Covid í grennd og sjúkraheimsókn

Eiginlega varð þetta hálfgerð djammhelgi eftir allt saman þótt við systir mín hættum við að fara í Costco. Góð vinkona sagðist vera jákvæð og meinti covid-jákvæð sem dró nú talsvert úr gleðinni, það er vika síðan ég hitti hana síðast. Þá sátum við í bíl, báðar með grímu og ekkert knús. Bragð- og lyktarskyn farið svo ekki er hægt að reyna að gleðja hana með mat.

 

Við Hilda (sjá mynd) heimsóttum mömmu á laugardaginn eftir að ég hafði hossast í troðfullum strætó frá Akranesi (allir með grímur, húrra). Við fengum að hafa Herkúles frænda með á Eir, hann fer ekki úr hárum og veldur ekki ofnæmi svo hjúkkan kvað hann hjartanlega velkominn. Hann sló kannski ekki í gegn hjá mömmu sem er ekki hrifin af dýrum, annað en dætur hennar og aðrir afkomendur, en þeim mun meiri lukku gerði hann á inn- og útleið. Allir vildu klappa þessum dásemdarhundi. Mamma lét vel af sér, ánægð með að fá tvöfaldan cappuccino og súkkulaði, en aðspurð kvaðst hún ekki hafa lent á séns þarna ... þar fór sú vonin, eða að ég gæti beðið með eigin rómantík næstu 22 árin.

 

Vér systur vissum ekkert hvað okkur langaði að borða í kvöldmat en vorum svo heppnar að slysast inn í Granda-Mathöll. Þangað verður farið aftur. Fullt af skemmtilegum stöðum þar. Horfðum svo á Crazy Rich Asians sem var bara fínt. Ekki kannski kvöldvaka eldri borgara, til þess hefðum við orðið að vera með harðfisk og smjér og horfa á harmonikkumynd, held ég.

 

Sjúkraheimsókn til Þoku frænku var næst á dagskrá, eða eftir hádegi á sunnudeginum, en Þoka hafði brotið á sér aðra afturlöppina í virðulegu óhappi sem hún vildi ekki mala um. Hún gisti í tvær nætur á svítunni á Dýraspítalanum, hefði útskrifast fyrr ef hún hefði ekki verið svona reið, sagði dýralæknirinn! Reið út í spelkuna.

 

Á meðan heima: Gull-íbúð í réttri stærð keypt frá Japan og flutt inn með hraðþyrlu, innréttuð smekklega, skreytt demöntum og smarögðum, teppalögð með angórufóðruðu silki, risaskjár og rándýr áskrift að stöð sem heitir Rándýr Tv (RDTV) og sérhæfir sig í efni fyrir algjöra hefðarketti.

 

 

Við Hilda nánast skriðum inn í íbúðina, svo djúpt hneigðum við okkur, hneigðum okkur enn dýpra þegar við sáum hennar hátign Þoku sem sagði náðarsamlegast „Mjá“ og leyfði okkur að setjast í hvorn sinn stólinn. Ellen skreið fram (Elli kominn með brjósklos og gat ekkert bugtað sig) og sótti sneið af fjögurra hæða tertunni sem hafði tekið hana heila nótt að búa til úr styrjuhrognum og kampavíni. „Yðar tign, hér er diskur af því gómsætasta og fínasta sem mér kom til hugar,“ sagði Ellen og hneigði sig rosadjúpt áður en hún settist í sófann. Hún varð að þurrka ryk af enninu á sér. Ryksuguróbótinn fékk ekki að hreyfa sig, ekkert mátti trufla hennar hátign, Þoku.

 

Þoka málmaði reiðilega, þetta var ekki rétt kampavínstegund, hún vildi Taittinger, eftir að hafa skemmt sér stórvel yfir James Bond-mynd í fína gullherberginu með 80 tomma sjónvarpinu. „En Bollinger fékk hæstu einkunn álitsgjafa 2017 hjá Vínbúðinni,“ sagði Ellen lágt en þó mátti greina örvæntingu í röddinni. Önnur svefnlaus nótt? „Yður mun finnast það gott, yðar hágöfgi.“ Þoka hvæsti hneyksluð, hún var ekki einu sinni fædd 2017, og heimtaði að láta lyfta sér upp í gráa sófann sem hafði verið keyptur í stíl við litinn á henni daginn áður. Hún mátti ekki heyra minnst á rauðan dregil, blár skyldi hann vera ... og það sést í hann á myndinni.

 

Eftir þessa átakanlegu en einstaklega gefandi heimsókn þar sem Þoka þáði dýrmætar gjafir okkar, ömmu og ömmufrænku, héldum við amman í Kaffitár (í næstu götu) og keyptum okkur fljótandi nesti ... til að drekka á leiðinni upp á Skaga. Ég fékk ekki bara dásamlegt heimskutl, heldur fínasta matarboð í Galito. Ég ætlaði að fara að sofa klukkan níu í gærkvöldi ... en vaknaði eftir þrjá tíma útsofin ... djös, en mörgum tímum síðar sofnaði ég og píndi mig á fætur um ellefu. Þetta eru bara örlög mín að vera B-manneskja þótt ég sé í A-blóðflokki. Hilda er reyndar A-skvísa en í B-blóðflokki, hún elskar Makkann sinn og Samsung-símann á meðan ég dýrka PC-tölvuna mína og iPhoninn minn ... sjitt, hvað lífið er skrítið. Jú, pabbi var í AB-blóðflokki.