Stefnumót - undirbúningur hafinn

Undirbúningur fyrir stefnumótið við veðurfræðinginn þann tíunda er í fullum gangi. Þótt hann talaði um að hann hrifist af mjúkum línum ákvað ég samt að herða þær svolítið og tálgaði af mér nokkur kíló í vikunni. Eins og allir vita er það mjög auðvelt. Bara borða minna og hreyfa sig. Ég fór í fótsnyrtingu (til öryggis, veit ekki hvort verður hæð eða lægð yfir Grænlandi þann tíunda) og svo verður allsherjar yfirhalning á því sýnilega auðvitað, eins og á hári og andliti, og fer fram þann áttunda. Verslunin Nína sá um verulega glæstan klæðnað en átti ekki til g-streng. Svo ég varð að fara í bæinn. 

Fór í vinsæla búð við Síðumúla, afgreiðslumaðurinn var mjög indæll. Horfði reyndar þegjandi á mig í nokkra stund eftir að ég bar upp erindið og sagði svo: „G-streng? Farðu niður á Grensásveg, í búð sem heitir Rín, þar færðu strengi.“

„Mig vantar nú bara einn,“ sagði ég og flissaði feimnislega. Mig langaði að segja eitthvað lúnkið um harðsperrur (strengi) en datt ekkert í hug.

„Einmitt,“ sagði hann góðlátlega og við kvöddumst með kærleikum.

Og ég fór í Rín og bar upp erindi mitt, stillti mig samt um að segja að ég væri sko að fara á stefnumót, það fyrsta í átján mánuði. Jú, jú, til voru g-strengir í miklu úrvali, maðurinn benti á hillu í suðvesturenda búðarinnar og hélt svo áfram að spila á píanó sem var staðsett þarna, búð með stíl. Mér leist einna best á pakkann með flotta nafninu: Chrome Steel Flat Wound on a Full Steel Core G-653 og var frá fyrirtæki sem heitir La Bella. Mér fannst eins og nafnið gæfi mikil fyrirheit um mjög spennandi kvöld ... og nótt. Svo kostaði hann bara 2.089 kr. sem var ekki verra. 

Nú þarf ég að gera játningu. Ég hef aldrei átt g-streng, hefur fundist það óþarfi í lífi sem snýst mest um kaffi, bækur, ketti og slíkt. Ég ákvað að máta í gær, það er nefnilega fátt verra en að hafa ekki tímann fyrir sér. Fara í eitthvað grunlaus um að það sé annaðhvort of lítið eða of stórt! Ég gleymdi alveg að spyrja afgreiðslumanninn um stærðir, fannst þegar ég skoðaði að þessi vara væri one size-dæmi.

Það urðu reyndar ákveðin vonbrigði að opna pakkann, strengurinn var svolítið eins og stífur vír sem ég þurfti að vefja utan um mig en samt var þetta ekki jafnóþægilegt og mætti halda því strengurinn var það stífur og meðfærilegur að hann snertir hvergi húðina nema rétt í mittinu. Ég gat alveg stjórnað því. Það flögraði að mér að fara aftur í Rín og kaupa meira, þetta gæti orðið áhugaverð flík ögn ofar ... orðið barb-wire skaust upp í hugann - en ég hélt aftur af mér. Nægur tími til stefnu ef stefnumótið gengi vel, aldrei að opna fjársjóðskistuna upp á gátt á fyrsta deiti. Það tók frekar langan tíma að komast úr járn-brókinni eins og ég fór að kalla þetta með sjálfri mér. En satt að segja skil ég ekki alveg vinsældir g-strengja, hvað þá ástæðu þess að þetta þykir kynþokkafullur klæðnaður. Ég hef lesið um þetta og veit að augu þeirra sem njóta standa jafnvel á stilkum. En ég veit ekki hvað mér á að finnast, ætla samt að vera í þessu.

Núna um helgina mun ég íhuga að safna þvagi til að geta þvegið hárið upp úr því á miðvikudaginn (níunda) og þannig tryggja gljáandi fallegt hár (ég las um það í Dalalífi) en morguninn eftir með venjulegu sjampói auðvitað. Æ, líklega of langt gengið til að koma vel út.

Svo væri ekki galið að rifja upp gamlar og góðar pikköpplínur, karlar hafa engan einkarétt á þeim:

„Ég á rauðvín heima og get boðið þér í glas þar, eða viltu kannski bara peninginn?“

„Dastu af himnum ofan, þú ert svo sætur!“

„Viltu koma heim með mér og skoða frímerkið mitt?“

„Hvað er svona sætur gaur eins og þú að gera á stað eins og þessum?“

Ég kann ekki fleiri línur - mér finnst þær æðislegar og mjög fyndnar nema kannski sú fyrsta sem ég breytti svolítið og aðlagaði að blindu stefnumóti, en þær hafa aldrei virkað, engin þeirra. Þessa síðastnefndu notaði ég á Dubliner í kringum 1997 en gaurinn, þessi gamli skólabróðir minn eða eitthvað, ég átti að þekkja hann, og sagði þetta til að brjóta ísinn - varð alveg brjálaður og rauk í burtu. Enn í dag einn af stóru leyndardómum lífs míns.