Annir og afmælisbörn, ýkjur og mont

Stjórnarfundurinn gekk eins og í sögu, þrátt fyrir að Mosi væri helst til of ofurelskulegur og hefði setið og síðan legið ofan á fundargögnunum megnið af tímanum. Aðalfundurinn verður í mars, eins og vanalega, kannski held ég áfram að vera riddari, kannski ekki. Mögulega vill einhver annar taka við, enda flott nafnbót. Svo í dag var Hekls Angels-hittingur sem hefur verið haldinn mánaðarlega síðan í október. Við slepptum desember og nú í janúar var komið að mér. Með hjálp BettyCrocker nokkurrar töfraði ég fram glæsta vanilluköku sem rann ljúflega niður. Enn er helmingurinn eftir, enda fengum við góða hjálp frá stráksa, sem mun svo sannarlega gleypa hana í sig og klára á morgun og hinn. Uppáhaldskakan hans. Fullorðinsárin hafa gert mér grikk, einu sinni var ég óð í tertur og kökur en svo er því miður ekki lengur. Ég átti eitt takmark í lífinu þegar ég var tíu ára, að skúffurnar tvær í Hansahillunum yrðu alltaf fullar af sælgæti þegar ég væri orðin fullorðin. Bæði hillurnar og draumurinn hurfu með tímanum. Kæru börn, það tekur því ekki að setja sér markmið, við þroskumst alltaf frá þeim. Ætlaði ég ekki að vera söngkona, leikkona, dansmær eða ljósmóðir? Hmmmmm.

Keli, elsti kötturinn og sá gigtveiki, hlammaði sér hreinlega ofan á hekldótið hjá einni í hópnum en áður en ég gat fest það á filmu, var hann stokkinn á braut. Missi ekki af því næst. Já, Keli, Krummi og Mosi eru algjörir kærleikskettir, elska fólk og hunda. Krumma er samt ekki treystandi þegar Herkúles og Golíat frændhundar mínir koma í heimsókn. Hann er pínku hræddur við þá og virðist vilja vernda okkur fyrir þessum hundskrímslum. (H og G eru forkunnarfagrir Maltíshundar) 

 

Ástamálin hafa ekki pirrað mig neitt sérstaklega undanfarið, eða skortur á slíku, en nú veit ég að ef ég nenni að lenda á séns eru möguleikar mínir fleiri og athyglisverðari en ég hélt. Allt spurning um að hugsa út fyrir rammann.

Þessi fjölskylda (sjá mynd) er saumuð, sýnist mér, en með hjálp meðlima Hekls Angels gæti ég heklað mína eigin fjölskyldu, grunar mig, gæi sem mótmælir mér aldrei, ódýr í rekstri og ... þægustu, alla vega hljóðlátustu börn í heimi, ef ég nenni að hekla börnin líka. Skilst að þau flæki fjölskyldulífið (?) svo þetta er alveg spurning. Hvaða garn væri best að nota? Eitthvað sem má fara í þvottavél væri best en ég nota svo sem aldrei varalit svo ég gæti kysst hann grimmt án þess að stórsæi á honum. Hef ég tíma til að hekla heilan karl? Hversu hávaxinn á ég að hafa hann? Hvað með tróð? Nenni ég þessu? Tuskukarlar eru svo ofmetnir ...

 

Facebook segir mér að bæði Þuríður Sigurðardóttir, söngkona og myndlistarkona, og Valgeir Guðjónsson tónlistarmaður eigi afmæli í dag. Húrra fyrir þeim. Tvenn jól í röð hef ég fengið aðeins eitt jólakort og það er frá öðru þeirra (ég vann með viðkomandi um hríð, ja, eiginlega báðum, hinu samt óbeint, og gettu nú). Að droppa nöfnum er leyfilegt á þessari síðu. Plat, ýkjur og mont gerir allt betra!

Sjálf hætti ég að senda jólakort árið 1985 sökum fátæktar (þau voru komin upp í 70), og jólin komu samt. Já, svo á Sigþóra von Akranes afmæli líka, sá ég, og í dag er komin rúm hálf öld, eða 51 ár, síðan gaus í Vestmannaeyjum.

 

Af eigin Facebook-síðu: 

Þennan dag árið 2015: „Þeir ættu að skammast sín. Bæði Sigmundur og Davíð.“ Innhringjandi í Reykjavík síðdegis.

Þennan dag árið 2012: „Hef sjaldan verið jafnfljót á fætur og þegar mamma vakti mig sjöleytið fyrir 39 árum: „Gurrí, vaknaðu, Vestmannaeyjar eru ónýtar“.“

Mamma gat verið mjög dramatísk, ég man alveg hvernig okkur leið þegar hún sagði að ungur frændi okkar hefði lent undir valtara og meitt sig á fæti. Hann lá reyndar ekki á stofu 15, 16 og 17, heldur ók lyftari yfir fótinn á honum ... bakarí, apótek ... valtari, lyftari.

- - - - - - - - - - - - 

Varðandi rafrænu dagbókina sem hefur aukið annríki mitt til muna: 

Tannlæknir á morgun, fundur á fimmtudag ... og föstudagurinn er farinn, eins og ég vissi: Fæ góða heimsókn úr bænum, og líka á laugardaginn. Bíð spennt eftir sunnudeginum. Mögulega hefur alltaf verið svona mikið að gera hjá mér, mér hefur bara fundist ég lifa svo tryllingslega rólegu lífi hér við sjávarsíðuna. Lífið hefur vissulega verið mun rólegra eftir að ég flutti á Skagann. Ég var svo miklu duglegri að fara eitthvað, gera eitthvað þegar ég bjó í bænum. Auðveldara að hoppa upp í strætó eða leigubíl, eða vera samfó ... Hér gengur innanbæjarstrætó aðeins til kl. 18 og aldrei um helgar. Leið 2 gengur ekki þegar skólafrí eru, vorfrí, vetrarfrí og það allt. Best að tékka á því áður en kennslan hefst og gera ráðstafanir. Það væri nú agalegt ef sjálfur leiðbeinandinn lærbrotnaði í ógeðshálku og fengi kalsár af því að strætó 2 er bara fyrir skólabörnin.

P.s.

„Svo áttu barn og von á öðru í heiminn, skiptir þetta máli?“ „Já, að sjálfsögðu ...“ úr viðtali við karlkynsíþróttamann eða -þjálfara. Er heimurinn að verða vitlaus?