Kveðjustund á Galito og planaðar annir

Himnaríki var gert upp árið 2020, eins og stundum hefur komið fram hér og í leiðinni grisjaði ég svo brjálæðislega að Feng Shui-fræðingar leika á als oddi, ekki kannski mínimalistar en það var þó skemmtilega tómlegt þar sem áður hafði verið dót og drasl. Gaf stóran hluta af bókunum sem nú hafa fjölgað sér allt of hratt, ég vissi að ég hefði ekki átt að litaraða í hillurnar.

MYND: Samansett mynd af tveimur af sömu hillusamstæðu en miðjuna vantar, þar sem mávastellið er (ókei, ég á tvo bolla úr mávastellinu). Þarna sést að ég hef mikið lagt á mig við að grisja en alltaf bætist við ... 

 

Ég gerði ráðstafanir - á erfitt með að losa mig við hluti sem bíllaus eymingi, ekki endalaust hægt að níðast á Ingu eða Davíð frænda, svo á morgun kemur ung dásemdarkona (á bíl) sem ætlar að ráðast í skápatiltekt með mér. Ég viðurkenni að þarna 2020 var ég orðin hundleið á grisjun, það gat gengið hægt að losa sig við gefins-kassana og -pokana (sjá söguna Raunverulegar raunir strætófarþega, Sérstæð sakamál, 10. tbl. 2020), vildi fara að gera fínt hjá mér - inn í skápa fór því sitt af hverju sem hefði mátt fara annað, eða  að heiman. Það er til dæmis algjör óþarfi að eiga 25 handklæði ... Verst með dýra hluti eins og þyngingarsæng stráksa sem hann svaf með hálfa nótt, ef það náði þá svo löngum tíma, vildi ekki sjá hana þótt hún ætti að vera svo dásamleg fyrir einhverfa ... Það vill sennilega enginn notaða sæng þótt ekkert notuð sé - sem er frekar fúlt. Heitar konur á borð við mig sofa með örþunna silkisæng ofan á sér svo ekki get ég nýtt mér hana. Rauði krossinn mun hluta hana í sundur og hún fer sem einangrun í hús einhvers staðar í fátækum útlöndum.

Á meðan ég púla og þræla á morgun fer stráksi með Möttu sinni í bæinn og í nammideild Hagkaup af því að það verður laugardagur. Í dag fóru þau á uppáhaldsmatsölustaðinn hans, KFC, og síðan á spennandi mynd í bíó. Misskipt er manna láni.

 

Sómahjónin Gerry og Kamilla voru kvödd með virktum í hádeginu í dag á Galito. Þau flytja senn til Danmerkur og þar með missum við landsmenn þennan fína fæðingarlækni (Kamillu) sem hefur unnið víða um land í um eitt og hálft ár, og listamanninn (Gerry) sem hefur svo góðan tónlistarsmekk.

 

Þau færðu kveðjugjafir, stráksi fékk óskastein úr álfaskógi, Inga hálsmen og ég danskt jólaskraut sem minnir mig héðan í frá alltaf á þau. Annars voru lögð drög að stuttri Kaupmannahafnarferð kannski á næsta ári, þau búa ekki svo langt frá og myndu koma með okkur í Tívolí. Ég er víst eina manneskjan yfir fimmtugt á Íslandi sem hefur aldrei komið þangað.

Þjónninn okkar á Galito var svo innilega skemmtilegur að kveðjustundin varð ekki eins harmþrungin og stefndi í.

 

Mynd: Við Kamilla fengum okkur þorsk, ég sleppti döðluchutney-inu, Gerry rifjasteik (réttur dagsins), Inga burrito-ost (forréttur) og stráksi dásamlega góða pítsu sem hann kláraði! Tólf tommur, takk! En nú verður enginn sem platar mig í Ölver á blústónleika eða á Útgerðina í pöbbkviss ... það verður bara Tívolí næst.