Keppt á lasleikunum og hræðilegur leigjandi

Fótboltinn á heiðurinn af því að hafa læknað krankleikann sem hér hefur herjað á himnaríkisfrúna. Ekki spurning. Í gær fullyrti vinkona mín nánast að ég væri með covid, það væri í mikilli sókn núna, mörg smit ... og alvarleg veikindi, sagði hún umhyggjusöm. Ég ætlaði á sumarhátíð á leikskóla í hádeginu í dag, með einu ömmubarninu sem ég hef rænt hér á Skaga, en ákvað að hósta bara heima í einrúmi og nú er ég hætt að hósta. Svo seinnipartinn spurði úkraínska grannkonan hvort ég vildi ekki fá far í búð og ég þáði það, vantaði eitthvað almennilegt að drekka (ég er með æði fyrir innocent-ávaxta- og grænmetissöfum) og maula yfir leiknum. Kaus froska (Frakkland samt ekki að keppa) fram yfir bananastangir þótt ég ætti auðvitað að halda mig í ávaxtadeildinni og fá mér þær eða appelsínusúkkulaði. Svo ætlum við stráksi í smáferðalag á morgun með Hildu sín. Fyrir austan Fjall bíður okkar vissulega algjör hryllingur - eða 20 stiga hiti sem fær nú samt ekki að skemma neitt, það er kaldur blástur í Hildubíl og ég ákvað að auki að vera bara nakin á morgun til að lifa þetta af. Ef fólk þolir það ekki, getur það bara haldið sig heima hjá sér!

 

Myndin sýnir og sannar að ást mín á fótbolta hefur staðið nokkuð lengi. Og líka að ég hafi verið forsíðustúlka Alþýðublaðsins eitt skiptið sem ég er mjög hreykin af. 

 

Þessi nýi tími á aðalfréttum RÚV er bara fínn. Ekki klesstur fyrir aftan Stöðvar 2-fréttir og sexfréttir útvarps þar á undan. Ég missi af öllum leikjum á morgun vegna ferðalagsins og finn á mér að þeir verði ömurlega leiðinlegir, svo mér er sko slétt sama. Kíki kannski rétt á þá í gemsanum þegar færi gefst, til að sjá stöðuna og svona. Oft hef ég haldið með Þýskalandi, svo féll ég endanlega fyrir Skotlandi í fyrra 

 

Fyrri hluti hárfegrunaraðgerðarinnar á mér fór fram á miðvikudaginn, sennilega aðeins of snemma í lasleikunum (eða ekki-covidinu) því mér sló aðeins niður. Hárið var klippt af mikilli list og augabrúnir litaðar ásamt augnhárum, en litur í hár kemur eftir mánuð og það verða gerðar breytingar. Mögulega verð ég ljóska eftir 11. júlí, ég legg ekki meira á samferðafólk mitt, við háró funduðum stíft á meðan klipping fór fram og ég get vart beðið eftir útkomunni. Þessum örfáu gráu hárum hefur fjölgað nokkuð og ef tekið er fullt tillit til umhverfissjónarmiða væri snjallt að breytingin úr ljósku yfir í gránu færi fram á frekar löngum tíma til að sjokkera engan, þá síst háreigandann. Þegar gömul vinkona mín giftist 25 ára algráhærðum manni, fannst öllum það svo sætt (það klæddi hann reyndar rosalega vel) en þetta er erfiðara hjá okkur stelpunum. Við þykjum ekki reffilegar með grá hár fyrr en við erum orðnar talsvert eldri en 25 ára.

 

Mynd: Úti á stoppistöð: Hárið svo hræðilegt að mér var hleypt inn í innanbæjarstrætó að aftan - en það gerðist ekki eftir klippingu! Ég hef mælt fegurð mína algjörlega eftir þessu.

 

Gömul og góð vinkona kíkti á mig þegar ég hélt ég væri orðin frísk, daginn fyrir klippingu. Hún tók með sér mikinn uppáhaldsrétt í fjölskyldunni, eða hráefnin í hann, sérstakt kringlótt kryddbrauð úr Mosfellsbakaríi - skar það í tvennt (tertuskurður), smurði botninn með grænmetissósu, setti salatblöð ofan á, raðaði svo tómatsneiðum, gúrkusneiðum og soðnum eggjum, efst kom aftur grænmetissósa (hún er í samskonar umbúðum og t.d. pítusósa) og síðan brauðlokið ofan á. Vá, hvað þetta var ferskt og gott, stefni að því að gera nokkrar svona fyrir afmælið mitt í ár. Fljótlegt og hrikalega gott. Gestir þurfa alls ekki að taka með sér nesti þegar þeir heimsækja mig en eftir að stráksi flutti út, á ég voða sjaldan eitthvað með kaffinu, svangir vinir mínir kunna að bjarga sér.

 

Mynd: Hér sést vinkonan í eldhúsi himnaríkis við að búa til þetta dásamlega kryddbrauðæði.

------

 

Önnur vinkona ákvað eitt haustið að leigja út herbergi í íbúðinni sinni, með aðgangi að eldhúsi og baði. Þetta átti að vera út veturinn. Bandarískur eða breskur maður, mikið menntaður og í voða fínu starfi hér á landi, tímabundið þennan vetur svo allt passaði, fékk herbergið. Allt gekk vel fyrstu dagana en svo fór maðurinn að breiða sífellt meira úr sér í íbúðinni, sat með tölvuna á kvöldin og um helgar og vann jafnvel í stofunni sem hann hafði ekki aðgang að, líka inni í eldhúsi utan þess tíma sem hann átti þar, og það fór líka frekar mikið fyrir dótinu hans inni á baði þótt hann vissi að hann hefði bara takmarkað pláss þar, enda baðherbergið lítið. 

 

Vinkona mín reyndi að tala við hann um þetta og skrifaði svo niður reglurnar sem hún var búin að segja honum að giltu, en hann fór ekkert eftir þeim, bara versnaði og henni leið sífellt verr inni á eigin heimili, hann bar enga virðingu fyrir henni og sat sem fastast þar sem honum sýndist og fór fram á t.d. meira pláss í ísskápnum og fleira. Þessi vinkona er mjög ljúf en getur alveg verið ákveðin en ekkert virkaði á manninn.

 

Eftir einhvern tíma og allt versnaði frekar en hitt, sagði hún að best væri að hann flytti, hún treysti sér ekki til að leigja honum fyrst hann gæti ekki farið eftir einföldum húsreglum. Hann hló bara og neitaði að fara svo hún hringdi á lögregluna. Maðurinn sýndi lögreglunni tölvupóstssamskipti milli sín og vinkonu minnar, sem sönnuðu að hann væri leigjandi hjá henni, svo löggan kvaddi bara, hann var í rétti. Skömmu seinna hafði hún samband við vinnuveitanda hans og þá loks gerðist eitthvað. Yfirmaðurinn mætti í íbúðina, bað manninn um að pakka saman, hann gæti geymt dótið sitt á vinnustaðnum en hann yrði sjálfur að útvega sér nýtt húsnæði, fara á hótel þarna um kvöldið ef hann fyndi ekkert, en út færi hann, svona hegðun væri ekki hægt að líða. Og þannig losnaði vinkona mín við manninn sem virkaði svo ágætur í upphafi.