Örlagaríkar setningar og rokkhjarta í molum

Ótrúlega fá, raunar allt of fá, ár eru síðan ég fór að meta ljóðlist að einhverju ráði, gæti verið að utanbókarstagl í skóla hafi gert mig og pottþétt fleiri fráhverfa ljóðum. Svo eitt árið barst mér í hendur  ljóðabók eftir Ingunni Snædal og varð ekki söm eftir það. Ekki mjög löngu seinna féll ég fyrir ljóðum Þórdísar Gísladóttur ... Ég hef ekki verið dugleg að kaupa mér ljóðabækur, gríp helst „ódýra“ krimma handa mér en hef þó stundum gefið ljóð í jólagjöf, ljóðelskum vinum. Svo var mér eitt sinn næstum fleygt út úr strætó á leið í Garðabæ af því að ég veinaði úr hlátri ... yfir ljóðabók eftir Bjarka Karlsson. Þurfti þá í alvöru að troða upp í mig treflinum og loka bókinni, ámátleg kveinin (hlátur sem reynt er að bæla niður) voru farin að vekja athygli viðstaddra.

 

Ég er alls ekki sú besta í ensku, rétt fær til að spjalla þótt mig vanti oft orð, og lesa Stephen King og Dean Koontz. Það tók mig ansi mörg ár að uppgötva að það væru engir dýralæknar í hernum, eins og ég hef sagt frá áður (ruglaðist á: fyrrum hermaður / dýralæknir) og svo orðið hika sem ég las eitt sinn í frekar lélegri hryllingssögu þar sem allt var svo spúkí að enginn gat talað heila setningu án þess að hika nokkrum sinnum, við að lesa þá bók lærði ég hvað hesitate þýðir.

 

Svo fór Facebook að ota að mér ljóðum á ensku ... og nú þegar fylgi ég þremur ljóðasíðum sem eru ágætar. Sum „ljóðin“ eru nú samt kvót í eitthvað sem einhver frægur hefur kannski sagt, well ... en sumt af þessu enska dæmi hittir nokkuð vel í mark. Næst þegar ég lendi í ástarsorg mun ég örugglega finna þarna mikla huggun, er ég viss um. Held að ís og átakanlegar bíómyndir nægi ekki alltaf.

Hér er eitt sem ég sá reyndar á hannyrðasíðu og á alltaf við: Sometimes you just need to sit on the couch and crochet for a couple of years ... (Hvað ætli ég hafi setið oft og lengi í sófanum og heklað?)

Og þetta: If you love someone, set them free. If they come back, it means nobody else liked them. Set them free again. 

 

Ég sé mikið eftir að hafa ekki tekið skjáskot af einni setningu sem hrærði í kollinum á mér og varð sennilega til þess að ég komst að niðurstöðu. Nú hef ég t.d. hætt að láta eins og allt sé eðlilegt í vissum óeðlilegum kunningsskap, áður ágætum vinskap. Ég sleppti hreinlega takinu og sárindunum, og veit að viðkomandi tekur ekkert eftir því, en nú er mér sama. Reyndar, ef ég hefði rætt þau mál við afar ráðagóða vinkonu veit ég að útkoman hefði orðið sú sama. Töfrasetning á Facebook varð bara á undan. 

En ... ég lofa staðfastlega að fara ekki að tala í ljóðum, kvótum og klisjum, finnst þó líklegt að ég birgi mig upp af ljóðabókum og njóti í lægðunum í vetur.

 

Nokkrar töfrasetningar hafa komið inn í líf mitt og opnað augu mín, orsakað góðar breytingar, m.a. eflt tískuvitund mína. Ég er innilega þakklát fyrir þær allar. Hér eru þær helstu:

 

- Þú ert sem sagt þessi leiðinlega fylgikona sem gerir engar kröfur? (tengt ástum, sorgum og örlögum á síðustu öld)

 

- Úps, Gurrí, það eru allir hættir að ganga í steinþvegnum gallabuxum.

 

- Það er aldrei of seint að hætta að reykja.

 

Sjálf er ég langt frá því að vera fullkomin eða frábær þegar kemur að vinskap, er mjög ódugleg við að hringja í fólk og hitta, sérstaklega síðustu árin og jafnvel vel áður en ég fór að vinna alveg heima (2017), ég var komin svo nálægt kulnun sem ég áttaði mig á löngu seinna. Ég fann t.d. engan mun á lífi mínu í samkomubanninu, hef skiljanlega enn ekki smitast af covid (1-17-20) en sjáum hvað Glasgow gerir eftir mánuð. Ef ég væri ögn félagslyndari ... þá væri eflaust einhver sem ég gæti beðið um að koma með mér á útgáfutónleika Skálmaldar í Háskólabíói annað kvöld - en mér dettur enginn í hug! Hugsa að ég verji því kvöldi í að horfa á Barbie í sjónvarpinu hjá Hildu, vissulega alsæl og spennt fyrir myndinni ... en samt, rokkhjartað er í molum.

 

 

Ég verð bara að lifa á gamalli ofsaheppni:

Gamall samstarfsmaður og vinur hringdi: - Fékkstu miða á Rammstein?

-Nei, því miður, ég náði ekki í gegn, allt uppselt, sagði ég.

-Ég er með aukamiða á seinni tónleikana, vinkona mín kemst ekki, kemurðu ekki bara með mér? spurði hann.

-JÚ!