Greifameðferð og snilldarráð gegn þessu gula!

Sjórinn er fallegur núna, eins og svo oft, og búinn að vera það í dag. Öldurnar reyndar bara sæmilega háar en tærar og Miðjarðarhafslegar og nú flæðir að í kappi við myrkrið ... þær fara nefnilega stækkandi og ég á því miður ekki nætursjónauka.

Hringdi á góða veitingastaðinn á Akranesi, Galito, og gerðist bara greifi við sjálfa mig. Eftir 30 mínútur (fyrr ef ég þekki þau rétt) kemur tandoori-kjúklingur og meðlæti til mín ... nenni nefnilega ekki að elda. Orðið ansi langt síðan ég pantaði mér eitthvað síðast og ég á þetta alveg skilið. Fínasta fiskisúpa í gær kveikti hreinlega í mér. Nenni ekki að elda frosna fiskinn minn með rifsberjahlaupi og súrsuðum gúrkum ... eða hvað þetta er sem ég á í ísskápnum.

 

Pappírs- og álbakkinn undan afmælistertunni í fyrra hefur loksins komið í góðar þarfir. Ég hef ekki tímt að fleygja honum, einhverra hluta vegna en ekki verið viss um hvort ég hefði nokkur not af honum. Þegar sólin fór virkilega að angra mig hér við skrifborðið áðan fór ég að hugsa um hvað ég gæti notað til að bjarga líftórunni ... og mundi eftir bakkanum inni í þvottahúsi.

Hann hvíldi hluta úr deginum uppi á þríarmakertastjakanum eftir Guðmund frá Miðdal. Snilld!