Grimmdin ein í Himnaríki

Loksins. Ég skil núna af hverju ég geng ekki út, af hverju karlar eru almennt hræddir við mig. Alla vega útlenskir. Það má rekja til þess að ég lít á Facebook sem samskiptasíðu, nútímalegt myndaalbúm en ekki viðreynslu- og hjónamiðlunarmaskínu.

 

Í gær sótti sænskur ekkill á besta aldri eftir fb-vináttu við mig. Við áttum nokkra sameiginlega vini svo ég samþykkti þótt ég geri það yfirleitt aldrei en það samt gaman fyrir mig að geta talað um ríflega þrjú þúsund allra nánustu vini mína, svo það skiptir máli að vera ekki of pikkí. Aðalmyndin hans er af bílskúr og þar fyrir utan sést í tvo bíla og hraðbát. Hann Friðrik skrifar á góðri ensku - en ég treysti honum ekki.

Hann: Halló. Hvernig hefurðu það?

Ekkert svar.

Hann: Ertu íslensk?

Ég: Já. (Eins þurrlega og hægt var að skrifa það)

Hann: Ó, en dásamlegt! Ísland er einstakt. Ég hef bara tvisvar komið þangað af því að bróðir minn heitinn bjó á Akranesi í 22 ár. (Þarna risu hárin á mér, mjög auðvelt að sjá á fb hvar ég bý, nú átti ég að detta inn í samtalið, smávegis samúð og fara svo að spjalla, tvær til þrjár vikur í beiðni um peninga.)

Hann: Ertu gift?

Nístandi þögn.

Ég: Afsakaðu, ég þekki þig ekki, hvers vegna spyrðu?

Ókei, hann sagði að ég hefði poppað upp á lista yfir fólk sem hann gæti þekkt og að við ættum fullt af sameiginlegum vinum (reyndar 25).

Ég kvaðst vera upptekin, væri að vinna.

Hann: Er ekki kvöld hjá þér? Hér er klukkan 7.54 pm. Ég bý í Malmö.

Ef ég hefði ekki heyrt á Útvarpi Sögu að flóttamenn og innflytjendur hefðu drepið alla innfædda í Malmö hefði ég kannski fallið fyrir þessu.

 

Í hádeginu í dag:

Hann: Halló, þarna. Vona að þú hafir það mjög gott.

 

Þarna afvinaði ég hann og blokkaði, svona stundar maður ekki viðreynslu. Íslenskir karlar hefðu aldrei látið hanka sig á almennilegheitum. „Viltu dansa?“ hefðu þeir sagt á balli. „Nei, takk,“ hefði ég sagt, mér finnst svo leiðinlegt að dansa. „Hva, ertu lesbía?“ hefðu þeir þá sagt. Hreinir og beinir, þessir íslensku.

Ég treysti þeim. Þeir eru ekki útlenskur vondur maður í leit að gullfallegri og auðveldri bráð á Akranesi sem sendir honum fyrir rest spariféð sitt (ef hún á þá slíkt), annars hluta launa sinna til að hann hætti nú ekki að elska hana.

 

Var ég kannski að enda við að gera stærstu mistök lífs míns? Verður mamma brjáluð? Er hann kannski kallaður Friðrik góði? Góði ekkillinn í Malmö? Skrökvar ÚS um ástandið í Malmö? Eru til svona menn í alvöru? Verður gott veður um helgina? Ef einhver veit um Svía búsettan í 22 ár á Akranesi en nú látinn, tala við mig, takk. Ég get þá alltaf sótt um vinskap við Friðrik og borið fyrir mig klaufaskap á Facebook, verið svolítið ósjálfbjarga ... en ég held að hann sé svindlari - ég bara nenni svo sjaldan að hanga á spjallinu, hvað þá tala við ókunnuga sem vilja hafa gott af mér. Það er reyndar enn smávegis afgangur af hrekkjavökusælgætinu, karamellur og sleikjóar.