Göngutúr, góðgrannar og sjónvarpsþættir sem súrna

Vonandi mæta margir á opna húsið í dag kl. 16 því varla vill fólk að ég borði allt lakkrískonfektið sjálf! Veðrið hefur lagast, rigningin hætt, mátulega því Norðurálsmótið er alveg að verða búið... stöku sólarglæta rífur sig lausa sem er ekki verra.

 

Það var mikill dugnaðardagur í dag, ég reif mig upp fyrir kl. 11 í morgun og er búin að brjóta saman þvott (vá, hvað allt svona umstang hefur samt minnkað eftir að stráksi flutti), gera eldhúsið geggjað en leynitrikkið (takk, Sólrún Diego) til að hafa eldhúsvaskinn alltaf gljándi fínan er að þvo hann, þurrka og bera síðan smávegis matarolíu á hliðarnar, bara með eldhúsbréfi. Minn gljáir alla vega nokkuð oft, fyrst ég kann leyndardóm eldhúsvaskanna. 

Þegar ég var búin að þessu öllu saman ákvað ég að verðlauna mig með göngutúr (grín en samt ekki) út á Aggapall við Langasand og fá mér hollustugóðgæti sem síðbúinn hádegisverð. Nýi staðurinn, Malíbó, VAR LOKAÐUR! Sem þýddi að ég þyrfti mögulega að bleyta fína, fína eldhúsvaskinn minn með einhvers konar eldamennsku og skola disk á eftir.

 

Vonbrigðin voru svo sem ekki mikil, þetta var hressandi gönguferð, ég gekk samt hægt til að ögra ekki duttlungum hásinar hægri fótar, fylgdist bara með hálfberum útlendingum (sjá mynd 1, lengst til hægri) fara skrækjandi úr búningsklefum Guðlaugar út í laugina sjálfa og það var ekki laust við að mig langaði að hlýja mér þar með þeim. Mundi svo að ég hef ekki átt sundbol í 40 ár af því að ég er ekki sérlega hrifin af neinu svona blautu "dekri". Það fyrsta sem ég gerði við heimkomu var að fara í tölvuna, alls ekki til að panta sundbol, heldur athuga með Malíbó. Jú, jú, þar var auglýsing frá staðnum sem verður lokaður í vikur, eða frá 22. júní til 29. júní. Það gladdi mig að hann lagði ekki upp laupana vegna veðurs - það er alltaf slatti af fólki sem gengur á sandinum eða stígunum fyrir ofan, í hvaða veðri sem er. Svo getur vont veður í sumra augum verið gott veður í augum annarra! Nefni engin nöfn. En það var akkúrat svona sumarið þegar ég ögraði alheimsorkunni (eða hvað sem þetta kallast allt, karma og það allt) með því að kaupa mér ódýra sumarsæng hjá Jysk. Ég, þessi heita kona, skalf undir henni allt sumarið og varð til þess að sólarunnendur kvöldust, held að það hafi komið fárviðri á Írskum dögum, man eftir kolsvörtum himni og klikkuðu roki. En ég hef aldrei vogað mér að gera þetta aftur. Er með frekar svala heilsárssæng og hef þurft að nota teppi að auki allt þetta ár, nema daginn sem hitinn fór upp í 18 gráður og ég sótti viftuna. Þá nægði bara þunna rúmteppið sem sæng.

Þar sem ég sat og syrgði pínkulítið tímabundna lokun Malíbó fékk ég skilaboð í gegnum Messenger. „Ertu heima? Ég er með mat handa þér, elskan.“ Dásamlegu nágrannarnir mínir eru ekki bara eina fólkið sem finnst ég mjó og færa mér reglulega mat, heldur lesa þau hugsanir á milli húsa. Tíu mínútum seinna kom elsku Fatima með fullan disk af gómætum mat sem eiginmaðurinn hafði eldað. Restarnar af kvefinu sem ég fékk um daginn munu nú endanlega hverfa með þessari miklu og góðu chili-veislu. Dugar vel í tvær máltíðir.

 

Mynd 2: Maturinn góði ... fjær má sjá grilla í lakkrískonfekt, eða aðra skálina. Hin er við hliðina á tölvunni og ég búin að smakka þrisvar ...

 

Þarna í covid-ástandinu þegar ég hætti að horfa á sjónvarp og er enn frekar stygg gagnvart því (nema á EM og HM, þegar kemur uppistand (árslok 2023) eða Gísli Marteinn) missti ég áhuga á því að fylgjast með þáttum sem ég hafði fylgst með, flestum af hálfum hug. Ég gafst fljótt upp á Lost, gat ekki nema eina þáttaröð af Prison Break (að teygja lopann er svo leiðinlegt), var orðin of meðvirk fyrir Dexter, hélt með honum en samt ekki og óttaðist að hann næðist, frétti að þættirnir hefðu farið út í mikla vitleysu, sá hálfa fyrsta þátt af Game of Thrones og treysti mér ekki meira þegar pabbi krakkanna ætlaði að láta drepa hundana (úlfana) þeirra. Eina þáttaröðin þar sem ég horfði á hvern einasta þátt og allar seríurnar var 24, twenty four - fyrir svo ótrúlega mörgum árum, alla vega tuttugu. Bjó enn á Hringbraut þegar þeir voru sýndir.

 

Nýlega rakst ég á spurningu á einni af síðunum mínum: Sjónvarpsþáttaraðir sem voru æðislegar fyrst en þú getur alls ekki horft á núna?

The Walking Dead voru nefndir oftast, þættir sem ég hef aldrei séð. Svo voru ýmsir nefndir, athugasemdir fylgdu með nokkrum og eru innan sviga: 

House of Cards

Lost

Stranger Things

Desperate Housewives

The Black List

Under the Dome

Sex and the City

Grey´s Anatomy ("Þegar Sandra hætti tók hún það fyndna með og þá var bara Merdith næstum því dáin það eina þáttaröð eftir þáttaröð ...")

Glee

Dexter ("góður fyrst en á hraðri niðurleið, síðasta þáttaröð ömurleg")

Seinfeld ("einfaldlega ekki fyndnir þættir")

Frasier

The Man in the Hight Castle

Orange is the New Black

Weeds

The Handmaid´s Tale

Friends ("var mikill aðdáandi, get ekki horft á þá núna")

True Blood

Game of Thrones (síðustu tvær þáttaraðirnar svo miklu verri)

Manifest ("miklir möguleikar á góðum þáttum, tækifærinu klúðrað")