 ár af því að ég er ekki sérlega hrifin af neinu svona blautu "dekri". Það fyrsta sem ég gerði við heimkomu var að fara í tölvuna, alls ekki til að panta sundbol, heldur athuga með Malíbó. Jú, jú, þar var auglýsing frá staðnum sem verður lokaður í vikur, eða frá 22. júní til 29. júní. Það gladdi mig að hann lagði ekki upp laupana vegna veðurs - það er alltaf slatti af fólki sem gengur á sandinum eða stígunum fyrir ofan, í hvaða veðri sem er. Svo getur vont veður í sumra augum verið gott veður í augum annarra! Nefni engin nöfn. En það var akkúrat svona sumarið þegar ég ögraði alheimsorkunni (eða hvað sem þetta kallast allt, karma og það allt) með því að kaupa mér ódýra sumarsæng hjá Jysk. Ég, þessi heita kona, skalf undir henni allt sumarið og varð til þess að sólarunnendur kvöldust, held að það hafi komið fárviðri á Írskum dögum, man eftir kolsvörtum himni og klikkuðu roki. En ég hef aldrei vogað mér að gera þetta aftur. Er með frekar svala heilsárssæng og hef þurft að nota teppi að auki allt þetta ár, nema daginn sem hitinn fór upp í 18 gráður og ég sótti viftuna. Þá nægði bara þunna rúmteppið sem sæng.

Þar sem ég sat og syrgði pínkulítið tímabundna lokun Malíbó fékk ég skilaboð í gegnum Messenger. „Ertu heima? Ég er með mat handa þér, elskan.“ Dásamlegu nágrannarnir mínir eru ekki bara eina fólkið sem finnst ég mjó og færa mér reglulega mat, heldur lesa þau hugsanir á milli húsa. Tíu mínútum seinna kom elsku Fatima með fullan disk af gómætum mat sem eiginmaðurinn hafði eldað. Restarnar af kvefinu sem ég fékk um daginn munu nú endanlega hverfa með þessari miklu og góðu chili-veislu. Dugar vel í tvær máltíðir.

 

Mynd 2: Maturinn góði ... fjær má sjá grilla í lakkrískonfekt, eða aðra skálina. Hin er við hliðina á tölvunni og ég búin að smakka þrisvar ...

 

Þarna í covid-ástandinu þegar ég hætti að horfa á sjónvarp og er enn frekar stygg gagnvart því (nema á EM og HM, þegar kemur uppistand (árslok 2023) eða Gísli Marteinn) missti ég áhuga á því að fylgjast með þáttum sem ég hafði fylgst með, flestum af hálfum hug. Ég gafst fljótt upp á Lost, gat ekki nema eina þáttaröð af Prison Break (að teygja lopann er svo leiðinlegt), var orðin of meðvirk fyrir Dexter, hélt með honum en samt ekki og óttaðist að hann næðist, frétti að þættirnir hefðu farið út í mikla vitleysu, sá hálfa fyrsta þátt af Game of Thrones og treysti mér ekki meira þegar pabbi krakkanna ætlaði að láta drepa hundana (úlfana) þeirra. Eina þáttaröðin þar sem ég horfði á hvern einasta þátt og allar seríurnar var 24, twenty four - fyrir svo ótrúlega mörgum árum, alla vega tuttugu. Bjó enn á Hringbraut þegar þeir voru sýndir.

 

Nýlega rakst ég á spurningu á einni af síðunum mínum: Sjónvarpsþáttaraðir sem voru æðislegar fyrst en þú getur alls ekki horft á núna?

The Walking Dead voru nefndir oftast, þættir sem ég hef aldrei séð. Svo voru ýmsir nefndir, athugasemdir fylgdu með nokkrum og eru innan sviga: 

House of Cards

Lost

Stranger Things

Desperate Housewives

The Black List

Under the Dome

Sex and the City

Grey´s Anatomy ("Þegar Sandra hætti tók hún það fyndna með og þá var bara Merdith næstum því dáin það eina þáttaröð eftir þáttaröð ...")

Glee

Dexter ("góður fyrst en á hraðri niðurleið, síðasta þáttaröð ömurleg")

Seinfeld ("einfaldlega ekki fyndnir þættir")

Frasier

The Man in the Hight Castle

Orange is the New Black

Weeds

The Handmaid´s Tale

Friends ("var mikill aðdáandi, get ekki horft á þá núna")

True Blood

Game of Thrones (síðustu tvær þáttaraðirnar svo miklu verri)

Manifest ("miklir möguleikar á góðum þáttum, tækifærinu klúðrað")   

Tíramísú takk, nýja flokkunarkerfið og ein enn sagan

Fótboltadagur í dag með vinnunni, svolítið erfiður því ég hélt með báðum liðunum sem kepptu kl. 16 ... þulirnir virtust halda með Spáni núna í síðasta leiknum, sem þýðir að ég vil frekar að Ítalía sigri, enda má hvorki gleyma lasagne né tíramísú í svona ákvörðunum. Vissulega hef ég komið til Ítalíu en ekki Spánar sem spilar kannski inn í. Stórkostleg ferð með Kór Langholtskirkju vel fyrir aldamót. Flórens var æði, líka gaman að fara til Feneyja en ég var ekki sérlega hrifin af Riccione sem var síðasta stoppið okkar og frívika eftir velheppnaða tónleikaferð. Jú, ykkar kona hefur nefnilega túrað um Evrópu (Austurríki, Þýskaland, Ítalía ... seinna Finnland). Skálmöld hvað, segi ég nú bara. Riccione virtist vera algjör túristabær, rétt hjá Rimini, og ég man bara eftir hótelum, verslunum, börum, veitingahúsum og baðströnd. Leiddist mikið þessa lokaviku þar sem ekkert var sungið, bara sólbaðast, sennilega voru þarna lögð fyrstu drögin að sólbaðsóþoli mínu. Græddi þó San Marino-ferð með góðu fólki sem leið alveg eins og mér. Man að það fór nokkur tími í að kaupa gjafir handa fólkinu heima, eitthvað sem hefur nánast algjörlega lagst af hjá ekki bara mér, heldur þjóðinni allri, sem betur fer. Gamall arfur frá því þegar utanlandsferðir voru alls ekki á allra færi og utanfarinn bætti þeim sem heima sátu það upp með spennandi og framandi gjöfum. Minnir að ég hafi keypt nokkrar gauksklukkur í San Marino og gefið, beið alls ekki til jólanna, afhenti þær bara strax ... vantar í mig sniðugheitagenið. Vissulega eru enn stundaðar innkaupaferðir til útlanda, sem ég eiginlega laug upp á okkur systur síðasta ár þegar við fórum til Glasgow. Það fóru vissulega nokkrar tilvonandi jólagjafir með okkur heim en aðallega var þetta ofboðslega skemmtileg borgarferð ... þar sem ég náði mínum fyrstu og einu 10 þúsund skrefum, eftir að mælingar hófust. Labbið í New York í útskriftarferðinni 1999 fór pottþétt mjög vel yfir þann fjölda. Það blæddi úr fótunum á mér ... aha, þarna voru sennilega drögin lögð að gönguhatri mínu! 

 

 

„Staðan enn markalaus í hálfleik en Spánn ofan á,“ sagði þulurinn! „Lánleysi yfir Spánverjum,“ sagði hann svo á 53. mínútu ... og ögn seinna skoruðu Ítalir fyrir þá (sjálfsmark) ... ítalski markmaðurinn ferlega góður samt og vissulega reyndi meira á hann en þann spænska. „Sá hefði átt skilið að skora,“ um einn spænska leikmanninn sem brenndi af ... Sennilega myndi ég ekki heyra þetta ef ég héldi með Spánverjum sem áttu vissulega betri leik en kommon! 

 

Ég hef verið að hlusta á bækur á Storytel, eins og bloggvinir mínir vita, og það heyrir til undantekninga ef fólk segir eitthvað annað en brjóstaRhaldari þegar sú flík kemur við sögu. Hélt fyrst að það væru bara karllesarar sem vissu ekki betur, en svo er nú aldeilis ekki. Verslanakeðjan Coop sem fyrirfinnst víða um heim (í 100 löndum, hví ekki á Íslandi?) kemur einnig (eins og brjóstaRhaldari) við sögu í bókinni sem ég er að hlusta á núna. Búðin er sögð heita KÚP þar sem virðist rétt ... en það á að segja kó op. Meira að segja ég, sem hef þó ekki ferðast mikið, vissi það. Mér finnst samt mun verra að tala um brjóstARhaldara ... get þó ekki sagt að þetta trufli tilveruna mikið. Ég þoli ekki orðið ungabarn, ekki á prenti allavega, og þegar lesari las þetta orð á Storytel í bók sem ég las yfir fyrir mörgum árum og hefði aldrei leyft UNGAbarni að flækjast með, áttaði ég mig á því að lesararnir sjálfir geta gert mistökin, og allt rétt í bókinni!

 

Fasteignamálin - bara læti ... það verður opið hús aftur núna á sunnudaginn kl. 16-16.30. Utanbæjarfólk: góður bíltúr á Skagann, gott kaffi hjá mér, flott íbúð, dásamlegt útsýni ... í leiðinni hægt að kíkja í Guðlaugu, fara í sund, kíkja í antíkskúrinn, á vitana, Langasand, ísbúðirnar og margt fleira.

Ótrúlegar þessar keðjur sem geta myndast í fasteignamálum. Þessi getur ekki keypt íbúðina sem hann gerði tilboð í því hann getur ekki selt sína eign og allt verður stopp hjá svo mörgum. Svo bara allt í einu gengur allt upp. Hjá einni sem ég þekki var það flott nýuppgerð íbúð á Hlemmi sem seldist loksins og þar með fór allt í gang og öll runan gat flutt, viðkomandi kona gat flutt í draumaíbúðina með fínasta útsýni yfir Fossvoginn. Ég kýs geitungaleysi, eins og ríkir hér í himnaríki, ýmsir kostir fylgja því nefnilega að búa við sjóinn og geitungaskortur er enn af þeim. Skordýrafræðingur kom eitt sinn í útvarpsviðtal hjá mér og ráðlagði geitungahræddu fólki að flytja á Suðurnesin, til dæmis, við sjóinn, sagði hann.

Ég leita ekki að íbúð í bænum (Kópavogi) með gróðursælum garði, eins og allir. Hér er vissulega gras og smágróður og sumir íbúarnir eru með fín blóm á svölunum en ekki ég. Jæks. Hingað, alla leið upp til mín í himnaríki, kemst ekki einu sinni flugan fljúgandi ... en það er auðvitað möguleiki að kettirnir veiði þær sem dirfast. 

 

Akranes hefur verið nokkuð aftarlega á merinni þegar kemur að nýja sorpflokkunarkerfinu og það verður ekki fyrr en 1. september nk. sem nýju tunnurnar okkar koma. Við þurftum að finna út hversu margar tunnur við vildum fyrir blokkina og svo höfum við þrjá mánuði eftir það til að endurskoða fjöldann. Eftir það fer allt að kosta. Nú höfum við um tvenns konar ruslaílát að velja: pappi og plast ... og allt hitt. Mjög lítið lífrænt fer reyndar í ruslið hjá mér því fuglarnir fá nánast alla matarafganga.

 

Ég fékk þessa fínu viðbót, alíslenska og dagsanna, við brúðkaupssögur gærdagsins:

 

„Organistinn fór í útreiðatúr og gleymdi að mæta í kirkjuna. Eftir langa mæðu og mörg símtöl náðist í annan organista sem gat komið strax. Hann spilaði brúðarmarsinn svo hratt að brúðhjónin hlupu við fót að altarinu til að vera í takt.

Þegar stóra stundin rann upp fyrir brúðina að segja hið langþráða JÁ ... tók hún eftir því að brúðarvöndurinn var iðandi og skríðandi af blaðlús. Hún rétt náði að stöðva öskrið: „NEEEIIIIII“ og stillti sig um að henda vendinum frá sér í ofboði (hún er með pöddufóbíu). Úff, hvílík sjálfstjórn á ögurstundu að koma upp skjálfrödduðu jái með von um að restin af athöfninni væri á sama hraða og brúðarmarsinn. Eftir athöfnina, þegar hún þakkaði organistanum fyrir að spila, áttaði hann sig fyrst á því að hann þekkti brúðina aðeins og sagði að hann hefði spilað eitthvað alveg spes og fallegt ef hann hefði vitað að hún væri hlaupandi, ólétta brúðurin.

Um kvöldið fóru brúðhjónin út að borða með foreldrum sínum. Foreldrar brúðarinnar höfðu skilið fyrir 25 árum og móðirin hafði sýnt sínum fyrrverandi ískalda framkomu allan tímann, vildi ekkert af honum vita. Yfir kaffinu eftir matinn sagði hann nú samt við hana: „Jæja, Sigríður mín, við vorum virkilega góð saman í kvöld. Það mætti halda að við hefðum aldrei verið gift!“ Allir við borðið skelltu upp úr, líka Sigríður.

Hjónabandið varði í sex ár.“       

Framhjáhald, hlaupabóla og fjöldaslagsmál ...

Auðvitað hefði ég átt að sitja úti á austursvölum um kvöldmatarleytið í gær og fylgjast með ÍA-KR (við unnum! 2-1) en taugarnar hreinlega leyfðu það ekki. Því varð skrifborðsstóllinn í vesturhluta himnaríkis fyrir valinu með Portúgal - Tékkland í sjónvarpinu en ég á í ástar- og haturssambandi við Ronaldo alveg síðan 2016 (langrækni kannski vegna viðbragða hans við úrslitunum, 1-1, Iceland of all places!) Fyrir leikinn eldaði ég stórgóðan Perú-kjúklingarétt frá Eldum rétt. Hitaði upp afganginn í hádeginu í dag sem var alveg súpergóður líka þá. Mikið var leikurinn Króatía-Albanía spennandi, sá bara seinni hálfleik, ekki hægt annað en að samgleðjast Albönum með jöfnunarmarkið. 

 

Nokkrir góðir gestir heimsóttu mig á sautjánda júní og komu með mér á hið árlega kirkjunefndarkaffi sem er orðið ómissandi innan bæði ættarinnar (nánast) og hluta vinahópsins. Held að kirkjunefndin hafi toppað sig enn einu sinni í ár í gómsætum flottheitum. Hvað er íslenskara en pönnukökur, brauðtertur, kleinur og alvöruhnallþórur?

 

Ég fylltist í það minnsta stolti og föðurlandsást, vonandi verður Akratorg aldrei víggirt til að losna við almúgann. Hér eru alltaf allir í einni kássu sem hefur virkað stórvel. Mamma fékk enga öryggisgæslu þegar hún var fjallkona á Akranesi fyrir nokkrum árum. Og þó, kannski fékk Stefanía frænka greitt fyrir að fylgja henni yfir götuna og út á Akratorgið, jafnvel með rafbyssu eða piparúða í veskinu. Skemmtileg mynd af frænkunum sem sýnir Skólabrautina í baksýn og eldgamla Landsbankahúsið sem var á undan gamla Landsbankahúsinu sem stundum er rifist yfir. 

- - - - - - - - 

Innan ættbálksins (vinir og vandamenn) hef ég stundum verið kölluð raðgiftari, enda gift mig svo oft en núna seinni árin hef ég verið ótrúlega róleg í tíðinni. Seint verður hrukkum kennt um því aðdáendurnir eru sjálfir misjafnlega krumpaðir í framan. Svo laust því niður í gærkvöldi þegar ég hékk í gemsanum og las gáfulegar greinar af álíka gáfulegum netsíðum. Já, ég er að breytast í giftingarheigul.

Óttast fyrst og fremst brúðguma (úlf undir sauðargæru), misheppnaðar brúðkaupstertur (með hnetum, döðlum, möndlum), vandræðalegar ræður, daðrandi og duflandi svaramenn eða brúðarmeyjar, óheppilegar uppákomur (sjá brúðkaupssögur hér fyrir neðan) og jafnvel (ólíklegt samt) erfiða tengdaforeldra.

Ég var ekki svona sem kornung kona um fertugt, þá giftist ég án nokkurrar miskunnar nánast öllu sem hreyfðist og var auðvitað huggulegt, heiðarlegt og skemmtilegt (húmor skiptir máli) og elskaði mig auðvitað út af lífinu.

 

En ... þessar brúðkaupssögur sem ég hef verið að lesa upp á síðkastið draga eflaust kjarkinn úr öllum, líka hörðustu rómantíkerum. Ég vara þess vegna við textanum hér fyrir neðan þótt vissulega hefði verið gaman að vera fluga á vegg í t.d. framhjáhalds-hlaupabólu-slagsmálabrúðkaupinu:

 

„Frænka brúðarinnar velti um glasi og drykkurinn slettist yfir skó brúðarinnar sem snöggreiddist og gaf frænku sinni vænt olnbogaskot fyrir framan hina gestina. Það varð allt vitlaust og slagsmál brutust út. Brúðguminn lét sig hverfa.“

 

„Brúðurin, frænka mín, dansaði „of mikið“ í veislunni, að mati nýbakaðs eiginmanns hennar, svo hann sló hana. Föðurbræður mínir skutluðu honum upp á spítala (sem hann þurfti sárlega á að halda um það leyti sem þeir komu þangað). Hjónabandið gert ógilt stuttu síðar.“

 

„Brúðguminn og barstúlka í veislunni fengu sér sjortara og á trúnó við aðalbrúðarmeyna kom brúðurin út úr skápnum sem samkynhneigð. Meira og minna allir gestirnir smituðust af hlaupabólu en hringberinn var greinilega veikur og með hita. Maturinn var einstaklega vondur og þegar gestir voru farnir að drífa sig heim brutust út æsileg fjöldaslagsmál á bílastæðinu.“

 

„Brúðguminn „klessti kökusneið“ (sjá mynd) í andlitið á brúðinni þrátt fyrir að hún hafi sagt honum að hún vildi það alls ekki. Hún sendi honum það reiðilegasta augnaráð sem ég hef séð, strunsaði út og reif giftingarvottorðið.

Öllu var aflýst og hjónabandið gert ógilt. Það var sitt af hverju í fari brúðgumans sem hafði hringt viðvörunarbjöllum en þetta var það sem fyllti mælinn hjá brúðinni. Ég er ánægður fyrir hennar hönd, mér leist aldrei á þennan mann.“ 

 

„Aðalbrúðarmærin settist við borðið hjá okkur. Þambaði skot og sagði svo: „Ég gef þessu þrjú ár.“ Hjónabandið entist í tvö ár og átta mánuði.“

 

„Frænka vinar míns var að gifta sig. Brúðguminn drafaði þegar hann fór með heitin í athöfninni, hringurinn sem hann reyndi að setja á fingur brúðarinnar passaði ekki. Síðan hélt hann ræðu í veislunni, orðinn mjög drukkinn, þar sem kom fram að ef hann hefði ekki klúðrað lífi sínu með því að halda fram hjá fyrrverandi, væri hann hjá henni núna, ekki þeirri nýju. Í ræðunni kom einnig fram að hringurinn væri sá sem hann hafði keypt fyrir þá gömlu. Hann fór að gráta og yfirgaf svæðið. Brúðurinn lét ógilda hjónabandið. Brúðguminn reyndi víst að taka upp þráðinn með sinni fyrrverandi en hún vildi hann ekki, var komin með nýjan. Þá reyndi hann að fá frænku vinar míns aftur en hún gat ekki hugsað sér það. Hún er gift frábærum manni í dag og þau eiga þrjú börn. Brúðguminn í sögunni er enn á lausu, svona ef einhver vill hann ...“

 

„Örfáum dögum eftir mjög flott brúðkaup sem okkur hjónum var boðið í, komst brúðurinn að því að eiginmaður hennar hafði haldið fram hjá henni með aðalbrúðarmeynni, bestu vinkonu hennar. Þau voru í brúðkaupsferðinni þegar hún sá SMS frá vinkonunni sem tjáði hinum nýgifta ástmanni sínum að þau ættu von á barni.“

 

„Ég fór í tvö brúðkaup sem voru með Disney-þema en bæði pörin höfðu trúlofað sig í Disney-garði. Þau eyddu miklum peningum í Disney-skreytingar og fóru auðvitað í Disney-skemmtigarð í brúðkaupsferðinni. Í báðum tilfellum voru það konurnar sem vildu draumabrúðkaupið sitt í prinsessukjól en svo þegar grár hversdagurinn tók við varð lífið ekki jafnskemmtilegt og ævintýraríkt og væntingar voru um. Hjónaböndin entust ekki lengi, eða innan við tvö ár. Svo á ég vini sem létu gefa sig saman í ráðhúsinu og hafa verið lukkuleg í að verða tíu ár.“

 

„Ég vann á barnum í brúðkaupsveislu og brúðguminn drakk sleitulaust. Ég var farinn að láta hann fá áfengislausa drykki en hann tók ekki einu sinni eftir því. Svo sá ég hann úti á dansgólfinu með einni af brúðarmeyjunum og í hörkusleik við hana. Nýi tengdapabbinn var ekki sáttur og fleygði honum út. Hjónabandið gert ógilt.“

 

„Brúðguminn kom að konu sinni ásamt svaramanninum í brúðkaupsveislunni og komst að því að sambandið hafði staðið yfir mánuðum saman. Þessu var haldið leyndu svo veislan gæti farið fram. Þau ákváðu að reyna að halda saman en það tókst bara í þrjá mánuði.“

 

„Brúðurin vildi sannkallað samfélagsmiðla-brúðkaup sem fór svolítið yfir mörkin. Sá sem tók myndbandið lét allt líta út fyrir að vera bíómynd. Svo kom í ljós að aðalbrúðarmærin og brúðguminn höfðu verið í sambandi síðustu sex mánuðina sem kom í ljós þegar brúðarmærin kjökraði í veislunni: „Þetta hefði átt að vera ég.“ En kakan var þó algjört lostæti.“

 

„Vinkona mín er brúðkaupsljósmyndari í Ástralíu og sagði mér eitt sinn frá bráuðkaupi þar sem brúðguminn forðaðist brúðina allan tímann, hrökklaðist undan henni og erfitt að ná góðri mynd af þeim saman, eða þar sem honum virtist líða vel. Hún vissi ekki hvað gekk á en frétti að hjónabandið hefði ekki staðið lengi.“

 

„Þau voru bæði 35 ára, höfðu gert það mjög gott, hann sem lögmaður, hún sem læknir. Þau höfðu aldrei varið nótt á heimili hvort annars. Eftir brúðkaupið gátu þau ekki komið sér saman um hvort ætti að flytja til hins og þremur mánuðum seinna sóttu þau um skilnað. Enginn hefur hugmynd um hvernig stóð á því að þau giftu sig en mögulega hefur þeim fundist það tímabært miðað við aldur þeirra.“ 

 

„Einn besti vinur minn gifti sig um árið. Enginn okkar strákanna hafði hitt brúðina en við hlökkuðum þeim mun meira til að hitta vin okkar sem við höfðum ekki séð árum saman. Þetta var flottasta brúðkaupsveisla sem ég hver farið í. Kjólföt, ólýsanlega góður matur í sal sem minnti á matsalinn í Harry Potter-myndunum, óperusöngur og svo flutti strengjasveit uppáhaldsrapplögin hans. Þetta var stórkostlegt en samt ekki í anda vinar míns. Við fórum að spjalla við vini brúðarinnar sem sátu við borðið og komumst að því að þeir þekktu hana voða lítið. 

Móðir brúðarinnar hélt ræðu og sagði afskaplega meinlausan brandara um að dóttirin hefði verið óþekk í æsku. Það varð til þess að brúðurin strunsaði út, læsti sig inni, drakk og sagði svo ljóta hluti um hann og gestina sem höfðu margir flogið langar leiðir til að mæta. Það var greinilega eitthvað mikið að, gestirnir skynjuðu straumana og yfirgáfu samkvæmið löngu áður en því átti að ljúka. Við vorum bara átta eftir af 150 gestum ... því að láta allan góða matinn fara til spillis? Vini okkar tókst að róa konu sína, afsakaði sig síðan við okkur og þau fóru. Sex vikum seinna hringdi hann í mig og allt var búið á milli hans og konunnar.“

 

„Systkini mín eiga það sameiginlegt að hafa gifst en hjónabandið ekki enst. 

Systir mín: Maðurinn hennar mætti í krakk-vímu til vígslunnar. Hún varð ástfangin af öðrum. 

Bróðir minn: Náttúrulegt brúðkaup á fjallstoppi og það tók gestina hálfan daginn að príla fjallið og pabbi er ekki með hnéskel. Þetta var svokallað opið hjónaband þar sem eiginkonan stakk af með hinum gæjanum og tók köttinn með.“ 

Þetta með köttinn er verst, þvílík grimmd!

----

Í tilefni dagsins endurbirti ég frábæra tillögu sem ég sá fyrir 11 árum um að breyta orðinu HANNYRÐIR í HÚNYRÐIR. 

Síðbúin skírnargjöf og sjóðheit ferð

Ferðalagið okkar stráksa hófst í gærmorgun kl. 10.15 þegar við tókum okkur far með strætisvagni númer 57, mikil gleði af því ég splæsti! Hilda sótti okkur og fyrsti viðkomustaður var Te og kaffi í Hamraborg, kaffinesti mjög áríðandi fyrir komandi keyrslu á Suðurlandi þar sem spáin hafði verið upp á hroðalegar 17 gráður á Celsíus. Kældur bíll sá til þess að kaffidrykkja og spjall fór fram á þægilegum nótum og svo var ágæt tónlistin hjá Útvarpi Suðurlands. Það var engin rauð viðvörun í gangi þrátt fyrir að hitinn væri hár, við þurftum bara að bjarga okkur sjálf með því að skjótast hratt úr bíl í búð. Fyrsta stopp var á Selfossi, í Skalla, ís (úr vél ekki til samt) en allt var fyrirgefið af því að kveikt var á sjónvarpinu og leikur í gangi, meira að segja ofurlágt klósett, sem hæfði c.a. fjögurra ára barni sem hefði þó aldrei fengið að fara eitt, svo tilgangurinn með hæðinni var bara að vonast eftir bakveikri kerlingu sem myndi mögulega fá þursabit við að standa upp af því eða setjast niður, það myndi nú orsaka fjör og læti í sjoppunni, kannski kæmi sjúkrabíll ef hún argaði nógu mikið. Afsakið beiskjuna. Við erum hávaxin þjóð og allt svona ætti að miðast við það, lítil börn eru ekki send ein á salernið svo þeim er hjálpað upp á klósetti, há sem lág. Skalla var sem sagt fyrirgefið vegna sjónvarpsins. Þarna var hitinn orðinn 21 gráða. Óvænt.

 

Það getur verið fokdýrt að leita skjóls í verslunum nema maður búi yfir sjálfstjórn, eins og við systur. Við hrifumst reyndar mjög af handverksverslun við hliðina á Skalla (í sama húsi og apótek) þarna við aðalgötuna og keyptum skemmtilegar og litríkar fígúrur búnar til úr pappa. Ég keypti líka hálsmen þar sem fleygar setningar úr Andrésblöðum eru klipptar út og skellt á bak við gler Sjá myndina efst af listakonunni við hlið stráksa. Það sem ég ber nú stolt hefur setninguna: „Komstu nokkuð með spilastokk?“ Mikil gróska á Selfossi og í næstu ferð stoppum við eflaust lengur í þeim skemmtilega bæ.

 

Það var ekki fyrr en við komum í Árnes á handverksmarkað þar sem systir mín hélt að væri jafnvel búið að aflýsa (óskýr skilaboð á Facebook) en þrjóskaðist samt til að tékka á því, sem ég fann það sem ég hafði leitað að, án þess að ég áttaði mig á því. Í Árnesi var sérdeilis skemmtilegur handverksmarkaður í gangi - og þar keypti ég mér litla krummastyttu, eiginlega í skírnargjöf handa sjálfri mér fyrst ég lét bæta Hrefnu við sem millinafni fyrir skömmu. Hilda minnti mig á skírnarveisluna sem ég talaði um að halda innan tíðar en ég finn ekki skírnarkjól í minni stærð. Nenni ekki að hekla hann, enda á ég bara plötulopa, ekki á hitann bætandi. Í Árnesi sýndi hitamælir bílsins að hitinn úti var 22 gráður! Enn óvæntara.

 

Neðri myndin sýnir móttökurnar sem nýju gripirnir (mest fuglar) fengu hjá köttunum seinnipartinn í dag (kom snemma heim til að ná Englandsleiknum). Keli sýndi furðufuglinum mikla blíðu, eins og öllu og öllum, krummastyttan fékk ekki síður athygli en hálmenið var varla virt viðlits, enda ekki fugl.

 

Ekki varð ég vör við að nýja klippingin vekti lukku, eins og oft gerist, sbr. strætóbílstjórann minn, sennilega lamandi hitanum á Suðurlandi að kenna, náði hæstu hæðum rétt hjá Flúðum þar sem við stoppuðum í kaffi og sítrónuköku hjá heittelskuðum ættingjum.

 

Kvöldverðinn snæddum við systur og stráksi í Skyrgerðinni, veitingastað sem systir mín hafði hælt í hástert, enda mun sigldari en ég í ferðalögum innanlands og marga fjöruna sopið, enda á hún bíl. Engin vonbrigði þar, virkilega góður matur en ... mjög stór vinnustaður í aftari salnum var svo hávær að mörgum þótti nóg um og létu færa sig yfir í okkar sal. Svo voru þetta bara þrjár eða fjórar konur, í brjáluðu stuði. Við vorum eins og algjörir leiðindapúkar miðað við þær ... og hinir gestirnir líka.

 

Ég hætti vissulega við að vera nakin í gær, enda bara vesen, og klæddi mig meira að segja í náttföt áður en ég lagðist til svefns í gærkvöldi í Hilduhúsi. Stráksi bjargaði mér um klakavatn til að kæla líkamann innanfrá svo hægt væri að ná að sofna, það var svoooo heitt. Sæng? neibbs, örþunnt teppi var nánast of mikið. Klukkan sex í morgun vaknaði ég í hávaðaroki og tíu stiga hita (með vindkælingu = 3 gráður?) með aðeins örþunnt teppi yfir mér ... Úr því var hægt að bæta í hvelli en nokkrum tímum seinna keypti ég lauk til öryggis því einhverjar kerlingabækur segja að það að hafa hálfan lauk í skál í svefnherberginu, sé allra meina bót við kvefi, svona ef mér slær niður - sem ég held samt að gerist ekki, því ég náði Danaleiknum í strætó (Áfram Danmörk) á heimleiðinni og fylgist spennt með elsku Englendingum. Já, ég er alltaf veik fyrir þeim. Harry Kane var uppáhaldið hans sonar míns, svo ég held alveg tvöfalt með honum. Það er samt afskaplega vinsælt að tala illa um enska liðið ... hrmpf!

 

Fannst á Facebook:

 

„Ég verð sterkari með hverju árinu. Að bera 10 þúsund króna matarpoka heim úr búðinni í dag er svo miklu auðveldara en í fyrra.“

- - - - - - - - - - - - - - 

Hvernig veistu þegar einhver er algjör bjáni? 

 

Ýmsir höfðu skoðun á því og svöruðu:

 

„Þegar hann opnar á sér munninn.“

„Orðaforðinn ... og rauð derhúfa* (*heldur með Trump).“

„Sá sem kýs Biden er bjáni!“

„Fólk sem segir þér endalaust hversu mikilvægt og klárt það er, er það ekki.“

„Þegar hann virðir ekki skoðanir annarra nema þær passi við hans eigin.“

„Sá sem sleikir á sér fingurinn og stingur honum upp í perustæði.“

„Þegar hann getur ekki einföldustu hluti eins og að nota stefnuljós.“

„Húmorsleysi hans.“

„Þegar hann sýnir ókurteisi.“

„Hroki er tákn um heimsku.“

„Trú á samsæriskenningar.“

- - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Keppt á lasleikunum og hræðilegur leigjandi

Fótboltinn á heiðurinn af því að hafa læknað krankleikann sem hér hefur herjað á himnaríkisfrúna. Ekki spurning. Í gær fullyrti vinkona mín nánast að ég væri með covid, það væri í mikilli sókn núna, mörg smit ... og alvarleg veikindi, sagði hún umhyggjusöm. Ég ætlaði á sumarhátíð á leikskóla í hádeginu í dag, með einu ömmubarninu sem ég hef rænt hér á Skaga, en ákvað að hósta bara heima í einrúmi og nú er ég hætt að hósta. Svo seinnipartinn spurði úkraínska grannkonan hvort ég vildi ekki fá far í búð og ég þáði það, vantaði eitthvað almennilegt að drekka (ég er með æði fyrir innocent-ávaxta- og grænmetissöfum) og maula yfir leiknum. Kaus froska (Frakkland samt ekki að keppa) fram yfir bananastangir þótt ég ætti auðvitað að halda mig í ávaxtadeildinni og fá mér þær eða appelsínusúkkulaði. Svo ætlum við stráksi í smáferðalag á morgun með Hildu sín. Fyrir austan Fjall bíður okkar vissulega algjör hryllingur - eða 20 stiga hiti sem fær nú samt ekki að skemma neitt, það er kaldur blástur í Hildubíl og ég ákvað að auki að vera bara nakin á morgun til að lifa þetta af. Ef fólk þolir það ekki, getur það bara haldið sig heima hjá sér!

 

Myndin sýnir og sannar að ást mín á fótbolta hefur staðið nokkuð lengi. Og líka að ég hafi verið forsíðustúlka Alþýðublaðsins eitt skiptið sem ég er mjög hreykin af. 

 

Þessi nýi tími á aðalfréttum RÚV er bara fínn. Ekki klesstur fyrir aftan Stöðvar 2-fréttir og sexfréttir útvarps þar á undan. Ég missi af öllum leikjum á morgun vegna ferðalagsins og finn á mér að þeir verði ömurlega leiðinlegir, svo mér er sko slétt sama. Kíki kannski rétt á þá í gemsanum þegar færi gefst, til að sjá stöðuna og svona. Oft hef ég haldið með Þýskalandi, svo féll ég endanlega fyrir Skotlandi í fyrra 

 

Fyrri hluti hárfegrunaraðgerðarinnar á mér fór fram á miðvikudaginn, sennilega aðeins of snemma í lasleikunum (eða ekki-covidinu) því mér sló aðeins niður. Hárið var klippt af mikilli list og augabrúnir litaðar ásamt augnhárum, en litur í hár kemur eftir mánuð og það verða gerðar breytingar. Mögulega verð ég ljóska eftir 11. júlí, ég legg ekki meira á samferðafólk mitt, við háró funduðum stíft á meðan klipping fór fram og ég get vart beðið eftir útkomunni. Þessum örfáu gráu hárum hefur fjölgað nokkuð og ef tekið er fullt tillit til umhverfissjónarmiða væri snjallt að breytingin úr ljósku yfir í gránu færi fram á frekar löngum tíma til að sjokkera engan, þá síst háreigandann. Þegar gömul vinkona mín giftist 25 ára algráhærðum manni, fannst öllum það svo sætt (það klæddi hann reyndar rosalega vel) en þetta er erfiðara hjá okkur stelpunum. Við þykjum ekki reffilegar með grá hár fyrr en við erum orðnar talsvert eldri en 25 ára.

 

Mynd: Úti á stoppistöð: Hárið svo hræðilegt að mér var hleypt inn í innanbæjarstrætó að aftan - en það gerðist ekki eftir klippingu! Ég hef mælt fegurð mína algjörlega eftir þessu.

 

Gömul og góð vinkona kíkti á mig þegar ég hélt ég væri orðin frísk, daginn fyrir klippingu. Hún tók með sér mikinn uppáhaldsrétt í fjölskyldunni, eða hráefnin í hann, sérstakt kringlótt kryddbrauð úr Mosfellsbakaríi - skar það í tvennt (tertuskurður), smurði botninn með grænmetissósu, setti salatblöð ofan á, raðaði svo tómatsneiðum, gúrkusneiðum og soðnum eggjum, efst kom aftur grænmetissósa (hún er í samskonar umbúðum og t.d. pítusósa) og síðan brauðlokið ofan á. Vá, hvað þetta var ferskt og gott, stefni að því að gera nokkrar svona fyrir afmælið mitt í ár. Fljótlegt og hrikalega gott. Gestir þurfa alls ekki að taka með sér nesti þegar þeir heimsækja mig en eftir að stráksi flutti út, á ég voða sjaldan eitthvað með kaffinu, svangir vinir mínir kunna að bjarga sér.

 

Mynd: Hér sést vinkonan í eldhúsi himnaríkis við að búa til þetta dásamlega kryddbrauðæði.

------

 

Önnur vinkona ákvað eitt haustið að leigja út herbergi í íbúðinni sinni, með aðgangi að eldhúsi og baði. Þetta átti að vera út veturinn. Bandarískur eða breskur maður, mikið menntaður og í voða fínu starfi hér á landi, tímabundið þennan vetur svo allt passaði, fékk herbergið. Allt gekk vel fyrstu dagana en svo fór maðurinn að breiða sífellt meira úr sér í íbúðinni, sat með tölvuna á kvöldin og um helgar og vann jafnvel í stofunni sem hann hafði ekki aðgang að, líka inni í eldhúsi utan þess tíma sem hann átti þar, og það fór líka frekar mikið fyrir dótinu hans inni á baði þótt hann vissi að hann hefði bara takmarkað pláss þar, enda baðherbergið lítið. 

 

Vinkona mín reyndi að tala við hann um þetta og skrifaði svo niður reglurnar sem hún var búin að segja honum að giltu, en hann fór ekkert eftir þeim, bara versnaði og henni leið sífellt verr inni á eigin heimili, hann bar enga virðingu fyrir henni og sat sem fastast þar sem honum sýndist og fór fram á t.d. meira pláss í ísskápnum og fleira. Þessi vinkona er mjög ljúf en getur alveg verið ákveðin en ekkert virkaði á manninn.

 

Eftir einhvern tíma og allt versnaði frekar en hitt, sagði hún að best væri að hann flytti, hún treysti sér ekki til að leigja honum fyrst hann gæti ekki farið eftir einföldum húsreglum. Hann hló bara og neitaði að fara svo hún hringdi á lögregluna. Maðurinn sýndi lögreglunni tölvupóstssamskipti milli sín og vinkonu minnar, sem sönnuðu að hann væri leigjandi hjá henni, svo löggan kvaddi bara, hann var í rétti. Skömmu seinna hafði hún samband við vinnuveitanda hans og þá loks gerðist eitthvað. Yfirmaðurinn mætti í íbúðina, bað manninn um að pakka saman, hann gæti geymt dótið sitt á vinnustaðnum en hann yrði sjálfur að útvega sér nýtt húsnæði, fara á hótel þarna um kvöldið ef hann fyndi ekkert, en út færi hann, svona hegðun væri ekki hægt að líða. Og þannig losnaði vinkona mín við manninn sem virkaði svo ágætur í upphafi.    

Sunnudagur sem hvarf, tepruleysi og draumfarir

Veikindum var hrundið harkalega með góðum og miklum svefni, C-vítamíni, ColdZyme (fæst í apótekum) og óþolinmæði gegn slappheitum ... og það virkaði svona líka vel. Held líka að sterki maturinn frá sýrlensku vinum mínum í næsta húsi hafi gert mikið gagn. Chili er allra meina bót. Flensutöflurnar (í þann veginn útrunnar Tylenol cold+flu) tóku óþægindin að mestu svo ég missti bara einn sunnudag úr tilverunni, en kvarta ekki.

 

 

Fór að hlusta á ástarsögu milli meðvitunarleysiskafla í gær, til að minnka álag á ónæmiskerfið sem glæpa- og spennusögur valda örugglega. Að elska Jason Thorn, heitir sagan. Sárasaklaus í upphafi en svo skellur á svona líka erótík sem er vissulega holl fyrir piparjúnkur - en það er ömurlegt samt að detta í flensumeðvitundarleysi í miðjum lýsingum (og þurfa að spóla til baka). Ég hætti reyndar að vera tepra eftir að hafa þurft að útskýra allt um blóm og býflugur fyrir þrettán ára strák sem var byrjaður í kynfræðslu í skólanum og þurfti betri útskýringar. Þá þýðir ekkert að vera tepra.

 

 

Heilmiklar draumfarir fylgdu lasleikanum. Ég var kölluð á vakt hjá Aðalstöðinni til að sjá um útvarpsþátt en var ekki nógu vel undirbúin, þetta bara svo brátt að, og það komu stundum þagnir á meðan ég var að leita að músík (músíkin var nú samt komin í tölvur á meðan ég var í útvarpi) en draumar fylgjast ekki nógu vel með svo ég leitaði að geisladiskum ... en ég fékk útborgað í stórum pakka af úrvalskaffi ... og vitneskju um að ég yrði ekki kölluð út á fleiri vaktir út af öllum mistökunum. Svo í fyrrinótt heimsótti ég vinkonu mína til Berlínar (hún vann um hríð í Hamborg), í alveg ótrúlega lélegt húsnæði sem var þó mun betra að innan en utan, aðallega furðuleg aðkoman miðað við fínt fyrirtækið í raunveruleikanum.

Meira bullið. Veit ekki hvort flensulyfin orsaka drauma en þegar ég tók inn hættuaðreykja-lyfin árið 2020 hófust ofsafengnar draumfarir ... og því miður bara eitthvað svona bull.

 

Mynd: Keli á trefli. Myndin á veggnum er úr himnaríki, eftir Bjarna Þór listamann, sýnir einmitt Kela til vinstri og Krumma til hægri - skopmynd af ykkar einlægri, í afmælisgjöf eitt árið. Hún var gerð áður en Mosi kom til sögunnar. 

 

Elsku dásamlega Bogga vinkona á afmæli í dag, en við kynntumst þegar við vorum fimm ára, bjuggum báðar í Nýju blokkinni á Akranesi. Himnaríki tilheyrir Gömlu blokkinni sem var fyrsta blokkin byggð hér, Nýja blokkin var sú næsta sem kom og nánast við hliðina á þeirri gömlu. Engan skugga hefur borið á vináttuna og þótt líði mánuðir á milli símtala og hittinga, skiptir það engu máli. Alltaf eins og við höfum hist í gær.

 

Eldum rétt mætti stundvíslega einhvern tíma eftir hádegi í dag. Ég var enn í svörtu náttfötunum sem gætu misskilist sem kósíföt og skellti peysu yfir - og ungi sendillinn sjokkeraðist ekki neitt. Eftir að ég sagði einu sinni við einn: „Vá, eins gott að ég var búin í sturtu!“ ég búin að gleyma að ER var væntanlegt, og hann setti upp skelfingarsvip, hef ég ekki minnst á náttföt, baðfarir eða neitt slíkt, það fyrirfinnast greinilega svokallaðar horní hás-væfs (er að reyna að dulbúa ef börn lesa þetta blogg) og blaðrið í mér stundum hefur án efa hrætt suma. Ég fæ ekki lengur votta eða biblíusölumenn, hef ekki séð stefnuvotta áratugum saman og handrukkarar leggja ekki í mig, vissulega engin þörf ... en samt! Jú, ég fékk einu sinni stefnuvott þegar var farið í mál við mig vegna viðtals sem ég bar ábyrgð á þótt ég hefði ekki skrifað það - og óvinalögfræðingurinn hótaði (með stefnuvotti) að taka af mér himnaríki, án þess að nokkur málflutningur væri hafinn, og fékk fyrir það ákúrur frá dómara ... sem hataði mig samt því hann dæmdi mig nánast til dauða sem hæstiréttur gerði ögn manneskjulegra. Lengi vel var ég kölluð glæpakvendi af einum ættingja mínum. Sannanir fyrir því að allt hefði verið rétt í viðtalinu komu fram EFTIR réttarhöld og dóm sem fékk lögmann minn næstum til að gráta. Enn finnst mér furðulegt að hafa dómstólinn í Borgarnesi (2.000 íbúar) en ekki á Akranesi (8.000 íbúar). Sennilega af því að Skagamenn gera nánast aldrei neitt af sér - Borgarnes er auðvitað meira miðsvæðis sem þýðir þó samt að fleira fólk sem þarf að fara langt - eða færra fólk sem þarf að fara lengra ef yrði flutt á Skagann ... Allt breyttist reyndar þegar Friðrik Ómar flutti til Borgarness. Ég fylgi Friðriki á Instagram og hann er næstum því með flottara útsýni en ég, og þá er mikið sagt.

 

Mynd: Fína eldhúsið mitt í himnaríki, þar sem himneskar máltíðir verða til með aðstoð Eldum rétt. Vaninn er svo sterkur að ég sker allt grænmeti niður á pínulitla plássinu við hliðina á ísskápnum, þar sem örbylgjuofninn er núna, vinstra megin við vaskinn. 

 

Já, ég var víst að tala um Eldum rétt þegar ég fór út í annað. Hér verður eldaður lúxusplokkfiskur í kvöld og svo á miðvikudag Tortilla-turn (mexíkóskt lasagne) ... hef prófað báða rétti og get svo sannarlega mælt með þeim.

 

Evrópukeppnin í fótbolta hefst á föstudaginn og nú eru sumir fúlir yfir því að RÚV ætli að færa aðalfréttatímann til kl. 21. Þegar ég bjó í London (au pair-stúlka) var aðalfréttatíminn á BBC alltaf kl. 21 sem var ansi fínn tími. Matartíminn og uppvaskið að baki og börnin komin í rúmið. Held að hann sé enn á þessum tíma. Ég er hissa á Kollu minni Bergþórs sem segja má að hafi komið mér upp á að fara að horfa á fótbolta fyrir ótalmörgum árum. Plataði mig m.a. með sér á Glaumbar þar sem úrslitakeppnin var á milli Brasilíu og Ítalíu ... Kolla sagði að við ættum að halda með Brössum svo ég gerði það auðvitað. Þetta fór út í vítaspyrnukeppni ... og Baggio klúðraði sinni spyrnu fyrir Ítalíu og þar með unnum "við". Gleymi aldrei ítalska parinu sem kom sér fyrir þarna við eitt borð með ítalskan fána og annað til að skapa stemningu og hafði óvart rambað inn á bar þar sem ALLIR hinir héldu með Brasilíu. Þau voru voða ljúf og allir góðir við þau. Nú er Kolla, samkvæmt nýjasta pistlinum, orðin nánast andstæðingur fótbolta ... nema það sé vegna breytinga á fréttatíma RÚV? Hún talar um íþróttaofríki en hlýtur bara að meina Ólympíuleikana, það skil ég betur. 

Þessi nýi tími á fréttum verður til þess að fréttafólk þarf að mæta tveimur tímum seinna til vinnu og vinna tveimur tímum lengur sem er auðvitað hundleiðinlegt. En þessu lýkur 11. ágúst, daginn fyrir afmælið mitt.

 

Líf mitt snerist einu sinni um fréttir kl. 18.30 og svo aftur kl. 19, svo kl. 22 ... og á klukkutímafresti allan daginn í útvarpinu ... en ég nenni ekki lengur að festa mig yfir slíku, mögulega aukinn eða minnkandi þroski sem veldur því, alla vega breyttar áherslur - en að sjálfsögðu fylgist ég með fréttum, er bara ekki lengur fréttafíkill. Allt í einu fékk ég bara nóg og á sama tíma minnkaði sjónvarpsgláp niður í næstum ekkert. Mun bæta það upp með látum þegar ástkær fótboltinn byrjar á föstudaginn og stendur í mánuð!      

Allt gefið í botn, heimsóknir og hótun um kvef

Gestagangur hefur heldur betur lýst upp helgina. Eins og það er gott að vera ein er líka rosalega gaman að vera það ekki. Stórasystir kíkti í gær með eitt af sætu barnabörnunum, fyrirvari það góður að ég hafði náð að kaupa brauð, salat og eplaköku sem gladdi ömmgurnar mikið. Það var allt rosalega fínt, eiginlega eins og enginn byggi í himnaríki en það var ástæða fyrir því. Ég var búin að undirbúa bloggaðdáendur mína, um að í stað þess að bíða um hríð með sölu, sem var einn möguleikinn, ætlaði ég að gefa allt í botn varðandi höfuðborgardrauminn, fá "hákarl" í bænum (hákarl er hrósyrði) til að sjá um húsnæðismál mín frá A til Ö, selja himnaríki og finna nýtt ... og fyrsti hluti þess gerðist um morguninn þegar ljósmyndari mætti hingað vel græjaður af tækjum og hæfileikum. Sjá mynd (og fleiri hjá Lind). Það verður opið hús í himnaríki á miðvikudaginn (12.6.) kl. 18. Vissulega nánast tvíbókun, að vanda, en hár mitt verður klippt fyrr þennan sama dag ... en ég næ heim í tíma af því að fegrunaraðgerðin verður svo umfangsmikil að hana verður að taka í tveimur skrefum. Fyrst klipp (þann 12.) og svo lit (síðar). Aldurinn?

 

 

Ég bað sérstaklega um að opna húsið yrði ekki á föstudaginn því þá hefst EM í fótbolta. Sennilega skreppum við litlasystir austur (á Suðurland) daginn eftir, geymum okkur Norðurland þar til seinna í sumar. Maður fórnar án hiks þremur fótboltaleikjum fyrir bestu ferðafélagana.

 

Í dag kom einmitt ferðafélaginn besti í heimsókn ásamt Herkúlesi og Golíat, frændhundum mínum knáu sem óttast ekkert ... nema Krumma, svarta og hvíta óargakött himnaríkis sem reynir með kinnhestum (engar klær samt) að þagga niður í hressum hundum sem gelta stundum af gleði einni saman. Mér sýnist samt að ætlunarverk hans sé eiginlega frekar að vernda okkur mannfólkið fyrir þessum hvítu, hættulegu og háværu dýrum sem H og G eru, að hans mati. Keli og Mosi elska hvítu hundkrúttin og sennilega finnst Krumma það furðulegt háttalag katta um hábjartan dag. Svo kíkti elskan hún Hjördís (mömmur.is) og prufukeyrði ofboðslega góðan heitan brauðrétt á okkur systrum. Hjá mér fékk hún nýþiðnaða súkkulaðibananatertu til að smakka (sjá uppskrift í síðasta bloggi). Síðan héldum vér systur í fyrirhugaðan ísbíltúr með stráksa sem fékk nú bara heimsendan jarðarberjasjeik vegna annríkis hans og hrifningar á grilluðum hamborgurum, löng saga (allt of góður matur þar sem hann býr). Ég drakk þennan fína latte í ísbúðinni og Hilda fékk sér pínkulítinn bragðaref. Nýr eigandi Frystihússins kann að velja starfsfólk, strákarnir tveir sem voru að vinna í dag, voru ferlega fínir og annar þeirra gerði hinn fullkomna latte handa mér. Nóg að gera, og kaffihússviðbótin við ísinn er ansi fín, ekki mikið af bakkelsi kannski, en alveg nóg, finnst mér. Gott kaffi er aðalatriðið.

 

Hálsbólga herjar svolítið frekjulega á nú í kvöld svo það verður skriðið upp í rúm (bók: Svört dögun, búin með 9 klst. og 20 mín ... eftir eru 3 klst. og 10 mín. Mjög fínar bækur eftir Cillu og Rolf Börjlind). Er búin að spreyja hálsinn með ColdZymé sem er markaðssett gegn algengum kvefveirum og fólk segir að það virki. Minnir að það hafi virkað vel síðast þegar ég fékk hótun um komandi kvef því ekkert varð úr neinu. Tók að auki amerískt flensulyf áðan sem læknar ekki eitt eða neitt en líðanin verður svo miklu, miklu betri. Bandaríkjamönnum (330 millj.) er treyst til að óverdósa ekki á flensulyfjum en Íslendingum (380 þús. plús) er ekki treyst. Blessuð hjartans forsjárhyggjan - nema auðvitað yfirvöld í USA séu markvisst að reyna að fækka fólki á svona lymskulegan hátt. 

Yfir og út í bili.     

Klikkaðar kenningar og uppskrift að dásemdarköku

Eldsnemma í morgun, alveg um tíuleytið, stökk ég á fætur, hress eins og kornfleksauglýsing, og tók þá skynsamlegu ákvörðun að snúa mér ekki á hina hliðina til að lúra bara í klukkutíma í viðbót. Mér hættir til að taka unglinginn á þetta þegar ég þarf ekki að mæta neins staðar snemma á morgnana. Það var auðvitað dýrleg sturta, síðan sett í þvottavél og sitt af hverju sem ákveðið hafði verið ... en svo fór allt í rugling. Ég setti dropa í hægra eyrað þar sem ég sat við skrifborðið og tók eftir því að lyklaborðið var orðin ansi rykugt, sem og tölvuskjárinn, svo ég fór fram til að sækja bæði ryksugu og hreina tusku. Þegar ég kom inn í eldhús tók ég eftir því að bananarnir fjórir voru orðnir vel dökkir allt of þroskaðir. Væri ekki snjallt að baka bananaköku úr þeim? Ég hafði fundið brilljant uppskrift á netinu í gær, dökka, silkimjúka formköku, og skrifaði uppskriftina niður. Ég hófst handa við það, stökk þó fram á bað til að setja í þurrkarann og mundi þá eftir því að ég var ekki enn búin að ryksuga lyklaborðið en vildi klára fyrst að setja kökuna inn í ofn ... Rétt á meðan ég man áður en ég rýk í annað, hér er uppskriftin:

 

Súkkulaði-bananakaka

3-4 vel þroskaðir bananar (300 g)

200 g sykur

2 stór egg

125 ml olía

1 tsk. vanilludropar (ég átti bara vanillusykur)

190 g hveiti

50 g kakó

1 tsk. lyftiduft

1 tsk. natron

1 tsk. salt

240 ml heitt vatn (1 bolli)

 

Stappið bananana og setjið í skál. Bætið sykri út í, eggjum, olíu og vanilludropum. Hrærið vel saman (í höndunum, ekki í hrærivél) Setjið í aðra skál þurrefnin; hveiti, kakó, lyftiduft, natron og salt og sigtið yfir bananablönduna. Blandið vel saman og setjið að síðustu heita vatnið út í. (Þetta er ansi þunnt deig og ég hélt að vatnsmagnið væri of mikið, minnkaði það oggulítið ...) Hellið deiginu í smurt form (frekar stórt) og bakið við 170°C í 40-45 mín. Eftir 43 mínútur var kakan langt frá því bökuð, prjónninn kom löðrandi út, svo ég setti á blástur og bakaði í 10-15 mín. í viðbót, þá varð hún líka æðisleg. Látið kökuna kólna alveg og búið til "kremið" á meðan ...  

 

Ganache ofan á

160 g súkkulaðidropar (ég notaði Síríus-suðusúkkulaði, skar í bita)

120 ml heitur rjómi

 

Setjið súkkulaðidropana í skál, hitið rjómann í potti og hellið honum heitum yfir súkkulaðið og bíðið í þrjár mínútur. Hrærið síðan saman þar til súkkulaðið hefur allt bráðnað. Geymið í ísskápnum þar til kakan er orðin köld.

 

Mynd: Eins og sjá má heppnaðist kakan virkilega vel. Ganassið varð mun mattara hjá mér, eftir ísskápsveruna, enda kólnaði kakan sjálf mjög hægt, ég þurfti að skella henni út í norðurglugga, alveg við opnu rifuna svo norðankuldinn sæi um verkið. En góð er hún, virkilega góð.

- - - - - - - - - - - 

 

Kakan fór inn í ofn, ég þreif eftir atganginn, mundi eftir að fara með ryksuguna inn í herbergi til að þrífa lyklaborðið, gerði það og setti síðan dropa í vinstra eyrað. Fór fram í eldhús til að sækja tusku til að þrífa skjáinn og strjúka yfir ryksugað lyklaborðið en rak augun í smádót inni í stofu sem þurfti að taka ...

Ég er ekki með athyglisbrest þótt ég taki alveg eftir gulum bílum, en ansi oft sé ég eitthvað sem þarf að gera og ræðst í það þótt eitthvað annað sé hálfklárað. Síðan, eftir einhvern tíma, er allt komið á sinn stað í öllum herbergjum íbúðarinnar og skrefafjöldinn mun meiri en hann hefði þurft að vera, sem er auðvitað ekkert annað en stórgott, finnst mér. Eins og ég get samt verið skipulögð. Það er kannski meira þegar kemur að vinnu. 

 

Í nokkur ár hef ég verið með veglega kattaklóru í skotinu í fatahenginu, þar sem sópur, skúringarkústur, moppa og ruslafata undir flöskur og dósir hafa haft einnig haft aðsetur (svolítið í felum) en kettirnir líta ekki við klórunni, finnst sófar og rúm mun betri staðir til að brýna klærnar á. „Hvað er þetta þá að gera hérna og það í nokkur ár?“ spurði ég sjálfa mig, pirruð og örg, ein lengi að fatta.

Ég er vinkona Villikatta Vesturlands, þess dásamlega félags, og spurði konuna sem varð fyrir svörum á fb-síðu félagsins hvort hún vildi klóruna og einnig mjög fínt og nánast ónotað bæli sem kattarassgötin mín líta ekki við, sennilega of háir "veggirnir" - sést ekkert þaðan nema standa upp ... og kannski missa af öllu fjörinu, svo Villikettir fengu það líka, enda eflaust einhverjir kettir hjá þeim sem kunna vel við meira prívat. Svo kom Inga darling áðan og sótti kringlótta borðið sem er eiginlega dottið í sundur, við efuðumst báðar um að Búkolla nytjamarkaður vildi það í gáminn ... Borðið þarf ekki bara ást og umhyggju, heldur smíðakunnáttu, gott lím og alls konar tæki og tól, held ég. En það hefur þjónað mér vel í áratugi.

 

Myndin sýnir kattaklóruna, bælið og borðið samankomið á ganginum í himnaríki. Þarna má sjá Krumma sem er skítsama um þetta allt saman.

 

Eins og sumir vita er ég mjög veik fyrir samsæriskenningum þótt ég hafi svo sem aldrei nennt að kafa mjög djúpt í þær. Ögn betri enskukunnátta myndi kannski breyta því eitthvað ... en á Facebook mátti sjá spurninguna:

 

 

Hver er klikkaðasta samsæriskenning sem þú hefur heyrt og veist að sumir trúa samt? Svörin voru nokkuð amerísk, enda fb-síðan svo sem þaðan, en bráðskemmtileg sem er það sem skiptir máli. Mjög mörg svör tengd Trump bárust, bæði með og á móti honum, og þá um að Biden hefði unnið kosningarnar síðast ... en hérna eru alla vega nokkur svör og örfá ættuð annars staðar frá:

 

- Að Trump muni vinna kosningarnar (úr fangelsi?)

- Að jörðin sé flöt.

- Að covid-bóluefnið hafi drepið fleiri en það bjargaði.

- Að vindorka og rafbílar séu góð fyrir umhverfið.

- Að flokkun rusls sé aðferð stjórnvalda til að stjórna fólki.

- Að bílstjóri J.F. Kennedys hafi skotið hann.

- Að breska konungsfjölskyldan sé í rauninni eðlufólk. 

- Að Rússar hafi hjálpað Trump til að sigra 2016.

- Að Elvis sé enn á lífi og búi í Kentucky.

- Að við séum í raun bara tölvuleikur inni í tölvu.

- Að J.F. Kennedy sé enn á lífi.

- Að Jesú hafi verið hvítur.

- Að geimurinn sé ekki til. 

- Að Bandaríkjastjórn hafi staðið fyrir árásunum 11.9 2001.

- Að ný sól hafi tekið við eftir síðasta sólmyrkva. 

- Að Michelle Obama sé karlmaður.

- Að karlar vilji verða transkonur til að sigra í íþróttum.

 

Ef við gefum okkur að þeir tveir séu enn á lífi, þá verður Elvis Presley níræður í janúar á næsta ári og J.F. Kennedy er nýorðinn 107 ára.