Stórbreyting og uppselt afmæli ...

Afskaplega seinlegu verkefni lauk í fyrradag hér í tölvunni í himmaríki og mér finnst ég hafa lést heilan helling við það, það var ekkert leiðinlegt að vinna þetta samt - tók bara svo langan tíma. Næsta verkefni á eftir er svo ótrúlega fljótlegt (og líka skemmtilegt) að ég get skilað því af mér á morgun.

 

Röskleg ganga mín síðasta miðvikudag dró heldur betur dilk á eftir sér og fk. hásinin bólgnaði aftur. Fólk flissar þegar ég segi að gömul íþróttameiðsl hafi tekið sig upp - en það er dagsatt. Þegar ég skráði mig bjartsýn í skokkhóp við Langasand fyrir löngu reyndist ég vera langsamlega lélegust, við vorum vel yfir 20 talsins. Þrátt fyrir skvass-árin þar sem ég blés ekki úr nös í 45 mínútur ... grunar mig að einhver lungnabólga og þyngdaraukning eftir að hafa hætt að reykja um hríð, byrjað aftur án árangurs, sófakartöflulifnaður, langar setur í strætó Akranes-Reykjavík-Akranes, kannski aldurinn, ég veit það ekki. En ég var mjög móð og yfirkeyrð eftir hraða göngu í kringum íþróttahöllina stóru, með fram hluta Langasands, minnir mig, áreynsla getur valdið minnisleysi, og svo þegar átti að teygja gerði ég það svo rækilega að ég næstum sleit hásin, þá sömu og angrar mig núna, mörgum árum seinna. Var heillengi að jafna mig þá og líka núna. Furðulegt, mig langar aldrei út að ganga - en akkúrat þegar ég á erfitt með það langar mig.

 

Jæja, stórfréttir: 

Eftir að hafa látið lítið fara fyrir mér í fjölskyldunni í áratugi - með aðeins eitt nafn (og föðurnafn) ákvað ég að fara út á bjargbrúnina, eiginlega langt út fyrir þægindarammann, leyfa meðfæddu hugrekkinu að ráða loksins og í leiðinni gera mig enn meira gildandi. Ég fór inn á vef Þjóðskrár og var eiginlega einhvern veginn neydd út í þetta, svo auðvelt og hvetjandi var viðmótið og mikið uppáhaldsnafn í gegnum tíðina er nú orðið að millinafni mínu. Ekki samt Elísa, en það var uppáhaldsnafnið mitt á árunum þegar ég þráði heitast að vera prinsessa af Danmörku - sviksemin við Ísland vegna matarómenningarinnar sem hér ríkti.

 

Undanfarin ár hef ég sem sagt hugsað um að bæta við vissu millinafni. Gamall kunningi með vit á talnaspeki, varð voða hrifinn þegar hann heyrði nafnið og sagði að ekki veitti af að fá inn fimmuna (afsakið kínverskuna) sem skorti svo tilfinnanlega, það vantaði algjörlega ferðagleði og glaum í nafnið mitt en fimman væri í stöfunum e og n, minnir mig. ÞRÁTT FYRIR ÞAÐ og ég hefði ekkert á móti því að halda áfram að vera heimakær sófakartafla, varð þetta nafn nú fyrir valinu, ekki síst vegna hrifningar minnar á krumma ... svo nú heiti ég löglega: Guðríður Hrefna Haraldsdóttir ... Endilega kallið mig Hurrí.

Er reyndar líka hrifin af mávum en ...  Jónatana* sem millinafn er ekki jafnflott. (*Man kannski enginn eftir bókinni Jónatan Livingstone mávur? Kom út 1973) Þegar ég gúglaði árið sem bókin kom út, sá ég líka minnst á veitingastað með þessu nafni, Guffi og allt, og minningarnar reyndu að troða sér upp á yfirborðið. Við Tryggvagötu ... fór maður ekki stundum þangað frá 1988 (stofnað skv. gúgli) og kannski til aldamóta?

 

Og annað, ég hefði aldrei farið út í þetta nafnadæmi nema bara af því að vegabréfið mitt er hvort eð er að renna út. Og jú, ég þarf víst að endurnýja rafrænu skilríkin líka en það er ekkert mál. Mikið sem þetta gekk hratt fyrir sig. Ég sótti um í gær og vandaði mig mikið við að búa til sennilega skýringu á beiðni minni, t.d. að hrafn væri í skjaldarmerki ættarinnar - sem virkaði svona líka fínt! Frábær þjónusta hjá Þjóðskrá, rafrænt og alveg ókeypis. Takk, elskurnar.

 

Ein sem ég sagði frá þessu fyrr í dag spurði mig hvort þetta hefði breytt lífstölunni minni. Ég varð að játa að ég hefði ekki hugmynd um það, datt ekki einu sinni í hug að kíkja í mína eigin bók (Galdraskjóðuna, samansafn af alls konar samkvæmisleikjum, hvar ætli hún sé?) og reikna. Hefði þá  mögulega geta endað með nafnið Jónatönu eða jafnvel Mildríði - til að blíðka talnapúkana. Hver veit.

 

Fréttir af Facebook

Ég er hætt að öskra yfir alþjóð réttan aldur minn, nema á afmælistertunni ár hvert og fæðingarár mitt er á Facebook en það kann enginn að reikna lengur ... já, bókaormurinn ég hef aldrei vitað nafnið á tánum á okkur! Bara stórutá og litlutá.

 

 

Elskan hann Sigurður Hreiðar, fyrrum ritstjóri Úrvals og Vikunnar, vissi allt um tærnar og setti nöfnin í athugasemd: Stóratá, háatá, miðtá, lágatá og litlatá. Svona er Facebook nú fræðandi þegar hún tekur sig til.

 

Á þræði tengdum forsetakosningunum: Athugasemd: „Fáir vita það en Covid-19 var sett af stað til að búa til dýrustu raunveruleikaþætti sögunnar. Sama var upp á teningnum með WW2. Þá erum við raunar að tala um útvarp.“ (BJ)

 

Minning af mínum eigin vegg frá 11. maí 2016. Fyrirspurn frá myndarmanni sem var annaðhvort að reyna við mig á frumlegan hátt eða vildi eyðileggja mannorð mitt: 

„Fyrirgefðu eða ert þú konan sem fórst einu sinni með mér til U.S.A man það ekki alveg en held það.“

 

„Útlendingur getur ekki einu sinni keypt sumarhús í Danmörku nema til eigin nota. Á Íslandi hefur Breti keypt rúmlega 80 jarðir og enginn segir neitt.“ (BBB)

 

MYNDIN: Er ferðaþjónustan farin að gera út á afmælið mitt eftir tvö ár? Þetta er ekki einu sinni stórafmæli! Ég hef aldrei selt inn.