Fleiri partí og leikið á sólina ...

Annar i afmæli fór fram í gær, súkkulaðikaka, nýbökuð og fersk, ásamt leifum dagsins á undan. Og svo var spjallað, borðað, legið í sófa, kisum klappað, borðað, pantaðar pítsur í kvöldmat, borðað og spjallað.

 

 

Þegar ofnæmistöflur feðganna (pabbans og V.L. Blíðfinns litla) voru hættar að virka eins vel og fyrr um daginn, ákvað frænka að tímabært væri að fara. Þegar ég fer að geta horft á sjónvarp aftur, veit ég hvert ég leita, eða til frænku og eiginmanns varðandi val á bíómyndum og þáttum. Óli, sonur hennar Önnu, er líka hafsjór fróðleiks í þessu, heyrðist mér sjálft afmæliskvöldið.

 

Elsku flottu tvíburarnir (í sófanum) sem ég bloggaði svo oft um í denn eru orðnir rammfullorðnir, alveg að lenda í tíunda bekk og orðnir miklu stærri en samt ágætlega stóra frænka (ég). Tíminn líður ótrúlega hratt, nema kannski þegar maður bíður eftir afmælum, jólum og utanlandsferðum. Keli köttur, mannafælan mikla, reyndist ekki óttast þessa dásamlegu fjölskyldu, og eftir að pabbinn færði sig úr sófanum, frá pullunni þar sem Mosi heldur til rúmlega hálfan sólarhringinn, leið honum betur ... ofnæmi er ekkert skemmtilegt. Svo eiga tvíburnarnir dásamlegan litla bróður sem kallast Blíðfinnur í ættinni.  

 

Enn ein gleðin bættist svo við í dag, þriðja í afmæli, þegar fínu gardínurnar komu og voru settar upp. Nú þarf ég ekki að vera með klæddan ramma í glugganum og hangandi síða flík til að sleppa við sólina í hennar versta formi ... eða beint skin á suðurglugga og ekki séns að færa skrifborðið OG MISSA ÚTSÝNIÐ!!! Þeir komu tveir, auðvitað alltaf tveir til öryggis, og á örskammri stundu var Himnaríki orðið enn fínna ...

- - - - - - - -

 

Ég byrjaði að lesa afmæliskveðjurnar á Facebook og í stað þess að læka á venjulegan máta, setti ég hjarta ... samt ekki daður, strákar mínir, bara innilegt þakklæti fyrir kveðjuna. Á seinni árum hefur harðjaxlinn ég meyrnað einhver ósköp og ég hreinlega fór að tárast yfir kveðjunum ... mun eftirleiðis kallast Gurrí meyra í eigin huga  ... og ef ég fer ekki að komast í ræktina fer ég að detta í Gurrí „meira“. Hohoho. Annars stefni ég á næstu daga að hjartalæka allar kveðjurnar ... bara búin með nokkrar.  

- - - - - - 

Stórir jarðskjálftar á Haití og í Alaska sem þýðir að eitthvað getið skolfið hér á Íslandi innan sólarhrings. Ekki endilega mikið. Það er dásamlegt að vera í spjallhópi jarðhræringanörda sem fá tilkynningar um skjálfta alls staðar í heiminum og deila því með okkur hinum. Við erum bara fimm þarna - en þetta er aktívasti Facebook-spjallhópurinn minn. Vissulega sá eini, og nóg að spjalla á meðan skjálftarnir riðu yfir hér áður en fór að gjósa á Reykjanesskaga. Við héldum svo bara áfram með hópinn - enda eldgos eins og sniðið fyrir hópinn.

- - - - - - - - - - 

Neðsta myndin sýnir rétt viðbrögð við of mikilli sól ... eða almennilegt stöff í gluggann - sem eyðileggur ekki húsmóðurorðstír minn, eins og það sem áður var gerði án efa. Ég keypti fyrir fjóra glugga, þrjá í suður, og einn í austur (eldhúsið) en morgnar þar geta verið ansi hreint kvalafullir. Einhver er nú innkoman, gætu einhverjir hugsað, en Rammar og myndir á Akranesi eru þekkt fyrir allt annað en okur. Þau eru vandvirk og hrikalega skemmtileg, ekki hægt að biðja um meira. Hafa rammað inn flestar af mínum myndum, held ég.

- - - - - - - 

Stóri dagurinn okkar Ásdísar Ránar, 12. ágúst, var Dagur unga fólksins (eitt sinn misheyrðist bakara og á afmælistertunni minni stóð Dagur þunga fólksins). Í dag, 14. ágúst, er dagur örvhentra! (Bakarar, reynið að gera eitthvað úr því!) Til hamingju, elskurnar. Þið eruð víst talsvert klárari en við rétthentu.