Endalaus heppni og gæfa, eða hvað ...

Búin að fara í tvö atvinnuviðtöl, fæ annað starfið og byrja eftir áramót, og svo er annað viðtal í vikunni sem ég er spennt fyrir og þar hefst vinnan líka eftir áramót. Spurning hvort ég láti ekki tvö störf duga, ef ég fæ þetta ... langar vegalengdir og þar með tímafrekar strætóferðir spila inn í. Reyndar helgarfrí í báðum svo auðvitað gæti ég bætt við mig vinnu þá. Hvað er að mér? Alveg óvart valdi ég starfsvettvang (eða hann mig) sem ég get næstum verið í til dauðadags.

 

Ég er svoooo fegin að ég lagði t.d. ekki fyrir mig atvinnumennsku í hnefaleikum eða fótbolta. Vissulega voru fyrirsætustörf áberandi um tíma ... forsíðan á völvublaði Vikunnar 2007 (mamma hélt að ég væri völvan það árið og sagði það öllum!), svo var heilsíðumynd í heilsutímariti um áhrif járnskorts á líkamann. Sjá mynd. Stjörnuljósmyndarinn Raggi Th. tók myndina en hann hefur hlotið mikla frægð um heim allan fyrir rosalega flottar eldgosamyndir. Þessi myndataka var fín æfing fyrir hann, þarna á síðustu öld, svo heit var ég. En mér skilst að maður hætti að þykja fagur eftir því sem árum og hrukkum fjölgar svo fyrirsætubransinn reyndist ekki henta mér þótt ég hafi verið hrukkulítil ótrúlega lengi. 

 

Ég hef svo sem ekkert verið að flíka frægum eiginmönnum eða kærustum lífs míns nema þá í gríni en ég rakst á þessa mynd nýlega og þurfti virkilega að hugsa mig um hvort við David hefðum náð að giftast eða ekki. Þetta var á hryllilega permanent-tímabilinu þegar ég reyndi að verða ljóska sem klæddi mig ekki en ég var líka undir áhrifum frá Önnu frænku sem sagði alltaf að ég myndi giftast manni með ættarnafn. Gurrí Gilmour hljómaði svo vel en mig minnir að við höfum ekki náð svo langt því prinsinn af- æ, sleppum því, ég skrifaði undir þagnareið. En það var gaman að sjá þessa löngu gleymdu mynd af okkur þegar allt lék í lyndi, vikuna góðu sem við rugluðum saman reytum.

 

Það er reyndar heilt myndaalbúm á Facebook-síðu minni sem heitir Með fræga fólkinu en eftir hótanir um lögsóknir er það ekki nema svipur hjá sjón og engar djarfar myndir eftir. Og þar eru alls ekki endilega gamlir kærastar. Þarna erum t.d. við Sverrir Stormsker (alls ekki kærasti) ... við Gummi bróðir (hann lék pabba Benjamíns dúfu í bíómyndinni), við Nanna Rögnvaldar, við Jason Statham leikari (reyndar ljósmynd af honum), við Jón Viðar og svo framvegis. Ég ætla að taka sénsinn á því að bæta þessari mynd við þar, sennilega í skjóli nætur einhvern daginn til að sleppa við reiði Pollyar núverandi. Náði aldrei að kynnast hinum í Pink Floyd en hef alveg átt gott spjall við strákana í t.d. Gildrunni fyrir tónleika eitt sinn, tók útvarpsviðtal við Dúndurfréttagaura einu sinni, tímaritsviðtal við Baggalút líka, svo ég þekki sko alveg hljómsveitagæja.

 

Mér líður stundum eins og ég sé fáránlega heppin manneskja en verð að viðurkenna að heppnin er stundum bara vegna einhvers sem ég jafnvel misskildi eða hafði rangar forsendur fyrir og slíkt ... Ég var orðin frekar stressuð þegar ég hélt ranglega að lokagreiðslan fyrir Ævintýrahöllina myndi fara illa með fjárhaginn og rúmlega það ... ég var búin að fá hátt yfirdráttarlán (sem kostaði mig næstum þúsundkall þótt ég hefði algjörlega séð um vinnuna sjálf, rafrænt) og eitthvað stóð þar um að ég mætti ekki nota yfirdrátt til fasteignakaupa sem jók á stressið ... en áður en ég hafði náð að hringja í bankann og ráðfæra mig við einhvern þar, kom í ljós að engin þörf var á yfirdrætti, einhver hafði skrifað ranga tölu á skjal og ég tekið hana trúanlega án þess að taka upp reiknistokkinn minn. Hélt bara að það hefði verið svona brjálæðislega dýrt að flytja. Mér leið samt þarna eins og ég hefði unnið í happdrætti, þannig var líka líðanin þegar ég fann vel falinn og gleymdan lífeyrissparnað á besta tíma núna í sumar, hafði skilist á konu í símtali að hún ætlaði að kalla eftir öllu slíku svo ég hélt að ekkert meira væri til.

Þótt ég hafi keypt nokkuð minni íbúð, þurfti ég að borga á milli, póstnúmer skipta nefnilega máli og 104 er póstnúmer fallega fólksins. Þetta var samt ekkert annað en gleðileg stórheppni, fannst mér, hver þarf lottóvinning þegar fé leynist svona út um allt? Nú hef ég fundið alla mína fjársjóði, og tilveran miðast við að fara að vinna í janúar, tvö störf, þrjú auðvitað ef ég tel verkefnin með sem berast reglulega, eða yfirlestur í tölvunni minni. Næsta ár ætti að verða skemmtilega annasamt. Heilanum fer nefnilega aftur í svona rólegheitum og blóðið hættir líka að renna almennilega, finnst mér, svo ég hlakka virkilega til komandi árs. Leti og rólegheit eru dásamleg blanda um helgar en ég kýs lætin og annríkið á virkum dögum.

 

Þau sem þekkja mig vita að ég er bókasjúk og t.d. á covid-tímum þegar allt var lokað og læst í samkomubanni slökkti ég á sjónvarpinu, full af mótþróaþrjóskuröskun (sjónvarpsgláp átti að bjarga þjóðinni, munið) og lagðist í lestur bóka með malandi ketti allt í kringum mig.

 

Heppnin eltir mig nefnilega líka í bókheimum þótt ég sé ekki lengur í þeirri aðstöðu að fá sendar bækur í tugatali (sjúkk samt, ekkert pláss) hef ég fengið nokkrar mjög girnilegar gefins á aðventunni. Ég keypti auðvitað Voðaverk í Vesturbænum þar sem höfundur (Jónína Leósdóttir) gerir okkur Gísla Martein ódauðleg í hreint út sagt æðislegri bók ... keypti líka ljóðabók Þórdísar Gísladóttur, Aðlögun. Eva frænka gaf mér dásemdina Í skugga trjánna (Guðrún Eva Mínervudóttir) sem ég er búin að lesa ... svo bíða mín fleiri: bók Nönnu Rögnvaldar, Þegar sannleikurinn sefur, spennubók með dassi af torfbæjarklámi, bók eftir Einar Örn Gunnarsson, Krydd lífsins, bók eftir Skúla Sigurðsson, Slóð sporðdrekans ... og nú niðri í póstkassa liggur bókin ÓKEI ... uppruni og saga þekktasta orðatiltækis í heimi, eftir Sigurð Ægisson. Gæfa að þekkja rétta fólkið - hver þarf svo sem bókabúðir eða bókasöfn ... tíhíhí, grín. Næstu daga ætti ég að geta hellt mér út í lestur því minna verður um slíkt í janúar ef að líkum lætur.

 

FACEBOOK 

- ætíð með puttann á púlsinum:

Held að valkyrjurnar þrjár; Kristrún, Inga og Þorgerður Katrín, ættu bara að hætta þessu spjalli sínu um stjórnarmyndun. Hann Frosti Logason hefur sagt opinberlega (sá það á Facebook) að hann hafi enga trú á því að þetta gangi.

- - - - - - - - - - - - - - -

Spurning á bandarískri síðu:

Hvað hræðir þig núna en gerði ekki þegar þú varst barn?

Ansi margir kváðust vera orðnir lofthræddir og voru líka hræddir við að detta en hér koma önnur svör:

- Þegar síminn og dyrabjallan hringja.

- Að meiða mig þegar ég geri eitthvað ævintýralegt.

- Framtíð heimalands míns.

- Að missa heilsuna.

- Framtíðin.

- Að fá óvæntan póst.

- Missa vinnuna, þá heimilið og þurfa að búa í bílnum.

- Framtíð barnabarnanna.

- Næstu fjögur árin ...

- Að Bandaríkin verði fasistaland. 

- Dauðinn. 

- Að missa vini og fjölskyldu.

- Einvera í ellinni.

- Apar.  

- Stríð.

- Að lifa of lengi og klára alla peningana mína.

- Fólk. 

- Húsaleiga.

- Konur.

- Trúarbrögð.

- Að lifa börnin mín.

- Karlar.