Hugvíkkandi tónlist, páska -rúsínuvonbrigði og rúllutertudekur

Þrotlaust páskaeggjasmakk fyrir og um páskana færði mér heim sanninn um að allt er í heiminum hverfult. Páskaegg sem áður voru fullkomin eru það ekki lengur þrátt fyrir ótrúlega fjölgun tegunda. Ég fórnaði mér fyrir fjöldann og bragðaði meðal annars hvítt páskaegg (er hrifin af hvítu), appelsínu- (elska slíkt súkkulaði) og nóakropps- ... Súkkulaðið sjálft á eggjunum, utan um sælgætið / innihaldið, var alveg í lagi en að fylla eggin með súkkulaðirúsínum, dulbúnum sem súkkulaðihúðað hrís, finnst mér léleg redding og heimskulegur sparnaður. Rúsínur voru "sælgætið" í eldgamla daga og afi minn, Jónas, frá Flatey á Skjálfanda, varð nánast fyrir aðkasti fyrir að fyrirlíta rúsínur (hnetur, möndlur og döðlur líka, skilst mér), greinilega smekkmaður. Hitti unga konu í dag sem sagði það sama um lakkrís og páskaegg, sem ákveðið Nóa-egg var stútfullt af, henni til mikilla vonbrigða. En rúsínur ... Þvílík vonbrigði og hneyksli. Ég hætti að versla við Eldabuskuna af því að það voru rúsínur í salati (brokkólísalati, minnir mig) hjá þeim, án viðvörunar, og sneri mér aftur að Eldum rétt. Sendillinn sem kom í dag með Eldum rétt-kassann stökk upp alla stigana til mín og blés varla úr nös þegar hann rétti mér matinn. Ég fann fyrir talsverðum tengslum við hann fyrir vikið því það er frekar orðið regla en undantekning að ég sleppi lyftunni. Gemsinn minn segir 5 hæðir eftir hopp dagsins í dag, narsissistinn sá, en ég veit að ég fór nokkru ofar en það - annars væri ég ekki heima hjá mér, skrefafjöldinn aftur á móti innan við þúsund ... enda þeyttist ég um íbúðina við þvottastúss og tiltekt með símann víðs fjarri öllum hreyfingum og skrefum.

 

Mynd: Þegar textinn er svona átakanlegur er best að birta mynd af sætum ketti á borð við Mosa. Þarna var hann reyndar að kvarta ... ég átti að skemmta honum!

 

Ég varð aðnjótandi mikils dekurs í dag. Elsku frábæra vinkona mín sem ég hef hitt allt of sjaldan síðan við unnum saman á síðustu öld ... hún sótti mig á Skagann þegar kom upp smit í ræktinni á Akranesi og ók mér svo heim aftur (frá Rvík), fórum saman í Bókakonfekt Forlagsins fyrir síðustu jól og á uppistand nýlega, bauð mér heim í kaffi og meððí í dag. Dóttirin var á ferðinni og myndi grípa mig með upp í Mosó þar sem fjölskyldan býr með glæsilegum ketti. Hún þekkir mig nógu vel til að vita að þegar ég bað um lýsingu á bílnum, kom fyrst NÚMERIÐ, svo LITURINN og þá TEGUNDIN. Enda stökk ég strax út um leið og ég sá bílinn.

 

Á borðum var túnfisksalat, ostar, kex og ... haldið ykkur ... rúlluterta sem ég var viss um að væri grín (hún er mjög fyndin) því ég kvartaði nýlega undan búðar-rúllutertum hér á blogginu, eða breyttu bragðskyni mínu. En ekkert grín í gangi, hún hafði bakað BANANARÚLLUTERTU sem er líklega besta rúlluterta sem ég hef smakkað. Bakarameistarinn gerði ferðir í samnefnd bakarí sannarlega þess virði á meðan svona tertur voru á boðstólum ... nú líða heilu árin á milli heimsókna minna þangað. Jói Fel gerði líka svona bananarúllutertur en skemmdi kremið með viskíbragði, eða einhvers konar vínbragði sem gerði hana alls ekki betri. Meinti eflaust vel, vildi bæta um betur kannski, en vínbragð finnst mér bara gott í rommkúlum.

 

Myndin er af Google, frá Gamla bakaríinu á Ísafirði sem gerði greinilega gott bakkelsi! Takk, Rögnvaldur!

 

Svo sátum við og spjölluðum lengi, lengi, dóttirin alveg jafnskemmtileg og mamman, um ketti, sálfræði, leikskóla, bráðger börn, pólitík, bókmenntir, vók og fleira. Undir lokin stamaði ég upp úr mér, reyndi að vera ótrúlega hress í bragði þegar ég minnti hana á dásamlegar menningarferðir okkar núna í okt/nóv og svo í apríl ... og sagðist reyndar sko helst vilja sleppa við að spyrja hana, enda er hún vel yngri en ég (en til í ýmsa vitleysu), ég reyndi sem sagt að fá hana með mér í Smárabíó á HUGVÍKKANDI bíósýningu ... Pink Floyd á Pompei 1972 (eitthvað slíkt) sem verður annað kvöld (og líka á sunnudagskvöldið, held ég örugglega). Hún horfði glaðlega á mig og sagði: „Má bjóða þér meiri bananarúllutertu?“ sem þýddi í raun: „Almáttugur, Guðríður, eru engin takmörk fyrir hugmyndum þínum um skemmtanir?“ Tvær systur mínar fóru á Mannakorn í kvöld og afar lítill séns að þær langi á svona sýru-sýningu með klikkuðu systurinni sem hefur alla tíð elskað hugvíkkandi tónlist án þess þó að snerta á ólöglegum efnum en ég er svo sem af 78-kynslóðinni ... terlínbuxur héldu innreið sína þegar ég var upp á mitt besta og Slade þóttu það besta í músík ... en ég var og er sannarlega þakklát fyrir arf 68-kynslóðarinnar! 

 

 

Vinkona mín í Mosó sagði reyndar, í bílnum á leiðinni heim aftur, að maðurinn hennar, þánýkominn heim úr vinnunni, hefði fengið blik í augun þegar ég nefndi Pink Floyd, svo ég skyldi ekki örvænta alveg ... en eina manneskjan sem ég get ímyndað mér að nennti með mér, á bara alls ekki gott með að komast frá á fimmtudögum.

 

 

Ég sá bíómyndina The Wall cirka átta sinnum - samt er samnefnd plata ekki mesta uppáhaldið með PF. Ég lifi algjörlega af að komast ekki í bíó á morgun eða á sunnudaginn.

 

Ýmis brot frá þessum tónleikum má finna á YouTube, t.d. Saucerful of Secrets sem var á Umma Gumma-plötunni minni og í miklu uppáhaldi. Brotið sem hér má finna neðst er frá tónleikum í Hollandi, 1970, þegar ég var lítil stelpa og ekki búin að uppgötva Pink Floyd.  

 

Eftir kvöldmatinn (ljómandi góðan fisk frá Eldum rétt) setti ég á mig (andlitið) örnálamaska sem á að vera á húðinni lengi, lengi, kannski bara í alla nótt. Ég verð brjáluð ef ég vakna ekki algjörlega ókrumpuð á morgun. Nógu mikið kostaði þetta (heilu þúsundkallana í Hagkaup). 

 

Facebook:

- Chuck Norris getur sofið í átta klukkustundir á aðeins 30 mínútum.

 

Mynd dagsins úr eldhúsinu: Ég birti mynd úr eldhúsinu mínu í gær/fyrradag, þar sást í kaffivélina sem nú er komin hinum megin, eða til hægri þegar komið er inn í eldhús. Var þannig í upphafi eftir flutninga, svo breytti ég, en lagaði aftur í dag. Nú eru klakavél, kaffivél og örbylgjuofn saman hægra megin. Miklu léttara yfir eldhúsinu svona. Kryddbakkinn kominn í staðinn og allt nýtur sín betur, finnst mér.

 

Má bjóða upp á dásamlegt lag með Pink Floyd? Gjörið svo vel! Þetta hélt ég tryllingslega mikið upp á sem saklaus þrettán, fjórtán ára pía og hafði ekki hugmynd um að svona tónlist væri talin hugvíkkandi ... hvað var nú það? Og kakó hvað? Hef ekki enn orðið svo fræg að prófa þetta holla og hressandi kakó sem svo margir eru brjálaðir í, held að það sé drukkið jafnt í heimahúsum sem á sérstökum kakóathöfnum. Er bara hrædd við allt hugvíkkandi ... nema tónlist.