Forsetafundur, fyrirhugaðar veislur og spælandi móðganir ...

Stefnumót við stráksa í dag, nákvæmlega einni mínútu áður en LIV-WOL hófst í Sjónvarpi Símans en hver tekur ekki stefnumót við hann fram yfir allt, líka Liverpool-leik? Einn mesti uppáhaldsmaðurinn hans í öllum heiminum ætlaði að koma á Skagann og þótt ég hafi ákveðið með sjálfri mér að fara ekki á forsetafundi eftir að hafa misst af þeim fyrsta á Akranesi, stóðst ég auðvitað ekki elsku Jón Gnarr. Skemmtilegan og góðan fyrrum samstarfsmann sem mætti meira að segja í afmælið mitt einu sinni - sá eini frambjóðendanna tólf, held ég alveg örugglega.

 

Brosið mun ekki hverfa af stráksa næstu vikurnar, hann skemmti sér mjög vel yfir ræðunni hjá Jóni og fékk svo knús í kveðjuskyni. Heppnasti strákur í heimi. Ræða Jóns var bæði málefnaleg, flott og fyndin. Hann er greinilega ekki að fíflast og er bara orðheppinn og fyndinn að eðlisfari, ekki slæmt. Svo er Jóga forsetafrú algjört yndi líka. Held að hún hafi eignast mjög dyggan aðdáanda í stráksa vegna sameiginlegs áhuga þeirra beggja á álfum.

Ætlaði ég að stoppa stutt á fundinum til að geta horft á leikinn í sjónvarpinu? Já. Var fundurinn svona áhugaverður að þú stoppaðir lengur? Já. Náði ég að horfa á síðustu 20 mínúturnar af leiknum eftir að ég kom heim? Já.

 

Svo er kaffið í Frystihúsinu skrambi gott (Costa) sem gladdi mig mjög. Bað um tvöfaldan latte, ekki sjóðandi heita mjólk og enga froðu, takk. Fékk snilldarbolla fyrir vikið. Þannig að Skaginn er kominn með vísi að kaffihúsi á Akratorgi. Enn ísbúð en líka gott kaffi og eitthvað meðlæti líka.

Þegar fóturinn er orðinn góður er ansi mátulegur göngutúr að fara niður í Frystihús á Akratorgi, kaupa sér kaffi í götumáli og rölta með það heim aftur. Þá erum við farin að tala um skref. Mig hefur vantað góða ástæðu til að fara út að ganga og nú er hún komin!

 

Tvær veislur eru fram undan í tilverunni. Fyrst er það veisla fyrir stráksa en hann útskrifast af starfsbraut í Fjölbrautaskóla Vesturlands núna á föstudaginn. Við ætlum reyndar að halda veisluna í Galito (ég býð) og fara út að borða. Stráksa langaði ekki í meira "vesen" en það í tilefni útskriftarinnar ... og hann ræður því auðvitað. Hin veislan er nafnaveisla fyrir mig, alls ekki mín hugmynd en samt æðisleg hugmynd. Þá get ég boðið fólki í kaffi og köku og látið skrifa nýja nafnið á hana. Mig grunar, án þess að hafa nokkuð fyrir mér í því, að það hafi verið haldin skírnarveisla þegar ég var skírð á síðustu öld og ég var auðvitað viðstödd - en nú er tækifæri til að vera viðstödd aðra veislu nema ná að njóta hennar líka. Hvar fást skírnarkjólar á fullorðna?

 

 

Mögulega er ég eina manneskjan í heimi sem ber nafnið Guðríður Hrefna Haraldsdóttir. Sem var þó ekki ætlunin, ég pældi ekkert í því. Við erum örfáar Guddur Haraldsdætur, og einhverjar með millinafn. Ein nafna mín (HH) þar sem Guðríðarnafnið vantar, er fjórum dögum eldri en ég ... og ég er fjórum dögum eldri en Madonna. Tilviljun? Nei, örugglega ekki.

- - - - - - - - -

Facebook

Eitthvað (Satan?) leiddi mig inn á netsíðu með móðgununum ... og ég ætla að birta nokkrar í þeirri von að þær verði bara notaðar í gríni ...

 

- Einn daginn muntu ganga of langt! Ég ætla rétt að vona að þú haldir þig þar!

- Vá, flott hár, hvernig nærðu því út um nasaholurnar?

- BG og Ingibjörg orðuðu það svo réttilega: Góða ferð, góða ferð!

- Börnin okkar hafa fengið heilann frá þér. Ég er enn  með minn. 

- Þú ert eins og skýin. Þegar þú hverfur fer sólin að skína. 

- Ég er ekki nörd. Ég er bara gáfaðari en þú.

- Mér varð hugsað til þín í dag. Það minnti mig á að fara út með ruslið. 

- Almáttugur. Það talar!

- Ef ég liti út eins og þú færi ég í mál við foreldra mína. 

- Ef ég kasta spýtu, muntu þá fara? 

Saga class í strætó og matarkyns morðtilræði

Örstutt Reykjavíkurferð mín orsakaði ekki eldgos, eins og ég var búin að spá, svo gleymið því bara, ég er komin heim aftur. Við stráksi fórum og heimsóttum Hildu okkar í morgun og skutluðumst með henni um víðan völl, reyndar ekki í Sorpu, ótrúlegt en satt ... hehehe. Bílleysi mitt er sennilega einna ömurlegast þegar kemur að því að þurfa að henda einhverju - eða gefa í Búkollu og Rauða krossinn. Alveg takmörk fyrir því hvað hægt er að misota góðvild og skutlgleði vina og vandamanna í grennd, vill samviska mín meina. Minnugir bloggvinir vita að stundum komu sérlega velviljuð ættmenni úr borginni til að fara með dót fyrir mig á markaði í bænum, eða henda, þegar himnaríki var gert upp.

 

Frændhundar mínir fríðu, Herkúles og Golíat, voru með í för og okkur fannst svolítið snjallt að kíkja á kaffihús þar sem hundar væru velkomnir. Ég var send inn í Dýrheima, Víkurhvarfi 5 í Kópavogi, þar sem er laugardagskaffihús og hundar sérlega velkomnir með. Kettir eflaust líka nema þeir nenna ekki slíkri upplyftingu. Tvö ungmenni, tveir hundar og ein systir biðu úti í bíl á meðan ég njósnaði. Það gat nú varla verið almennilegt kaffi á boðstólum í verslun sem seldi hunda- og kattamat, eða hvað? Hreinskilni er best svo ég vatt mér að ungum manni sem stóð við afgreiðsluborðið. „Hvaða kaffi eruð þið með í boði hér? Frá hvaða fyrirtæki sem sagt?“ 

Ungi maðurinn brosti, sýndi mér pakka með espressókaffi frá Te og kaffi. Ég þakkaði pent, hringdi út í bíl og sagði liðinu að koma inn. Frændhundarnir geltu á fallegu kínversku dýrðardúllurnar (mjög fallegir hundar) sem voru þarna fyrir með eigendum sínum en annars fór allt fram með friði og spekt. Veitingarnar voru fyrsta flokks svo við förum pottþétt þangað aftur - bara á laugardegi.

 

Stráksi keypti sér mjög fínan sófa í litlu íbúðina sína, nettan og þægilegan Ikea-sófa sem kom allur á Skagann nema áklæðið á vinstri arminn. Það kom í dag og við nýttum ferðina og sóttum það. Þarna mátti finna fjölda landsmanna í svipuðum erindagjörðum, að sækja sér vörur. Mikið verður sófinn fínn þegar áklæðið er allt komið, stráksi var þrælspenntur. Við fórum á bílasölu líka (Toyota) og í Kost (gott tannkrem og geggjaðir þurrkaraklútar).

 

Við fengum uppfærslu á Saga Class í strætó í morgun og ég hefði auðveldlega getað verið með tíu sentimetrum lengri læri en samt haft ágætt fótapláss. En sú dýrð. Sat sæti aftar á heimleiðinni með ferðinni kl. 20 frá Mjódd en þá með fæturna yfir öðru framdekkinu, upphækkun sem sagt. Mæli síður með en lifði af. Naumlega. Allt er samt betra en fótaplássið í innanbæjarstrætó - börnin eru þó ánægð. 

 

Við fasteignos ætlum að hafa opið hús í himnaríki núna á miðvikudaginn - kl. 17 - í hálftíma. Svo má auðvitað hringja í fasteignasalann og biðja um að fá að skoða á öðrum tímum. Skrýtið hvað umhverfið hefur breyst á einum mánuði ... allt orðið svo fallega grænt og sumarlegt núna en á myndunum sem voru teknar fyrir ekki svo löngu er ekki einu sinni byrjað að grænka!

 

Bókin sem ég er að hlusta á kemur sífellt á óvart. Eftir kvalir mínar í gær og fyrradag við að lesa um gamaldags íslenskan mat sem var hafður í hávegum á ónefndu dvalarheimili kom í ljós að "góði" maturinn var í rauninni morðtilræði við íbúana. Gamla fólkið hrökk næstum upp af vegna m.a. kjötsúpueitrunar, sætsúpubyrlunar eða sviðaofnæmisviðbragða - og einn lögreglumaðurinn sem var sannur matgæðingur náði að leysa málið af því hann borðaði bara eðlilegan nútímamat. Þáði ekki einu sinni kleinur með kaffinu. Hann fann ýmsar sannanir um sekt á fb-síðunni Gamaldags íslenskur matur og ég stórefast um að sumir sem þar birta hryllingsmyndir sleppi nokkurn tímann úr steininum. Kokkurinn var auðvitað rekinn með skömm en því miður tókst ekki að sanna morðtilræði upp á hann. „Ég bjó til hafragraut að vanda - en svo hefur einhver annar komið og hrært súru skyri út í hann, viðbjóður alveg,“ laug hann. Skæðustu sóttina fékk nefnilega vesalings fólkið sem þurfti að þola hræringinn. Þessi bók er eiginlega of erfið fyrir mig að hlusta á, mér er flökurt og misboðið til skiptis. Það hlýtur að fara að koma út blóðug glæpasaga svo ég geti farið að hlusta á eitthvað með viti.

 

Annars þarf ekki hryllingsbækur hér til að rústa tilveruna, það nægði að lofa stráksa að mæta með honum í Frystihúsið kl. 15 á morgun og hitta Jón Gnarr (sem við elskum bæði) - og átta mig svo á því að nákvæmlega klukkan þrjú þann sama dag hefst Liverpool-leikur (gegn Wolves) - sá síðasti sem Jurgen Klopp stýrir. Ég fæ far með grannkonu (sem fær ís fyrir skutlið). Vonandi tekst að ná mynd af stráksa og Gnarr saman, þá er myndasafnið hans fullkomið. Hann á mynd af sér með Áslaugu Örnu, Páli Óskari, jólasveininum, Hr. Hnetusmjöri og fleiri snillingum en sárvantar eina með Jóni.

 

Grasbletturinn græni sem ég stökk léttfætt eins og hind á út úr strætó við Garðabraut kl. 20.50 í kvöld, var skrambi þúfóttur svo ég reif upp nokkuð sæmilegan bata undanfarinna daga á hásin minni. Hvernig býr maður sér til kalda bakstra án þess að deyja úr kulda annars staðar en á hægri hásin? Þvottapoki, ísmolar, plastpoki? Dæs! Ég komst varla heim - en þessi dagur hefur samt gefið mér næstum 3.500 skref sem er meira en helmingi meira en meðalfjöldi skrefa sem ég tek yfirleitt. En þau síðustu í dag, Garðabraut-Himnaríki, voru ansi hreint minna glæsileg en þau fyrri. Það verður að viðurkennast.      

- - - - - - - - - - 

 

Facebook

Fræg manneskja með gott orðspor? spurði God á Facebook. Þessi voru oftast nefnd:

Keanu Reeves

Dolly Parton 

Tom Hanks

Tölur, ónýt nöfn og vondar bíómyndir

Sennilega hefst eldgos á morgun á Reykjanesskaga. Það hefur nefnilega gerst nokkuð reglulega þegar ég skrepp í bæinn að það fari að gjósa. Úkraínski kattahvíslarinn minn á annarri hæð hefur bjargað málum svo sem og tekið ljósmyndir. Svo er nákvæmlega enginn skilningur ríkjandi hjá viðkomandi sem ég heimsæki á morgun, á því sem fréttnæmt er, enda ekki útsýni nema rétt yfir Esjuna, það gamla fjallshró, heiman frá viðkomandi sem skilur heldur ekki stórfengleikann við HM og EM í fótbolta og nauðsyn þess að vera nálægt sjónvarpi í heilan mánuð annað hvert ár. En það er önnur saga.

 

Ég fór með drengsa í Landsbankann aftur - og þar var sama frábæra þjónustan og um daginn. Hann skellti sér í bæinn á eftir með strætó. Eftir það átti ég stefnumót við stráksa, hann losnar aldrei við mig, og saman nutum við ómetanlegrar hjálpsemi í bæði Omnis og Íslandsbanka, það er gott að búa á Akranesi. Stráksi blikkaði mig og ég fór auðvitað í vissa búð með honum og keypti Langa-Jón og tepakka (stráksi hlýtur að vera með bresk gen) og saman sátum við svo saman í klukkutíma í himnaríki og höfðum það náðugt, hann með te, ég með kaffi. Þegar hann síðan hoppaði út í strætó með bréfpoka frá mér til að henda í pappa-plasttunnuna í leiðinni, fór ég að hugsa um hversu mikið liðugri ég er orðin eftir að hann flutti frá mér. Ég þarf nefnilega að sjá um allar hneigingar og beygingar vegna kattanna, taka upp kattagubb og allt dót sem kettirnir henda niður á gólf, og mér líður núna eins og ég sé orðin 28 ára aftur, á aðeins einum og hálfum mánuði, fyrir utan vissa hásin. Of mikil hjálp getur greinilega verið óholl - það á ýmsum sviðum. Eins gott að ég var ekki lögst í kör ... nú fær hann aldrei aftur að hjálpa mér við þetta. 

 

Ég fann ekki Galdraskjóðuna, mína stórkostlegu bók um margvíslega samkvæmisleiki, tarot, tölur, drauma, Feng Shui og alls konar skemmtilegt, bókina sem mér skildist að hefði ekkert selst en hefur samt verið algjörlega ófáanleg lengi vel! Alla vega að sögn unga mannsins sem hringdi í mig í fyrra til að vita hvort ég ætti aukaeintak fyrir sig, sagðist svo ætla að taka hana á bókasafni og ljósrita hana ... skil hann vel, þetta er meistaraverk ... sem ég sem sagt fann ekki heima, heldur þurfti að gúgla þessar upplýsingar um tölur sem hlytu að hafa breyst eftir viðbótarnafnið sem ég fékk mér á dögunum ... Hefði kannski átt að benda honum á Bókabúð Forlagsins, ótrúlega mikið úrval þar. 

 

Fann (á íslensku) upplýsingar með gúgli um tölur og talnaspeki og samkvæmt þeim breyttist aðaltalan mín (?) úr 8 í 7 með því að bæta Hrefnu-nafninu við. Forlagatalan er líka 7, (fæðingardagur og ár) Svo til að fá einstaklingstöluna legg ég saman tölurnar úr G u r r í (7+3+9+9+9=37 ... sem styttist í 1 (3+7=10 ... 1+0=1) og sú tala er víst tala ljónsins, mergjuð tilviljun. Síðan þurfti að finna hjartatöluna (leggja saman útkomuna úr sérhljóðum nafna minna og föðurnafns (kom talan 2) og svo var það yfirbragðstalan sem fékkst úr samhljóðunum (talan 4).

... ég veit því miður ekkert hvað er átt við með hjartatölu, yfirbragðstölu eða einstaklingstölu og legg til almennilegt gúgl.

 

Stafirnir A, J, S og Æ eru með töluna 1, B K T Ö með 2, C L U með 3, D M V með 4, E N W með 5, F O X með 6, G P Y með 7, H Q Z með 8 og I R Þ með 9. Maður gefur hverjum staf nafns síns rétt númer og leggur svo saman eftir kúnstarinnar reglum og styttir svo niður í eina tölu. O er sama o Ó, I og Í osfrv.

 

Dæmi: Kona kölluð Lísa, þá eru tölurnar 3+9+1+1= 14, stytt: 5 - ferðalög, orka, sköpun ... Einstaklingstalan hennar er 5.  

 

Þau sem nenna að ráðast í að reikna þetta fá þá örstutt um hverja tölu, eða mjög stytt:

 

1. Kraftmikil tala, tákn einingar og heildar, einnig upphafs, stjörnumerki ljón, litir appelsínugulur, gulur og gylltur.

2. Tvíhyggja, samhljómur, samvinna, tengist krabbanum, litur: pastellitir.

3. Vor, frjósemi, vöxtur, nýtt upphaf, fjölskylda, tala töfra, merki bogmanns, litir gráfjólublár og fjólublár.

4. Tala höfuðátta og árstíðanna, tengd steingeit, litir dökkgrár og svartur. (vinnutala mikil, hef ég heyrt)

5. Frelsi, orka, sköpun, ferðalög. Tvíburi og meyja, ljósir litir. 

6. Ást, umhyggja, ábyrgðartilfinning, jafnvægi. Naut og vog, litir: ljósblár, blágrænn og grænn.

7. Heillatala, sjálfskoðun, töfrar, tengist fiskamerki, litir eru allir grænir og ljósblágrænn.

8. Sterk tala, tengist efnisheiminum, forlögum og óendanleika, stjörnumerki steingeit, litir dökkgrár og svartur.

9. Tala alheims, hugsjónir, heimspeki, fullkomnun, mikil heillatala. Hrútur og sporðdreki, liturinn er rauður.

 

Ég er að hlusta á Storytel-bók eftir íslenskan mann, nýkomin er bók 2 frá honum um sama fólk, held ég, svo ég dreif mig í að byrja á fyrri bókinni ... um gamla konu, nýflutta á dvalarheimili og hefur eitthvað hræðilegt á samviskunni, eitthvað sem gerðist í gamla daga. Sennilega spennubók, ég er ekki komin svo langt ... ég er alla vega orðin MJÖG hrædd við að eldast og fara á dvalarheimili. Það er BARA gamaldags matur á boðstólum þar. Fólkið tárast af gleði yfir kjötsúpu, sætsúpu, gellum ... Ég spyr mig bara, með óttablik í augum, mun eitthvað hafa breyst þegar kemur að mér - eða get ég treyst því að matarsmekkur minn umturnist á þessum árum sem ég á eftir fram að dvaló?

Ég stend mig að því að hraðspóla yfir vonda bóndann þegar hann gerir sig líklegan til að hefna sín á yrðlingum (horfi ekki á náttúrulífsþætti af svipaðri ástæðu). Alveg spurning hvort ég geti hlustað mikið meira, mikið mælt með henni en óraunverulegar bækur eru betri, finnst mér, fjöldamorðingjar sem drykkfellt lögreglufólk gómar loksins ... það er róandi af því að blóðið er bara tómatsósa í þeim.

 

Mynd: Þangað leitar kötturinn sem hann er heitastur ...

 

Facebook

„Það gerist víst bara í klámmyndum að iðnaðarmaður komi um leið og þú óskar eftir honum.“

 

„Skil ekki þetta trend í vinnunni hjá okkur, þegar fólk setur nafn á matinn í ísskápnum. Í dag borðaði ég túnfisksamloku sem hét Linda!“

 

God, fb-vinur minn spyr núna út í nöfn: Hvaða mannsnöfn eru núna algjörlega ónothæf (ónýt)? Erlend síða, eins og sést.

Ken

Jesus

Adolf

Donald

Todd

Karen

 

(Hvað með Todd? Skil hin nöfnin en ekki Todd)

- - - - - - -

Og ...

 

Nefndu bíómynd sem þér finnst vond og enginn gæti sannfært þig um hið gagnstæða. Margir höfðu skoðun og sumir rökstuddu hana:

 

Guðfaðirinn, of löng, ég sofnaði

Titanic, skil ekki hvernig nokkrum getur fundist hún góð

The Rocky Horror Picture Show

The Big Lebowski

Avatar

Gone with the wind og Grease

Elf, fyrirgefðu, mamma, ef þú sérð þetta

Sound of Music

Pulp Fiction

Forrest Gump, algjör gubbmynd, líka Being There

The Wedding Singer

Lost in Translation, tveir tímar sem ég fæ aldrei aftur

50 shades of grey

Allar með Chevy Chase

Step Brothers, afsakið öll

The Notebook

 

... og fullt af öðrum alveg ágætum myndum! Titanic er þó ekki í uppáhaldi hjá mér, mig langar heldur ekki til að sjá Notebook aftur, eða Avatar. En kommon, Sound of Music, Pulp Fiction, Godfather?

Vér fórnarlömb samsæris ... og barnastrætó

Gærdagurinn var annasamur, það þurfti að fara í banka, einnig upp í Classic-, Bónus- og apótekshús í útjaðri bæjarins og þrátt fyrir strætóferð náði ég góðum árangri í skrefakeppninni við sjálfa mig. Náði yfir 2.500 skrefum sem þykir ansi gott í himnaríki með vinnustaðinn sinn þremur skrefum frá rúminu. Þrátt fyrir fótaferð fyrir tíu í morgun, eldaðan hádegismat (síminn reyndar kyrr á meðan, það vantar vasa á kvenföt) og annað rölt, er ég bara komin með 10 prósent af því núna. Það eru alveg takmörk á ferðum fram í eldhús til að ná sér í kaffi. Í mesta lagi þrjár á dag. Hæ, litla, ódýra, gagnlega göngubretti!

 

Mikið eru þau ljúf í Landsbankanum og gerðu allt fyrir mig og drengsa. Reyndar skal upplýst hér og nú að það breyttust forsendur varðandi þann ljúfa dreng og hann flytur frá mér í næstu viku, talsvert fyrr en ætlað var en svona getur þetta gengið fyrir sig. Ætli ég reyni ekki að vera einbúi á næstunni, þar til ég verð flutt í bæinn, til að einfalda lífið, vonandi næst það innan örfárra mánaða. Annars skildist mér á öðrum kaupmannssyninum í uppáhaldsbúðinni minni, þegar hann mætti í gær með vörur, að ég væri fórnarlamb samsæris ... um að fá ekki að flytja héðan, öllum víst bannað að kaupa himnaríki, svo hló hann en ég er ekki sannfærð um að hláturinn hafi verið ekta.

 

Það skyldi þó ekki vera eitthvað í gangi? Ég þakka mér þó ekki alfarið fyrir vöxt Akraness, eða allan strauminn af fólki sem hefur flust búferlum hingað frá 2006 en geri mér þó alveg grein fyrir því að mögnuð frammistaða mín í Útsvari þegar ég náði næstum fullu húsi í stóru spurningunni um Oliver Twist, ég sagði líkkistusmiður sem þótti ekki fullnægjandi, útfararstjóri var hið rétta svar um fyrsta vinnuveitanda Olivers. Útsvar var bara byrjunin, og eiginlega eins og við manninn mælt, fyrst urðum við 6.000 talsins og núna orðin rúmlega 8.000. Ég þakka mér og bloggskrifum mínum þó alfarið fyrir að það kemur æðislega flott hótel á Breiddina (þar sem vitarnir eru) sem Philippe Starck mun hanna. Útlendingar kunna mun betur en við að meta sjávarútsýni. 

 

Ef ég flyt í Kópavog, grunar mig að það sama gerist þar, fyllist allt af flottu fólki. Ég mun þó reyna að gista árlega einhvern hroðalegan óveðursdag í suðvestanátt á Starck-hótelinu á Breiddinni ... vá, hvað það yrði stórfenglegt!!!

 

Annars eru samsærin víða, eiginlega í flestu, miðað við það sem ég sé á samfélagsmiðlum: Til dæmis hafa margir forsetaframbjóðendur okkar einungis áhuga á embættinu til að aðstoða við Endurræsinguna miklu ... eða þegar alþjóðaefnahagsráðið tekur yfir heiminn. Þetta WEF-dæmi hefur víst sent þrjár flottar konur, Katrínu, Höllu T og Höllu Hrund, til að reyna að klófesta þetta valdamikla embætti sem forseti Íslands er. Fortíð þeirra allra hefur "miðað að veikingu landins", las ég líka. RÚV sniðgengur auðvitað þau sem vara við þessu. Svo sást meira að segja Halla T. í félagsskap Gretu Thunberg!!! sem merkir örugglega eitthvað. Já, og Helga Þórisdóttir fór víst í framboð AÐEINS VIKU eftir að Umboðsmaður Alþingis fór fram á við Persónuvernd að fá afhent gögn í viðkvæmu máli sem Hallur Hallsson hefur tekið upp á arma sína. Skil ekki alveg samhengið, en það MUN KOMA Í LJÓS.

(MYND: Ekki lesa neitt í það að einn sé auka þarna og vanti nokkra, fannst þetta bara svo glaðleg mynd)

 

Já, og Katrín vill að konur ráði yfir eigin líkama, SEM ÞÝÐIR AÐ HÚN HATI ÓFÆDD BÖRN ... hef ég séð. Ég bíð bara eftir því að einhver afhjúpi Ásdísi Rán, afmælissystur mína, en hún tengist engum alheimssamsærum, held ég. Það er samt grunsamlegt út af fyrir sig að ljóshærð kona hafi getað orðið þyrluflugmaður!

Það er líka eitthvað mjög gruggugt við að Jón Gnarr sjáist svona oft í sjónvarpinu, í endursýndum Fóstbræðraþáttum - og því er efni með honum ekki fjarlægt af YouTube? Hvar er samkeppniseftirlitið? Það er sem sagt hann sem Stöð 2 vill fá sem forseta til að hann geti styrkt stöðu Sýnar eftir að hann kemst á Bessastaði!!! Fann ekkert samsærislegt um Baldur í leit minni og heldur ekki Steinunni Ólínu. Og auðvitað ekkert slíkt um Arnar Þór.  

 

Ýmsir sem ég þekki hafa enn ekki gert upp hug sinn, jafnvel sveiflast á milli þeirra sem verst er talað um (þannig komst Trump víst til valda).

 

Það varð uppnám hjá hópi fólks þegar gerð var einn ein skoðanakönnun um fylgi forsetaframbjóðendanna, af því að Arnar Þór, sá fremsti í stafrófsröðinni, var settur neðstur. Samsæri, sögðu margir. Fólk sennilega búið að gleyma að það er alltaf dregið um hver er efstur á kjörseðlum, og síðan fylgja hinir á eftir í starwarsröð ... sjá mynd af gömlum kjörseðli sem ég fann með gúgli. Af ótta við svindl, mögulega, eru flestir kjörseðlarnir mjög, mjög óskýrir á gúglinu, sem er auðvitað samsæri til að gera mér erfitt um vik við að sanna mál mitt. Sjálf hefði ég sett þann neðsta hér á þessum kjörseðli í fyrsta sætið, hann Gunna sem var í mínum bekk á Akranesi til 13 ára aldurs. Röðin hefði engu skipt.

 

Í samsærisgúgli mínu, þótt ég reyndi að einbeita mér að Íslandi, komst ég líka að því að Michelle Obama var karlmaður á yngri árum og Obama foreti því hommi, eins og fylgdi sögunni, það reyndar Íslendingur sem sagði þetta í kommenti hjá konu á fb. Breska konungsfjölskyldan er, eins og hún leggur sig ... eðlufólk. Hlakka til að gúgla meira um eðlufólkið. 

 

STRÆTÓ fyrir stutta fætur

Þegar ég sat í strætó í gær, leið 1 innanbæjar, á leið minni í CL.BÓ.AP-húsið, lá við að ég fengi krampa í fæturna. Svo ofboðslega þröngt var og ekkert pláss fyrir löngu leggina. Ég er ekki nema 1,70 á hæð, svo ég er ekki að tala um alvörufyrirsætuleggi, en í hönnun vagnsins eru stærðarhlutföll eilítið skrítin. Ég stóð upp áður en ég gerði mig að fífli með öskrum, og kom mér fyrir í öftustu sætaröðinni - fyrir miðju og eins og sést á myndinni skagar fagurt hnéð á  mér ágætega fram fyrir það pláss sem fótum er ætlað í þessum vagni. Ég er með töskuna í kjöltunni og í svörtum buxum (sem ég keypti í Glasgow í fyrra).

 

ÞEGAR ég næ sæti þar sem öldruðum með staf er ætlað að vera (fjögur sæti) og gott fótapláss, en ætíð fullt af börnum þar, fer vel um mig, og ég stend að sjálfsögðu alltaf upp ef ég sé að gamalmenni með staf eða án, kemur inn í vagninn. Fínasti rafmagnsstrætó en skilningslitlu "JEPPAEIGENDURNIR" sem völdu þennan vagn voru einungis með skólabörnin í huga, til að minnka allt skutl foreldra - sem er alveg virkilega æðislegt, en það er samt samsæri gagnvart okkur bíllausu, fullorðnu sem viljum líka fá að taka strætó í mjög ört stækkandi Akranesborg.

 

Sama má segja um þau hjá Vegagerðinni sem pöntuðu vagnana sem ganga á milli AKR og RVK og víðar (nr. 57) og gleymdu að spyrja t.d. bílstjórana hvað væri gott að panta með vögnunum ... eins og að hægt væri að hlaða símann sinn í strætó, eins og var hægt í gömlu vögnunum, að bílbeltin væru vönduð og ekki hönnuð fyrir hávaxna karla þannig að hausinn á manni fyki ekki af ef bremsað væri harkalega ... það er mjög óþægilegt að sitja með bílbelti um hálsinn. Hægt er að lækka beltin í flestum bílum en ekki í strætó. Svo veit ég í gegnum suma bílstjórana að ekki voru valdir vagnar sem henta akstri í t.d. aðstæðum sem koma upp á Kjalarnesi í hviðum og slíkum leiðindum.

 

Facebook-fréttir

Ég fékk spennandi vinabeiðni í gær, frá konu sem vinnur sem prófarkalesari og blaðamaður (skemmtileg tilviljun), hún stundaði nám hjá Villiköttum á Höfuðborgarsvæðinu ...

Sjá mynd.

- - - - - - - - - - - - -

 

16.5.2011:

„Vitið þið klukkan hvað heimsendir verður á laugardaginn? Væri gott að vita það upp á innkaup og svona,“ spurði ég þreytulega á Facebook fyrir 13 árum, hafði séð sjónvarpsauglýsingu rétt fyrir fréttir á annarri sjónvarpsstöðinni um heimsendi - þar var bara dagsetningin 21. maí, nefnd, en ekki klukkan hvað við brynnum öll í vítiseldi. Það var líka truflandi að vita af öðrum heimsendi eftir ár, eða 21. des. 2012 og einnig þeim sem átti að koma 2020. Ég á bestu feisbúkkvinina: 

EA: Hvaða heimsendir?

HH: Skilst að hann verði rétt undir miðnætti.

NR: Ég er búin að kanna málið. (þurfti að vita hvort borgaði sig að kaupa áfyllingu á grillgaskútinn) og það verður ekkert heimsendir á laugardaginn. Þá hverfa bara allir þessir sannkristnu (eða sumir þeirra) upp til himna og við hin verðum eftir. Svo kemur Andkristur og stjórnar öllu í fimm mánuði og ÞÁ verður heimsendir. Í október alltsvo. Þannig að ég kaupi gasið, það hlýtur að vera hægt að grilla eitthvað í sumar þótt Andkristur sé að derra sig. 

 

Þessi svör róuðu mig en það var þó ekki fyrr en ég sá að Formúla 1 var auglýst á dagskrá á sunnudeginum (22. maí) að áhyggjur mínar af heimsendi hurfu.

 

Eru allir hættir að spá endalokum heimsins?

Svarið er nei, ég gúglaði.

 

Heinz von Foerster spáir heimsendi 13. nóvember 2026, vegna offjölgunar mannkyns, sá spádómur birtist í vísindatímariti árið 1960.

Messiah Foundation International spáir líka endalokum mannkyns eftir tvö ár (vonandi eftir sólmyrkvann 12. ágúst) þegar jörðin rekst á smástirni - kemur fram í bókinni The Religion of God. 

Kent Hovind, bókstafstrúarmaður og predikari, gefur okkur lengri tíma, eða til 2028, og segir að það ártal sé langlíklegast en hann sé þó alls ekki alveg viss.

 

Heimsendir næst:

31. desember 2129.

30. september 2239

Árið 2280, sorrí, vantaði mánaðardag. 

Fyrir neðan allar hillur ...

Ein af ótalmörgum frænkum mínum hringdi í mig í morgun og hnussaði fúl yfir hinu splunkunýja millinafni mínu, hún ávítaði mig líka fyrir að hafa ekki sagt henni, svo hún gæti varað mig við, frá þessu áður en ég birti þetta í málgagninu, eins og hún kallar mitt heilaga blogg. 

„Er ég eina manneskjan sem sé í gegnum þetta útspil þitt? sagði hún hæðnislega.

Hjartað herti á sér. „Hvað áttu við?“

„Það getur ekki verið tilviljun að dóttir fasteignasalans þíns heiti Hrefna, er það? Hvað heldurðu að þú fáir út úr þessu smjaðri? Nafnbreyting er nú, væna mín, eins og tattú sem þú losnar aldrei við? Hefurðu ekki kynnt þér grjótharðar reglur Þjóðskrár?“ 

„Þú ert viti þínu fjær,“ sagði ég.

„Spegill,“ sagði hún róandi og bætti við: „Heldurðu virkilega að hann hækki verðið á himnaríki fyrir þig? Eða láti breyta brunabótamatinu, það er reyndar of lágt miðað við endurbæturnar um árið? Að hann bjóði kannski sellebrittís á Opið hús hjá þér? Býr ekki Skálmöld á Skaganum? Uppáhaldsöskuraparnir þínir? Alla vega einn þeirra? Það væri árangursríkara að láta leka út að Jason Statham sé á leiðinni til landsins og renni hýru auga til himnaríkis, eitthvað slíkt,“ hélt Þrúða frænka áfram og áhugi minn kviknaði. Ég hef verið skotin í Jason í mörg ár. Hann er í ljónsmerkinu, eins og ég, og ekkert svo mörg ár á milli okkar. Við gætum fengið okkur hraðbát fyrir framan (ég myndi auðvitað ekki flytja út þegar hann flytti inn), ég keypti aukalega landhelgi með himnaríki þarna 2006, bygging bryggju og bátaskýlis leyfileg, en mögulega þyrftum við að flytja íþróttavöllinn. Og af því að við Jason yrðum svo umsetin gæti ég þurft að takmarka aðgang fólks að Langasandi, ja, eða kannski ekki. Jason virkar mjög alþýðlegur og hann myndi kolfalla fyrir Skagamönnum eins og svo margir. Honum fyndist örugglega áhugavert að Fast8 (Fast and the furious 8) hafi verið tekin upp hér á hlaðinu. Þetta getur bara ekki klikkað.

 

Fréttir af Facebook:

Einn fb-vinur heitir God og kemur oft með krefjandi spurningar til okkar aðdáendanna.

Ein nýleg er:

„Geimverur lenda á jörðinni. Hvaða persóna ætti, að þínu mati, að hitta þær fyrir hönd mannkyns?“

Svörin voru mörg og vinsælustu persónurnar voru þessar:

 

Jack Black

Dolly Parton, auðvitað

Keanu Reeves

Sir David Attenborought

Trump (myndu verja degi með honum og aldrei koma aftur)

Dalai Lama

Chuck Norris, til öryggis

Jimmy Carter og Willie Nelson.

- - - - - - - 

 

Svo var einhver að rifja upp fyndin og bjöguð orðatiltæki með aðstoð þeirra sem skrifuðu komment - og ég stal miskunnarlaust nokkrum góðum fyrir þau sem eru ekki á Facebook en búa yfir þeim þroska að lesa blogg:

 

- Mér er ekkert að landbúnaði.

- Mér rann kalt vatn milli þils og veggjar.

- Eins og skrattinn úr sauðalæknum. 

- Sjaldan launar kálfur ofbeldi.

- Það veit ég sem allt veit. 

- Að vera á undan sinni framtíð. 

- Margur er ríkari en hann er. 

- Ég biðst fyrirlitningar.

- Get bara ekki brotið odd af ofbeldi mínu. 

- Eins og naut á mannvirki. 

- Enginn veit hvað átt hefur fyrr en flutt hefur (svo rétttt).

- Fyrir neðan allar hillur.

- Eins og draugur úr heiðskíru lofti. 

Stórbreyting og uppselt afmæli ...

Afskaplega seinlegu verkefni lauk í fyrradag hér í tölvunni í himmaríki og mér finnst ég hafa lést heilan helling við það, það var ekkert leiðinlegt að vinna þetta samt - tók bara svo langan tíma. Næsta verkefni á eftir er svo ótrúlega fljótlegt (og líka skemmtilegt) að ég get skilað því af mér á morgun.

 

Röskleg ganga mín síðasta miðvikudag dró heldur betur dilk á eftir sér og fk. hásinin bólgnaði aftur. Fólk flissar þegar ég segi að gömul íþróttameiðsl hafi tekið sig upp - en það er dagsatt. Þegar ég skráði mig bjartsýn í skokkhóp við Langasand fyrir löngu reyndist ég vera langsamlega lélegust, við vorum vel yfir 20 talsins. Þrátt fyrir skvass-árin þar sem ég blés ekki úr nös í 45 mínútur ... grunar mig að einhver lungnabólga og þyngdaraukning eftir að hafa hætt að reykja um hríð, byrjað aftur án árangurs, sófakartöflulifnaður, langar setur í strætó Akranes-Reykjavík-Akranes, kannski aldurinn, ég veit það ekki. En ég var mjög móð og yfirkeyrð eftir hraða göngu í kringum íþróttahöllina stóru, með fram hluta Langasands, minnir mig, áreynsla getur valdið minnisleysi, og svo þegar átti að teygja gerði ég það svo rækilega að ég næstum sleit hásin, þá sömu og angrar mig núna, mörgum árum seinna. Var heillengi að jafna mig þá og líka núna. Furðulegt, mig langar aldrei út að ganga - en akkúrat þegar ég á erfitt með það langar mig.

 

Jæja, stórfréttir: 

Eftir að hafa látið lítið fara fyrir mér í fjölskyldunni í áratugi - með aðeins eitt nafn (og föðurnafn) ákvað ég að fara út á bjargbrúnina, eiginlega langt út fyrir þægindarammann, leyfa meðfæddu hugrekkinu að ráða loksins og í leiðinni gera mig enn meira gildandi. Ég fór inn á vef Þjóðskrár og var eiginlega einhvern veginn neydd út í þetta, svo auðvelt og hvetjandi var viðmótið og mikið uppáhaldsnafn í gegnum tíðina er nú orðið að millinafni mínu. Ekki samt Elísa, en það var uppáhaldsnafnið mitt á árunum þegar ég þráði heitast að vera prinsessa af Danmörku - sviksemin við Ísland vegna matarómenningarinnar sem hér ríkti.

 

Undanfarin ár hef ég sem sagt hugsað um að bæta við vissu millinafni. Gamall kunningi með vit á talnaspeki, varð voða hrifinn þegar hann heyrði nafnið og sagði að ekki veitti af að fá inn fimmuna (afsakið kínverskuna) sem skorti svo tilfinnanlega, það vantaði algjörlega ferðagleði og glaum í nafnið mitt en fimman væri í stöfunum e og n, minnir mig. ÞRÁTT FYRIR ÞAÐ og ég hefði ekkert á móti því að halda áfram að vera heimakær sófakartafla, varð þetta nafn nú fyrir valinu, ekki síst vegna hrifningar minnar á krumma ... svo nú heiti ég löglega: Guðríður Hrefna Haraldsdóttir ... Endilega kallið mig Hurrí.

Er reyndar líka hrifin af mávum en ...  Jónatana* sem millinafn er ekki jafnflott. (*Man kannski enginn eftir bókinni Jónatan Livingstone mávur? Kom út 1973) Þegar ég gúglaði árið sem bókin kom út, sá ég líka minnst á veitingastað með þessu nafni, Guffi og allt, og minningarnar reyndu að troða sér upp á yfirborðið. Við Tryggvagötu ... fór maður ekki stundum þangað frá 1988 (stofnað skv. gúgli) og kannski til aldamóta?

 

Og annað, ég hefði aldrei farið út í þetta nafnadæmi nema bara af því að vegabréfið mitt er hvort eð er að renna út. Og jú, ég þarf víst að endurnýja rafrænu skilríkin líka en það er ekkert mál. Mikið sem þetta gekk hratt fyrir sig. Ég sótti um í gær og vandaði mig mikið við að búa til sennilega skýringu á beiðni minni, t.d. að hrafn væri í skjaldarmerki ættarinnar - sem virkaði svona líka fínt! Frábær þjónusta hjá Þjóðskrá, rafrænt og alveg ókeypis. Takk, elskurnar.

 

Ein sem ég sagði frá þessu fyrr í dag spurði mig hvort þetta hefði breytt lífstölunni minni. Ég varð að játa að ég hefði ekki hugmynd um það, datt ekki einu sinni í hug að kíkja í mína eigin bók (Galdraskjóðuna, samansafn af alls konar samkvæmisleikjum, hvar ætli hún sé?) og reikna. Hefði þá  mögulega geta endað með nafnið Jónatönu eða jafnvel Mildríði - til að blíðka talnapúkana. Hver veit.

 

Fréttir af Facebook

Ég er hætt að öskra yfir alþjóð réttan aldur minn, nema á afmælistertunni ár hvert og fæðingarár mitt er á Facebook en það kann enginn að reikna lengur ... já, bókaormurinn ég hef aldrei vitað nafnið á tánum á okkur! Bara stórutá og litlutá.

 

 

Elskan hann Sigurður Hreiðar, fyrrum ritstjóri Úrvals og Vikunnar, vissi allt um tærnar og setti nöfnin í athugasemd: Stóratá, háatá, miðtá, lágatá og litlatá. Svona er Facebook nú fræðandi þegar hún tekur sig til.

 

Á þræði tengdum forsetakosningunum: Athugasemd: „Fáir vita það en Covid-19 var sett af stað til að búa til dýrustu raunveruleikaþætti sögunnar. Sama var upp á teningnum með WW2. Þá erum við raunar að tala um útvarp.“ (BJ)

 

Minning af mínum eigin vegg frá 11. maí 2016. Fyrirspurn frá myndarmanni sem var annaðhvort að reyna við mig á frumlegan hátt eða vildi eyðileggja mannorð mitt: 

„Fyrirgefðu eða ert þú konan sem fórst einu sinni með mér til U.S.A man það ekki alveg en held það.“

 

„Útlendingur getur ekki einu sinni keypt sumarhús í Danmörku nema til eigin nota. Á Íslandi hefur Breti keypt rúmlega 80 jarðir og enginn segir neitt.“ (BBB)

 

MYNDIN: Er ferðaþjónustan farin að gera út á afmælið mitt eftir tvö ár? Þetta er ekki einu sinni stórafmæli! Ég hef aldrei selt inn.   

Skyndihugdetta á gönguför ...

Skrefafjöldinn jókst um 200% miðað við gærdaginn, bara við að skreppa í smávegis gönguferð með drengsa sem mætti á svæðið í dag. Sólin var svo sæt að láta sjá sig eftir endalausar rigningar undanfarið, svo nú veit hann að það er alltaf gott veður á Akranesi. Takk, veðurfræðingar.

 

Í staðinn fyrir að njóta gleðinnar af Eldum rétt-snilldareldamennsku minni, fékk ég skyndihugdettu í gönguferðinni sem var farin undir kl. 18. Að bjóða upp á gómsætan skyndibita. Flamingo varð fyrir valinu. Annað okkar fékk sér kjúklingarétt með sætkartöflu og salati, hitt fékk sér hamborgara og franskar sem er til þarna þótt þetta sé sýrlenskur staður. Það var brjálað að gera, svona um miðvikudagskvöldmatarleytið. Skagamenn greinilega vitlausir í góðan mat.

 

Ég gekk aðeins of hratt því fóturinn var orðinn góður ... eða var hann það? Hásinarskrambinn ... Hefði sennilega þurft ögn lengri hvíld en þetta er samt allt að koma. Gömlukonugöngulagið er á hraðri útleið, held ég.  

 

Lauk við Týndu systurina rétt eftir hádegi í dag á meðan ég þvoði, braut saman og snurfusaði himnaríki. Hún var engir 25 tímar þar sem ég stillti á meiri hraða, sem getur sparað manni nokkra klukkutíma, en ég var samt þrjá og hálfan dag með hana, enda þarf fleira að gera í lífinu en hlusta á sögur. Lífið er enginn dans á rósum. Engar rósir án þyrna. Í þessum sögum er framvindan ekki endilega hröð - og fleiri en ein saga sögð (sem allar tengjast auðvitað) sem hentar mér prýðilega, fínt að geta látið dáleiðast og brotið saman þvott sem er mjög leiðinlegt án sögu í eyrum en fljótlegt og algjörlega gleymanlegt með bók. Svo þegar ég vinn í tölvunni við yfirlestur, hlusta ég á músík, eða öldunið frá Langasandi sem er ægilega notalegt.

 

Hvað er að gerast á Facebook?

Á Fb ríkja frekar mikil leiðindi, ég sá auðvitað ekki nema útvaldar síður (Takk, Meta) en það var vakin athygli á þessu:

Kona hljóp í 57 klukkutíma, 382 kílómetra. Sló met. Karl skrifar frétt um málið:

 

Stuðningurinn ómetanlegur (Myndband)

„Hann verður að bíða með þessi börn, elsku maðurinn.“

En kannski var þetta það eina merkilega sem hún sagði ... ;)

Nýir heimilisvinir, óð dyrabjalla og kraftaverkakvittun

Dyrabjallan stoppaði ekki í dag sem er mjög óvenjulegt heima hjá manneskju sem fann engan mun á lífi sínu í covid-samkomubanni en ég náði fleiri skrefum fyrir vikið. Stráksi kom og fór út með ruslið, klappaði kisunum, sótti þrjú ónýt úr og risastóran jólaálf ... nú er sennilega allt komið. Ég spurði hann hvort hann kynni að tengja Playstation 4 en hann hristi hausinn svo vonandi kann drengsi það sjálfur. Eða við í sameiningu með aðstoð YouTube, taka bara Hildi (fv. granna) á þetta.

 

Eldgömul vinkona kíkti líka, alveg óvænt og í fyrsta sinn, stráksi þá nýkominn til að þræla (hann bauðst til þess, þessi elska), ég í tölvunni að vinna á trilljón, svo illa stóð á. Eins og það er gaman að fá gesti er ég orðin háð því að fá fyrirvara, sem var nú alls ekki svo fyrir bara örfáum áratugum, tveimur, þremur, en ég var sem betur fer sómasamlega klædd og fínt í himnaríki, en tveir ruslapokar stóðu samt við dyrnar, og pappi/plast-poki sem stráksi ætlaði að fara út með. Svo kom elsku sýrlenska vinkona mín akkúrat þá, með disk af sérlega góðum mat og rauk svo strax heim. Jamm, Eldumrétt-fiskurinn sem átti að vera í kvöld fór í frysti. Tvisvar í dag hringdi svo sérstakur vinur minn og nágranni, níu ára, dyrabjöllunni en hann gleymir stundum lyklunum heima.

 

Stráksi var enn hjá mér þegar bjallan hringdi enn og aftur, nú Einarsbúð. Sending. Í fyrsta skipti á ævinni þurfti ég að skoða reikninginn fimm sinnum, því ég trúði ekki upphæðinni. Er Einarsbúð farin að námunda? hugsaði ég greindarlega en sá ýmsar upphæðir sem enduðu á 8, 9, 5 ... en samtals hljóðaði reikningurinn upp á 20.000 nákvæmlega! Ef þetta veit ekki á eldgos ... Vona bara að Arion banki stoppi ekki millifærsluna af ótta við peningaþvætti!

 

Þetta var nú bara kornflex, ostur, brauð, rjómi, kaffirjómi, bananar, mjólk og súrmjólk og eitthvað með kaffinu á morgun þegar drengsi kemur. Ég er vissulega manneskjan sem breytti Messenger milli mín og einnar systur minnar með kinninni, var að hlusta á sögu í strætó, gleymdi að slökkva á skjánum, og tókst að breyta litasamsetningunni á samskiptunum og þegar ég ýti á þumal upp-merkið, kemur pylsa með öllu. Inga vinkona er álíka sniðug, breytti samskiptum milli okkar tveggja á svipaðan hátt, nema þumallinn er körfubolti. Allt með kinninni. Og nú þetta! Ég óttaðist að mér yrði ekki trúað svo ég tók mynd af kvittuninni (sjá myndina). Þetta er eitt það æsilegasta sem ég hef lent í lengi ... algjör kraftaverkakvittun.

Veit einhver hvernig maður breytir til baka Messenger hjá sér?

 

Fréttir og slúður af Facebook - samfélagsmiðlar 

Á Facebook er eiginlega bara talað um Júróvísjón í kvöld. Þau sem horfðu voru flest hrifin af frammistöðu Heru, enda dúndursöngkona ... sem er svo sem ekki málið.

Guðni forseti sat á fremsta bekk á samstöðutónleikunum í kvöld (fyrir Palestínu) - einhver spurði:

„Mættu einhverjir forsetaframbjóðendur?“ Já, viðkomandi sá Ástþór og Steinunni Ólínu.

Alltaf af og til brjálast einhver yfir tungumálinu, að við skulum reyna að hafa það minna karllægt en það hefur verið. Sko, ef ég leita að orði í netorðabók verð ég að hafa það í karlkyni til að það finnist. Leikurinn Orðasnakk í símanum býður bara upp á orð í karlkyni. Í spennubók sem ég las yfir kom nokkrum sinnum fyrir að talað var um lögguna svona: „Kannski vita þeir í löggunni eitthvað um málið?“ Lögreglustjórinn í umdæminu þar sem glæpurinn gerðist var kona - og líka önnur aðalsöguhetjan.

Breytingar eru oft ljótar - ég gleymi ekki feginleikanum þegar prófarkalesararnir hjá Birtíngi leyfðu okkur að skrifa sprey í staðinn fyrir sprei sem var lengi vel talið hið eina rétta. Ég gat ekki vanist því, ég er samt manneskjan sem vill hafa partí (ekki ý), kósí (ekki ý), Gurrí ekki ý ... en við fengum svo oft skammir fyrir sprei, svo ljót villa, sagði fólk.

 

Ég ver talsverðum tíma á samfélagsmiðlum, svona símahangs ... þá tel ég líka með þegar ég hlusta á sögur með símann í vasanum að gera húsverk. Instagram fer með mér í bólið, það tekur mig um klukkutíma að fara yfir allt, þá fyndnu helgi.and.erlend (norskir en samt skemmtilegir, gera oft grín að Íslendingum (urrr) en aðallega Svíum samt), siegfriedundjoy (eru hrikalega fyndnir, sjá mynd) og greipjokes (íslenskur, frábær) en svo er venjulegt fólk, líf og ástir og örlög, og ég hef mjög gaman af því að fylgjast með: katrinedda, gudnymatt, kristaketo, thelmahilmars og helling í viðbót. Katrín Edda er vélaverkfræðingur hjá Bosch í Þýskalandi, vinnur við að þróa sjálfkeyrandi bíla, töff, falleg ljóska sem lætur útlitið ekki skemma fyrir sér, með bein í nefinu, flott fyrirmynd ... Guðný Matt og fjölskylda ferðast um heiminn á húsbíl, aðallega Evrópu, og þau eru voða viðkunnanleg og skemmtileg, Krista gerði upp hús í sveitinni í Hafnarfirði, við sjóinn, þau eru ótrúleg hjónin þegar kemur að endurbótum, Thelma er einfaldlega ofboðslega fyndin ... svo er Þórdís Gísladóttir, uppáhaldsljóðskáldið mitt, líka á Instagram og mjög gaman að fylgjast með henni. Þetta er bara örlítið brot sko!

 

Fólkið sem maður fylgist með verður ... eins og sagt var um fréttaþulina í gamla daga, hálfgerðir heimilisvinir! og mér er alveg sama þótt síminn minn skammi mig fyrir að hanga svona í símanum ... Nokkrir (tveir) áhrifavaldar eru vissulega með og þegar þeir byrja að sýna kannski snyrtivörur eða blóta köttum, skippa ég hratt. Hef meiri áhuga á hvernig til dæmis littlevikingstravel gengur að fá nýja vél í húsbílinn og hvernig óvæntu hvolpunum vegni.

Mest pirrandi, kurteisi eða pappírsflóð

Ótrúlegt en satt, ég er búin með átta og hálfan tíma af Týndu systurinni síðan rétt eftir miðnætti 5. maí ... (hraði: 1,2) en á samt 12 klst. og 11 mín. eftir. Hversu dýrlegt er það. Ég á vinkonu sem er hreinlega ekkert spennt fyrir bókunum um systurnar sjö ... sem mér finnst ótrúlegt. Ég þekki svo sem fólk sem er afar hrifið af sannsögulegum myndum en mér finnst þær yfirleitt hörmulegar, þær enda iðulega illa, einhver deyr (Titanic) svo ég vil ekki verja frítíma mínum í slíka ekki-gleði. Ég veit alveg hvað heimurinn getur verið vondur en nenni ekki að velta mér upp úr því. Af sömu ástæðu get ég ekki horft á náttúrulífsmyndir (enda sannsögulegar), nema ég viti fyrir fram að ljón drepi ekki fallegu góðu mörgæsina (grín en ekki grín) þegar á að sýna okkur hversu náttúran geti verið grimm og eiri engu. Ég veit að þeir eru flottir en má ég frekar biðja um hunda- eða kattavídjó með góðum endi? Ekki endilega þegar gott fólk bjargar dýrum í neyð, slík myndbönd eru stundum sett á svið, til að fólkið geti baðað sig upp úr hrósi, hjörtum og lækum. En auðvitað alls ekki alltaf. 

 

Facebook í stuði:

Virkilega gaman stundum að lesa suma þræði - eins og nýlega af síðu vorra landsmanna sem búa í útlöndum. Ég á eftir að lesa þráðinn þar sem fólk segir frá kostum landanna sem það býr í, sá var neðar, því festist í þræðinum: Hvað fer mest í taugarnar á ykkur í núverandi búsetulandi? Hann var svo sem ekki langur og það sem fer í taugarnar á einum þarf ekki endilega að pirra annan. Mér fannst þetta mjög áhugavert og skemmtilegt. Er mjög hrifin af kurteisi Breta sem fer nú samt í taugarnar á sumum ... Munið bara að sumar þjóðir halda að við Íslendingar séum alltaf á fylliríi og kunnum ekkert með peninga að fara. Svo innilega fjarri sanni! Hérna kemur þetta: 

 

Svíþjóð: Svíar alltaf þreyttir, líka nývaknaðir. 

Belgía: Ekkert rafrænt, allt á pappír, háir skattar.

Holland: Allir svo hávaxnir.

Þýskaland: Bannað að þvo bílinn á sunnudögum. Nenna ekki að vinna en skrifa samt háa reikninga. 

Noregur: Vantar góðan ís í vél, góðar sundlaugar og almennilegt brauð.

Bretland: Bretar ekki nógu lausnamiðaðir, of kurteisir.

Skotland: Bretar svo móðgunargjarnir, koma engu í verk.

Austurríki: Íbúar skilja ekki kaldhæðni.

Kanada: Tveir veikindadagar á ári, allt svo dýrt, engin stéttarfélög.

Austur-Afríka: Helgin hefst á fimmtudegi, vinnuvikan á sunnudegi, eins og maður tapi degi ... Skilja ekki kaldhæðni, skortir allt tímaskyn.

Danmörk: Allt svo skipulagt fram í tímann, talað í vikum (Hentar þér að koma í heimsókn í viku 35?), mikil reglufesta.

Ástralía: Silagangur í öllu, ógeðslegar flugur.

USA, New York: Sorpmálin.

Spánn: Bankakerfið, pappírsflóð í stað tölvupósta.

- - - - - - - - - - - - - - -

Svo fann ég annan þráð, ekki íslenskan þó: 

Sleppið einu orði í lagi og setjið Jesús í staðinn. Það vantaði ekki hugmyndirnar:  

 

- Hit me Jesus one more time

- The real slim Jesus

- Smells like Teen Jesus

- Jesus just wants to have fun

- All you need is Jesus

- The Piano Jesus

- Me and Jesus McGee

 

Þetta fann ég líka: 

„Ég notaði Red Bull í staðinn fyrir vatn þegar ég hellti upp á í morgun. Ég var síðan á mótum Miklubrautar og Grensásvegar þegar ég uppgötvaði að ég hafði gleymt bílnum heima!“ 

Afmælisbörn, risalampinn og óviðeigandi tónlist

Afmælisdagurinn hennar mömmu er í dag, hún hefði orðið níræð. Vantaði bara tæp tvö ár upp á. Það er langlífi í ættinni okkar en mér virtist mamma ekkert mjög spennt fyrir því að verða mikið eldri. Henni fannst ekki taka því að fara til augnlæknis þótt slæm sjónin hamlaði henni frá því að ráða krossgátur og svo var hún löngu hætt að nenna að lesa blóðugu krimmana sem hún hafði svo gaman af. Hún þoldi vel blóð, enda hjúkrunarfræðingur ... Hadda tvíburasystir mömmu dó nokkrum árum á undan henni, fæddist líka ögn á undan, þær voru gjörólíkar í útliti, enda tvíeggja. Hjördís og Bryndís, og þegar Sissa vinkona þeirra slóst í hópinn voru þær alltaf kallaðar þríburarnir. Mammma ólst upp í miðborginni, á Laugaveginum, beint á móti Stjörnubíói, og þegar komu nýjar myndir í bíó, fóru þríburarnir stundum í bíó kl. 3, 5, 7 og 9, segir sagan. Eitthvað sem mamma var ófús að viðurkenna þegar við systkinin vildum fá að fara í bíó mörgum árum síðar. Ég man að hún fékk reiðhjól í fermingargjöf og amma fór upp í sveit til að redda rjóma til að hægt væri að bjóða upp á almennilegt bakkelsi í veislunni. Þetta var í kreppunni eftir seinni heimstyrjöldina.

  

Annað afmælisbarn dagsins hefði orðið 65 ára í dag, elskan hann Tommi bílstjóri sem dó langt fyrir aldur fram. Hann var afskaplega fyndinn og skemmtilegur, með sérlega góðan tónlistarsmekk og mikill sögumaður sem kunni að að ýkja til að gera sögurnar enn meira krassandi. Ég þurfti stundum að taka fyrir eyrun ...

 

Lampinn sem ég keypti í IKEA er svo voldugur og svakalegur (keypti hann vegna litarins) að hann myndi henta í einhverja risaskrifstofu með mjög hátt til lofts og vítt til veggja, á skrifborði sem hentar fimm manns eða einum forstjóra. Okkur skildist að það fylgdi eilífðarpera en svo var alls ekki, það er perustæði og þar segir Max 13W sem er nú bara kínverska í mínum eyrum. Ég missti tvisvar skrúfu þegar ég var að setja hann saman (ég hata ósamsetta hluti, hvernig átti mig að gruna?) en þrátt fyrir að hafa ekki arnarsjón fann ég þær báðar, sjúkk. Ég gat ekki sett skrímslið í minnsta herbergi himnaríkis, heldur færði til fallegan lampa sem þarf bara að snerta til að kvikni eða slökkni á honum, fellur án efa vel í kramið þótt hann sé bara silfurlitaður.

Svona er nú vont stundum að vera hætt að reykja, og hafa ekki kveikjara í vasanum til viðmiðunar - allt svo stórt í IKEA svo lampinn virtist alveg mátulegur. Rautt hættuljós kviknaði ekki þótt hann væri svakalega þungur. Einu sinni keypti ég tungusófa í Jysk, lítinn og sætan en svo varð hann næstum því skrímsli í stofunni heima hjá mér, eða þar til eftir breytingar þar sem hann passar bara ágætlega núna, en mætti ekki vera mikið stærri samt. Svo villandi og ég dett oft í pyttinn og kaupi of stórt.

 

Nú stendur yfir fótboltaleikurinn LIV - TOT, en flest í fjölskyldu minni halda með Liverpool. Sonur minn hélt með Tottenham. Aðallega út af Harry Kane en nú er Kane horfinn á braut svo ég er hætt að halda með bæði LIV og TOT. Áfram Liverpool, segi ég núna. Svo held ég líka með West Ham og ekki síst eftir að Dagný frænka, barnabarn Höddu, tvíburasystur mömmu, fór að spila með þeim.

 

Fréttir af Facebook

Á einhverri erlendu síðunni kom spurningin: Hvaða tónlist er mest óviðeigandi að spila við útfarir?

Ekki stóð á svörunum:

Hit me baby one more time 

It´s my life

Return to sender

Another one bites the dust

The witch is dead

I will survive

Congratulations

Going Underground

Highway to Hell

They are coming to take me away, aha

Staying Alive

og

Heat of the moment 

Light my fire 

 

Hérlendis myndum við byrja á: Komdu og skoðaðu í kistuna mína, og það eru án efa fleiri íslensk lög sem kæmust í þennan hóp þótt ég muni ekki eftir neinum akkúrat núna.

 

Í hópi ættingja sagði ég eitt sinn að ég myndi helst vilja lagið Hel með Skálmöld og Sinfó sem útgöngusálm í minni útför, svo fólk gæti dillað sér á leiðinni í brauðterturnar í erfidrykkjunni. Megrandi, hollt og gott. Þau tóku reyndar ansi vel í þetta, alls ekki viðeigandi en samt svo ótrúlega flott lag. Nú er það alla vega opinberað.