Umræðuhefð og kannski misskilið grín

Drengurinn kominn heim úr helgargistingu og búinn að finna gleraugun mín. Það tók þrjár sekúndur, hann tafðist í tvær við að kíkja undir rúmið, þar sem þau voru ekki, heldur nánast beint fyrir framan hann. Hann hló, eins og mig grunaði. Hann fær svið í matinn í kvöld en það er eitthvað sem okkur finnst báðum frekar ókræsilegur matur. Ég borða bara eitthvað sjúklega gott á meðan. Á þessu heimili hlær maður ekki að óförum þess sem eldar matinn ... múahaha. Eldum rétt kom áðan svo við fáum reyndar ansi hreint girnilegan fisk í kvöld, þar slapp hann fyrir horn. 

 

Umræðan á netinu (sjá mynd) getur verið svo fáránleg, oft hatursfull. Yfirleitt reyni ég að skipta mér sem minnst af og treysti mér meira að segja ekki til að lesa allt sem fólk skrifar ... Gat þó ekki orða bundist í gær yfir einhverju bulli um múslima, svo ég svaraði út frá minni reynslu ... Undarlegt svar kom frá manneskju sem hefur í stað myndar af sjálfum sér, prófílmynd af Mo Salah, fótboltasnillingi hjá Liverpool, á Facebook-síðu sinni ... það vill svo til að Mo Salah er múslimi (frá Egyptalandi. Kannski átti þetta að vera grín, einhver setti hláturkall á svar hans.

 

 

Eitt sinn skrifaði „freki karlinn“ (á Sigló) grein fuglum til varnar og eitthvað ljótt um ketti, og ég skrifaði blogg til að reyna að leiðrétta rangfærslur hans, notaði háð sem mér finnst sterkara en reiði. Einhver hélt samt að ég hefði setið froðufellandi af reiði út í hann og úthúðað honum, svo grínið mitt var sennilega ansi mislukkað eða misskilið.

 

Það þarf alltaf að skella öllum í hópa. Fólk sem á ketti getur varla elskað hunda ... jú, ég dýrka hunda ... fólk sem á ketti hlýtur að hata fugla, alla vega halda með köttum gegn fuglum ... neibbs, nágrannafuglarnir eru vinir mínir og þekkja mig í sjón (ég kem oft út með mat handa þeim), ég er með inniketti og er því mjög fylgjandi að kettir séu lokaðir inni á meðan ungar komast á legg - en ég þoli ekki freka karlinn (kerlinguna) sem hikar ekki við að beita rangfærslum til að sanna mál sitt. Ég veit að það er ekki hægt að breyta skoðunum annarra með því að svara þeim á Facebook, jafnvel þótt maður hafi sannanir fyrir máli sínu.

 

Hmmm, ég sit hérna við tölvuna og nöldra þegar ég á að vera gera fínt í Himnaríki. Hvað myndi Freud segja við því? Helgin átti að fara í það og nú er bara hálfur dagur eftir. Komin með vinnumanninn heim og við erum bara að tjilla eins og unglingar. Það væri kannski snjallt að skella góðri tónlist á og drífa sig í stuð, taka íbúfen, skella á sig bakbeltinu, þvo tvær vélar, ganga frá hlutum á rétta staði, ryksuga (vinnumaðurinn), reyna að leggja saman róðravélina og ýta henni í kósíhornið. Gæti þó þurft að fá Guðna í Einarsbúð til að koma með vörurnar sem ég þarf bráðum að panta, hann kann á hana, gerði eitt handtak við hana og lagaði þegar hún var nýkomin til mín og virkaði ekki, svo ég treysti varla nokkrum öðrum. Jú, hann var að koma með vörur. Get ekki lofað þessa kaupmannsfjölskyldu nógsamlega.

 

Raunir mínar á tölvusviðinu eru enn í sprúðlandi stuði ... en ég gerði tilraun í gær til að stofna viðburð á Facebook til að bjóða í afmælið mitt. Leitaði til nokkurra til að vita hvernig ætti að gera það og fékk fín svör. Sé að bara hluti hefur séð boðið, fólk þarf nefnilega að ganga í hópinn sem ég stofnaði til að sjá dýrðina. Mér fannst skrítið að finna ekki tímasetningar til að skella inn og heldur hvergi möguleika fólks á að segja hvort það komi, sé áhugasamt eða nenni alls ekki. Það er eitthvað annað dæmi á feisbúkk sem er betra. Og af því að síðustu ár hafa verið svo spes, bjó ég ekki til viðburði eða hópa vegna afmælis, það var fljótlegt að hringja í litlu jólakúluna sem vissi svo sem öll fyrir hvenær borgaði sig að fara upp á Skaga í tertur og eðalkaffi. Og þau sem færa blóm, vita hvaða skelfilegu örlög bíða þeirra, er það ekki? Neðsta myndin var tekin í ágúst eitt árið.