Ömmukaffi, örmögnun og jakkahremmingar

Ömmubarnarán mín undanfarið náðu nýjum hæðum í dag þegar mér var boðið í ömmu- og afakaffi á leikskóla hér í grennd. Ég hef ekki svo sjaldan lofsungið vinahjón mín hér í næstu blokk sem færa mér mat minnst vikulega og þau eiga tvo stráka. Yfirleitt eldar hann og hún kemur - og í gær þegar hún mætti með mat færði hún mér boðsmiða í kleinukaffi fyrir ömmur og afa. Ég telst vera Gurrí amma hjá eldri syni þeirra og að sjálfsögðu þáði ég boðið. Yngri drengurinn er bara sjö mánaða en hann lærir innan tíðar að segja amma ...

 

Myndin sýnir litla boðsmiðann - og fyrir ofan hann má sjá dýrðarinnar matinn (pabbinn elskar chili og eftir nokkra góða skammta frá honum af sterkum mat hef ég öðlast eins konar drekahæfileika. Kveðja, mannlega eldvarpan í himnaríki. 

 

Alveg er það merkilegt hvað við Íslendingar, sætindaþjóðin mikla, smitum marga af sykuræðinu, eins og minn kæra ömmudreng, sem kemur í sumarkaffi til mín á morgun ásamt foreldrum og litlabróður. Vissulega hafa þau tekið upp ýmsa íslenska siði en ég átti ekki von á þegar ég hvíslaði að honum í ömmukaffinu á meðan ég lagaði vaðmálstreyju hans: „Hvað á ég nú að gefa þér á morgun, snáðinn minn? Pönnukökur með kandíssykri, kleinur, flatkökur með hangikjöti og hamsatólg, vöfflur með súru slátri og rófusöppu?“

 

 

Svona taldi ég nú upp alls konar þjóðlegt góðmeti sem sjálfsagt er að halda að öllum sem eru svo hugrakkir að þora að flytja hingað til lands elds og ísa, hárra vaxta, Norðmannaþjónkunar ... svo fátt sé talið.

 

Drengurinn er vissulega alveg vitlaus í kleinur, veit ég eftir reynslu dagsins, en hann hvíslaði nú samt: „Mig langar í donuts!“ Svo ég staulaðist (fóturinn samt skárri) út í bakarí eftir að ömmukaffinu lauk. Fann þennan ljómandi fína ferkantaða kleinu"hring" en féll að auki fyrir sumarlegri jarðarberjatertu sem ég hef lúmskan grun um að sé útgáfa af þessari sjúklega góðu, kókosmjölsbotn og jarðarberjarjómi á milli. Ég er ekki að plata með ferkantaða kleinuhringinn, þetta er mjög flott hjá Kallabakaríi, vekur mikla lukku.

 

Mynd 2: Ömmustrákurinn sæti. Mjög, mjög sjaldgæf mynd af sjálfri mér sem ég bið ykkur um að vera ekkert að pæla mikið í, en mér hefur tekist að halda mér afar unglegri með því að leyfa ekki myndatökur síðustu misserin og birta bara gamlar myndir af mér á Facebook til að fólk segir Sæta spæta, þegar ég þarf á peppi að halda ...

 

Bara þessi göngutúr út í leikskóla - og svo ögn lengra út í bakarí og ekki endilega stysta leiðin heim ... og ég setti met í skrefafjölda, 2.000 fleiri skref í dag en í gær, ég er líka gjörsamlega örmagna og get kannski, mögulega, varla þó staðið upp úr skrifborðsstólnum undir miðnætti ... annað kvöld. Gott að súrtunnan er undir skrifborðinu og slátrið síðan í fyrra orðið svo girnilega morkið að ekki þarf að tyggja það eða melta.

 

Sumardagurinn fyrsti er víst á morgun - ansi margt sem bendir til þess núna - en aldrei í æsku minni. Ég kíkti á veðurappið áður en ég fór út í dag og sá mér til hryllings að það voru 11°C og enn vetur. Ég yrði að fara í aðra yfirhöfn, því þykka heimskautaúlpan gæti skaðað heilsu mína alvarlega í svona hita. Ég blótaði upphátt og áttaði mig svo á því að ég hafði gert það í þessari snjöllu röð og alveg óvart: A-D-H-D, mjög gamaldags íslenskt blót sem endaði á -ull.

En ég hunskaðist inn í herbergið mitt og gramsaði í einum skápnum þar til ég fann þynnri jakka, samt allt of hlýjan. Það þynnsta og kaldasta sem ég á er regnkápa (samt stundum óheyrilega hlý) og sú er göldrótt. Ég gekk í henni hálft sumar og það rigndi ekkert allan tímann, mjög vandræðalegt fyrir mig, vantaði bara regnhlífina. Bændur í Árnessýslum höfðu loks samband og báðust vægðar, grasið þyrfti vætu. Þá fór ég í þessa eldgömlu flík sem hefur allt of lengi (sex-sjö ár) virkað sem vor-, haust og sumaryfirhöfn. Jakkinn er styttri en ég hefði kosið og minnir talsvert mikið á Cartman-jakkann minn (sjá mynd 3) sem ég átti í gamla daga og var silfurlitaður, þá hlýtur mér að hafa verið sama um útlitið. Gleymi alltaf að kaupa mér almennilegan vor-haust-sumar-jakka. Vó, vor-haust-sumar ... er VHS. Nú fékk ég gæsahúð.