Mikið þakklæti, Skálmaldarvinkonur og möguleikar glútens

Íbúafundurinn, það sem ég sá af honum, var mjög áhrifaríkur og Grindvíkingar magnaðir, spurðu krefjandi spurninga og sættu sig ekki við loðin svör. Margt kom fram sem fæstir hafa kannski hugsað út í, að fólk sé enn að borga rafmagn og hita af eignum sínum í Grindavík og líka nýja "heimilinu", að margir þurfi að keyra miklar vegalengdir til að láta lífið ganga upp ... ein sem hefur hreingert þrjú eldhús síðan 10. nóv. og svo framvegis. Þegar ein talaði um að það væri lítil stemning fyrir eldamennsku um þessar mundir og frekar eitthvað skyndidæmi keypt, veit ég af eigin reynslu hversu erfitt er að hafa sig í að elda mat eftir áfall - hjá mér í marga mánuði 2018. Jóhanna Leópolds, yndisleg vinkona, mætti óvænt þrisvar sinnum alla leið frá Búðardal með tilbúinn heitan mat handa okkur stráksa og það gladdi okkur mikið. Í eitt skiptið var það rabarbaragrautur ... sem ég hafði ekki smakkað í áratugi, gleymdi einhvern veginn að hann væri til. Með rjóma er hann eins og allra besti eftirréttur. Ég hef eldað hann nokkrum sinnum síðan. Við borðuðum auðvitað mat öll kvöld (hann fékk hádegismat í skólanum) en kannski engin tímafrek glæsilegheit, þetta hefði ekki fengið einn tíunda úr Bridgestone-stjörnu. Kannski var keyptur eldaður kjúklingur, hrísgrjón soðin með og góð sósa, eitthvað slíkt, fljótlegt og fín redding til að fylla magann án þess að vera mikil óhollusta. Svo fórum við oft í bæinn til Hildu um helgar og vorum dekruð þar í klessu.

 

Gosmyndirnar eru eftir Ragnar Th. Sigurðsson (einn allra besta ljósmyndara landsins, Artic-Images) sem vann með mér fyrir langa löngu og var mjög skemmtilegur samstarfsmaður. Hann kom eitt sinn inn á kaffistofu (þá vann ég á DV 1982-1989 og hann á Vikunni) og spurði: „Vitið þið hvað er svona svipað og búmmerang en kemur ekki til baka?“ Hausar hristust í takt, enginn vissi það og enginn giskaði. „Spýta!“ sagði Raggi. 

 

Það eru liðin sex ár í dag síðan útför Einars fór fram. Ekkert sárt eða erfitt fylgir þessum degi hjá mér og hefur ekki gert þessi ár, bara þakklætistilfinning til allra sem hjálpuðu og gerðu þennan dag eins góðan og hægt var. Veðrið var vissulega ömurlegt; ískalt og hvasst, eins og reyndar var í dag, nema verra, einhverjir komust ekki vegna ófærðar eða treystu sér ekki til að keyra. Skil varla hvernig fyrrverandi mágur minn komst frá Borðeyri og yfir Holtavörðuheiði sem þá var orðin ófær. Allir sem bökuðu kökur fyrir erfidrykkjuna, Sigrún Ósk, dóttir Ingu vinkonu, hélt utan um baksturinn og verkstýrði svo sjálfri erfidrykkjunni með Hlédísi. Ég gæti talið upp svo marga sem buðu fram krafta sína eins og t.d. Palla og Moniku sem sáu um tónlistina.

Minningin frá þessum degi tengist fyrst og fremst þakklæti og minnir mig á hversu fólk er gott og hve góða ég á að, fæ ýmsum seint fullþakkað. Í dag er líka dagurinn þegar snjóflóðin féllu í Súðavík árið 1995. Risaknús til allra Súðvíkinga.

 

Myndin er af stráksa og Palla á þrettándanum 2018 þegar rætt var um tónlistina í útförinni. Palli hefur nákvæmlega ekkert breyst (það borgar sig greinilega að sleppa því að reykja og drekka) en stráksi aftur á móti stækkað einhver ósköp og svo hefur himnaríki líka gjörbreyst til hins betra.

 

Þegar við stráksi skruppum í vikulegu skemmtiferðina okkar út í bókabúð og nærbúðir hennar síðasta föstudag, hittum við tvær bekkjarsystur mínar úr grunnskóla (mér finnst ég yngri ef ég nota ekki orðið barnaskóli). Þær heilsuðu og önnur þeirra, Magný, fór að tala um sameiginlega ást okkar á Skálmöld. Hin, Laufey (annar bekkur reyndar, sami árgangur) tók undir bilað hrós okkar í garð þessarar flottu hljómsveitar og sagðist hafa tekið texta sveitarinnar fyrir í íslenskutímum, krufið þá og rætt, en hún kennir sjöunda bekk í gamla skólanum okkar. Frábær kennari, heppnir nemendur. Við ræddum um sérlega velheppnaðan árgangshitting seint á síðasta ári, ekkert fyllirí og vesen, bara skemmtilegheit, byrjaði snemma (kl. 18) og endaði snemma (man ekki alveg hvenær, ég lagði af stað til Reykjavíkur upp úr kl. 21 vegna upplestrar á Bókamessu í Hörpu daginn eftir, munið, úr bókinni okkar Möggu Blöndal, Þá breyttist allt, sem ég treysti að þið hafið öll með tölu keypt og lesið).

 

Facebook-fréttir

 

Ég er búin að sjá nokkra svipaða statusa á Facebook:

„Úff, fyrsti leikurinn sem ég horfi á og strákarnir skíttapa!“ (Viljið þið vinsamlegast hætta að horfa!)

--- --- --- --- --- --- --- 

 

„Fólkið í Los Angeles er dauðhrætt við glúten. Ég sver það, það væri hægt að ræna vínbúð með beyglu í þessari borg.“ Ryan Reynolds leikari, sjá mynd.

--- --- --- --- --- --- ---

 

„Fólk nær ekki andanum yfir Grindavík og það er vel. En hjá mörgum nær samkennd bara að landamærunum, sérstakt!“ Mummi Týr

--- --- --- --- --- --- ---

 

„Roberto MANCini þjálfar MANChester City og ARSENe Wenger ARSENal. Kannski bráðsniðugt að ráða eftir nöfnum. Óska eftir þjálfara með upphafsstafinu ÍA fyrir sumarið!“ Ég sjálf þennan dag árið 2010. Man að ég skellti þessu inn í heitar umræður um enska boltann, til að létta andrúmsloftið, en engum fannst þetta merkilegt.