Að opinbera sum leyndarmál óvart

Þrumuveður reið yfir í dag en fengu Skagamenn að njóta þess? Heldur betur ekki. Kannski heyrðist ekki í þrumum fyrir viftunum sem snúast í flestum herbergjum hér, það gæti auðvitað verið.

Það verður smám saman ægifínt í Himnaríki, ekki eins heimilislegt og var eftir bakveikikastið þegar ég reri úr mér bakheilsuna með látum. Nú þarf rafvirkinn að fara að koma og sækja kassann með krimmmunum, lesefni næsta vetrar. Ég hef ekki sömu þörf og áður til að eiga bækur, alltaf hægt að finna eitthvað á Storytel ef mann vantar og vera þá ekki lengur með troðfullt heimili af bókum sem á kannski að lesa aftur seinna. Svo eru náttúrlega líka til bókasöfn.

 

MYND I: Minning frá því þegar Keli og Krummi fóru í fýlu, yfir kosningaúrslitum, minnir mig. Í dag er alþjóðlegur dagur katta ... og ég gleymdi að kaupa rjóma og rækjur, því er við hæfi að birta þessa sirka tíu ára gömlu mynd.

 

Við stráksi förum til Reykjavíkur í vikunni, mæting á staðinn er klukkan eitt og við erum búin kannski hálfþrjú. Strætó fer héðan kl. 9.57, komutími í Mjódd 50 mín. síðar, næsti fer ekki fyrr en eftir hádegi. Heimferð: Fyrsti vagn sem hentar okkur til baka fer kl. 15.29 (gæti verið verra) og við komin heim um 16.20. Næstum sex og hálfur tími ... og verkefni sem ég hélt að ég hefði nægan tíma til að klára en hef ekki, komst að því í dag, verður tekið með í strætó og lesið yfir þar og víðar, ef ég verð ekki búin með það áður. Sem betur fer þurfum við ekki að fara út fyrir Mjóddina og ef þið sjáið manneskju með blaðabunka í annarri og rauðan penna í hinni, gangandi þar um - er það ég. Stundum væri gott að eiga bíl til að spara tíma, en oftast alls ekki.

 

Ég viðurkenni að það óx mér í augum að panta afmælistertu með áletrun nú í ár eins og síðustu 35 árin eða svo, bakaríið hér sendir ekki heim. Þannig að núna mun enginn vita hvað ég verð gömul. Það er ekki jafnauðvelt og margur heldur að komast til að sækja á svona risastórum degi þar sem allt verður að ganga upp. Allavega mikið aukastress og þegar ég gerði það síðast (afmæli stráksa) voru komnir snemm-gestir sem biðu brjálaðir á bílastæðinu. 

 

Hörður, vinur minn, hringdi í gær. Hann ætlar af öllum kröftum og mætti að reyna að koma í afmælið. Stráksi komst inn í símtalið og ákvað að segja eitthvað eitursterkt til að gulltryggja að Hörður kæmi. 

„Gurrí er búin að panta svaka góðar tertur,“ sagði hann, símtalið var í hátalara. 

„Usss, drengur,“ urraði ég, „bannað að segja frá ómyndarskap mínum, þetta heitir að opinbera leyndarmál heimilisins, viltu kannski svið í kvöldmat?

Stráksi hljóp öskrandi í burtu (leikræn þjáning, hann vissi að ég var að grínast með sviðin) og mér tókst að sannfæra Hörð um að honum hefði misheyrst illilega, auðvitað myndi ég baka hverja einustu ögn frá grunni. Majónesið í brauðtertunum yrði líka gert frá grunni, úr majónestrénu sem ég hef ræktað á svölunum í allt sumar og allt annað eftir því. 

 

Sennilega sendi ég um 150 manns boð í þennan afmælishóp minn á feisbúkk, eins og oftast áður, og oft koma í kringum 50. Ég sé að aðeins um 100 hafa áttað sig og gengið í hópinn (já, ég veit að ég hefði frekar átt að stofna viðburð). Ég mun sennilega móðga um það bil 50 manns heiftarlega, með þeim sem hafa feisbúkkið sitt stillt þannig að það er ekki hægt að bjóða þeim í hóp. Eins og önnur sýrlenska grannkonan, Hanna mín, Ásta í bókasafninu og MIKLU FLEIRI, svo sést mér örugglega yfir nöfn - svo ég bið ykkur bara innilega afsökunar sem ... farið ekki nógu oft inn á feisbúkkið ykkar eða eruð með lokað fyrir hópaboð ... Ég reyndi. 

 

MYND 2: Á laugardaginn verður alþjóðlegur dagur unga fólksins sem skýrir af hverju mér finnst ég stundum ekki árinu eldri en 25 ára. Það var ógeðslega fúlt að bakarinn skyldi ekki heyra betur en þetta þegar ég pantaði tertuna í fimmtugsafmælið mitt.