Vakandi verndarenglar

11.6.2007 | 17:57

Skagabrautin er svo hryllilega löng gata þannig að ég ákvað að vera snjöll og labba eftir litlu, sætu Sandabrautinni á leið í litun og fínirí í morgun. Þegar ég gekk framhjá húsinu við Sandabraut 14 mundi ég eftir skrýtnu atviki sem gerðist á meðan við fjölskyldan bjuggum þar um tíma á jarðhæðinni (á sjöunda áratugnum). Gummi bróðir var þá nýfæddur og Hilda þriggja ára.

Hilda var alltaf svo þæg að sofna og þess vegna skildu foreldrar mínir ekkert í því þegar hún kom gangandi fram í stofu eitt kvöldið. Mamma fór með hana aftur inn í rúm en nokkrum mínútum seinna var hún komin aftur. Þetta endurtók sig nokkrum sinnum og Hilda fékk að lokum að sofna í stofusófanum og var færð sofandi inn í rúm. Eftir smástund kom hún fram og hún fékk aftur að sofna í sófanum.

Allt í einu heyrðist rosalegur hávaði úr svefnherberginu. Bíl hafði verið ekið á húsið og glugginn beint fyrir ofan rúmið hennar Hildu brotnaði og glerbrotin dreifðust yfir rúmið hennar. Hilda rumskaði ekki, enda í stofusófanum.

(Mynd: Gummi, Gurrí, Mía, Hilda)

Meginflokkur: Bloggar | Aukaflokkar: Lífstíll, Vinir og fjölskylda | Facebook