Fjögurra skóga ferð, óþekkt eða góður smekkur ...

Heimaræktaða salatið var í matinn í kvöld og bragðaðist ótrúlega vel. Takk, elsku Hulda. Bætti við tómötum, agúrkum, harðsoðnum eggjum (12 mín. - þarf alltaf að gúgla) og ofnsteiktum amerískum kartöflum með olíu og hvítlaukssalti. Vinkona mín borðaði þessa dásemd með mér og samt verður nægur afgangur í hádeginu á morgun (í dag). Steingleymdi að kaupa avókadó, það hefði verið skrambi gott líka.

 

Vinkona mín hefur ferðast víða, bæði innanlands og utan og í kvöld sagði hún mér frá sniðugri fjögurra skóga gönguferð sem hún fer bráðum í og var hugsi yfir því að hún væri ekki þriggja skóga. Vinkona hennar ætti fínasta jeppa sem þær færu á sem væri frábært, og aðalvesenið væri að finna almennilegt nesti fyrir þessa daga sem ferðin tæi. Ég fór að telja í huganum ... Vaglaskógur, Kjarnaskógur, Hallormsstaðaskógur ... voru til fleiri skógar á landinu? Þetta yrði heilmikil keyrsla, fá suðvesturlandi og norður í skógana þar og svo austur, ef þetta  væru réttu skógarnir. Af hverju væri gott að hafa fínan jeppa til að komast á milli? Hvers konar ferðalög væru eiginlega til? Ég hata svo sem gönguferðir - og skógar kæmu allra síst til greina sem tilneydd gönguleið hjá mér ... og rétt áður en ég spurði nánar út í skógana sem átti að ganga í gegnum og keyra á milli þeirra á jeppum, áttaði ég mig á að hún meinti erfiðleikastig göngunnar, hún sagði skóa-. Skór, ekki skógar. Fjögurra skóa ferð er víst erfiðari en þriggja skóa ferð (þetta segir auðvitað ekkert um fjölda skóa sem fólk mun slíta í ferðinni) en það var sem sagt lýsingin á ferðinni, tímalengd, hækkun, ófærð og slíkt sem var ekki upp á neina fjóra skó, vildi gönguglaða vinkonan meina. Ég er dauð úr þreytu bara eftir spjallið um þessa gönguferð.

Hún á alveg milljón barnabörn og sýnir mikla snilli þegar hún gefur þeim afmælisgjafir ... þau fá ömmudag frá henni og í gær fór hún ásamt einu krúttinu sínu í dagsferð í bæinn, Húsdýragarðinn og tívolí, barnið réði því hvað borðað var og fannst dagurinn ansi hreint góður. Amman var að minnsta kosti alveg í skýjunum. Held að þetta sé sniðugasta afmælisgjöf sem ég hef heyrt um frá ömmu til barnabarns. Verja tíma með barninu og gera eitthvað sem því finnst skemmtilegt. Aldur barnsins skiptir auðvitað máli og þessi ferð passaði akkúrat fyrir þetta barn. Leikhúsferð eða bíóferð hentaði öðrum. Kannski tekur hún elsta barnabarnið með á Skálmaldartónleikana núna í nóvember (þrennir), svona ef það barn hefur góðan smekk fyrir tónlist ... það myndi ég sko gera. 

 

Á morgun kemur vinkona mín úr næstu blokk, sú sem færði mér síðbúinn ofsagóðan hádegisverð í dag, sjá mynd, í heimsókn og lærir að búa til rabarbaragraut hér í himnaríki. Hún fékk glampa í augun þegar ég sagði henni að þetta væri gamaldags íslenskur matur og er virkilega spennt að smakka - og læra að búa hann til. Vona að hún falli fyrir honum. 

 

 

Mér finnst pínku asnalegt að þurfa nánast að éta ofan í mig að ég hafi andstyggð á gamaldags íslenskum mat ... en þá er ég auðvitað að tala um þverskorna ýsu, hræring, siginn fisk, súran þorramat og slíkt. Fátt er nefnilega betra en sumt í gamaldags flokknum, eins og pönnukökur, slátur (játs), hangikjöt, flatkökur og svo auðvitað rabarbaragrautur. Ég ræddi þetta ofaníát mitt nýlega við konu sem kom í heimsókn. Hún fór að segja mér frá móður sinni sem er komin yfir áttrætt og búsett á dvalarheimili, að starfsfólk þar hefði áhyggjur af því að hún borðaði ekki allan mat, t.d. sumar tegundir af fiski, en dóttirin veit fullvel hvers vegna, mamma hennar var einmitt pínd til að borða alls konar fiskhrylling í æsku sem hún hefur neitað að gera eftir að hún komst til vits og ára (lífið of stutt fyrir vondan mat). Hún eldaði fisk fyrir börn sín en var alltaf "búin að borða" þegar þau settust við matarborðið. Ég man reyndar ekki eftir því að mín eigin móðir hafi verið alveg brjáluð í gamaldags mat en hann var samt á boðstólum heima (og í sveitinni). Í gamla daga var "matvendni" (góður smekkur) skilgreind sem óþekkt.

 

Eftir allar þessar djörfu bækur sem hafa ofsótt mig undanfarið og ég hef kvartað yfir hér á blogginu, ákvað ég að færa mig frá þessum svokölluðu ástarsögum yfir í hinn enda rófsins, í eitthvað blóðugt og æsispennandi ... Byrjaði virkilega vongóð á bókinni Hefnd vélsagarmorðingjans en haldið ekki að aðalgaurinn þar, morðinginn sjálfur, hafi strax í öðrum kafla kynnst kynþokkafullum axarmorðingja ... Þegar fór að stefna í einhverja erótík á milli blóðbaðanna, í sirka fimmta kafla, varð mér allri lokið og fann mér aðra, gamla og góða bók um þróun fiskeldis í Téténíu síðustu hundrað árin, bara formálinn er tíu binda ritröð. Nú mega sko heyrnartólin detta úr sambandi hvar og hvenær sem er og það verður ekkert mál að sofna á kvöldin.     

Í lausu lofti og meint illska fræga fólksins

Mánudagurinn var ljómandi fínn. Ég held þó að sumarfrí fólks hafi heilmikil áhrif á venjulegt líf margra ... meðal annars á fasteignamál mín því ég veit ekki hver staða mín er varðandi íbúðina sem ég er hæfilega spennt fyrir, eða staðsetningunni meira ... nálægt sundlaug og kirkju (djók). Sá íbúð auglýsta með þessum tveimur kostum í Grafarvogi, minnir mig. Fyrir manneskju sem fer ALDREI í sund og bara í jarðarfarir í kirkju, eru þetta ekki kostirnir sem ráða úrslitum um val mitt á húsnæði. Ég horfi á samgöngur, vídeóleigur og slíkt. Er sem sagt í lausu lofti en tíminn vinnur samt með mér, keðjur ganga yfirleitt upp, held ég, tekur tíma og því seinna sem ég geri tilboð, því betra, og meiri líkur á að allt verði gengið upp hér. 

 

MYND: Leitaði ráða hjá véfréttinni til öryggis, væri ég nokkuð að breytast í sólskinsbarn? ... en sjúkkitt! Ég er kaldur fiskur ... 

 

 

Stráksi ætlaði að kíkja um helgina en sem betur fer frestaði hann því ... hér var nánast dásvefn í gangi ... veður hefur lítil áhrif haft á mig, nema ég hata hálku, ég er meira fyrir vetur en sumar (sjá véfrétt) og það var október-veður í gangi um helgina, en samt ... Og svo kom sól, ég fór ekki einu sinni út á svalir, en minnti einna helst á fólk í kornfleksauglýsingu því slíkur var hressleikinn í dag.

 

 

Ég bakaði hvítu regnbogakökuna (takk, Betty) handa stráksa sem mætti svo í köku og safa eftir vinnu. „Áttu flensulyf?“ spurði hann nefmæltur. Jú, ég átti eitthvað smávegis og gaf honum. „Þú veist að þetta læknar ekkert, þér líður bara betur,“ minnti ég hann á. Kvefaði stráksi stoppaði bara í klukkutíma. Megnið af tertunni var skorið niður og fór í frysti, frekar fullan frysti ... Eldum rétt hafði mætt að vanda og ég hlakkaði til að borða þorsk með hrísgrjónum í kvöldmat.

 

Ég missti af hálfu kílói af rabarbara á síðu fb-vinkonu sem á snjallan son sem vildi fá eitthvað fyrir að tína rabarbara og skera hann. Ég varð of sein, fólk slóst um þessi tvö kíló sem voru í boði.

Elskan hún Hulda, gamla nágrannakona mín síðan í eldgamla daga, sá aumur á mér, og kom seinnipartinn færandi hendi, með rabararbara, nýja sultu sem hún hafði gert og salat sem hún hafði ræktað. Hún býr við sjóinn norðanmegin á Akranesi. Á morgun verður salatið í matinn ... með grænmeti og harðsoðnum eggjum, jafnvel sætri kartöflu. Slurp.

En þetta með rabarbarann. Ég skar hann niður í kvöld og skipti bitunum niður í sex poka, hver hálft kíló ... svo hér verður rabarbaragrautur reglulega á næstunni. Jóhanna Leópolds kom mér upp á hann, færði mér skammt af graut og rjóma, ekki löngu eftir að Einar dó, og ég ekki sú hugmyndaríkasta í eldamennsku ... svo þetta var nánast besti matur sem ég hafði fengið. Svo eldaði ég graut fyrir stáksa nokkuð löngu seinna og hann sagði: „Ég veit ekki hvort mér finnst þetta gott en má ég samt fá meira?“ 

Dásamlega sýrlenska fjölskyldan í næsta húsi fær að smakka og ef þeim líkar, þá fá þau alla vega eitt kíló og geta prófað sjálf, þau eru mjög spennt fyrir íslenskum mat og menningu, stórhrifin. Litli frystirinn minn er að springa, svo kannski dríf ég í þessu strax í vikunni.

 

Eins og þið vitið er ég mjög hrifin af spurningum og svörum ... svona skemmtilegheitum af Facebook. Fólk var beðið að nefna fræga manneskju sem það grunaði að væri illt hið innra.

Ekki stóð á svörum ... auðvitað nefndu langflestir Trump (þetta var eftir tilræðið við hann), margir nefndu Elon Musk og Tom Cruise, og einhverjir Móður Theresu, ég hef reyndar séð það áður. Skýringar fyrir aftan sum nöfnin eru ekki mínar, heldur fólksins sem nefndi djöflana í dulargerfunum. 

Trump - en líka á almannafæri, sem sagt alltaf illur.

Keanu Reeves. Ég sver það, hann hefur blekkt okkur öll (margir broskarlar)

Ellen ... en það vita allir. 

Jennifer Garner. 

Justin Timberlake. Hef aldrei hitt hann en vinur minn tók eitt sinn viðtal við hann. Ölvunaraksturinn er bara byrjunin á falli hans.

Elon Musk, sá appelsínuguli, allir sjónvarpspredikarar og Ted Cruz.

Johnny Depp.

Karl III konungur.

Angelina Jolie, ekki spurning. 

Oprah. 

Joel Osteen, Billy Graham.

Ryan Reynolds, fínn leikari en það eru alltaf svona gaurar sem skvetta kaffinu yfir aðstoðarmanninn.

Öll ... nema Brendan Frasier og Keanu Reeves.

Keanu Reeves. Maður heyrir bara hversu góður gæi hann er því allir eru hræddir við að segja sannleikann.

Osmond-fjölskyldan, eins og hún leggur sig.

Móðir Theresa. 

Beyoncé.

Tom Cruise.

Oprah. Ég hef ekki treyst henni síðan hún sagði að við ættum öll að eiga handklæði í stíl. 

Elon Musk. Það er ástæða fyrir því að helmingur fjölskyldu hans talar ekki við hann. 

Andrés prins. Eitthvað segir mér að hann hafi sitt af hverju að fela. (Broskarlar)

Madonna. Á einhvern skrítinn hátt. 

Tom Hanks, enginn er svona indæll, ljúfur og heiðarlegur. Ó, bíddu, jú, hann er þetta allt. 

Seven Seagal. 

Rosie O´Donnell.

Madonna. Ég dáði hana árum saman, en allir sem hitta hana, hata hana.

Æsandi ofsóknir, ný samsæri og fyndnar fornminjar

Glæsilegt útlitið lifði ekki af hárþvott og sofna með hárið rakt. Strípurnar halda sér nú samt, en ekki mikið meira en það. Ég er orðin ansi hreint krullhærð sem er bara allt í lagi, held ég. Reyndar var ég rosafín og alveg krullulaus þarna á klippingardaginn sjálfan, á gangi út úr verslunarmiðstöðinni í útjaðri Akraness þegar ungir strákar með tombólu vöktu athygli okkar vinkvennanna. Þarna mátti sjá barnabækur, tölvuleiki og eitthvað sem fínar dömur, lausar við söfnunaráráttu hefðu seint fyrirgefið sér fyrir að kaupa.

„Hva, eigið þið ekki barnabörn?“ spurði annar þeirra sölumannslega en gjörsamlega laus við þá snilldarframkomu sem t.d. sölumenn trygginga og notaðra bíla, jafnvel íbúða, hafa tileinkað sér. Slíkir sölumenn hefðu spurt hvort við ættum ekki börn - eða hefðum jafnvel sjálfar aldur í svona barnadót. En það er erfitt að blekkja saklaus börn sem gætu átt mjög svo skvísulegar ömmur, við urðum ekki einu sinni móðgaðar og þótt við værum vissulega komnar á ömmualdur (minni á að það eru til tæplega fertugar ömmur), með engin barnabörn í grennd, nema kannski stolin. Við drekktum sorgum okkar í búðarápi (alveg tvær búðir), eins og fram hefur komið.

 

Myndin er af Kela að gá til veðurs fyrr í dag. Okkur hefur borist njósn af því að hryllingshiti muni ríkja um allt land á morgun. Umfangsmikla grasrækt mína má sjá vinstra megin, inni, ég á ekkert í þessari úti við Nýju blokkina. 

 

Það er eins gott að vera ekki lengur í barneign ... segi nú svona, því upp á síðkastið hef ég lesið nokkrar girnilegar ástarsögur sem allar fara samt út í harða erótík og gætu æst upp köldustu styttur bæjarins. Held að ástarsögur séu að breytast, fara í þessa átt, því ég gat áður hlustað á allar slíkar sögur yfir eldamennsku eða tiltekt þótt stráksi væri allt um kring. Við gátum samt flissað saman yfir rómantískum kossum, hann harðbannaði mér oft í kjölfarið að finna mér kærasta. Ef heyrnartólið dytti nú úr sambandi í æsilegustu senunum sem er vissulega vandræðalegt að hlusta á í strætó, svona á milli saklauss söguþráðar, oft spennandi, yrði ég handtekin, eða gerð útlæg frá Akranesi. Ég kalla sannarlega ekki allt ömmu mína (eins og sumir strákar með tombólu) en ég óttast í sífellu að einhver heyri hvað um er að vera í bókunum sem ég er hlusta á. Ég hef verið að hvíla mig aðeins frá hræðilegum glæpasögum en er að verða tilbúin í blóðbaðið aftur.

Það væri alveg hægt að skrifa djarfar "ástarsögur" um þessi alveg eðlilegu samskipti fólks, á miklu penni hátt svo ég gæti hlustað róleg á hárgreiðslustofunni eða strætó án ótta við að taka óvart úr sambandi heyrnartólin þannig að allt heyrist. Hvað varð um blaktandi gluggatjöld? (Það heyrast vissulega þungar stunur í mér annað slagið núna, þegar England (held með þeim) skýtur á markið en skorar ekki ... Blogga til að lifa leikinn af ... Áfram England samt! Silfur er betra en gull! 

 

Held að þetta hafi allt byrjað með Fimmtíu gráum skuggum, bókunum sem seldust í bílförmum ... ég las þær (stundum í strætó á leið heim úr vinnu, til að fjalla um þær) en man ekki eftir neinu nema því að höfundurinn gladdist mjög yfir metsölunni og gat fengið sér nýja eldhúsinnréttingu. Ég öfundaði hana af því en það liðu samt ekkert svakalega mörg ár þar til ég gat sjálf endurnýjað eigið eldhúsið, án þess að hafa þurft að skrifa dónalegar bækur. 

 

Ég kláraði eina ástar um helgina, í öllum rólegheitunum sem hafa ríkt hér í himnaríki, dúndrandi deyfð vegna dimmu? Vissulega var hellingsmikið kynlíf inn á milli misskilnings og ósagðra orða (alltaf) í bókinni en það sem stakk mig þó mest var þegar rafmagnið fór af húsinu í miklu fárviðri, konan hljóp út til að dvelja frekar í húsi kærastans sem var fjarverandi, og byrjaði á því að kveikja á kaffivélinni til að hressa sig á kaffi. Fór þá rafmagnið bara af húsinu hennar? Svona ofsjáelsi er auðvitað fúlt í skemmtilestri en getur komið sér vel í vinnunni. Svo var annað sem mér fannst svolítið skrítið ... söguhetjan sá glitta í eitthvað á bak við gamlan spegil - það reyndist vera rosalega gömul mynd ... eða fornminjar frá árinu 1991!

 

Nú eru komnar nokkrar samsæriskenningar um skotárásina á Trump í gær. Ömurlegt auðvitað, svona á ekki að geta gerst. Bandarískri fb-vinkonu minni var mjög brugðið og ásakaði leyniþjónustuna um tilræðið en hún var búin að fjarlægja þau ummæli í morgun. Ég vona nú samt að þetta verði ekki til þess að Trump verði forseti ... líst heldur ekkert voða vel á hinn. Bernie Sanders hefði orðið svo flottur þarna um árið. 

Fólk segir:

- Það var venjulegur demókrati sem gerði þetta, heilaþveginn af CNN-sjónvarpsstöðinni.

- Trump setti þetta sá svið til að ná örugglega sigri. 

- Þetta var CIA, ekki spurning, þau drápu svo "morðingjann" sem þeir höfðu ráðið í verkið. 

- Biden á pottþétt sök á þessu, orðinn svo hræddur við að tapa.

 

Ég er viss um að mun flottari kenningar hafi sést þarna úti, ég kann bara ekki að leita eða veit ekki hvað réttu síðurnar heita þar sem svona lagað grasserar. Greip bara eitthvað upp af Facebook í dag. 

Að finna milljón, flottar strípur og fallandi ungdómsvíg

Nýlega barst mér launagreiðsla sem er ósköp eðlilegt í lífi vinnualka, ég sá það í gemsanum, er tiltölulega nýbúin að hlaða niður bankaappinu án þess endilega að ætla að gera bankaviðskipti mín framvegis í gegnum síma! og ákvað að tvítékka á málinu. Svo ég vippaði mér þangað inn. Sá að greiðslan hafði farið á reikninginn og svo fór ég að skoða mig um ... Hei, bíddu, hvað var þetta? Lífeyris-eitthvað, svona séreignardæmi sem ég hafði ekki hugmynd um? Nei, þetta hlaut að vera fádæma grimmdarleg auglýsing um að ef ég ætti þessa upphæð fengi ég x-mikið í vexti ... Hvað er verið að vekja vonir hjá fólki, blekkja það - og það í þess eigin heimabanka? Mig sem vantaði sárlega pening til að geta með góðu móti keypt sjúskuðu íbúðina á draumastaðnum og gert hana heimilishæfa, þetta var allt of gott til að vera satt. Ég sagði vinkonu frá þessu í símtali og hennar viðbrögð voru: „Ekki ýta á neinn hlekk!“ Ég urraði innra með mér en útskýrði að ég hefði ekki fengið neitt sent, engin gylliboð, og langaði að minna hana á að ég hefði náð 85 í greindarvísitölu, tekið greindarpróf á ensku um árið og ekki skilið allt, misskilið sumt, svo ég næði sennilega 150 á íslensku. En hún trúði mér í fyrsta. Það er svolítið eins og að vinna í lottói að lenda í svona. Hjálpar mikið og minnkar áhyggjur.

 

Myndin sýnir bæði gemsann góða OG stórkostlegar strípur sem koma við sögu hér ögn neðar. 

 

 

Daginn eftir kíkti ég í heimabankann (með von í hjarta en fullvissu um að þetta gæti ekki staðist) og ... þetta var rétt, engar skrilljónir en samt, ég gæti keypt þessa íbúð (sem ég gat svo sem með herkjum þó) OG látið gera við það helsta sem kostar sennilega hátt í milljón. Ég var eiginlega búin að gefa íbúðina frá mér því það er ekkert gaman að flytja úr himnaríki í ja ... hreinsunareld. Sá fyrir mér litla kjallaraíbúð þar sem skordýr ættu greiðan aðgang og ég í sífelldu taugaáfalli ... það er talsverður munur á verði íbúða eftir hverfum, hvað þá milli landshluta. En í dag verður gert tilboð, akkúrat mánuði fyrir afmælið mitt, og svo er bara að krossa fingur að keðjan gangi upp sem fyrst. Þá er það Kópamaros, kannski með haustinu ef allt gengur vel.

 

Það varð allt vitlaust á Akranesi í gær ... sem betur fer er hárgreiðslustofan mín í útjaðri bæjarins, í verslanamiðstöð (þær eyðileggja miðbæi, segja sum) því elskan hún Anna Júlía gerði mig svo fína og sæta ... nú er ég með strípur, ég legg ekki meira á ykkur, hef ekki verið svona ljóshærð í áratugi. Guðrún vinkona kíkti óvænt á Skagann, og beið á meðan strípuathöfnin kláraðist, síðan fórum við að dingla okkur sem er svo gaman á Skaganum. Hún elskar Einarsbúð, eins og ég, þar gat ég keypt inn fyrir helgina ... og svo keypti hún sér fínan kjól í Bjargi, þeirri æðislega flottu og fínu fatabúð, skáhallt á móti hinni verslanamiðstöðinni (sem átti að verða nýi miðbærinn).

Ég þurfti eiginlega að endurhugsa minn gang eftir strípurnar, flytja eða ekki flytja. Ef ég lauma að þér 50 krónum, ertu þá til í að flytja í bæinn með stofuna, langaði mig að segja við hárgreiðsluséníið mitt en svo komst ég að því að hún fær kúnnana sína alls staðar að af landinu, ein kemur alla leið frá Patreksfirði ... hvað er þá einn Kópavogur á milli vina? Sjórinn minn hefur líka verið mjög flottur í sunnanáttinni og rokinu, verður sárt saknað. Þetta er vissulega draumasumarið mitt, ég þori að segja þetta af því að ég er alltaf með læst hjá mér, viftan hefur bara einu sinni farið í gang í allt sumar, EN ... ég hef samt innilega samúð með sóldýrkandi fólki sem er orðið eins og undanrenna á litinn, svo ég sker mig ekki lengur úr.

 

Mér líður rosalega vel af þessum háþrýstingslyfjum sem ég hef tekið í tólf daga, hugurinn miklu skarpari (sem kemur sér aldeilis vel við yfirlestur), líkaminn líka en ég bíð samt, ekki svo spennt, eftir því að ungdómsvígin falli hvert af öðru. Um leið og ein kýrin byrjar ... þið vitið.

 

Í byrjun júlí féll fyrsta vígið, ég fór á lyf í fyrsta sinn á ævinni (fyrir utan auðvitað verkjalyf, pensillín og slíkt). Í kjölfarið hljóta endajaxlarnir að fara að láta sjá sig ... og mögulega líka ellifjarsýnin sem hefur enn ekki látið á sér kræla. Já, ég er vinkonan sem var látin lesa textann aftan á vídeóspólunum í gamla daga, en ... reyndar sé ég illa frá mér þótt ég sé með gleraugu, og vinka bara öllum sem ég held að séu að veifa mér þótt ég sjái ekki hver þetta er eða hvort viðkomandi er bara að klóra sér í hausnum. Það getur örugglega valdið misskilningi í sumum tilfellum en ég sé eða veit það hvort eð er aldrei. Lítið breyst í áratugi, í hugum sumra er ég kannski skrítna konan sem er alltaf að veifa (reyna við manninn minn, reyna að húkka sér far ... o.s.frv.)

 

Facebook-spurningin 

Hvað gerum við sem við myndum aldrei viðurkenna fyrir öðrum?

 

Frekar mörg svör bárust, og það "vinsælasta" var:

 

- Pissa í sturtu!!!

 

Svo kom:

- Bora í nefið.

- Borða níu dósir af ravioli í einu.

- Prumpa á almannafæri. 

- Dæma annað fólk.

- Gleyma að nota tannþráð.

- Þefa úr eigin armkrikum.

- Drekka mjólk beint úr fernunni.

- Kíkja á nágrannana milli rifa á gardínunum.

 

Að sjálfsögðu er þetta erlend „rannsókn“ enda myndi ekki nokkur hræða búsett hér á landi gera neitt á borð við þetta ...   

Stutt bæjarferð, vandræðalegt símtal og kökuvarúð

Fínasta bæjarferð farin í gær og svo flýtti ég mér rosalega heim aftur til að ná Englandsleiknum í dag ... sem verður svo ekki fyrr en á morgun. Dæs. Hefði viljað sjá England og Holland í úrslitum. Ég skoðaði íbúð sem ég hafði haft augastað á og var hálfleið á eftir, svo mikið þarf að gera fyrir hana; baðið þarf að gera mikið fyrir og sitt af hverju annað sem þarf virkilega að snurfusa sem er kannski eðlilegt, en auðvitað erfitt að fara úr fullkomna himnaríkinu sínu í gamla og lúna íbúð sem hefur verið í útleigu lengi, samt 20 árum yngri en himnaríki.

 

Himnaríki var svo sem ekki sérlega fínt og flott þegar ég flutti inn í það árið 2006, enda keypti ég útsýnið, en íbúð og súpergóðir nágrannar fylgdu. Parketið í stofunni var ljótt, það fraus í leiðslum eldhúsmegin ef fór niður fyrir mínus fjórar gráður, nema ég léti vatnið renna í eldhúsvaskinum sem forvörn, bara í smábunu á meðan frostið varði (fraus tvisvar, slapp við afleiðingar, lagað 2020). Þessi íbúð sem ég skoðaði í dag getur orðið svakalega flott ef ég vinn í happdrætti, eða verð jafndugleg að vinna næstu árin og ég hef verið undanfarin ár - þrjú störf hið minnsta. Kannski ekki alveg öll á nákvæmlega sama tíma.

 

Ég sat á kaffihúsi í gær þegar ónefndur ættingi hringdi frá vissu útlandi. 

„Ertu búin að selja?“ spurði hann.

„Já, ég er komin í keðju,“ svaraði ég lágmælt, vil ekki vera týpan sem öskrar í síma á almannafæri. 

„Nú? Ertu byrjuð í BDSM aftur?“ spurði hann hárri röddu svo systir mín (sem sat við hlið mér) heyrði hryllinginn. Miðað við herptan-handavinnupoka-munnsvipinn verður mér ekki boðið í jólamat hjá henni í ár, kannski aldrei aftur. Ég var reyndar enn herptari af hneykslun. Svo finnst mér merkilegt að komast að því að frændinn viti hvað BDSM er. BDSM gæti auðvitað alveg verið spennandi klúbbur: Beiskar dömur sem mjálma. Kannski Bersöglir dónar sem múna ... og svo framvegis. Þessi frændi bjó reyndar til nýyrðið hlekkjalómur sem er þó engan veginn lýsandi fyrir stöðu mína núna í íbúðamálum. En keðja segir samt allt. 

 

Héðan í frá harðbanna ég öllum sem ég þekki að draga mig í Costco ... Þar fæst nefnilega stórhættulegt fínmeti, eða súkkulaðikornfleksbitar sem ég keypti reyndar í Einarsbúð nýlega, eða fyrir Írska daga, handa gestunum sem kæmu eflaust til mín. Hmmm Sjötíu litlar kökur - ekkert hnetudrasl, bara mjólkursúkkulaði ... ég mjög upptekin í að lesa yfir skemmtilega bók, svo gott að fá sér kaffi og bara nokkrar, eiginlega örfáar kornflekssúkkulaðikökur til að maula með. Á innan við viku kláraðist kassinn og ég veit ekki hvernig. Mig minnir að einhver hafi komið í heimsókn en held að það sé bara óskhyggja því þessar sjötíu litlu kökur (bitar) eru einhvern veginn horfnar, plastkassinn meira að segja kominn út í plast- og pappatunnu. Það getur ekki hafa verið ég ein ... búálfar eru vitlausir í kornflexkökur, minnir mig að ég hafi heyrt. En til öryggis, ekki ræna mér í Costco. Veit að kaupmenn í Einarsbúð afgreiða mig ekki aftur með þetta, ég er búin að senda beiðni um það. Varúð, elskurnar. MYNDIN er rammstolin af netinu. Síðan mömmur.is gerði þessar kökur sem eru án efa jafnofboðslega hættulega góðar og þessar úr Costco.  

 

Internetið spyr:

Hver er fljótlegasta leiðin til að missa alla vini þína? Hér eru helstu svörin ... og ekki einn einasti Íslendingur sem svarar, svo hér er auðvitað bara stórmerkileg innsýn í hugarheim útlendinga!

 

- Verða edrú.

- Verða heimilislaus og fá að gista hjá þeim í nokkra daga.

- Segja þeim að þú hatir The Princess Bride.

- Segja þeim að þeir virki svo miklu hraustari eftir að þeir bættu svona miklu á sig.

- Pólitík og trúarbrögð. 

- Reyna að selja þeim líftryggingu.

- Byrja að tala um guð. 

- Fara með þeim í langt ferðalag.

- Tala hreint út, það virkar vel hjá mér.

- Ljúga endalaust að þeim. 

- Kaupa hús í öðru landi, flytja og skipta um símanr. og nafn.

- Gerast repúblikandi. 

- Setja þeim mörk. 

- Hætta að bjóða á línuna.

- Fá sífellt lánað hjá þeim, gleyma að skila því.

- Barnlausir vinir sem reyna að kenna þér að ala upp barnið þitt ...

- Segja trúuðu vinunum að þú sért trúlaus.

- Segja: Ég er ekki rasisti en ...

- Sofa hjá maka þeirra.

- Gleyma því hvað þeir heita. 

Góss dagsins og kona með ökklaband ...

Gífurleg heppni að hafa misst af fyrri hálfleik, skilst mér (England-Sviss), svo leiðinlegur á hann að hafa verið. Ég var stödd niðri í bæ í vöfflu hjá Slysavarnarfélaginu þegar hann byrjaði og ég laumaðist til að skella honum á í gemsanum en ætlaði bara að horfa ef ég heyrði öskur í þulinum. Það var eftir ráp um svæðið, ég heimsótti t.d. alla þrjá markaðina og kom heim með góða græðikremið (Fjólu-smyrslið) hennar Þuríar og sérlega fallegan margnota poka undir ýmislegt til að druslast með á markaðinum hjá Báru, einnig flott eldgosskort eftir Hrönn snilling, keypti svo í Jónsbúð fallegt silfurhálsmen með steini, grænum steini sem var sennilega einu sinni glerflaska (brennivín, Fresca?) og fannst á Langasandi, ansi hreint vel sorfinn af hafinu. Friðrik Ómar, nýi Borgnesingurinn, söng nokkur lög á Akratorgi á meðan ég var þar, og er sérlega fínn söngvari ... húmorinn hans er jafnvel enn betri. 

 

Við stráksi áttum stefnumót um hálftvö í dag og ætluðum að hittast fyrir utan Einarsbúð en ekkert bólaði á honum þar þegar ég mætti þangað, svo við færðum hittinginn að húsinu þar sem tannlæknirinn okkar er með stofu og Arion banki með bankaþjónustu í formi hraðbanka. Mikið líf og fjör í miðbænum og ég náði að faðma nokkra menn (jessss) og líka kjeddlíngar auðvitað, klappa sætum hundum og gleðjast almennt. Það skyggði á gleðina hjá stráksa að finna hvergi kjúklingaborgara, ég ætlaði að splæsa, en matarvagnarnir voru færri en stundum áður. Vaffla m. sultu og rjóma + kakó (500 kall á mann) bjargaði okkur alveg og var alveg stanslaus umferð þangað, svo lágt verð trekkir að, eitthvað sem Skagamenn kunna og aðrir mættu draga lærdóm af. Skilst að hringekjan á hafnarbakkanum í Reykjavík sé alltaf tóm því það kostar 3.000 kall ferðin ... Skagamenn myndu rukka um þúsundkall og allt myndi fyllast og allir græða.

 

Í kvöld verður brekkusöngurinn, ég hef aldrei farið þangað (á mínum 18 árum hér ...) bara opnað glugga. Kannski kíki ég í kvöld með stráksa. Miðað við að himnaríki sé selt (með fyrirvara) og ég komin í keðju, er fremur ólíklegt að ég verði hérna á næsta ári. Kannski get ég faðmað fleiri karla í kvöld ef ég fer út, mér skilst að slíkt sé líklegra ef ég geri það.

 

Bloggvinir mínir vita að ég er ekki mikið "sólskinsbarn", forðast sól og hita og er langtum meiri áhugamanneskja um innivist en útivist sem orsakar alltaf sama vandamálið ef ég neyðist til að fara út á góðviðrisdögum ... í búð, á Írska daga, bara eitthvað. Ég á engan sumarjakka, bara cartman-jakkann minn, þennan breiða og stutta sem ég þoli ekki en hann er hlýr í svala og ég gæri verið í lopapeysu innan undir í kulda. Í dag var ég í þunnum bol innan honum, nánast kynæsandi bol, svo þröngur er hann með vítt hálsmál, svipaður og kynþokkabolurinn sem mamma gaf mér eitt árið þegar hana langaði í tengdason ... löng saga. Ég var sem sagt eina manneskjan á Akranesi sem gladdist innilega þegar smávegis hafgola mætti á svæðið og þunn ský drógu úr vítishita sólarinnar - ég reyndi að hanga í skugga en það var ekki alltaf hægt. Eitt árið gekk ég bara í regnkápu (það var hræðilegt, lítil öndun) en með því tryggði ég Skagamönnum nánast þurrt sumar. Strax í haust verð ég búin að steingleyma sumarjakkaskortinum ... svona hefur það verið í mörg ár.

 

Ég náði rúmlega fimm þúsund skrefum og dagurinn ekki búinn. Síminn minn ræður sér ekki fyrir kæti. Eftir að ég tók hásinar-lækninguna föstum tökum, kældi, íbúfenaði, hælhækkaði og hvíldi, hrapaði meðalskrefafjöldi niður í um 800 skref á dag. 

 

Fyrir gönguna niður í bæ skellti ég vissulega íbúfeni í mig, þrátt fyrir undarlega mikinn bata á örfáum dögum, setti frosinn poka við hásinina og sokkinn yfir, fór í skóna með hælhækkuninni og tölti frekar rólega af stað. Ég sá stöku óttablik í augum sumra sem ég mætti og það var ekki fyrr en á heimleiðinni að ég áttaði mig á því að litli pokinn við hásin hægri fótar leit út eins og ökklaband sem fylgist með ferðum glæpóna. Mér fannst það nú bara töff. Þegar ég gúglaði mynd af hásin áðan, sá ég nýtt orð sem ég hef ekki heyrt áður, hásinarbólga. Ætla þó ekki að sjúkdómsgreina mig með hana, hef lært nógu mikið síðustu daga til að vera ekkert að því. En ég ætla að lesa mér til samt. Getur verið að ég hafi verið að gera stóra vísindauppgötvun, að háþrýstingslyf séu góð við hásinarbólgu? Hlutirnir gerast hratt þessa dagana.   

Tvennt mjög mikilvægt og hitt himnaríkið á Akranesi

Fótboltinn verður eiginlega óáhorfanlegur þegar fer í framlengingu, hvað þá vítaspyrnukeppni, stundum slekk ég, sem hefur eflaust haldið blóðþrýstingi mínum lágum allt þar til nú. Að skjóta fram hjá er líka streituvaldandi hér í himnaríki, svo ég settist við bloggskrif til að dreifa huganum. Ég þurfti ekki annað en að hugsa sólarhring aftur í tímann til að fyllast hugarró og hamingju. Ég lenti nefnilega fyrir tilviljun í hinu himnaríkinu á Akranesi, pallinum fyrir framan æskuheimili mitt bak við Einarsbúð þegar við Inga vorum að koma frá því að skoða geggjuðu sýninguna hennar Tinnu Royal þar. Inga átti heima á neðri hæðinni áður en ég flutti þangað, það voru svo fá hús á Akranesi í gamla daga ...

 

Tvær ungar og óþekkar tíkur reyndu að fara á flakk en við Inga komum í veg fyrir það og lentum á spjalli við húsráðendur, sem einmitt rækta labrador-hunda. Ef ég byggi á jarðhæð, væri ég komin með brúna hvolpinn á fóðursamning, ég ætti hann í raun ekki en hann byggi samt hjá mér, ég bæri kostnað af honum og lánaði hann stundum til eigendanna, í undaneldi kannski, á sýningar og slíkt, enda allt miklir verðlaunahundar. Og öll dýrðin sem þarna fyrirfannst í gær, fæddist í húsinu þar sem ég varði stórum hluta æsku minnar. Ég náði meira að segja í D-vítamínkorterið mitt sem ég reyni að næla mér reglulega í eftir hryllinginn á Akratorgi um daginn þar sem gráblámi handleggja minna olli gríðarlegu uppnámi, vona bara að búið sé að reisa við styttuna af sjómanninum sem fleygði sér af steini sínum í algjöru sjokki. Ég er glæpsamlega hvít og svo vel innan marka þegar miðað er við t.d. litaspjald Útlendingastofnunar, að ég fengi hreinlega ekki að yfirgefa landið.

Við stoppuðum ábyggilega í klukkutíma á pallinum framan við tvílyfta gamla húsið mitt sem nú er einbýlishús og nutum þess að knúsa hunda á öllum aldri (tíkur) og köttinn, læðuna fögru sem lét sér vel líka lætin í yngri voffunum. Við erum orðnar miklar vinkonur, líka við tíkurnar. Hvolparnir eru strákar og þessi brúni er svo ótrúlega rólegur og yfirvegaður, ég hef bara aldrei kynnst svona hvolpi! Alveg einstakur.   

 

Hélt með Þýskalandi í dag en samt þakklát fyrir að sleppa við vítaspyrnukeppni ... Seinni leikurinn mun ekki hreyfa mikið við mér, en ég hef áhyggjur af heilsu minni á morgun þegar England mætir Sviss. Reyni að vera ekki komin heim af djamminu á Akratorgi ... gleymi mér á markaðnum, fæ mér eitthvað gott í gogginn úr matarvagni og passa að hugsa ekki um ísbjörn. Þá verður allt í lagi.

 

Tvennt mjög mikilvægt og æðislegt sem ég þarf að mæla með, annað fyrir andann, hitt líkamann:

 

Það fyrra: Það verður markaður í gamla Landsbankahúsinu við Akratorg á morgun í tilefni Írskra daga. (Sjá mynd af bréfi) OG  ...

... elskan hún Þurí verður með vörurnar sínar til sölu, græðikremið góða sem er NOTAÐ með góðum árangri á brunadeildinni á LSH og á barnaskurðdeild, jafnvel víðar. Ég brendist í andliti eitt árið (2008), sat í sakleysi mínu úti á svölum og spjallaði við soninn, alls ekki í sólbaði en þetta gula réðst samt á mig, en ég hafði hreinsað farða (eftir staffamyndatöku) af andlitinu og sett feitt krem á eftir ... sem virkaði alveg eins og steikarolía. Vá, hvað það er sársaukafullt að sólbrenna. Annars stigs bruni, sagði læknirinn sem veitti mér leyfi til að nota græðikrem Þuríar eftir að hafa haft samband á Landspítalann og spurt. Ég vissi að það hafði virkað mjög vel á son Þuríar eftir að hann brenndist illa sem barn. Margar góðar sögur af þessu ótrúlega smyrsli. Andlitið á mér greri hratt og vel, og húðin undir var slétt og fín þegar sú gamla flagnaði af - og á þeim tímapunkti hefði ég átt að hætta að reykja og einbeita mér að hrukkulausum lífsstíl ... en ég er þó samt ögn skárri til húðar en sumt sólbaðssjúkt og enn reykjandi fólk á mínum aldri. Hilda systir notaði smyrslið á börnin í sumarbúðunum sem hún rak, setti krem í plástur ef börn duttu og hrufluðu sig, kremið sá um að hreinsa sárið og græða það. Jamm, ég mæli af alefli með Þurí og jurtasmyrslinu hennar á Akranesi á morgun.

 

Það seinna: Ef ykkur vantar endorfín og slíka gleðistrauma mæli ég með tryllingslega skemmtilegri konu á Instagram sem sýnir þessa dagana frá Ítalíuferð fjölskyldunnar, 17 meðlimir á öllum aldri saman og ýmislegt miserfitt drífur á dagana. Sagan er jafnóðum sett í "highlights" en "story-ið" í dag er líka ansi hreint fyndið. Konan heitir Þórdís og á Instagram: thordisbjork sjá mynd. Hvet ykkur til að læka síðuna hennar, byrjá á að horfa á "highlights" (hápunktana) og fylgjast svo með ferðalaginu daglega. Hef ekki hlegið svona mikið síðan uppistandið með Snjólaugu var sýnt á RÚV í kringum síðustu áramót, og þar áður (2019?) var það sjónvarpsþátturinn um hlaðvarpið: My dad wrote a porno ... sonur í sjokki yfir illa skrifuðum klámbókum sem pabbi hans, uppgjafasmiður og -verktaki, fór að skrifa ... úti í garðskúr því konan hans vildi engan subbuskap á heimilinu. Smiðurinn skein iðulega í gegn í bókunum því ýmsar æsandi athafnir áttu sér stað á sérlega vel lögðu parketi, svo dæmi sé tekið. 

Það á að dreifa gleðinni, þetta er mín tilraun til þess, og Þórdís á mikið þakklæti skilið fyrir að vera til, eiga svona skemmtilega fjölskyldu, og hafa þetta góðan húmor sem hún deilir með alþjóð. Og ítalska lagið sem hljómar aftur og aftur, gerir þetta allt enn skemmtilegra. Ef þið eruð ekki með Instagram, er alveg þess virði að ná sér í það.

 

P.s. Það verður annar markaður á morgun, rétt fyrir aftan gamla Landsbankahúsið, eða á hlaðinu heima hjá Báru ljósmóður á Suðurgötunni, á móti húsinu þar sem Kallabakarí stóð í áratugi.

 

Örugglega hægt að ganga á hljóðið, Bára er svo hláturmild og dásamleg, og hún verður ekki ein þarna, heldur ýmsir með ýmislegt, sem er svo skemmtilegt. (Myndin rammstolin frá Báru og er af Báru úti í garðinum sínum).

 

- - - - - - - 

Það var akkúrat á markaði á Írskum dögum sem ég kynntist Fasta, afskaplega hollum og bragðgóðum safa frá Íslenskri hollustu. Fasti breytti lífi mínu, fyllti mig af orku og krafti, lét mér vaxa neglur á fingrum (ég gæti unnið fyrir mér sem naglafyrirsæta núna) og varð eiginlega til þess að ég fór að huga að vítamíni og passa mig á vítamínskorti ... en það síðarnefnda angraði mig í áratugi án þess að ég áttaði mig á því. Ég hafði nagað neglur alla tíð, og greinilega ekki af taugaveiklun eins og allir sögðu. 

 

 

Það var alltaf ansi erfitt að finna Fasta, ég þurfti að eltast við Mjóddarmarkaðinn á föstudögum, ýmsa útimarkaði þar sem t.d. geitungar réðu ríkjum út af sultunum, en svo hætti ég einfaldlega að finna Fastann minn sem hafði verið fastur vinur minn árum saman. Hann hætti fljótlega í framleiðslu af því að hann ... seldist ekki! Og ég hringdi og spurðist fyrir og gat ekki stillt mig um að segja að það væri ekkert skrítið að hannn seldist ekki, hann væri ófinnanlegur, meira að segja fyrir "fastakúnna". "Nei, hann fékkst í Fjarðarkaupum," var svarið, og hann leyndist víst þar í einhverri neðstu hillunni, algjörlega ósýnilegur, áður en framleiðslu var hætt. Ég borða hollan mat (Eldum rétt og minnka saltið), spreyja vítamínum í mig og eftir að ég fór að taka pilluna góðu á morgnana (í fimm daga), er bþ kominn í eðlilegt stand. Meira að segja hásinin hefur ekkert verið með vesen í dag, ég gekk óhölt út í Malíbó, hollustustaðinn fyrir ofan Guðlaugu hér við Langasand, í dag án afleiðinga (kæli reyndar vel 3x á dag, takk, elsku Apótek Vesturlands) ... fékk þar virkilega góða beyglu með avókadó o.fl. og geggjaðan grænan heilsudrykk. Skammaðist aðeins yfir kaffinu sem hefði mátt vera fínna en eitthvað ódýrt innflutt heimiliskaffi en eigandinn sagði að fólk væri ánægt, afi hennar drykki helst ekki kaffi en gæti drukkið þetta. Og þá er það bara í fínu lagi. Þetta er hollustustaður en ekki kaffihús - og ég mun mæta aftur og aftur, virkilega vel heppnaður staður og yndislegar ungu konurnar sem afgreiddu mig.

 

Þarf að hrósa meira fyrst ég er byrjuð, hringdi í Tryggingastofnun ríkisins í dag. Þvílíkt ljúf og hjálpleg kona sem ég talaði við og gat leiðbeint mér svo visst mál sem hefur tafist, klárast mögulega strax eftir helgi, mér og þeim sem ég er að aðstoða, til mikils léttis. Það er til svo gott fólk þarna úti ...         

Írskir að byrja, gamall hrekkur og bækur sem eldast illa

Vítamínhrúgurnar inni í eldhúsi eru nú minnisvarði um þá áráttu mína að stunda sjálfslækningar, heimalækningar, DIY í læknisfræði og sjúkdómsgreina mig sjálf ef einhver kvilli hrjáði. Undanfarið orkuleysi og þreyta og hálfgerð depurð í nokkrar vikur, hlaut bara að vera vítamínskortur. Hvað annað? Ég gúglaði og jú, þessi einkenni stóðust heldur betur. Tók þó bara rétta skammta af þeim en fussaði yfir því að þau virkuðu ekki. Svo tek ég "pilluna" mína í þrjá daga við háum blóðþrýstingi og myndi eflaust hoppa og skoppa um allt ef ekki væri fyrir verkjaða hásin (í nokkra mánuði, skamm). En ... læknistími eftir tvær vikur og þá verður tekið á því. Þetta var lærdómsríkt, nú veit ég að læknar eru til af ástæðu og í mínu tilfelli hefði ég átt að kveikja mun fyrr á perunni. En hva, hér ríkir eintóm gleði og bara ef einhver þarf að láta leggja fyrir sig parket, þrífa sameignina eða baka fyrir ferminguna, hóið bara í mig. Eða kannski ekki ... kannski fór ég illa út úr covid-bólusetningunum fyrir þremur árum án þess að átta mig á því ... og er ekki einu sinni ofanjarðar, allt bara blekking gerð með speglum ... Sjá mynd ofar. 

 

Á morgun ætla ég á listsýningu í Einarsbúð, hún Tinna Royal, algjört uppáhald, er með sýningu á verkum sínum í uppáhaldsbúðinni minni! Ég tek strætó þótt það sé skammarlega stutt að ganga (10 mín.) en hlífi hásin þar til annað kemur í ljós. Flestar jólakúlurnar mínar eru gerðar af henni, ópalpakki, dós af grænum baunum, þið munið ... (sjá mynd) er mjög spennt að sjá sýninguna. Get þá keypt í matinn fyrir helgina í leiðinni, fengið heimsent og náð heim með strætó (síðasti um kl. 18) því það verða tónleikar á hlaðinu hjá mér kl. 19.30, klósettin komin og veðurspáin fín. Ég þarf bara að opna gluggana eða setjast út á svalir. Þetta eru fjölskyldutónleikar með Stuðlabandinu, thank you very many* ...(*Þakkarorð finnsku hljómsveitarinnar Leningrad Cowboys) 

Á Wikipediu má lesa: Stuðlabandið er íslensk ballhljómsveit frá Selfossi. Hljómsveitin var stofnuð árið 2004 og æfði fyrst um sinn á bænum Stuðlum í Ölfusi og dregur nafn sitt þaðan. Mér líst ofsavel á þetta.

 

 

Á föstudeginum ... Jaðarsbrautin er aldrei með götugrill. Ég naga bara fiskbein og japla á gömlu kartöfluhýði ... En tek gleði mína á laugardeginum því þá verður Brekkusöngur, líka á hlaðinu hér og líka kl. 19.30, svokallað fyrirpartí fyrir Lopapeysuna, ball ársins ... aldrei fór ég á Lopapeysuna, þessi 18 ár mín hér, ég á ekki einu sinni lopapeysu sem er hneyksli! 

 

Facebook

Það var virkilega gaman að rifja upp minningar þessa dags, 3. júlí fyrir XX mörgum árum ... en í dag eru til dæmis nákvæmlega tíu ár síðan viss "fjandi" komst í tölvuna mína í vinnunni og skrifaði á fb-síðu mína: 

„Fann tíu krónur í morgun undir sófanum þegar ég lá á gólfinu og gerði grindarbotnsæfingar. Það var þá sem ég vissi að þetta yrði góður dagur.“

 

Fb-vinir mínir réðu sér ekki fyrir kæti, jafnvel eftir að ég kommentaði sjálf fyrir neðan með sannleikann um þennan hrekk. Einn sem neitaði að trúa leiðréttingu minni eða sá hana ekki, skrifaði þurrlega:

„Þú hefur þá getað haldið þvagi vegna fagnaðarláta.“

 

Sami fjandi skrifaði í dag á Facebook-síðu sína:

„Hefur einhver séð Kristján Hreinsson og Gylfa Ægis báða á sama tíma? ... hélt ekki.“

 

Fyrir 14 árum endurlas ég greinilega fjölmargar Theresu Charles-bækur, var að undirbúa mig fyrir að skrifa grein í Vikuna um þessa skáldkonu ... sem reyndist svo vera ... hjón, minnir mig, sem skrifuðu undir þessu nafni. Eins og ég hélt mikið upp á þessar bækur í denn brá mér nú svolítið við endurlesturinn á sumum þeirra. Það spunnust auðvitað umræður um bækurnar og ég hef einhverjum svarað með: „Ég er í losti yfir kvenfyrirlitningunni: „Honum þótti nú ósköp vænt um barnabörnin þótt þau væru bara stelpur.““

- - - - - - - 

Það sem ætti ekki að hafa hátt um eða hrópa í hjónavígslu:

 

- Ég hef prófað þau bæði.

- Þetta er konan MÍN.

- Þú veist að ég er rétti faðir barnsins. 

- Allt er þá þrennt er.

- Ég gef þessu sex mánuði.

- Hún er systir þín!

- Veit konan þín af þessu?

- - - - - - -

Í lokin 

Ég fann og þýddi brandara fyrir Vikuna í einhver ár. Notaði ansi oft nafnið Guðmundur (til að stríða samstarfsmanni) ... staðfærði brandara og lét þá stundum gerast í V-Húnavatnssýslu því ég vissi (systir mín bjó þar) að við ættum marga áskrifendur þar. Sumir brandarar gerðust sem sagt í Kaupfélagi V-Hún eða í sveitinni í kringum Hvammstanga, bændabrandarar. Já, og sem algjör kvenremba, auðvitað, breytti ég ljóskubröndurum þannig að þeir fjölluðu um ljóshærða karlmenn, ekki spurning, og þeir versnuðu ekkert við það.

 

Það hefur verið gaman að sjá brandarana "mína" fara á flug í gegnum tíðina, ég veit þegar þeir eru mínar þýðingar, t.d. út af Guðmundi ... og svo líka t.d. götunöfnum sem ég þurfti að finna íslenskt heiti á. Sumir brandararnir voru frekar svartir en ég fann einhvers staðar á netinu ansi hreint góða uppsprettu fyrir mig að ganga í, minnir að ég hafi getað gerst áskrifandi og fengið Brandara dagsins senda ókeypis í pósthólfið mitt, ef ég man rétt, þrjú til fimm þannig bréf á viku, eða þar til það þótti of gamaldags og við gátum farið að gúgla ALLT, en þá voru brandararnir hættir hjá Vikunni sem mér fannst algjör synd en þeir voru svo sem bara börn síns tíma. Held að Séð og heyrt hafi endurnýtt þáseinna sem er hið besta mál því þar sem ég rakst á þá núna, kom fram að þeir hefðu verið í Séð og heyrt.

Ég rakst á þrjá frá mér um daginn:

 

Gunna gamla dó og Jón maðurinn hennar hringdi í lögregluna. 

„Hvar býrðu í bænum?“ spurði lögreglumaðurinn. 

„Við syðri endann á Kalkofnsvegi,“ sagði Jón.

„Kakkoffs ... úps, gætirðu stafað þetta fyrir mig?“

Eftir langa þögn sagði Jón: „Hvernig líst þér á að ég dragi Gunnu bara niður á Sæbraut og þið sækið hana þangað?“ 

 

Tveir ljóshærðir menn leigðu saman litla íbúð. Eldur braust út í íbúðinni eina nóttina og þeir hlupu út á svalir. 

„HJÁLP, HÁLP!“ kallaði annar þeirra

„Kannski hjálpaði það ef við kölluðum saman,“ sagði hinn.

„Góð hugmynd,“ sagði sá fyrsti og þeir kölluðu í kór: 

„SAMAN, SAMAN ...“

 

Guðmundur var að spjalla við Tom, kunningja sinn í Kaliforníu.

„Ég er að fara til La Jolla í næstu viku,“ sagði Guðmundur.

„Þú átt að segja La Hoj-a!“ greip Tom fram í. 

„Ó, ég skil. Við hjónin ætlum að dvelja á El Cajón-hótelinu.“

„Þú meinar El Ca Hóne-hótelinu,“ leiðrétti Tom aftur.

„Úps, ég skil.“

„Hvenær ferðu svo aftur til Íslands? spurði Tom.

Guðmundur hugsaði sig um í smástund og sagði svo varfærnislega: 

„Veit ekki, annaðhvort í húní eða húlí.“

  

Óvænt klúbbinnganga og komin á pilluna

Júlímánuður hófst með látum og síðdegi gærdagsins var varið á spítalanum góða hér á Akranesi. Ég hef löngum glaðst yfir góðri heilsu minni og að þurfa ekki að taka nein lyf en það var í júní. Júlí var á öðru máli. 

Í fyrradag fann ég smáþrýsting í höfðinu, sérstaklega við gagnaugun og bak við augun, vaknaði líka með höfuðverk og ég fæ aldrei höfuðverk! Gæti þetta verið hár blóðþrýstingur? hugsaði ég, en samt tæplega ... varla hjá svona heilsuhraustri manneskju. Átti ég ekki voða fínan blóðþrýstingsmæli inni í skáp, mæli sem ég var neydd til að kaupa dýrum dómum þegar grunur vaknaði (hjá mér) um háþrýsting um árið en var svo alls ekki fyrir hendi? Jú, jú, þarna var hann og batteríin enn virk eftir notkunarleysi síðustu ára. Ég mældi eftir kúnstarinnar reglum, 173/98 sem var hærra en eðlilegar tölur sem ég hafði séð á gúgli mínu um háan blóðþrýsting. Þrátt fyrir að reyna að gúgla: Hvernig nær maður háþrýstingi niður hratt og vel, heima hjá sér? fann ég ekkert nema eitthvað langtíma. Borða hollt (tékk), drekka ekki/lítið áfengi (tékk), hreyfing (ekki tékk, með þessa hásin) og svo framvegis. Ég yrði að læra að gúgla almennilega. Var búin að gleyma að Davíð frændi hafði í síðustu heimsókn komið á beinu sambandi milli mín og gervigreindar sem gæti svarað ÖLLU!

 

Inga vinkona veit reyndar allt, eða næstum því, og ég spurði hana aðeins út í þetta. Hún sagði að réttast væri að láta tékka á þessu ... Í gærmorgun undir hádegi vaknaði ég ótrúlega hress og mældi mig, að ráði Ingu (og Hildu) bara til öryggis, þá komin upp í rúmlega 200 í efri. Inga, sem verður héðan í frá aldrei kölluð annað en heilög Inga, dýrlingur af Akranesi, hringdi áhyggjufull nokkur símtöl, skutlaðist svo með mig upp á spítala og þar var aldeilis vel tekið á móti mér. Hjartalínurit, blóðprufa og alls konar. Það tókst á þremur tímum að fá bþ niður fyrir 170 í efri, svo ég eldaði dýrðarinnar kjúklingarétt ofan í okkur Ingu og fór svo snemma upp í, útkeyrð eftir þetta allt saman.

 

Ég hafði átt von á þreytulegum heimilislækni sem myndi mæla bþ og skrifa síðan lyfseðil ef þyrfti, svo ég gerði ekki ráð fyrir bið, tók ekki með mér bók. Var nýbúin að velja hnausþykka ástarsögu á Storytel (ekki með heyrnartól á mér) og hafði hugsað mér að hlusta á hana, mjög lágt, í biðinni sem var í einrúmi. Þá rak ég augun í lýsingu á bókinni: Erótísk! Væri það ekki helst til of æsandi í miðri bþ-lækkunarmeðferð? Þó ekki væri nema tilhugsunin um að einhver kæmi að mér að hlusta á svona dónaskap? Svo ég hékk bara í símanum. 

Er búin að hlusta á fjóra tíma af þessari bók (mest í gær yfir eldamennsku, svo uppi í rúmi og líka aðeins í morgun) og enn allt mjög siðsamlegt. Bókin er tólf tímar og korter og miðað við fyrri reynslu eru fyrstu átta tímarnir að mestu kynlífslausir en svo þarf að hlusta á restina inni í fataskáp með vasaljós og tíu hljóðeinangrandi teppi yfir sér. Hvernig ætli plötulopi virki? 

 

Um fimmleytið í gær mátti ég sem sagt fara heim og var útskrifuð með þeim orðum að þetta væri ótrúlega smart allt saman hjá mér, tölurnar mínar gengju allar upp í fimm og það fengi stærðfræðihjörtu hjúkrunarfólksins til að kippast við af gleði, flottustu bþ-tölur sem höfðu sést síðan Ísland-England á EM 2016, bættu þau við ... eða þannig ... Það gladdi mig mikið að sjá nemanda minn úr Íslensku I vera komna í vinnu á spítalanum ("þetta fólk kemur bara til að leggjast upp á velferðarkerfið okkar" ... eða kannski ekki?) Fagnaðarfundir og líka mikið stolt þegar hún spurði á fínni íslensku: "Hvenær verður Íslenska II?" Ég sagðist halda að það gæti orðið í haust, ég vonaði það alla vega. Önnur sem ég þekki, frá öðru landi, var með henni og báðar sögðu þær að ef þær gætu eitthvað gert fyrir mig, bara nefna það. Elsku yndin.

 

Orsök og afleiðing ...

Ég keypti vissulega lakkríspoka (stóran) fyrir opna húsið fyrir rúmri viku og kvartaði yfir því á þessum vettvangi að enginn hefði þegið mola, ég yrði að fórna mér og borða sjálf - sem tókst á nokkrum dögum. Þau á spítalanum vildu nú ekki meina að lakkrísinn hefði orsakað þetta, frekar að hækkunin hefði laumað sér lævíslega inn í líf mitt á lengri tíma en best að forðast lakkrís í framtíðinni. Ég jók reyndar saltnotkun um leið og ég fór að kaupa mat frá Eldum rétt, stráði yfir ofnbakaðar kartöflur, smávegis í sósur og jafnvel salöt. Nú hætti ég því alfarið, þar segir auðvitað: Eftir smekk, og smakkið til með salti. Þarf nefnilega ekki mikið salt. Vinkona mín í H-klúbbnum benti mér á fínt salt sem fæst í Krónunni, Lífsalt, sem hún mælir með. Ég er reyndar ekki mikið fyrir salt, svo þetta verður ekki erfitt. Ætla líka að létta mig, minna álag á hásin er einn plúsinn við það líka, en mér var reyndar tjáð í gær að hið grennsta fólk glímdi við háþrýsting. Einbeitingin hjá genginu góða á spítalanum fór svo sem í að lækka bþ, ekki leita orsaka. Jú, og svo er þetta í ættinni hjá mér. 

 

Sjúkrahúsið hér á Skaga fær algjöra toppeinkunn eftir gærdaginn. Þegar ég mæti svo í eftirfylgni um miðjan júlímánuð verð ég vopnuð tölum og sýni lækninum. Tölur eru undirstaða alls, eins og ég hef alltaf sagt. Talan í dag sýnir gríðarlega mikla lækkun frá því í gær, svo lyfið virkar greinilega ansi vel. En nú get ég ekki lengur montað mig af fullkominni heilsu og ... verð að muna að taka pilluna við hbþ á hverjum morgni og mæla þrýstinginn reglulega! Dæs.

 

Nú er ég löglega komin í klúbb háþrýstingsfólks, H-klúbbinn, og í næstu partíum væri hægt að metast um hver hefði mælst hærra. Er hægt að fara upp í 300? Spyr af forvitni ...

 

Húsnæðismálin:

Ég á mér einn draumastað í bænum og missti af íbúð þar því himmnaríki seldist ekki nógu hratt. Önnur íbúð þar nálægt er til sölu og ég er byrjuð að undirbúa tilboð. Það fer auðvitað allt eftir því hvernig kaupendum mínum gengur að selja - svona eru þessar keðjur. Leyfi ykkur að fylgjast með.

Afsakið þessa fyrirsögn, þessa smellbeitu. En hún er samt rétt ...     

Grín eða glæpur - hótandi gervigreind

Bjargræði dagsins var í boði Ingu sem hafði samband og vildi viðra vinkonu sína. Fara í bæinn táknaði ekki ferð í bæinn (Rvík), heldur miðborg Akraness þar sem nýbúið var að mála hluta Kirkjubrautar í regnbogalitunum.

 

 

Mig grunar að aðalfjörið hafi verið í Borgarnesi (Hinsegin dagar á Vesturlandi voru haldnir þar í ár) en samt var gaman að upplifa sólarfjörið á Akratorgi þar sem ég fékk mér kaffi og Inga fékk sér ís, áður upplifa fallegu hlutina í antíkskúrnum hennar Kristbjargar þar sem ég fékk að skila risastóru djúpu diskunum og fá öðruvísi djúpa diska í staðinn. Þeir nýju er úr allt öðru stelli en af góðri stærð og bara allt í lagi að grunnu og djúpu séu ekki í stíl. Veit ekki af hverju risastórir djúpir hafa alltaf pirrað mig. Kannski af því að ég er ekki mikil súpukona og held frekar hnallþórupartí en virðuleg matarboð sem krefjast þess að maður eigi stell. Mig langar alveg í mávastellið samt og á tvö þannig bollapör.

 

 

Gemsinn minn er glaður eftir daginn og þegar ég ýtti á HJARTAÐ sá ég setninguna: You´re walking more than you usually do by this point. Eða 1.162 skref í dag. Sem er brjálæðislega lítið - EN hásinin er að skána, held ég, eða þegar ég geri sem minnst er allt í lagi, hún lætur vita af sér með verkjum þegar ég þramma of mikið ... þetta er ansi langdregið að verða, kannski þarf að leita ráða hjá lækni, komnir svolítið margir mánuðir af helti og aumingjaskap og heimalækningum (kaldir bakstrar, fæti hlíft, voltaren-krem, íbúfen ... en ekkert reglulega nema köldu bakstrarnir).

 

Spjallaði við Bjössa Lú fyrir utan Frystihúsið í sólinni í dag og komst að því að hann er bróðir æskuvinkonu minnar sem lést fyrir nokkrum árum, ekki hafði ég hugmynd um það. Ég sagði honum að ég hefði mætt (kannski 14 ára) í heimsókn á Skagann til hennar, með Pink Floyd-plötuna Umma Gumma undir hendinni, klædd eins og hippi enda Karnabær aðalbúðin á þeim tíma, og leyft henni að hlusta á dýrðina. Það var eitthvað svo auðvelt að skreppa í dagsferðir á Skagann þegar Akraborgin var og hét ... samt fer strætó nokkrar ferðir á dag - en það er bara allt öðruvísi. Fjóla systir Bjössa sat á næsta útiborði og ég fékk að sjá ansi hreint sæta mynd af Hildu systur sem var tekin í eldgamla daga - og fékk loforð um að fá hana senda, það er skammarlega lítið til af myndum af okkur systkinunum síðan við vorum lítil. Hilda verður glöð að sjá þessa.

 

Himnaríki er selt ... með fyrirvara auðvitað, vonum það besta.

 

Var að klára bókina Auga Evu eftir Karin Fossum. Hún byrjaði svolítið rólega, ég þurfti stundum að spóla til baka því hugurinn hafði reikað (kannski mín sök, ekki bókarinnar), en svo allt í einu var allt komið af stað og mjög spennandi atburðarás fór í gang. Jú, jú, þessi bók er til uppi í hillu hjá mér, en ég algjörlega búin að steingleyma henni, næsta bók (sem ég á eflaust líka) kemur í júlí og sú þriðja eitthvað seinna ... í september, held ég. Ný bók eftir Ann Cleeves, Fuglinn í fjörunni, var í tækinu á undan. Ég er frekar hissa á nokkrum nískulegum stjörnugjöfum á hana á Storytel, því þetta er hin fínasta bók sem á betra skilið, nýjar aðalpersónur sem var virkilega gaman að kynnast. Þegar gefin er ein stjarna sem nöldur fyrir t.d. lágan hljóðstyrk (tveir gáfu eina stjörnu fyrir það, ég varð ekki vör við það) lækkar það meðaleinkunnina á ósanngjarnan máta, en ég mæli með henni og hlakka til að fá fleiri um þessar nýju persónur.  

 

Facebook tók mig á teppið í gær og hótaði mér öllu illu (dregið úr virkni síðu minnar, hún gerð hægvirk, ég get ekki kommentað eða eitthvað) ef ég eyddi ekki myndbandi sem ég birti fyrir skömmu, mjög greinilega falsað grínmyndband - en blessuð gervigreindin (independent fact-checkers) sem leitar uppi falsfréttir og fleira rusl, þekkir ekki muninn á gríni og glæp. Bréf Metu hljóðaði svo: Your post has the sama missing context as a post checked by independent fact-checkers. 

Svo voru annars staðar hótanirnar um hörð viðurlög en mér láðist að taka skjáskot af þeim, en ég tók skjáskot af myndbandinu (kyrrmynd vissulega), held (vona) að fb hafi ekki lögsögu á Moggablogginu. Myndbandið sýndi loftstein/smástirni lenda á tunglinu og mikla sprengingu í kjölfarið ... Eins gott samt að ég skrifaði ekki orðið heillin sem sendi einn ættingja minn rakleiðis í svartholið utan við fb - því fyrstu fjórir stafirnir í því orði eru auðvitað argasti nasistaáróður, hef áður sagt frá því hér.

 

 

Ég grínaðist sem sagt með að það hefði náðst myndband, með aðstoð tímavélar, af því þegar risaeðlurnar dóu út á tunglinu ... en get auðvitað ekki ætlast til þess að óháði staðreynda-sannprófarinn kunni íslensku. Er nú samt ánægð með að tekið sé á falsfréttum sem hafa tröllriðið öllu, sem bitnar voða oft á sárasaklausu fólki eins og aðgerðir bankanna gegn peningaþvætti gera (Ert þú, eða náinn ættingi þinn, ráðamaður í þjóðfélaginu, ef þú svarar ekki færðu ekki þjónustu í heimabankanum-hótanir). Fb-vinir mínir eru upp til hópa sæmilega klárir og trúa ekki bullinu í grínmyndböndum á borð við þetta svo ég held að ég hafi ekki hrætt neinn eða sannfært nokkra manneskju um eitt eða neitt skelfilegt.

 

Því miður gleymdi ég líka að taka skjáskot af því þegar fb otaði að mér Vilhjálmi prinsi í Bretlandi, eða Facebooksíðu "hans", undir þeim formerkjum að ég gæti mögulega þekkt hann. Ég hef fengið fjölbreytilegar og óvæntar tillögur (sjá samansetta mynd). Ég á 336 sameiginlega vini með dómsmálaráðherra sem vekur mér eiginlega meiri furðu en einn sameiginlegur vinur með sjálfum Mark Harmon leikara.

 

 

Man ekki vinafjöldann með JBH eða SDG. Vissulega hefur fb otað að mér fólki sem ég hef hugsað: Aha, þessi var með mér í skóla, langt síðan ... úps, einn af fyrrum eiginmönnum mínum eða ahh, elskhuginn góði af Borginni, tengdamamma frænku fyrrum mágs míns og alls konar, og notfæri mér stundum gott boð fb. En yfirleitt er þetta fólk sem ég þekki nákvæmlega ekki neitt og á jafnvel ekkert sameiginlegt með ... nema kannski í einu tilfelli; kalið hjarta og ískalda grimmd sem ég stunda í hálfleikjum á EM ef barnasáttmálinn dúkkar upp í huga minn.

 

Ég sveik Ítalíu illilega í dag þegar ég fór út með Ingu og náði bara síðustu mínútunum - en ég var vissulega spenntari fyrir kvöldleiknum kl. 19 þótt ég héldi með báðum liðunum þar. Á morgun verða líka leikir sem ég hlakka til að sjá. England-Slóvakía kl. 16 og Spánn-Georgía kl. 19. Nammi namm.

 

Það er ekki bara fólk sem fb vill að ég kynnist, vingist við, heldur að ég gangi í alls kyns grúppur ... flestar núorðið tengdar gömlu og hrumu fólki, sýnist mér, alveg fertugu jafnvel (sjá mynd). Hver ætli skrifi svona texta, eins og um svona háaldrað fólk eins og 40, 50, 60 og 70, að það geti líka átt VINI OG JAFNVEL ELSKHUGA!!! VÁÁÁÁÁ!

 

Ein af uppáhaldssíðunum mínum (ótengd aldri) spurði fólkið sitt nýlega:

Hvað þolir þú ekki sem öðrum þykir vera í góðu lagi?

 

- Reggítónlist.

- Snemma að sofa, snemma á fætur.

- Létt spjall.

- Sumarleyfi með allri fjölskyldunni.

- Að þurfa að heilsa fólki með handabandi.

- Börn.

- Jólatónlist.

- Þegar fólk segir: "Guð hjálpi þér" þegar einhver hnerrar.

- Íþróttir.

- Fólk sem gengur í náttfötum utandyra.

- Þau sem halla flugvélarsætinu alla leið niður.

- Trúarbrögð.

- Að veiða dýr og kalla það sport.

- Stafsetningarvillur!

- Húmor sem gerir lítið úr öðrum.

- Hávært smjatt/hlátur/tal.

- Að vera kölluð elskan af ókunnugum.  

- Þjórfé.

- Fólk með tyggjó. 

- Grasflatir og sú gríðarlega þörf sem þær hafa fyrir vatn og umönnun.

- Fyllirísmenning.

- Þegar einhver segir: „Ég bið fyrir þér.“

- Kynjaveislur (stelpa eða strákur?) 

- Fólk sem tekur litlu börnin sín með hvert sem er.

- Að það þurfi alltaf að vera vín þegar fólk hittist.

- Áhrifavaldar, sérstaklega í ræktinni.

- Vinna í átta tíma á dag fimm daga vikunnar. 

- Berfætt fólk (annars staðar en á ströndinni).

- Þau sem nota rakspíra eða ilmvatn.

- Fólk sem hrækir á almannafæri.

- Poppkornsétandi fólk í bíó þegar ég reyni að njóta myndarinnar.

- Þegar fólk spyr: Áttu börn? Það hugsar fæst út í hve viðkvæmt það getur verið, hvort það er ófrjósemi, fósturmissir eða barnsmissir sem liggur að baki - best að spyrja ekki.  

 

Ég er sammála mörgu hérna og svo sannarlega því síðasta. Þekki fólk sem glímir við ófrjósemi og óþolandi spurningar og óumbeðin ráð í tengslum við það, og sjálf hef ég svarað þessari spurningu neitandi (við ókunnugt fólk sem ég mun jafnvel ekki hitta framar), ef ég treysti mér ekki til að tala um son minn, þótt séu komin sex og hálft ár síðan hann dó.

 

 

Ekki heldur sammála þessu um létt spjall, mér finnst það oft vera skemmtilegt ... fátt verra en þegar algjörlega ókunnugt fólk vill fara út í djúpar trúnaðarsamræður um einkamál sín. Létt spjall þarf ekki að vera um eitthvað ómerkilegt, yfirborðskennt eða leiðinlegt, er fínt á meðan fólk er að kynnast. Svo er hægt að fara í meiri dýpt ef stemning er fyrir því.

 

Já, svo er það jólatónlistin sem mér finnst dásamleg, hvaða skröggur svaraði þessu? Ummmm ... Ég hlakka svo til, Jólin koma, Jólasveinninn minn, Jólaóratórían, Kósíheit par Exelans, Hátíð í bæ, Heima um jólin, Dansaðu vindur, Jólahjól, Hvít jól, Do they know ...

 

Ég fletti upp nöfnum ofantalinna jólalaga og þótt sum séu orðin þreytt eftir MIKLA spilun eru þau ómissandi hluti af aðventunni, mest kannski í bakgrunninum. Og lélegar jólamyndir, nammmm. Jólin finnst mér skemmtilegri árstími en sumarið, en ég þarf reyndar heldur betur að gera breytingar varðandi sumar-húðlit minn eftir atburði dagsins. Ég sat berhandleggjuð á Akratorgi í dag í svona tíu mínútur og ... undanrennubláminn á handleggjunum setti annarlegan blæ á allt umhverfið og þögn sló á mannskapinn, mátti lesa svolítið áfall úr svip fólks. Ég ætla að vinna í þessu, líka upp á D-vítamínið að gera. Mögulega sest ég út á svalir næstu sólardaga ... en það er reyndar spáð talsverðri rigningu núna í helgarlok, alla vega hér suðvestanlands, sýnist að bara Austfirðir og norðaustanvert landið missi af vætunni.

 

- - - - - - - - - - - 

Fyrir nokkrum vikum bað kennarinn nemendurna um að skrifa ritgerð með heitinu: Ef ég væri milljónamæringur. Krakkarnir settust við skriftir nema stúlka sem hallaði sér aftur í stólnum með hendurnar krosslagðar. 

„Hvað er í gangi?“ spurði kennarinn. „Af hverju ert þú ekki að skrifa?“

„Ég er að bíða eftir ritaranum mínum,“ svaraði stúlkan. 

Hún fékk tíu.