Kaffiraunum lokið og áhugaverð óþekktarsprauta

Stór bólusetningardagur í dag á Skaganum, eða -vika, mikil traffík fyrir utan eldhúsgluggann hjá mér. Ég er alsæl með mitt Astra Zeneca, litlar aukaverkanir og góð vörn, en finnst samt fúlt að svona langur tími líði á milli fyrri og seinni sprautu. Ég er meira en til í að vera „tilraunadýr“, eins og sumir kalla það, frekar en að bíða árum saman eftir frekari þróun og rannsóknum, þá jafnvel með grímu í andliti, spritt á kantinum og allt stopp í heiminum. 

 

Snappari sem ég fylgist með hefur sýnt myndband sem „sannar“ örflögukenninguna, reyndar er nálin virkilega stór (hrossasprauta? eins og var til í ísskápnum á æskuheimili mínu og hét óþekktarsprauta (aldrei notuð)) en hafa skal það sem hentar. Nema náttúrlega þurfi að fylgjast sérstaklega með óþekka fólkinu? Áhugavert! Það er ferlega auðvelt að fylgjast með mér í gegnum símann, Facebook og bloggið, snappið og Instagram, með dróna sunnan megin við himnaríki, almennum njósnum og eftirliti eins og á árum áður, og eflaust fleira. Mig langar oft að losna við grímurnar, þótt þær feli hrukkur - við notum þær yfirleitt vitlaust hvort eð er. En mér myndi samt þykja betra ef einhver hóstaði nálægt mér, að hann væri með grímu, virkilega skárra en hitt.

 

Tvær góðar vinkonur komu í heimsókn seinnipartinn í dag, sextíu plús - eins og ég. Þeim finnst voða fyndið hvað ég er græju-, tækja- og tölvusmeyk/-heft sem þær eru alls ekki. Ég fékk allt of mikla hjálp allt of lengi og það gerir mann ósjálfbjarga. Ráðlegg kerlingum / körlum sem eru í svipaðri stöðu að þegar þau fá hjálp að láta kenna sér í leiðinni. Önnur vinkonan sá í hvelli hvað orsakaði hræðilega hljóðið í nýju kaffimaskínunni minni ... og ég þori ekki að viðurkenna á opinberu bloggi hvað það var, hversu lítilvægt ... Vélin var í sambandi, svo það komi fram, en ég segi ekki meira. Svo langur tími hafði liðið (time is fun when you are having flies) að það var komið geymslubragð af kaffibaununum í kvörninni ... en ég átti meira, auðvitað. Kaffiraunum mínum er að mestu lokið með þessu en stífur æfingatími er fram undan. Ahh, muna að panta meiri mjólk (nýmjólk) í Einarsbúð á morgun.

 

Vinkonan kenndi mér ýmsar kúnstir og kennsla Dags á sínum tíma rifjaðist líka upp. Hún fann fyrir mig myndbönd á YouTube og nú hef ég horft á tvö og get sennilega búið til minn allra fyrsta hrottalega góða latte á morgun. Þá munu sæluandvörp berast með vindinum ... ja, eða gleðiöskur heyrast alla leið út í íþróttahús sem yfirgnæfir kannski harmonikkutónlistina sem glymur án efa yfir 72-módelinu (gisk, ég hef ekki hugmynd um hvaða árgerðir eru bólusettar þessa dagana). En mér fannst ferlega fyndið að lagið Líttu sérhvert sólarlag (afar vinsælt í útförum) hafi verið leikið í Höllinni þegar ansi spræk árgerð (fólk innan við fimmtugt) var bólusett nýlega. Ég væri reyndar alveg til í (alltaf) að heyra Heyr himnasmiður í seinni bólusetningunni og líka útförinni minni, ég söng þessa dásemd með Kór Langholtskirkju í Austurríki, Þýskalandi og Ítalíu árið 1985, algjört uppáhald.

 

Ég er orðin svo sjálfsörugg eftir kennslu dagsins að innan tíðar fer ég að kenna ykkur öllum hvernig á að búa til gott kaffi, tengja tölvur, hvernig á að panta frá netverslunum án þess að senda seljanda óvart allar myndirnar úr símanum ykkar, og, ekki síst, að búa til hjarta (<3), ég lærði það í fyrra. Það tók mig svo langan tíma að finna < í gemsanum, sem er iPhone, frekar nýlegur. Konan í búðinni setti hann upp fyrir mig og var svo hjálpleg á allan hátt, starði þó hissa á mig þegar ég sagðist ekki vilja sérstaka tryggingu. Það gladdi mig heilmikið að hún hafi haldið að ég lifði svo spennandi lífi að ég gæti mögulega brotið glerið á gemsanum mínum!