Engin samkeppni ...

Ég hef haft Storytel um hríð, örugglega í meira en ár en bara hlustað á eina og hálfa bók, þessa einu heilu með Hildu systur, í bílnum á leiðinni norður í fríið okkar í fyrra en hún er mikill aðdáandi Storytel. Eitt sinn gaf hún mér gott ráð, eiginlega brilljant húsráð. Eins og svo margir hata ég virkilega að ganga frá þvottinum. Ekkert mál að setja í þvottavél og þurrkara, jafnvel að brjóta saman en að klára dæmið, setja hreinan og ilmandi þvottinn í skápa og skúffur tekur stundum tímann sinn. 

Í morgun fór ég að ráðum hennar, og á meðan ég braut saman föt úr þremur körfum og gekk frá las Hinrik Ólafsson fyrir mig fyrstu kaflana úr Dauðahliðinu eftir Lee Child. Og á meðan Jack Reacher slóst við sjö mótorhjólagaura, flokkaði ég svörtu sokkana mína, mörg, mörg pör sem nú eru ofan í skúffu (bara þrír stakir). Og Reacher fór á puttanum, fyrst með hressri konu og síðan mjólkurbílstjóra yfir nótt sem hann þurfti að halda vakandi á keyrslu á meðan ég braut saman rúmfötin sem ég þvoði í gær. Nú eru allar körfur tómar, hálf handklæðavél óþvegin og fötin sem ég klæddist í gær eru það eina - stefni samt á að halda áfram að hlusta eftir vinnu í dag og rosalega er Hinrik góður lesari, engin leikræn þjáning sem skemmir víst svo mikið, segir hlustarinn hún systir mín.

- - - - - - 

Í gærkvöldi fékk ég óvænt símtal. Ekkert lát á ævintýrum í Himnaríki.

„Halló. Er þetta Guðríður? Sæl, ég er xxx veðurfræðingur.“ 

„Jú, sæll, það er hún, alltaf kölluð Gurrí samt.“ 

„Við erum hérna nokkrir veðurfræðingar afar ósáttir við eina bloggfærslu þína frá því fyrir helgi, við nebblega sofum hjá mun oftar en bara þegar það er lægð yfir Grænlandi! Ég er reyndar sjálfur ógiftur svo ...“ 

„Ókei,“ sagði ég greindarlega.

„Þessi skrif þín gerðu enga stormandi lukku hjá okkur,“ hélt hann áfram. Hann var orðinn svo kuldalegur að gemsinn minn hrímaði. „Getur verið að þessi ósanna kjaftasaga sé frá óvinum okkar, jarðskjálftafræðingum?“ 

„Ja, sko ...“

„Mér datt það í hug. Það kæmi okkur alls ekki á óvart, þeir nebblega eru einskis nýtir sjálfir í bólinu nema jörð skjálfi hressilega og eins og þú manst, Guðríður, hefur jörð skolfið í undanfara gossins á Reykjanesskaga, ekki rétt? Og hvað gerðist? Nú, annar hver jarðskjálftafræðingur, eða skjálfari, eins og við köllum þau, á von á barni sem sannar mál mitt, þeir dagar (fimmtudagar) þegar við veðurfræðingar hittum skjálfara á sameiginlegum fundum kallast bolludagar og ekki í gríni. Við grínumst ekki með svona hluti. Ég man síðast eftir þessu fólki (jarðskjálftafræðingum) með bauga niður á herðar, subbulegt glott á morgnana, óléttu eða tala um óléttu, um aldamótin síðustu, eftir miðjan júní, og svo aftur 2008,“ bætti hann við. Hann var orðinn talsvert hlýlegri eftir að hafa fengið góða útrás og eintóm samsinnandi og róandi „aha“ frá mér. Við kvöddumst með hlýju loforði um stefnumót fljótlega, fyrst þetta með vissar lægðir yfir vissu landi var leiðrétt, fannst mér asnalegt að neita. Hann var farinn að kalla mig Gurrí og allt. Ég veit alla vega núna af hverju veðrið hefur verið svona „slæmt“ síðan fyrir helgi en ég á von á því að það verði gott í kringum tíunda júní, þá verður stefnumótið okkar.

- - - - - - -

Það stendur sennilega „blaðamaður“ fyrir aftan nafn mitt í símaskránni, ja.is, ekki sérlega spennandi, en mig langar svo ofboðslega til að breyta því eftir að ég sá ákveðið starfsheiti í frétt í gær. Kristilegur megrunarráðgjafi! Fréttin var svo sem ekki gleðileg, en starfsheitið er það. Kannski gaman að skipta um starfsheiti til að skemmta sjálfri mér, vinum mínum og skrattanum? Eða væri sniðugt að söðla alveg um og skipta um starf? Nú hafa algjörlega nýir möguleikar opnast fyrir mér.

Held að samkeppnin á þessu sviði sé nákvæmlega engin á Íslandi (og fækkað eitthvað í USA). Ég myndi raka inn peningum. Það er minnsta mál að finna góð megrunarráð, jafnvel búa til einhver sjálf (t.d. sambland af sítrónu- og Landspítalakúrnum, sambland af ketó- og vegan?) og lesið svo meðfram ráðunum eitthvað djúsí og matartengt úr Biblíunni - en kristilegt mataræði þarf ekki að vera meinlætalegt, alls ekki ef fólk gengur nógu mikið eins og það gerði fyrir 2000 árum, ég myndi ráðleggja það þótt ég hati göngur sjálf. Ég gæti gefið út spennandi matreiðslubækur; Fæða frelsarans, Frelsarinn var engin feitabolla, Mergjuð og mjó eins og María, Fjörutíu dagar, fjörutíu nætur ... Fasta-pasta ... Ég gæti síðan haldið námskeið vítt og breitt um landið, jafnvel víða um heim ef ég æfi mig meira í enskunni. Veit einhver hvar maður sækir um breytingu á starfsheiti?