Trúnó í strætó og bomsuspæling í Kringló

Þegar stráksi gistir annars staðar er gaman fyrir fósturmömmuna að lyfta sér upp og skreppa á strætó til elsku höfuðborgarinnar. Strætóferðin var ekki eins og ég hafði búist við, vonað ... Stundum held ég að það standi FÁVITI á enninu á mér ... eða FULLT LEYFI TIL AÐ FARA Á HÁVÆRAN TRÚNÓ VIÐ HANA. FULLT LEYFI TIL AÐ DREPA ÞESSA KONU ÚR LEIÐINDUM. Á stoppistöðinni minni var manneskja sem byrjaði að spjalla þar, ég svaraði kurteislega en áhugalaust, brennd eftir ekkilinn frá Malmö. Mig langaði ekki að kynnast neinum.

 

Ég hafði hlakkað til að lygna aftur augunum í þrjú korter (svaf bara í 7,5 klst. um nóttina, þarf 9,0) - eða jafnvel lesa. En nei. Manneskjan af stoppistöðinni settist við hliðina á mér hinum megin við ganginn og lét dæluna ganga - mjög hátt til að bílstjórinn og aðrir farþegar misstu ekki af neinu. "JÁ, OG ÞEGAR ÉG LÁ Í DÁI Í FJÓRAR VIKUR ... SPÍTALINN KLIKKAÐI ... ÞEGAR FRÆNKA MÍN DÓ ÚR KÓVÍD ... FRÆNDI MINN DÓ ÚR KRABBAMEINI ... MAMMA FÆR EKKI BÆTUR ... HVAR ÆTLAR ÞÚ AÐ GISTA ... AFSAKAÐU BLÓTIÐ, ÉG TRÚI SAMT Á GUÐ ..." 

Eina sem viðkomandi öskraði ekki var um bÍlstjórann, að það væri vitað að þessi æki of hratt sem var samt alls ekki rétt. Þessi mannvera elti mig svo á staðinn í Mjódd þar sem ég bíð alltaf eftir Hildu og talaði um að það væri gaman að hittast aftur, kannski á kaffihúsi, jafnvel í Reykjavík einhvern daginn, þegar Hildubíll kom keyrandi. Ég kvaddi í hvelli, hljóp af stað, fleygði mér eins og ofurhetja inn í bílinn sem var enn á ferð og hvíslaði: "Keyrðu í burtu, fljót ..."

 

Kvikindið hún systir mín hló bara þegar ég sagði farir mínar ekki sléttar, ég nýbúin að bíta af mér vissan Friðrik í Malmö ... en ég gat ekkert komist frá þessari, var bara föst í strætó. Þessi nýi besti vinur veit þó ekki hvað ég heiti, ég var með grímu á mér, kaupi sennilega nýjan alfatnað en er í vondum málum ef hún hefur tekið bílnúmerið hjá Hildu. Já, svona er að vera með tattú á enninu ... Ég hvatti hana kannski með því að segja til skiptis: Jahérna, hvað segirðu, vá, en hræðilegt ... Svona er að vera kurteis en trúlega þarf ég að kaupa mér bíl til að losna við svona í framtíðinni. Trúnó er ekki í uppáhaldi hjá mér - þessi manneskja var þó edrú sem er miklu betra.

 

Vér systur fórum í Kringluna og ég náði að kaupa mér frábæra skó. Eins og venjulega gekk ég inn í búðina, horfði í kringum mig og sá ekkert. Var á leið út þegar afgreiðslukona heimtaði að fá að aðstoða mig. Ég sagðist vera að leita að vetrarskóm. Ef ég væri móðgunargjörn hefði ég strunsað út þegar hún benti á bomsur ... samt sá hún ekki hrukkurnar fyrir grímunni ... "Nei, frekar eitthvað í líkingu við hermannaskó ... en þessir, æ, svo mjó tá." Hún fann draumaskóna. Ég gekk út mun fátækari en þegar ég kom þangað en held að flottu skórnir dugi næstu tíu árin. Í næstu búð við hliðina fann ég jólaföt á drenginn, eins gott að hann verði sáttur, ótrúlega góð afgreiðsla alls staðar, fólk almennt í góðu skapi, ekkert streituandrúmsloft.

 

Í morgun fórum við fyrst á Pallett-kaffihús í Hafnarfirði, ögn styttra en að fara á Rjúkanda á Snæfellsnesi ... sama kaffið. Még leið eins og ég hefði hitt filmstjörnur, þar var María Krista ketókona sem ég hef fylgst með á Instagram gera upp húsið sitt í Hafnarfirði ... dásamleg alveg. Önnur stjarna, Katla systir hennar, kennd við Systur og maka, hjálpaði mér að velja geggjaðan jakka á mig, fyrstu jólaföt sem ég hef keypt sérstaklega í mörg ár. Enda eftir litlu að slægjast hjá manninum frá Malmö. Svona eyðslusöm hef ég ekki verið lengi. Sennilega hefur systir mín slæm áhrif á mig. Í Dúku benti hún á einhverja flotta dýrð og sagðist vera spennt fyrir að eignast viðkomandi dásemd. Þegar hún sá ekki til laumaði ég dásemdinni að afgreiðsluborðinu, nærstaddur öryggisvörður gerði sig líklegan til að stökkva á mig, ég var svo laumuleg en því miður gerðist það ekki ... ég lét pakka þessu fínt inn og fékk svo poka.

Þegar við gengum út sagði Hilda hissa: "Ha, keyptir þú eitthvað?"

"Ja, bara svona servíettur og kerti fyrir jólin," laug ég. En ég fæ far upp á Skaga með allt þetta dót.

 

Við heimsóttum mömmu á Eir, hún var eldhress, glöð að hitta okkur, kvaðst vera þríbólusett og til í allt nema giftingu. Enda ekki einu sinni hálfdrættingur á við pabba í þeim málum. Hún fékk konfekt frá okkur, Hilda hafði keypt FLÖSKUR sem okkur mömmu þótti nú notalegt í skammdeginu. Alltaf gaman að detta í það af konfekti.

Myndaskortur hér stafar af því að ég kann ekkert á tölvuna hennar Hildu, Makkontoss-hrylling, örugglega ekki hægt að setja inn myndir í henni. Afsakið.