Elsku Tommi ...

Slæmar fréttir bárust í gærmorgun af innrás Rússa í Úkraínu en það var ekki það eina slæma, einnig barst sú sorgarfregn að Tommi, fv. strætóbílstjóri, hefði orðið bráðkvaddur. Hann varð ekki nema 62 ára sem er enginn aldur, ég veit það af reynslu. Við hittumst sjaldan en vorum alltaf miklir mátar, mér þótti mjög vænt um hann. Ekkert mjög langt síðan hann hirti mig og stráksa upp á Skagabrautinni og skutlaði okkur þangað sem við ætluðum að fara og það var svo gaman að spjalla við hann, eins og alltaf. 

Ég sá einhvern veginn alltaf fyrir mér að við yrðum á Höfða (dvalarheimili) að rífast um hvað væri góður matur og hvað ekki. Það besta sem hann vissi var þessi gamaldags íslenski matur sem ég get ekki hugsað mér; hræringur, súrsað slátur,  þorramatur eins og hann leggur sig. Flest annað kallaði hann þarmakítti.

Myndinni nappaði ég af síðunni hans Svavars, frænda hans og einnig fyrrum bílstjóra.

 

Sögurnar hans Tomma voru svo fyndnar. Lýsingar af fárviðrinu í Finnafirði og sögur úr hans eigin lífi. Einnig að heyra hann lýsa þeim hryllingi sem myndi hellast yfir þjóðina ef til dæmis Framsóknarmanni yrði fórnað, það kæmu yfir okkur skelfilegar hörmungar, drepsóttir og slíkt (hvaða F-manni var óvart fórnað í lok árs 2019?). Miklu nær að fórna sjálfstæðismanni, vildi hann meina, og var að sjálfsögðu að tala um mannfórnir á blótum Ásatrúarmanna sem færu að sjálfsögðu fram ef drukkið væri of mikið öl ...

Og eldsnemma einn morguninn á strætó fyrir löngu, þegar við vorum að beygja inn í Grundahverfið á Kjalarnesi rann vagninn til í lúmskri hálku yfir á hina akreinina - og akkúrat að koma bíll á móti. Tommi bjargaði því meistaralega.

„Vá, ekki hefði ég viljað vera ökumaðurinn í þessum bíl,“ sagði ég.

„Ekki hefði ég viljað vera nærbuxurnar hans,“ drundi í Tomma og farþegarnir skelltu upp úr, enda lá Tomma ekki lágt rómur. Ekkert langt síðan ég bloggaði um spjall okkar eitt sinn í strætó, þegar við biðum í Mosó eða Mjódd eftir seinum farþega. Ég spurði Tomma hvað hann væri að lesa þá dagana. Jólabókaflóðið stóð sem hæst og ég bjóst við að hann hefði kannski lesið eitthvað af því sama og ég. En nei. „Ég er að lesa ritgerð um svarthol eftir Carl Sagan,“ sagði Tommi (ég man þetta ekki alveg orðrétt) en við bæði hlökkuðum mikið til að fylgjast með geimsjónaukanum James Webb. Tommi átti sama afmælisdag og mamma, 5. maí, og lengi átti ég köttinn Tomma sem bílstjóranum Tomma þótti gaman, enda kattavinur. 

 

Ég bloggaði oft um strætóferðirnar með Tomma, svo oft að Magga systir hans var farin að kalla mig mágkonu sína og sjálf gekk hún lengi undir heitinu Magga mágkona í blogginu mínu, áður en ég tók þrettán ára pásuna.

Birti hér aftur mynd af honum með rauða hárkollu á Írskum dögum ... og mig minnir að það hafi komið mynd af okkur tveimur í Séð og heyrt út af einhverju. Ljósmyndari kom í Mosó til að mynda, þetta var áður en endastöðin var færð í Mjóddina.   

 

Svo var það tónlistin ... við gátum spjallað endalaust um góða tónlist, deildum ást á sömu hljómsveitunum, eins og Jethro Tull - og við vinnuna í gærmorgun, eftir að hafa fengið sorgarfréttirnar, spilaði ég bara Jethro Tull, annað var ekki hægt. Tommi og Nonni Allans hafa séð um geggjaðan árlegan útvarpsþátt á Útvarpi Akranes (Sundfélagið útvarpar heila helgi undir jólin í fjáröflunarskyni) á föstudagskvöldinu - og svo ótrúlega gaman að hlusta.

 

Æ, heimurinn hefur misst litríkan og frábæran mann, mikið á ég eftir að sakna elsku Tomma.