Allt gefið í botn, heimsóknir og hótun um kvef

Gestagangur hefur heldur betur lýst upp helgina. Eins og það er gott að vera ein er líka rosalega gaman að vera það ekki. Stórasystir kíkti í gær með eitt af sætu barnabörnunum, fyrirvari það góður að ég hafði náð að kaupa brauð, salat og eplaköku sem gladdi ömmgurnar mikið. Það var allt rosalega fínt, eiginlega eins og enginn byggi í himnaríki en það var ástæða fyrir því. Ég var búin að undirbúa bloggaðdáendur mína, um að í stað þess að bíða um hríð með sölu, sem var einn möguleikinn, ætlaði ég að gefa allt í botn varðandi höfuðborgardrauminn, fá "hákarl" í bænum (hákarl er hrósyrði) til að sjá um húsnæðismál mín frá A til Ö, selja himnaríki og finna nýtt ... og fyrsti hluti þess gerðist um morguninn þegar ljósmyndari mætti hingað vel græjaður af tækjum og hæfileikum. Sjá mynd (og fleiri hjá Lind). Það verður opið hús í himnaríki á miðvikudaginn (12.6.) kl. 18. Vissulega nánast tvíbókun, að vanda, en hár mitt verður klippt fyrr þennan sama dag ... en ég næ heim í tíma af því að fegrunaraðgerðin verður svo umfangsmikil að hana verður að taka í tveimur skrefum. Fyrst klipp (þann 12.) og svo lit (síðar). Aldurinn?

 

 

Ég bað sérstaklega um að opna húsið yrði ekki á föstudaginn því þá hefst EM í fótbolta. Sennilega skreppum við litlasystir austur (á Suðurland) daginn eftir, geymum okkur Norðurland þar til seinna í sumar. Maður fórnar án hiks þremur fótboltaleikjum fyrir bestu ferðafélagana.

 

Í dag kom einmitt ferðafélaginn besti í heimsókn ásamt Herkúlesi og Golíat, frændhundum mínum knáu sem óttast ekkert ... nema Krumma, svarta og hvíta óargakött himnaríkis sem reynir með kinnhestum (engar klær samt) að þagga niður í hressum hundum sem gelta stundum af gleði einni saman. Mér sýnist samt að ætlunarverk hans sé eiginlega frekar að vernda okkur mannfólkið fyrir þessum hvítu, hættulegu og háværu dýrum sem H og G eru, að hans mati. Keli og Mosi elska hvítu hundkrúttin og sennilega finnst Krumma það furðulegt háttalag katta um hábjartan dag. Svo kíkti elskan hún Hjördís (mömmur.is) og prufukeyrði ofboðslega góðan heitan brauðrétt á okkur systrum. Hjá mér fékk hún nýþiðnaða súkkulaðibananatertu til að smakka (sjá uppskrift í síðasta bloggi). Síðan héldum vér systur í fyrirhugaðan ísbíltúr með stráksa sem fékk nú bara heimsendan jarðarberjasjeik vegna annríkis hans og hrifningar á grilluðum hamborgurum, löng saga (allt of góður matur þar sem hann býr). Ég drakk þennan fína latte í ísbúðinni og Hilda fékk sér pínkulítinn bragðaref. Nýr eigandi Frystihússins kann að velja starfsfólk, strákarnir tveir sem voru að vinna í dag, voru ferlega fínir og annar þeirra gerði hinn fullkomna latte handa mér. Nóg að gera, og kaffihússviðbótin við ísinn er ansi fín, ekki mikið af bakkelsi kannski, en alveg nóg, finnst mér. Gott kaffi er aðalatriðið.

 

Hálsbólga herjar svolítið frekjulega á nú í kvöld svo það verður skriðið upp í rúm (bók: Svört dögun, búin með 9 klst. og 20 mín ... eftir eru 3 klst. og 10 mín. Mjög fínar bækur eftir Cillu og Rolf Börjlind). Er búin að spreyja hálsinn með ColdZymé sem er markaðssett gegn algengum kvefveirum og fólk segir að það virki. Minnir að það hafi virkað vel síðast þegar ég fékk hótun um komandi kvef því ekkert varð úr neinu. Tók að auki amerískt flensulyf áðan sem læknar ekki eitt eða neitt en líðanin verður svo miklu, miklu betri. Bandaríkjamönnum (330 millj.) er treyst til að óverdósa ekki á flensulyfjum en Íslendingum (380 þús. plús) er ekki treyst. Blessuð hjartans forsjárhyggjan - nema auðvitað yfirvöld í USA séu markvisst að reyna að fækka fólki á svona lymskulegan hátt. 

Yfir og út í bili.