Hryllingsveggur, tvisvar í kosningakaffi og eldklár frænka

Kosningasjónvarpið fór eiginlega alveg fram hjá mér í gær, sitt af hverju gott kom vissulega út úr kosningunum og líka ýmislegt minna gott. Það verður til dæmis mikil eftirsjá að VG, svo margt gott sem þau standa fyrir, fúlt líka að missa t.d. Lilju í Framsókn, Þórhildi Sunnu í Pírötum og fá ekki alla vega Sönnu og Davíð Þór inn hjá Sossum, þau hefðu lífgað upp á þingið. Svona getur maður nú hrifist af alls konar fólki úr alls konar flokkum. Fjölbreytni er góð.

 

 

Það var frábært að sjá Óla - „okkar“ vinsæla apótekara á Akranesi, komast á þing. Ein ansi hress vinkona fór í apótekið eitt sinn skömmu fyrir einhverjar bæjarstjórnarkosningar og Óli spurði hana hvort hún ætlaði ekki að kjósa "rétt". „Ég hef alveg sofið hjá Sjálfstæðismönnum en set mörkin við að kjósa þá,“ svaraði hún blákalt, öðrum viðskiptavinum til mikillar kátínu.

 

Myndin er skjáskot úr myndbandi þar sem þessi hressa kona hrópar aftur og aftur á hlauparana: "Takk kærlega, takk innilega." Mig langar að verða þessi týpa og er þegar búin að panta miða til Boston (Boston-maraþonið) í apríl árið 2050. Verð með svona skilti.

 

Í gær fór ég með tveimur vinkonum í kosningakaffi ... Önnur kom upp úr kl. 13 og sótti mig og við fórum í kaffið hjá VG á Suðurlandsbraut, bæði góðar veitingar og svakalega gott kaffi (Jólakaffið frá Te og kaffi). Fór heim upp úr tvö, nálægt hálfþrjú, og næsta vinkona mætti klukkan 16 og sótti mig. Við fórum líka í kaffið hjá VG. Ég gætti þess ekki að dulbúa mig þarna í seinna skiptið, vera að minnsta kosti með annan trefil, og svo gerði ég þau mistök að setjast á sama stað og fyrr um daginn. Ónefndur fyrrum ráðherra sem mætti líka aftur, sagði hlessa en kátur: „Þú enn hérna?“

„Nei, fór en kom aftur því ég átti eftir að smakka vöfflurnar,“ sagði ég næstum því sannleikanum samkvæmt. Fór heim og beið eftir úkraínskri heimsókn sem átti að koma í tímagapið milli 15 og 16 (ómældar vinsældir mínar) en það náðist því miður ekki að hittast í þetta sinn, sé Svitlönu vonandi næst þegar hún kemur í bæinn. Snökt. 

 

Mér datt ekki í hug að biðja vinkonurnar að koma með mér í önnur kosninga"köff", taka út staðina og gefa einkunn eins og ég vissi að sumir gerðu án nokkurrar miskunnar en ég er ekki sama óhemjan og ég var upp úr tvítugu. Svo var ég líka eiginlega frekar södd og þorði heldur ekki að taka sénsinn á því að fá kannski vont kaffi með kræsingum annars staðar. Allt of algengt í hinum ýmsu veislum að hafa fullkomnar veitingar en vont kaffi ... Ég var reyndar duglegri að fara á milli staða á Skaganum á kosningadegi.

 

Það stóð upp úr í seinni heimsókninni til VG að þangað kom maður sem ég hafði ekki hitt í hálfa öld - var að vinna með honum í Ísfélagi Vestmannaeyja sumarið 1974, þegar ég var rétt orðin unglingur. Það urðu fagnaðarfundir, hann er alveg jafnskemmtilegur og í denn, með smitandi hláturinn sinn og góða músíksmekkinn (Jethro Tull með meiru), hann er líka hljómsveitargæi og allt (í Spöðum) og sestur í helgan stein. Hann sagði tvisvar: „Þú ert nú svo ung ...“ sem gjörsamlega bjargaði deginum því ég hef verið fórnarlamb aldursfordóma* síðan ég varð fertug, alla vega annað slagið. Ein vinkona mín fer oft til útlanda og segir gríðarlega mikinn mun á því að vera þar eða hér upp á aðdáun strákanna ... það er enn blístrað á hana erlendis, en á Íslandi er löngu búið að stimpla hana út. Ég sé svo illa frá mér, þótt ég sé með gleraugu, að mér finnst allir sætir karlar gefa mér hýrt auga.

*Fékk þarna rétt rúmlega fertug, meðal annars sendan heim bækling um alls konar vörur sem henta eldri borgurum; sokkaífæru, göngugrindur, fullorðinsbleyjur, pillubox með áminningartækni ... vörur sem móðir mín var allt of ung til að nota næstu tuttugu árin.

 

Mynd: Ég nota vissulega gott andlitskrem til að halda mér unglegri.

 

Eigimaður minn á þessum tíma (40 ára) sagðist ekki treysta sér til að vera kvæntur konu sem ætti svona stutt í fimmtugsaldurinn (41 árs) og við fórum hvort sína leið. Svo löngu, löngu síðar fór hann á stefnumótasíðu og fann þar unga og fallega erlenda konu. Þau urðu ástfangin, hann fór til hennar í útlandið og þau giftu sig örfáum mánuðum eftir að þau kynntust. Einhverju seinna fór hún fram á skilnað, fékk helming eigna hans, eins og lög gera ráð fyrir, eða kaupmáli. Hann komst svo að því síðar að þarna hefði skipulögð glæpastarfsemi verið að verki ... allt fólkið hennar í brúðkaupinu, foreldrar, systkini og fleiri, voru leigðir leikarar - allt gabb nema giftingin sjálf sem var lögleg, til að hafa af honum fé. Hann gat ekkert gert, svo passið ykkur, elskurnar. Sönn saga og ekkert einsdæmi víst.  

 

Í dag var gerð úrslitatilraun til að hengja upp fatahengið mitt létta og löðurmannlega úr Jysk. Tvær skrúfur og málið dautt. Steindautt, enda betri borvél núna. Síðast kom snjall þroskaþjálfi á staðinn ... það kom gat í vegg, skrúfa brotnaði inni í veggnum og lélega lánsborvélin sem hann notaði nánast bræddi úr sér. Í dag fékk ég svo deja vu-tilfinningu, því nákvæmlega það sama gerðist hjá snjalla, handlagna og klára húsgagnasmiðnum, þessum með betri borvélina. Ég þarf greinilega að losa mig við þennan vegg sem glímir við mótþróaþrjóskuröskun. Tveir menn: tvær holur, tvær skrúfur fastar í vegg sem heldur að hann sé utan um neðanjarðarbyrgi á stríðstímum.

Ég er búin að panta loftpressu frá Byko og svo veð ég bara í þetta sjálf. Spurning um að hafa samband við Tækniskólann og bjóða vegginn til leigu, nota hann til að brjóta niður nemendur í trésmíði, svo þeir ofmetnist ekki, heldur læri að til séu svo viðbjóðslega sterkir veggir að ekkert virki á þá nema dínamít. Þá ná þeir þessari auðmýkt sem þarf til að þeir mæti í verkefni á þeim tíma þegar þeir segjast ætla að gera það ...

 

Mynd: Ellen frænka knúsaði heppinn Krumma í dag á meðan Elvar hennar boraði í hryllingsvegginn hroðalega. Ég kveinaði yfir því að þægilegi sófinn sem hún sat í væri of lágur fyrir langa leggi mína og nákvæmlega ekkert gaman að láta sig falla ofan í hann ... svo ég nennti því ekkert og það færi aldrei vel um mig í lífinu. Ellen kíkti í símann sinn, pikkaði ögn og sagði svo: Ég er búin að panta 5 cm lengri fætur undir sófann þinn, fást hjá Jysk og kosta bara nokkra þúsundkalla. Svona lánsöm er ég með fólkið í kringum mig. Fatahengið getur bara hoppað upp í ómögulegheitin í sér. 

 

Fór seinna í dag með systur minni í litla jólabúð við Gylfaflöt í Grafarvogi. Keypti ansi skemmtilegar og snjallar jólagjafir handa stráksa og minnstu elskunum mínum á Skaganum og einnig nokkra gyllta poka undir jólagjafir (á 100 kall stykkið). Ég er vön að endurnýta þá jólapoka sem ég fæ sjálf en sennilega hef ég ekki tekið neina með í flutningunum til borgarinnar (á reyndar eftir að fara niður í geymslu og athuga hvort þeir séu í stóru ferðatöskunni). Ef ég finn þá, get ég samt pottþétt endurnýtt þá síðar eða gefið. Það var orðið svo kvíðvænlegt og ömurlega leiðinlegt að klippa niður jólapappír, pakka gjöfum inn og vesenast í óratíma, að ég fór að pakka inn í dagblöð sem var mjög fljótlegt, reyndi að velja fagrar jólaauglýsingar til að hafa pakkann samt fallegan. Gjafaþegar mínir þurftu í kannski tvö eða þrjú ár (á aðfangadagskvöld) að þvo af sér prentsvertu en eitt árið átti ég svo allt í einu heilan helling af jólagjafapokum sem ég endurnýtti þau jólin og hef gert það síðan. Það var bæði ódýrt (ókeypis) og ljómandi fínt. Vistvænt að auki.    

Mitt eigið moll, klár gervigreind og elskan hann Chuck Norris

Vettvangsferð var farin um Holtagarða í gær. Lítið stoppað, ekkert keypt en gaman að vita af þessum flottu búðum í næsta nágrenni. Ég emjaði og grét í Dorma yfir fallegum sófa sem væri allt of lágur fyrir langleggjaða dömu sem keypti sófann vegna fegurðar, sá hann á netinu, mátaði ekki ... væru til lengri sófafætur til að kippa vissri tilveru í lag? Þyrfti minnst 5 cm hærri fætur undir sófann sem gæti þó mögulega gert hann hjákátlegan í útliti en ég gæti blekkt með teppum eða dáleitt gesti mína til að taka ekki eftir því. Gamli sófinn minn úr Jysk var nefnilega keyptur með langa leggi mína í huga og var hinn girnilegasti að setjast í þótt ég sæti ekki svo oft í honum við að glápa á sjónvarpið. Langar að taka upp gláp aftur, fyrst ég fæ ekki vinnu sem jólaskraut í glugga í des.

 

Í Dorma voru til sölu lítil skilti sem á stóð: Gleðileg Jól. 

Jákvæða systirin: Mikið er gaman að sjá svona á íslensku. 

Neikvæða systirin: Já, sammála, en það er samt villa þarna, það á ekki að vera stórt J í jól. Hæ, vantar ykkur prófarkalesara eða eiga skiltagerðarmenn kannski bara að fá að stjórna stafsetningarmálum ykkar?

Afgreiðslustúlka: Honum hefur kannski fundist flottara-

Neikvæða systirin: Ég kaupi aldrei neitt sem inniheldur villur, kýs ekkert með stafsetningarvillu í nafninu, afber alls ekki sjónvarpsefni (munið Stundina Okkar um tíma?). Mér finnst allt annað þegar við sauðsvartur almúginn gerum villur, en fyrirtæki, fjölmiðlar, stjórnmálaflokkar, opinberir aðilar verða trúverðugri þegar vinnubrögð eru vönduð. 

Jákvæða systirin: Jæja, gamla geit, eigum við að drífa okkur?

 

Við systur kusum utankjörstaðar fyrir búðaskoðunina og það var merkilega mikið að gera, röð eins og á flugvell þegar fólk bíður eftir að komast í öryggisskoðunina. Ekki séns að kjósa taktískt, fannst mér, ég kaus þann flokk sem ég vil sjá vinna góð störf á þingi. Ég gerði sama í forsetakosningum, kaus ekki taktískt þótt ég gerði mér fyllilega grein fyrir því að minn maður yrði tæplega forseti. Kannski heimskulegt að kjósa með hjartanu, kannski alls ekki, en því að kjósa flokk eða forseta bara til að einhver annar komist ekki að? Iss, piss.

 

Það var nokkuð margt um manninn líka þarna í búðunum, svona miðað við fimmtudag. Partíbúðin er æðisleg, Fakó undursamleg, líka Curvy og Dorma og bara allt þarna. Svolítið falinn demantur í mínum huga, hafði ekki hugmynd um þetta litla moll, eiginlega mitt eigið moll, og svo er Bónusbúðin á neðri hæðinni ansi fín líka. Ítreka, það væri fínt að fá apótek og kaffihús þarna líka. Bakarameistarinn er bakarí og væri frekt að ætlast til þess að algjört gæðakaffi væri á boðstólum ... sem minnir mig á að hópurinn Gerum Akranes enn betra fyrst Gurrí er flutt ... er að opna kaffihús í gamla Stúkuhúsinu á Safnasvæðinu (strætó gengur ekki þangað en það er samt í lagi því það eiga allir bíl) og þar verður dýrindiskaffi frá Te og kaffi í boði og starfsfólkið búið að fara á námskeið og alles. Vá, hvað ég hlakka til að koma á Skagann næst. Í gamla stúkuhúsinu lofaði ég sjálfri mér því að reykja hvorki né drekka. Ég reykti í allt of langan tíma en hætti í apríl 2020. Drykkjan á mér er svo aumingjaleg að ég er hársbreidd frá því að koma út úr skápnum sem bindindiskona. Kaffi er bara betra ...

Alla helgina núna mun Útvarp Akranes (FM 95) hljóma, flott dagskrá en þetta er til styrktar Sundfélagi Akraness.  

 

Gervigreindin er ansi hreint skemmtileg. Systursonur minn spjallaði við hana, altso gervigreindina, um vandræði mín hvernig ég gæti komið word-inu mínu í lag - er með áskrift, búin að borga og allt en skjölin eru samt með stæla. Þú getur ekki hlaðið þessu niður, bjáninn yðar, eða vistað, asninn yðar - svona stælar. Gervigreindin sagði frænda að ég þyrfti að skrá mig inn ... uuuu, hvernig, hvar, hvers vegna? grét ég. Ef hægt er að hægja á skjölum mínum og gera mér lífið erfiðara, hlýtur að vera hægt að laga allt þegar sjálfvirka greiðslan frá mér hefur skilað sér - ég skulda ekkert, svo hvaða vesen er þetta? Já, búin að prófa að endurræsa ...

 

MYND: Hér sýnir gervigreindin okkur hvernig elskan hann Jack úr Titanic myndi líta út í dag ef hann væri á lífi.

 

Hún getur vissulega búið til falsfréttir, falsupplýsingar ... varla þó þessar sem ég heyrði nýlega ... vissuð þið að hælisleitendur í hundraðatali hafa lamað heilbrigðiskerfið okkar með því að vera á biðlista eftir kynleiðréttingu? Fyndið ef þetta væri ekki svona grátlegt þar sem sumir kjósa að trúa þessu. Þarna er reitt til höggs og fyrir því verða bæði hælisleitendur og trans fólk, viðkvæmir hópar sem þurfa alls ekki á svona að halda. 

 

Gleðilegt að livefromiceland.is, vefmyndavéladýrðin mín, er að rakna úr rotinu, ég get kíkt núna til Vestmannaeyja, á gosstöðvarnar og víðar sem gleður nördahjarta mitt innilega.

 

Facebook í þrumustuði:

 

Vitið þið hvernig dyrabjallan hjá James Bond hljómar?

- Dong, ding dong.

--------------------------

Chuck Norris:

- Hann sigraði Usain Bolt í 100 m hlaupi þótt Chuck hlypi afturábak og notaði keðjusög sem jójó á  meðan.

- Nýfæddur skutlaði hann sjálfum sér og foreldrum sínum heim af fæðingardeildinni. 

- Þegar hann segir brandara um Jödu Pinkett Smith, slær eiginmaður hennar, Will Smith, sjálfan sig utan undir.

- Þegar hann fer í sturtu verður hann ekki blautur. Vatnið blotnar.

- Þegar hann varð 18 ára fluttu foreldrar hans að heiman.

- Hann getur kveikt eld með því að núa saman tveimur ísmolum.

- Í eina skiptið sem hann hafði rangt fyrir sér var þegar hann hélt að hann hefði gert mistök. 

- Hann getur setið úti í horni í kringlóttu herbergi.

- Hann getur staðið upp á meðan hann situr.

- Í skólanum hans þurftu kennararnir að rétta upp hönd ef þeir vildu tala. 

- Þegar hann fæddist sló ljósmóðirinn á bossann á foreldrum hans.

- Hann getur búið til snjókarl úr rigningarvatni. 

- Hann finnur ilminn af sunnudagsmatnum strax á miðvikudegi.

- Þegar Bell fann upp símann var hann þegar kominn með 3 missed calls frá Chuck.

Alls konar hamingja og snilldarhugmynd

Skilaboð um helgina. „Erum á markaði á Akranesi, eigum við að kaupa Valeríukaffi frá Grundarfirði handa þér?“ 

„Uuuu, já, takk, heldur betur aldeilis,“ emjaði ég, bað um baunir, espressóbrenndar. Vissulega fæ ég ekki jafngott bragð og úr alvörukaffivél á kaffihúsi en baunavélin mín er nú samt býsna góð. Þessar elskur sem fóru á markaðinn á Skaganum mættu svo í heimsókn til mín um hádegisbil í dag. Að sjálfsögðu bakaði ég eina plötu af smákökum (Takk, Eva Laufey) og bauð líka upp á ljómandi gott hafrakex úr Kristjánsbakaríi (fæst í Bónus) með smjöri og osti. 

Fúsi og Nanna eru ekki bara greiðvikin og góð, heldur líka mjög skemmtileg, annar sonur þeirra, Stefán, á ekki langt að sækja það en hann er einn fyndnasti maður landsins (langar mjög mikið að sjá uppistand með honum). Þegar þau fóru gripu þau allt ruslið með, Sorpuruslið, pappa og plast utan af þvottavélinni og smávegis meira. Ég sendi þeim svo varúðarskilaboð um að það væri bæði pappi og plast í svarta ruslapokanum, ég vildi ekki að þau yrðu handtekin við að gera mér þennan stórgreiða. 

Á meðan þau stoppuðu hjá mér (allt of stutt) fékk ég upphringingu frá vinnustað (aukavinna) þar sem ég hafði farið í spennandi hæfileikapróf. Ég stóðst víst prófið, var mér sagt, og gæti fengið verkefni ... eftir áramót. Man ekki hvort ég þurfti að dansa í hæfileikaprófinu en ég er enn liðug eftir að hafa verið í Dansskóla Sigvalda. Brillera ætíð í söng eftir veru mína í Kór Langholtskirkju og bý líka alla tíð að því að hafa verið í Skagaleikflokknum. Kona með reynslu.

 

Þetta EFTIR ÁRAMÓT er samt alveg að fara með mig. Hvað er að, Reykjavík? Þrjár vinnur, með þessari, sem ég get fengið ... eftir rúman mánuð. Hvað á ég að gera í desember? Lesa, dúlla mér, ryksuga, horfa á jólamyndir, drekka kaffi? Það býst svo sem enginn við rándýrum jólagjöfum frá mér í ár - það er svo dýrt að flytja, munið - en lifi ég aðgerðaleysið af? 

Hef um langan tíma verið svo handviss um að ég yrði hamingjusamasta kona í heimi þegar ég kæmist á eftirlaun ... en ég er ekki svo viss núna. Ein vinkona mín, hætt að vinna, vaknar frekar snemma, gerir jógaæfingar í korter og fer svo að læra tungumál (í gemsanum) í einhvern tíma líka ... en hvað svo? Hún hatar vissulega ekki gönguferðir svo hún fer eflaust í langar göngur um nágrennið. Svo passar hún barnabörnin sín stundum. Þarf ég ekki bara að koma mér upp ömmubörnum í Reykjavík, ég skildi nokkur dásamleg eftir á Akranesi. Elsku Ali, Alexander, Aya, Bana og Evia, mikið sakna ég þeirra.

 

Ef ég fer á fullt í vinnuleit núna gæti ég fengið eitthvað fast, eitthvað spenandi, alveg óvart, og orðið þá að svíkja vinnustaðina þrjá eftir áramót, allt draumastörf þar, þetta verður gefið upp þegar allt er orðið blýfast og meira en 99 prósent öruggt. Bakið á mér treystir sér ekki í afgreiðslustarf í verslun í einn mánuð sem væri alveg möguleiki að fá, svo ég verð bara að slaka á ... Ég gæti auðvitað farið að spá í spil og strekkja dúka á sama stað (bjó sú spákona ekki einmitt við Kleppsveg?)

 

Óhemjugangurinn er algjör hér á heimilinu. Er með nokkrar girnilegar jólabækur í bunka á náttborðinu, eftir Guðrúnu Evu Mínervudóttur, Þórdísi Gísla, Nönnu Rögnvaldar og Skúla Sigurðar - og óvænt bættist bókin Krydd lífsins eftir Einar Örn Gunnarsson við, mikinn uppáhaldshöfund ... Ég tók þá ákvörðun að treina mér þessar bækur, þessa dýrð eitthvað fram á aðventuna ... en hvað gerðist ekki í gærkvöldi? Ég valdi bókina hennar Evu, ætlaði að lesa þar til ég yrði syfjuð, þorði alls ekki að velja spennubók (Nanna og Skúli) til að falla ekki í þá freistni að klára ... Hversu lítið þekki ég sjálfa mig. Auðvitað byrjaði ég á bókinni hennar Evu frænku, Í skugga trjánna, og klukkan hálfþrjú í nótt lokaði ég henni, búin og sátt eftir lesturinn, virkilega góð bók, svo góð að ég tímdi ekki að hætta fyrr en hún var búin, gat það ekki. Ef svona lestraræði grípur mig aftur, sem er mjög líklegt með þessar bækur, fer ég bara fyrr upp í. Hugsa að ég geymi mér ljóðin hennar Þórdísar til aðfangadagskvölds ... en þori engu að lofa.

 

Steingerður kíkti í stutta heimsókn í dag ásamt Kríu, Kría er meðalstór hundur, svona eins og Krummi er köttur ...

„Jú, taktu hundinn endilega með, ég set kettina upp í skáp,“ hafði ég sagt við hana.

Hún skellti upp úr, ég var samt ekki að grínast. Skápurinn er í svo miklu uppáhaldi hjá kisunum og þar finna þeir til öryggis. Þeir lágu þar báðir þegar Steingerður hringdi og kom tíu mínútum seinna, og fylgdust svolítið stressaðir með þegar Kría leitaði út um allt að þessum kisum sem hún fann lyktina af. Hún gelti glöð og spennt þegar hún kom loks auga á Mosa uppi í skápnum. Krummi var þá kominn undir eitthvað, hann hefur þróað sér ótta við hunda og þorir ekki að láta þá heyra það nema þeir séu minni en hann, þá hefur hann birst ógnandi til að bjarga mannfólkinu frá þessum ófétum ... sem hann álítur frændhunda mína, Herkúles og Golíat vera ...

Mig fer samt að vanta skápinn, eða plássið, þetta er svo rosalega góð hirsla undir alls konar hluti, á nefnilega enn eftir að opna nokkra kassa sem standa rólegir í neðri hlutanum vinstra megin (ókei, verkefni í desember, nema það komi desembervinna upp í hendurnar á mér). Svo er annar eins skápur inni í svefnherberginu en ég er búin að loka á kettina þar, er með alls konar heklgarn þar og ekkert pláss fyrir ketti, svo kostaði það eilíf sjokk og óvænt upphrökkelsi um miðjar nætur þegar þeir stukku niður (eða hlunkuðust, þeir hafa fitnað talsvert eftir að Keli dó, hann sá um að þjálfa þá með eilífum eltingaleikjum).

 

Ég geri ráð fyrir að kjósa utankjörstaðar á morgun, hérna hinum megin við götuna, þá get ég farið í kosningakaffi víða um borg á laugardaginn, eða kannski bara eitt, leyfi vinkonu minni að ráða. Eitt sinn fyrir mjög mörgum árum fannst mér og vinkonu ákaflega fyndið að skreppa í kosningakaffi bara hjá einhverjum flokki sem við kannski kusum ekkert endilega. Við völdum að heimsækja Framsóknarflokkinn ... ég man ekki einu sinni hvar í borginni, mögulega í Kópavogi. Við fengum svo dásamlegar móttökur þar, áður en við vissum af vorum við farnar að skera niður lagtertur í stórum stíl og svei mér ef sjálfur Óli Jó kom ekki og heilsaði upp á okkur ungu konurnar sem hann gladdist svo yfir að sjá ... en þá var Framsókn algjör gömlukarlaflokkur, fannst okkur vinkonunum, við vorum rúmlega tvítugar.

 

 

Það væri svo innilega gott stundum að hafa persónukosningu ... geta kosið gott fólk úr flestum flokkum (er ekki hrifin af fjórum flokkum sem eru í framboði núna). Vona að ég teljist gildur kjósandi (ekki feit samt) þótt Hrefnu-millinafnið (sem bættist við á þessu ári) sé hvorki á ökuskírteininu mínu frá 1986 né á vegabréfinu sem rann út í september sl. Finnst peningasóun að fá mér nýjan passa fyrr en utanlandsferð er fyrirhuguð sem verður sko ekki í bráð. Einhver sagði mér að hægt væri að fá nafnskírteini í símann en ég hef getað notað vegabréfið án vandræða þegar ég hef þurft á skilríkjum að halda. Það verður alla vega einn flokkur rosalega sár ef ég fæ ekki að kjósa.

 

Mikið gladdist ég þegar Diego Skeifuköttur fannst, ómeiddur. Margir hugsuðu kattaþjófinum þegjandi þörfina, en það ætti að fara varlega í að dæma. Þegar svona hlutir gerast er oftast um andlega veika einstaklinga að ræða. Við refsum sjaldnast slíku fólki (nema auðvitað það sé erlent ...) ættum frekar að reyna að hjálpa því.

Skrifborðsstóllinn minn var keyptur í A4 í Skeifunni, ansi dýr en ég hafði verið alla tíð á undan í gömlum og notuðum stólum, þetta var sá allra fyrsti sem ég keypti nýjan ... var þá í leit að Diego, vildi sjá þennan fræga kött og nánast datt um minn frábæra skrifborðsstól í leiðinni ... Held að Hagkaup, A4 og fleiri tapi sannarlega ekki á því að hafa hann hjá sér í vinnu.

 

Hugmynd að desembervinnu fyrir mig: Ég væri alveg til í að sofa í góðu bæli (helst hægindastól samt) í einhverri búð núna í desember, helst bókabúð, og fá laun fyrir. Hæ, Penninn Eymundsson! Góður stóll, hlýtt teppi, almennilegt kaffi og jólabók. Gæti auðveldlega setið úti í glugga og blaðað í girnilegum bókum, látið sem ég væri heima að springa úr hamingju yfir jólabókum. Jólasveinar eru eitthvað svo 2023 sem gluggaskreytingar. Get byrjað strax eftir helgi.    

Menning úti á nesi, týndur Diegó og húsfélagsdraumur

Verulega góð sumarbústaðarferð var farin um nýliðna helgi, lau til sun, en um hríð ætluðum við systur að fresta henni um viku, til kosningahelgar sem hefði svo sem verið í lagi en samt ákveðin stemning að vera heima og fylgjast með talningu. Eins gott, bæði skánaði veðurspáin fyrir síðustu helgi þegar nær dró ... og versnaði sú fyrir koss-ningahelgina. Elsku stráksi kom með okkur og svo auðvitað frændvoffarnir, Herkúles og Golíat.

 

 

Fordómar mínir gagnvart sumarbústaðaferðum hafa hrunið, alla vega gagnvart einum ákveðnum bústað fyrir austan Fjall. Ég verð farin að skreppa í sund áður en ég veit af ... djók! MYND: Þessi flotti krummi mætti á svæðið í gærmorgun og gladdi hjörtu okkar. 

 

Vér systur komum við, að vanda, í listagalleríinu á milli apóteks og KFC á Selfossi, þar sem ég hef keypt snilldarflotta hluti, eins og ferfugla og hálsmen með fleygum setningum úr Andrésblöðum. Ein tilvonandi jólagjöf þaðan skemmdist aðeins (stél á ferfugli) í flutningunum til Reykjavíkur í okt. og ég hafði farið með hana í viðgerð fyrir skömmu. Ég sótti fuglinn núna á laugardaginn og það var ekki viðlit að ég fengi að borga fyrir viðgerðina, ekki svona góður kúnni. Ég mæli svo hástöfum með þessu galleríi, flottir hlutir til gjafa eða fyrir mann sjálfan - svo er Selfossbær kominn í mikið uppáhald hjá mér eftir að hafa farið oftar þangað síðustu árin en áður.

 

Stórsjarmörinn og Skeifukötturinn Diego var numinn á brott í gær, eins og alþjóð sennilega veit. Ég man að frænka mín á Grettisgötu lenti í slíku fyrir einhverjum árum en þarna í grennd, eða á Njálsgötu, (ekki langt fyrir ofan Hverfisgötu og Regnbogann) býr eða bjó kona sem rændi kettinum hennar frænku minnar. Konan sú var víst þekkt fyrir að safna köttum en afhenti frænkuköttinn þegar dóttir frænku fór þangað til að sækja hann. Sú unga kona, dóttirin, er stödd úti í Kuala Lumpur en nálægt tölvu, mamma hennar náði í hana til að fá heimilisfangið. Ég kom upplýsingunum um staðsetninguna til Dýrfinnu því það er betra að leita á of mörgum stöðum en of fáum. Skilst að kattaþjófurinn hafi náðst á myndband hjá A4 í Skeifunni þar sem ránið átti sér stað og vona að lögreglan geti eitthvað gert. Trúi ekki öðru en að innan löggunnar séu margir dýravinir sem taka svona mál alvarlega.

 

Elfa vinkona er á landinu og heimsótti mig í dag skömmu eftir að Eldum rétt-pakkinn mætti á staðinn, eins og klukka í kringum hálftvö. Þá var ég búin að ryksuga - sólin skein það grimmdarlega inn um suðurglugga stofunnar að ég fékk áfall, sannkallað ryk-taugaáfall. Svo mikið að tuskan fór á loft, í eldhúsinu líka, skápshurðir voru kannski ekki þaktar ryki en það sáust nokkur korn, og að auki á ísskápnum! Sólargeislarnir ná nefnilega alveg inn í eldhúsið. Arggggg. Sól er svo ofmetin! Aldrei lenti ég í þessu í himnaríki, nema mögulega þegar ég fór fáránlega snemma á fætur og náði morgunsólinni (austurgluggi) ... Þetta var svo sem allt í lagi, ég var að hlusta á ágætis sögu sem heitir Fyndin saga ... skemmtilega skrifuð þroska- og ástarsaga um fleira en bara skemmtilega atburði, eins og svik í ástum, erfiða foreldra og annað slíkt, en auðvitað líka góða hluti, og allt virðist ætla að enda dásamlega vel og ástin sigra, ég er langt komin með bókina og klára undir svefn í kvöld.

 

Svo, undir kl. þrjú í dag drifum við Elfa okkur á vatnslitasýningu í Bókasafni Seltjarnarness en Anna vinkona okkar er með betri vatnslitamálurum heims, að mínu mati. Hún hefur fengið alþjóðlegar viðurkenningar og verðlaun svo þetta eru engar ýkjur. Eldgossmyndin á milli þeirra er einmitt eftir Önnu - en heill hellingur af listafólki á mynd/ir eftir sig á þessari skemmtilegu sýningu. Sverrir Tynes Zappa-aðdáandi og Elísabet, forstjóri Geislavarna ríkisins, voru á meðal þekktra Íslendinga sem létu sjá sig á sýningunni. Ég gat látið gest, konu sem ég þekki ekki, fá nafnið á hlaðvarpi sem mér finnst afar áhugavert, heitir Skuggavaldið í umsjón tveggja prófessora við HÍ. Er ansi hrifin af samsæriskenningum, eins og bloggvinir mínir vita. Er ekki nógu dugleg að gúgla og viða að mér upplýsingum um t.d. eðlufólkið (breska konungsfjölskyldan er sögð vera eðlufólk ...) og fleira og fleira. Hlakka til að hlusta. 

 

MYND: Elfa er fínasti píanóleikari og komst í feitt (píanóið mitt) í dag, og ég komst á tónleika ... Spegillinn fyrir aftan hana ... vantar einhvern spegil? Hann er flottur og massívur, þarfnast smáástar, en ég var orðin svo þreytt á að lenda í sífellu í sjokki ef mér varð litið í hann, mikil fegurð getur víst haft þessi áhrif á fólk. Svo er ekkert pláss fyrir hann hér, því miður. Hann bíður við útidyrar.

Geri alltaf annað slagið samninga við fólk, um að hjálpa mér að koma dóti á Sorpu (og spegli í gám Góða hirðisins) en svo gleymi ég fráflæðivandanum og líka fólkið. Sennilega skelli ég bara jólaseríu á pappa- og plastruslið utan af þvottavélinni, hver þarf svo sem jólatré með svona fínan ruslapoka? (sem er hinum megin við píanóið og sést ekki á myndinni).   

 

Kaffi Vest varð fyrir valinu sem næsti áfangastaður okkar Elfu, gott kaffi og fínasta kleina - svo hittum við Gísla Martein (hann er einn eigenda) og ég gat ekki stillt mig um að láta hann vita að Jónína Leósdóttir hefði gert okkur bæði ódauðleg í nýjustu bók sinni, Voðaverk í Vesturbænum, um Eddu á Birkimel. Hvorugt okkar Gísla kom nálægt morði í bókinni, en Gísli misskildi mig fyrst:

„Ha, lét hún mig vera með aldursfordóma gagnvart Kaffi-Gurrí?“ Hann var í sjokki, þessi elska.

„Nei, alls ekki, það var tengdasonurinn sem hafði aldur minn ekki á hreinu og vissi ekki hvort ég (Kaffi-sjálfið mitt) væri hæf í kúl sjónvarpsþátt,“ svaraði ég ... en tengdasonurinn er þessi sem mætti alveg tala betri íslensku, að mati Eddu tengdamömmu, ja, sem mögulegur sjónvarpsmaður ... 

Ég tók viðtal við Gísla fyrir mörgum árum og hann var mikið yndi, (líka t.d. Simmi (í Simmi og Jói)) og slík aðdáun á viðmælendum deyr seint út. Alltaf að vera góður við blaðamenn (og afgreiðslufólk) ... það getur þýtt ævilanga aðdáun.

 

Ef myndin prentast vel má sjá Gísla standandi þarna hægra megin á myndinni. Einnig sést í kaffið mitt og kleinu fremst.

 

Aðeins rúmum mánuði eftir að ég flutti á Kleppsveginn er búið að biðja mig um að koma í hússtjórnina. Að sjálfsögðu sagði ég já, ég vil búa í góðu húsi með góðu fólki og þá tekur maður þátt og reynir að gera sitt besta. Vonandi verður mér treyst fyrir einhverju spennandi, eins og að sofa hjá einhverjum hjá Reykjavíkurborg svo við fáum fleiri tunnur undir pappa og plast. Ég er auðvitað að tala um að sofa, ekkert annað!!! 

 

Á fyrsta aðalfundinum í himnaríki, sennilega tveimur mánuðum eftir að ég flutti á Skagann, sagði þáverandi húsfélagsformaður: „Aha, ertu blaðamaður? Þá ert þú tilvalin í hlutverk riddara húsfélagsins.“ Næstu átján árin gegndi ég því frábæra embætti. Það getur verið vinna og vesen að vera í stjórn húsfélags en sem riddari slapp ég svakalega vel, þurfti í rauninni bara að vera sæt og skrifa fundargerðir sem, núna síðustu árin, var búið að undirbúa svakalega vel af formanninum.

Snobbað lúsmý, glaður intróvert og hnausþykk ferilskrá

Elsku dagbók, fyrirgefðu að ég hef ekkert skrifað í marga daga en ég fékk enn eina leikskólaflensuna eftir rúmlega mánaðarpásu. Keypti loksins C-vítamín. Mjög kalt úti. Það mátti búast við þessu, hitti svo miklu fleira fólk eftir að ég flutti til höfuðborgarinnar og það er alltaf þessi eini sem hnerrar og smitar ...

 

Hvernig er svo fyrir yfirlýstan intróvert (sem fann engan mun á lífi sínu í samkomubanni) að umgangast svo miklu fleiri en undanfarin ár? Jú, takk, það er bara allt í lagi, eiginlega bara rosalega gaman þótt ég sakni Akraness stundum alveg brjálæðislega mikið.

 

Afmælisfrænka mín (13) færði sunnudagsveisluna til laugardags og ég fékk bílfar með góðu frændfólki vestur í bæ þann dag eftir að árangurslaust reyndist að setja upp fatahengið góða úr Jysk, tvær skrúfur, 4 eða 5 mm. EN ... veggirnir eru ekki bara þykkir hér á Klepps, sem kemur í veg fyrir almennilegt wifi, heldur einstaklega grjótharðir því borvélin (lánsvél, afar léleg og eldgömul) bara emjaði og gat ekki neitt, ein skrúfan brotnaði líka og er föst í veggnum. Þarna var þaulvanur og laghentur (og einstaklega elskulegur) þroskaþjálfi að verki en sennilega þarf ég að leita til barnasálfræðingsins (sem er líka afar elskuleg og á súperfína borvél, eða maðurinn hennar) til að koma kvikindinu upp á vegg. Þurfum við smiði í fjölskylduna? Ónei! Í allri spælingunni vegna fatahengisins gleymist hreinlega að setja upp rúllugardínuna í svefnherberginu. Kannski bíður hún bara píparans í ættinni, heheheh, ef hann kemur með borvél með sér í bæjarferð fyrir jólin.

 

En algjörlega óháð fatahengjum og borvélum, það er svo innilega dásamlegt að hitta ættingjana svona miklu, miklu oftar en áður, ekki bara einu sinni til þrisvar á ári, eins og í allt of mörgum tilfellum.

 

Afmælið var algjör dásemd. Ég hafði styrkt unga Vesturbæjarstúlku með kaupum á nýbökuðum skinkuhornum sem voru einmitt afhent á laugardaginn. Stúlkan var svo sæt að mæta með þau í hús afmælisbarnsins (í Vesturbænum) þar sem þau voru samstundis gerð upptæk og snædd af bestu lyst af okkur afmælisgestunum. Auðvitað með mínu samþykki, fannst bara frábært að þau nýttust þarna, svona nýbökuð og góð. Annars hefðu þau mögulega gleymst um ókomin ár í frystinum heima hjá mér.

 

Myndin af Chuck Norris tengist færslunni óbeint. Það er talað um aldur - afmæli tengjast aldri.

 

Í afmælinu fór að bera á leiðindahálsbólgu ykkar einlægrar sem varð til þess að ég leyfði engin kveðjuknús og reyndi að anda ekki. Það var samt svo gaman og skemmtilegir gestirnir. Móðir afmælisbarnsins sagði okkur m.a. frá furðulegri háttsemi lúsmýs í garði hennar undanfarin sumur ... lúsmýið píndi og beit sem sagt bara þá vini hennar (íslenska) sem bera ættarnöfn. Ein viðstödd sem hefur rétt á að bera tvö ættarnöfn en notar bara eitt staðfesti þetta. Nú er ég loksins sátt við, eiginlega þakklát fyrir, að vera bara Haraldsdóttir. Var meira að segja farin að sjá svolítið eftir því (alls ekki lengur) að hafa hafnað bandarískum vini vinkonu minnar af því að hann ber ættarnafnið Mattrass. Vinkonan skilur enn ekkert í því hvers vegna ég harðneitaði að hafa rass í ættarnafni mínu. Bind samt enn vonir við að finna Filippus Angantý (sem guð sagði mér (12 ára gamalli) í draumi að ég myndi giftast ... og að ég myndi eignast tvíbura og deyja í hárri elli 38 ára). Filippus A. er ekki til í þjóðskrá. Nema ... það er alltaf sá möguleiki að stórhuggulegur Skoti, Phillip McIntyre (er hægt að komast nær Filippusi Angantý en það?) að nafni, fyrirfinnist og finni mig hér í 104 Reykjavík eða ég hann í næstu Glasgow-ferð. Er yfir mig hrifin af Glasgow ... og er alls ekki að tala um verslanirnar, held að innkaupaferðir heyri nánast sögunni til, veit alla vega ekki um neinn sem fer staðfastlega og eingöngu þangað til að gera góð kaup.

 

Við Hilda fórum samferða heim úr afmælinu (hún skutlaði mér) og fljótlegasta leiðin til að fá áríðandi hvítlauk í blóðið (drepur vampírur OG kvef) er að kaupa hvítlaukspítsu og á 107-pítsustaðnum hans Páls Óskars fékk ég eina slíka sem var ansi hreint bragðgóð. Í stað þess að bíða kyrrar eftir pítsugerðinni kíktum við í Melabúðina á meðan en hún er alltaf jafnskemmtileg. Þarna fékkst kaffi frá ýmsum íslenskum kaffibrennslum (m.a. Kvörn, Te og kaffi, Kaffitári og Kaffibrugghúsinu) ... mig minnti að Valeríukaffi (350 Grundarfjörður) fengist þar og spurði, því það er svooo gott og erfitt að nálgast það fyrir bíllausa kerlu. Konan sem ég talaði við var áhugasöm og ætlaði, held ég, að panta það því það var hvergi að finna þar. Kannski þarf ég bara að flytja í 107 nema Holtagarðar fari að gyrða sig í brók (ókei, ég er ekki enn búin að fara þangað í vettvangsferð, nema rétt til að kaupa kaffirjóma og kattamat) og komi með geggjað kaffihús, bókasafn, apótek og fleira ... Það er t.d. mjög flókið fyrir mig að taka strætó í Skeifuna eftir ýmsum nauðsynjum, skv. Klappinu (gangið í 17 mínútur bla bla hryllingur). Einfaldast er að taka tólfuna héðan í Mjódd og svo vagn þaðan á Grensásveg, ég "fattaði upp á því" sjálf en er kannski ekki fljótlegasta leiðin. Samt, ég nenni ekki að ganga í 17 mínútur í hálku og alls konar óveðri, þannig að langt á milli stoppistöðva mun FÆKKA farþegum, þið sem eruð að skapa Borgarlínuna takið það vonandi til greina. Borgarlínan mun ekki fara Sæbraut, ég var svo viss um það en efast þó um að stoppistöðin næst mér verði tekin. Svo ótrúlega margt fólk býr hér á þessum bletti. Yfir 100 íbúðir bara í tveimur háu blokkunum. Sem minnir mig á, veit einhver hvernig maður losnar við átta hæða blokk sem er fyrir annarri átta hæða blokk, svo maður sjái upp á Akranes?  

 

Sunnudagurinn fór í bráðskemmtilegt Bókamessurölt í Hörpu, jú, ég tók flensulyf og kenndi mér því ekki meins en sparaði samt faðmlög og blauta kossa til að smita engan.

 

Hitti fyrst elsku Ása í Drápu sem bauð mig velkomna til borgarinnar og staðfesti af festu að 104 Reykjavík væri hverfi fallega fólksins. Hann býr ekki svo langt frá mér. Ella var þarna líka og svo hitti ég Skúla Sigurðsson rithöfund. Hef lesið tvær bækur eftir hann og er yfir mig hrifin af honum. Fékk þá nýju, Slóð sporðdrekans, og hlakka ótrúlega mikið til að lesa hana. Er komin með fínt safn nýrra jólabóka í hús. Elsku Eva frænka gaf mér sína nýju bók, Í skugga trjánna, sem er víst algjör dásemd, segja þau sem hafa lesið hana. Svo hlustaði ég á Nönnu Rögnvaldardóttur lesa upp úr sinni nýju, Þegar sannleikurinn sefur, og get ekki beðið eftir að lesa hana, Nanna kíkti nefnilega í heimsókn til mín á mánudagskvöldið, borðaði hjá mér (Eldum rétt-fisk) og færði mér eintak, eins og hún hefur eiginlega alltaf gert með sínar bækur, öll árin, en við kynntumst á Króknum þegar við vorum 16 og 17 ára. Það var sérlega gaman að fá Nönnu og það er alls engin hetjudáð að bjóða matgæðingum á borð við hana í mat, hún var sátt við matinn og er ekki matvönd. Sumir þora varla að bjóða mér kaffi, af því að ég er kaffikerling... en játa fúslega að frekar vildi ég uppáhellt ódýrt heimiliskaffi en t.d. Jamaica Blue Mountain-kaffið sem ég fékk eitt sinn á kaffihúsi hér á landi (hætt), sennilega í kringum 1995. Þá kostaði lítil pressukanna af því aðeins 1.100 krónur ... Olían í kaffinu farin að þrána og mikið geymslubragð af því.

 

Keypti ljóðabók eftir eitt uppáhaldsljóðskáldið mitt, Þórdísi Gísladóttur, Aðlögun heitir hún. Hef ég andlegt þrek til að geyma bækurnar til jóla eða hvað? Er komin með fjórar af þeim sem mig langar mest í - en þær eru auðvitað fleiri. Þegar ég vann á Vikunni var ég oft búin að lesa tugi jólabóka áður en jólin runnu upp og gat sjaldnast sparað mér neina til að lesa á jólanótt. Fólkið mitt gaf mér að sjálfsögðu aldrei bækur í jólagjöf, nema mamma, hún gaf iðulega bækur, og ég fékk bókina Sumarlandið frá henni eitt árið, óvænta metsölubók um blómabrekkur og annan hrylling (í mínum huga, geitungar og of mikill hiti, mætti ég frekar vakna í Vetrarvondalandi í 101 Rvík ... útgefandinn hafði hitt mig á Vikunni og laumað að mér eintaki, elsku karlinn, svo það var kát Fjóla í bókabúðinni á Akranesi sem tók við eintakinu frá mömmu sem ég skilaði milli jóla og nýárs, því það var langur biðlisti eftir bókinni. Ég held alveg örugglega að hún hafi heitið Sumarlandið.

 

Djammið sem átti að vera á föstudeginum breyttist svolítið. Ein vinkonan afboðaði sig svo við Lalla fórum bara tvær á kaffihús niðri í bæ. Það var sjúklega gaman að koma í miðbæinn og vonda veðrið sem spáð hafði verið hélt sig á mottunni, alla vega í 101 og 104. Við fórum í hið nýja kaffihús Kokku á Laugavegi (á horni Frakkarstígs) og vá, hvað það var æðislegt. Ég var spennt að smakka kaffið, spyr vanalega hvaða kaffitegund (frá hvaða fyrirtæki) sé notuð. Var ansi hreint sátt þegar ég heyrði að það væri Kvörn á 755 Stöðvarfirði. Ég er reyndar það mikill plebbi að mér finnst kaffið þeirra aðeins of lítið brennt, svona yfirleitt, en aldrei vont. Fékk tvöfaldan latte sem var einstaklega góður svo ég mæli hástöfum með þessu kaffihúsi. Meðlætið var líka gott. Og í búðinni á neðri hæðinni fékk ég ansi góðan tímamæli (bakið kartöflurnar í 25 mín.) sem ég nota mikið þegar ég er að elda. Hann var kominn í gang í fyrsta sinn á mánudaginn þegar ég fann þann bláa sem ég hafði leitað að árangurslaust frá því ég flutti.  

 

Atvinnuleit er í „fullum“ gangi, svona þannig, hef eiginlega ekki nennu til að senda inn eina umsókn og bíða svo, ekki svona vinnualki, heldur dæli á nokkra staði og bíð svo svara. Áskil mér rétt til að taka öllum eða hafna öllum ... það væri alla vega gaman að geta verið í tveimur til þremur, eins og núna síðustu árin. Ferilskráin sem ég gerði á síðustu öld fyrirfinnst hvergi (hef ekki þurft að sækja um starf síðan undir aldamót) svo ég bjó til nýja í fyrradag og hún er ansi mikilfengleg þó að ég segi sjálf frá. Hver vill ekki konu sem hefur unnið í fiski, verið innheimtufulltrúi, símastúlka, fulltrúi, skrifstofustjóri, einkaritari forstjóra, verslunarstjóri, útvarpskona, blaðakona, rekið kýr og rakað með hrífu upp á gamla mátann í sveitinni, au pair í London, skrifað bækur (gleymdi því reyndar í ferilskránni), leiðbeinandi, fósturmóðir og man líka flestöll póstnúmer landsins síðan hún vann við að senda út reikninga á níunda áratug síðustu aldar. Já, og svo hefði IKEA ekki getað flutt í Holtagarða úr Kringlunni án minnar aðstoðar, svo það komi nú fram ... Þar hitti ég elskuna hann Hjört Howser og saman sóttum við um að sjá um morgunþátt á Aðalstöðinni, Drög að degi, sem við gerðum um veturinn. Æ, hvað ég sakna hans. 

 

Ég fletti í gegnum Alfreð (alfred.is), ekki alla leið samt, og sá nokkur áhugaverð störf. Skellti þó upp úr þegar ég sá að hlunnindin við eitt þeirra voru að komast ókeypis í sund í bæjarfélaginu. Þau sem þekkja mig vita að ég fer aldrei í sund, hata allt blautt (nema kaffi og rigningu), hef ekki farið í sund síðan 1986 (ja, einu sinni í Reykjaskóla eftir það reyndar) og skil hreinlega ekki af hverju spa er skilgreint sem dekur. Hef farið tvisvar eða þrisvar á ævinni í heitan pott. Finnst yndislegt að fara í sturtu svo það komi nú fram.

 

Myndin úr Ísfélaginu sannar, svo ekki verður um villst, að ég var send, aðeins 15 ára gömul, til Eyja til að vinna fyrir heimilinu; foreldrum mínum og 17 svöngum systkinum árið 1974. Hvar var umboðsmaður barna? Veit/man ekki hver það er sem horfir á mig með vandlætingu (til hægri), sennilega af því að það stendur Gurrí með ý-i framan á svuntunni minni.  

 

Að vinna í bókabúð í Leifsstöð heillaði mig reyndar mjög ... held að strætóleysi á nóttunni komi í veg fyrir það. Ritari (ekki læknaritari) á einni deild á Landspítalanum í afleysingum hljómaði líka vel. Sem hjúkkudóttir hef ég ekki skilið af hverju ég hef aldrei unnið á spítala, starfsævin er auðvitað ekki búin - spítalar hafa aldrei hrætt mig, frekar hið gagnstæða.

 

Núna rétt áðan kom sendill frá gæludýr.is í fyrsta sinn með kattasand upp að dyrum hjá mér (frítt að fá heimsent á höfuðborgarsvæðinu, nema 116 Rvík sem er Kjalarnes og 271 Mosó dreifbýli). Kassinn er tíu kíló að þyngd og helst til of þungur að bera frá Holtagörðum (yndisleg dýrabúð þar) þótt þangað sé ekki langt að fara. Hef verið heppin að fá far hingað til.

 

Heimilið er nánast í rúst vegna undanfarins og hverfandi slappelsis, lækningamáttur hvíldar og svefns ásamt C-vítamíni og hvítlauk, er sannarlega ekki ofmetinn. Ætlaði að gera allt í dag en þá komu nokkur frekar fljótleg verkefni til að lesa yfir og svo langaði mig líka að dusta rykið af blogginu ... Heita vatnið er kraftlaust í dag svo uppvaskið síðan á mánudagskvöld verður að bíða enn lengur (búin að skola allt). Á morgun, segir sá lati eða slappi, þá mun ég ryksuga, brjóta saman þvott, vaska upp (sýð bara vatn í katlinum ef heita vatnið er með vesen) og gera allt súperfínt. Svo þarf ég að gera samning við einhvern sem fer reglulega í Sorpu að taka mig með (ef það er ekki hræðilega úr leið) því fráflæðivandinn er alltaf sá sami á heimilinu. Hef ekki enn losnað við umbúðirnar utan af þvottavélinni (of fyrirferðamiklar til að ég geri grönnum mínum það að troða þeim í ætíð of fullar tunnurnar hérna úti, sem eru of fáar fyrir 32 íbúðir). Það eru samt fjölmargir kostir við að vera bíllaus.       

Vefmyndavélasjokk, ævintýradagur og ... pólitík

Ævintýraríkur dagur sem endaði óvænt í gómsætum kjötbollum í Kópavogi! Þarf að strætó-búast fljótlega eða læra á visst Klapp, er dauðhrædd við að fikta því það gæti kostað mig 650 krónur hið minnsta, myndi gera það úti á stoppistöð og vona það besta en hafa samt 650 krónur í reiðufé sem plan B. Hvar finnur maður klink? Það er afar stutt í sparsemi, jafnvel nísku á þessu heimili. Það er rándýrt að flytja, eiginlega dýrara en ég hélt, svo nú skal haldið fast um veskið. Samt tók ég leigubíl í dag í bráðskemmtilegt atvinnuviðtal þar sem tveir bráðhuggulegir menn (aðeins of ungir samt) léku á als oddi. Gaman að vita hvað kemur út úr því. En vinnualkaskvísa sem þarf sín þrjú störf til að lifa af (andlega) getur víst ekki beðið endalaust eftir að þau komi upp í hendurnar á henni eins og hefur nú samt iðulega gerst í gegnum árin. Leigubílstjórinn var síðan svo mikið æði að hann lækkaði kostnaðinn um tæpan þúsundkall því hann sagðist hafa valið lengri leiðina í Kópaviog og ég ætti ekki að tapa á því. Lifi Hreyfill!

 

Mynd: Mosi tekur út strætóbiðskýlið mitt.  

 

Eftir viðtalið barðist ég í komandi óveðri og komst við góðan leik á kaffihús ... Systir mín hafði veður af veru minni í heimabæ hennar, og heimtaði að ég kæmi í heimatilbúnar kjötbollur heima hjá henni en fram að mat gat ég meðal annars knúsað Golíat, frændvoffa minn, sem þurfti mikið á frænkuknúsi að halda. Keypti inn í Nettó í Engihjalla á heimleið, ljómandi skemmtileg búð, hleypti manni með lítið magn af vörum fram fyrir mig ... hann reyndist vera frá Sri Lanka og tala mjög góða íslensku eftir 14 ára búsetu hér á landi. „Aha,“ sagði ég greindarlega, „landið sem hét áður Ceylon og skipti um nafn í kringum 1976.“ Hann starði á mig og jánkaði þessu alveg dolfallinn af  hrifningu. Mér datt ekki í hug að segja honum að ég hefði verið au pair úti í London það ár og þar sem ég hefði gott minni mundi ég eftir þessu úr fréttum ... og líka því að Bandaríkin áttu 200 ára afmæli þetta ár. Þannig að ég get alltaf sagt ... aha, árið 1776 urðu Bandaríkin til, og allir halda að ég hafi verið svona rosalega góð í landafræði og sögu og öllu því, sem ég var ekki. Bara sæmileg. Það kom sér vel að hafa marga hluti í gangi þarna 1976, eins og t.d. þorskastríðið en allir fréttatímar á BBC (aðalfréttatíminn kl. 21) hófust á fréttum um stríðið, sem við unnum ... með skærum.

Ljúfi afgreiðslumaðurinn reyndist vera frá Albaníu og hann talaði líka fína íslensku. Að sjálfsögðu hrósaði ég þeim ógurlega, sem gamall leiðbeinandi í íslenskukennslu fyrir útlendinga, en ég held að velflestir sem flytja hingað og ætla sér að búa hér vilji læra tungumálið. Ég þekki pólska konu sem elskaði landið okkar frá fyrstu sýn og kvartaði bara yfir því hversu erfitt væri að finna íslenskunámskeið, hvað þyrfti eiginlega að grafa djúpt til að finna út úr því.

Held að aðgengið að íslenskukennslu hafi skánað mikið á síðustu árum, sem betur fer. Skil svo sem alveg fólkið sem kemur bara til að vinna í takmarkaðan tíma, að það nenni ekki að læra nýtt tungumál, sérstaklega ef það þarf ekki að læra það, vinnur bara með öðrum útlendingum til dæmis. Samt, það er alltaf betra að geta bjargað sér.

 

Af hverju vissi ég þetta um mennina þarna í Nettó? Jú, af því að ég er svo forvitin, ég hreinlega spurði þá. Einn starfsmaðurinn sem hjálpaði mér að finna vissan hlut (ég gleymdi samt að kaupa eldhúsrúllur, arggg) er frá Afganistan þar sem ekki er töluð arabíska svo ég gat ekki slegið um mig með þessum þremur orðum sem ég kann á því máli, heldur persneska, eins og í Íran. Sá frá Sri Lanka talar tamílsku (sem er eitt þriggja tungumála þar, ég gúglaði) ... mikið er ég þakklát fyrir að það eru bara tvö tungumál á Íslandi; íslenska og norðlenska. Ég er ágæt í báðum ... mjólg (mjólk), taKa (tagga), púnktera (þegar springur á bíldekkinu), vaski (vaskur) ...

 

Vefmyndavélarnar bestu og flottustu sjást ekki lengur en svo virðist vera sem livefromiceland.is-svæðið sé ekki lengur starfandi. Það eru ekki góðar fréttir. Þegar mig langaði að sjá eitthvað reglulega flott, kíkti ég á vélina frá höfninni í Vestmannaeyjum, þessa sem sýnir bæinn í baksýn, ásamt Helgafelli og Eldfelli, æðisleg vefmyndavél, það er vissulega önnur úr Eyjum sem sýnir höfnina en þar er Heimaklettur í baksýn og sú vél kemur enn upp ef leitað er, hin ekki og ég græt það. Það voru líka ansi hreint góðar vélar sem sýndu eldgosin á Reykjanesskaga, frá hinum ýmsu sjónarhornum. Ferlega gott fyrir jarðskjálfta- og eldgosaáhugasamt fólk. Slæmt ef rétt er, eða að þau séu endanlega hætt ... en ég hugga mig núna við vél sem sýnir Sæbrautina, nálægt Hörpu, og út á sjó, Friðarsúluna og ljósin á elsku Akranesi. Tók ljósmynd af tölvuskjánum ... vélin er flottari í dagsbirtu en þá sést ekki Friðarsúlan og varla Akranes heldur.

Kristjana á Skaganum hefur bætt mér upp útsýnisskerðingu lífs míns síðan 5. október sl. með því að birta flottar útsýnismyndir af áttundu hæð hjá sér, og ekki væri verra ef t.d. góðhjartaður fyrrum granni minn af Jaðarsbraut myndi allt í einu fyllast löngun til að birta myndir af sjónum við Langasand, sérstaklega í suðvestanátt, eins og er núna, heilu myndböndin bara ... Ég myndi fúslega borga fyrir áskrift að sjónum mínum gamla góða þegar veður eru válynd ...   

 

Blogginu barst bréf:

Sæl, Gudda mín. Takk fyrir stórfenglegt blogg, fræðandi og upplýsandi, eins og þín er ætíð von og vísa. Svo ertu líka afar falleg útlits og merkilega lítið hrukkótt miðað við aldur, sem er samt enginn miðað við marga sem eru miklu eldri en þú. Þú ert alls engin hlussa heldur.

Hér kemur erindið: Ég las eitt sinn á bloggi þínu að þú hefðir fyrir slysni hlaðið niður Klapp-appinu um það bil tveimur eða þremur árum áður en þú fluttir til borgarinnar, og hafir haldið að það væri landsbyggðarstrætóapp. Getur verið að þetta hafi beint eða óbeint ýtt þér til borgarinnar, að þér hafi fundist þú tilneydd til að flytja svo þú gætir notað Klappið?

Með vinsemd og virðingu, Gorgeir, frændi þinn frá Sódavatni í Vestur-Þingeyjarsýslu.

 

- Þetta er rétt, ég hlóð Klappinu niður fyrir algjör mistök fyrir svona tveimur árum. Það munaði um það þegar ég var flutt í bæinn að þurfa ekki að eyða tíma í það. Ég hlóð Hreyfilsappinu niður í morgun, en þorði ekki að fara of langt við fiktið, vildi ekki panta bílinn of snemma, alveg óvart. Svo eiginlega allt í einu var klukkan orðin svo margt að ég hringdi bara á bíl. Hvílík risaeðla ... En landsbyggðarstrætó býður upp á að nota debit- og kreditkort til að borga fargjaldið, það er framtíðin í borginni. Svo var leigubíllinn á Akranesi ekki alltaf í vinnu og maður hringdi með góðum fyrirvara í gemsanúmer bílstjórans, ekkert app þar ... held ég hafi bara einu sinni hringt á bíl á Akranesi, og það var þegar hálkan var svo mikil að ég treysti mér ekki til að fara gangandi til tannlæknis. Ég verð nú samt pottþétt orðin algjör borgarstúlka fyrir jól. Er í startholunum og búin að læra heilmargt frá komu. 

- - - - - - - - - - 

Ég gef auðvitað ekki opinberlega upp hvaða flokk ég kýs 30. nóv. nk. Alvörubloggari og áhrifavaldur gætir ætíð hlutleysis, en ég dáist nú samt að mörgum í framboði og elska suma hreinlega. Hér eru dæmi um örfáa af þeim sem ég dái: Mér finnst Svandís Svavarsdóttir alveg frábær þótt ég þekki hana ekkert, elska Jón Gnarr, fyrrum samstarfsmann minn, dáist að Kristrúnu Frosta (og Þórði Snæ (ruglið var úr tvítugum strák)), mjög ánægð með Sigurð Inga í ýmsu, elska Davíð Þór, líka gamlan samstarfs m/ meiru, finnst Þórhildur Sunna æðisleg, þótt ég þekki hana heldur ekkert, og aldeilis líka einn ráðherrann okkar, sem er í miklu uppáhaldi! Guðlaugur Þór, einn allra besti yfirmaður sem ég hef haft í lífinu, stjórnaði Aðalstöðinni (útvarpsstöð) um tíma á tíunda áratug síðustu aldar.  

Það gæti verið snjallt af fólki með mannaforráð að læra af þessu, að hugsa til framtíðar, að sýna starfsfólki sínu ætíð virðingu og vinsemd því kannski fer fólkið síðar út í pólitík ... og góðsemi þess gleymist aldrei. Það græðir jafnvel atkvæði fyrir vikið, að minnsta kosti gott umtal sem er líka dýrmætt.

 

Þetta er ekki kosningaáróður (það má bara setja X við einn flokk), frekar óður til þess fjölbreytileika sem við höfum að velja úr. Ég hélt mig við að vera ópólitísk á meðan ég var blaðamaður og reyni það enn en hef áskilið mér rétt til að skipta um skoðun í þessum málum þegar mig lystir. Það er fullt af góðu fólki í flestum flokkum, en reyndar þrír, fjórir flokkar sem ég uuu, gæti verið hrifnari af, mjög, mjög pent orðað. 

 

Myndi ég kjósa Veðurflokkinn ef hann byði sig fram, flokk sem væri fullur af jarð-, veður- og eldgosafræðingum? Já, svo sannarlega. Trúi því að loforð þeirra um æðislegt veður verði efnd, og líka að eldgos framtíðar færðu sig alfarið upp í öræfi þar sem þau gætu ekki haft nokkur vond áhrif á eitt eða neitt og svo væri nóg af ríkisreknum vefmyndavélum allt um kring.

 

Myndin er sjálfa af okkur Golíat voffafrænda, hún var tekin í dag á meðan Hilda bjó til gómsætar kjötbollur með kartöflumús, sósu, rauðkáli og sultu. Megi ég fara sem oftast í atvinnuviðtöl í Kópavogi.

 

Dagskráin mín er svo blindfull á næstunni að það hálfa væri nóg. Hef ég kannski ekki tíma til að vinna? Hefði ég jafnvel átt að búa áfram á Akranesi í rólegheitum? Eiginmaður frænku minnar þarf að sýna snilli við að finna tíma um helgina, milli alls þessa djamms á mér, til að hengja upp snaga (þarf borvél), og setja upp rúllugardínu (þarf borvél) hér á Klepps. Held að það sé það síðasta sem þarf af svona veseni.  

Föstudagur: Djamm með vinkonum um miðjan dag.

Laugardagur: Harpa, bókamessa.

Sunnudagur: Afmæli hjá frænku.

Mánudagur: Vinkona kemur í mat.

Góð uppfinning, erfiður karlamarkaður og tákn um snilli

Langlokan sem ég skrifaði áðan hvarf út í veður og vind þegar tölvan vildi endilega endurræsa sig í miðjum bloggskrifum mínum. Samsæri, segi ég nú bara, því það gerðist þegar ég var að bera saman mál Jóns Gunn og Sophie, mágkonu Karls konungs þriðja af Bretlandi. Sophie lét sig hverfa í alla vega áratug eftir hneykslið og kom svo hress til baka og allir búnir að gleyma nema ég, en konungsfjölskyldan hótaði ekki lögreglurannsókn eins og tíðkast hér á landi þegar eitthvað óþægilegt kemur upp. Skyldi Jón láta sig hverfa eða verður kannski hægt að kenna hælisleitendum um?

 

Stórskemmtileg skírnarveisla var hluti af samkvæmislífi síðustu helgar, en lítill frændi fékk nafn, reyndar tvö mjög flott þótt í mínum huga verði hann aldrei annað en Gurrí frændi. Upphafsstafirnir eru LVK ... ég mæli alltaf með að upphafsstafir allra myndi orð! Hefðu foreldrarnir bara haft vit á því að hafa t.d. Arnar sem millinafn, ættu þau LAK ... Örn, LÖK, bara dæmi. Sigurjón Örn ... SÖK, sem væri kúl því pabbinn var einu sinni lögga og þá myndi sonurinn feta í þau fótspor og sanna sök glæpamanna ... eða auðvitað sakleysi. Ég er svo sem að fleygja hér stórgrýti úr gróðurhúsi, sjálf með upphafsstafina GHH en sé samt varla hvaða miðnafn hefði gert sæmilegt orð úr G og H með sérhljóða á milli. Davíð frændi nánast lofaði að láta framtíðardóttur sína heita t.d. Lísu Svanhildi ... bara svo frænka gæti skemmt sér.

 

Efsta myndin var tekin í skírnarveislunni, heima hjá afa og ömmu litla barnsins, ég kolféll auðvitað fyrir útsýninu.

 

Það fór rúmur mánuður í að herða upp hugann til að þrífa ofnplöturnar sem gleymdist að gera hjá fyrri íbúa. Ákvað að gera spennandi leik úr þrifunum, hafði vissulega góða sögu í eyrunum en tveimur dögum fyrir þrifin spreyjaði ég tveimur mismunandi hreinsiefnum á plöturnar. Sú til vinstri fékk efni sem heitir Collo og ég keypti í Omnis á Akranesi (fæst í Ormsson, held ég) og á hina fór Pink Stuff sem er æðislegt efni en svo sem ekki gert sem ofnahreinsir, en alltaf gaman að bera saman epli og appelsínur. Platan með Collo-efninu varð eins og ný þegar ég þreif hana en hin nokkuð hreinni en ekkert á við hina svo ég skellti á hana Collo-inu, dugði ekki einn sólarhringur, svo skítugar voru þessar plötur.

Myndin var tekin EFTIR þrif. Svo verður þessi til hægri jafnhrein og hin eftir tveggja daga Collo-meðferð.

 

Mér datt ekki í hug að gera veður út af þessu, sjálf skildi ég ruslaskápinn ógurlega á Hringbraut eftir óhreinan þarna 2006, eða unga konan sem fékk borgað fyrir flutningsþrifin en steingleymdi að þrífa hann. Nú er ég að launa konunni sem keypti af mér Hringbrautina með því að þrífa sjálf ógeðsplöturnar fyrir konuna sem seldi mér Kleppsveginn. Virkar karma ekki þannig? Íbúðin á Hringbraut er svo sem ónýt núna eftir að einhver eigandinn málaði gullfallegu og upprunalegu innidyrnar rauðar! Húsið var byggt á árunum 1931-1937 og virkilega vandað til verka.

 

„Frú Gurrí, af hverju ertu ekki búin að ná þér í mann, kominn rúmur mánuður síðan þú fluttir í þetta gósenland (104 Reykjavík) af flottum körlum?“ spurði vinkona mín, þessi sem er vitlaus í kransakökur og hefur mætt í öll mín brúðkaup nema þau sem fóru fram í kyrrþey. Hún minnti mig á að ég hefði áður fyrr verið miklu betri í þessum málum.

 

Ég hugsaði mig lengi um og varð að viðurkenna fyrir henni að markaðurinn væri fremur erfiður núna. Samfélagsmiðlar hjálpuðu lítið sem er algjörlega öfugt við það sem margir halda. En sjáum bara til. Það er ljómandi fín hverfissíða hérna í hundrað og fjórum og kannski eitthvað flott í boði þar og þá losna ég við að fara í bomsurnar og hafa eitthvað fyrir þessu.

Samt er sennilega of mikið að gera í menningarlífinu til að tími gefist í eitthvað annað en bara það. Mig langar á viðburði á bæði miðvikudag og fimmtudag, viðburði sem tengjast bókum. 

 

Nýja þvottavélin er æði en ég hef ekki enn prófað þvo og þurrk-prógrammið, bara þvæ og læt þvottinn svo þorna á þvottagrind. Engar leiðbeiningar hvort hægt sé að bara þurrka ... spurði eina sem á svona vél og hún var ekki viss. Mér hugkvæmdist þarna við fyrsta þvott að láta viftuna mína (sem bjargar mér á sólríkum dögum við suðurgluggann) blása á þvottinn. Það er gjörsamlega æðislegt, allt þornar miklu fyrr en ella og t.d. föt af mér sem sjást á myndinni eru fáránlega slétt og mjúk, eins og nýstaujuð, inni í skáp hjá  mér. Á bara eftir að prófa rúmfatavél ... erfitt að setja sængurver og lök til þerris á svona grind en spennandi samt að prófa - kannski með tveimur viftum? Ég á þrjár! Án efa ódýrara en að setja í þurrkara.

 

Á myndinni sést því miður ekki í viftuna, hún var staðsett til vinstri, stóð á stól og blés og blés og þurrkaði, þessi elska.

 

Um daginn birti ég lista yfir algengustu afmælisdaga fólks (sem upplýsti að tíminn til að búa til börn rennur fljótlega upp, eða dagarnir í kringum jólin).

 

Hér koma sjaldgæfustu afmælisdagarnir. Í stað þess að byrja á tíu og telja niður, kýs ég íslensku leiðina, að halda fólki ekki of lengi æsispenntu, heldur fara beint í þann sjaldgæfasta sem, ótrúlegt en satt, er:

1) 29. febrúar!

2) 25. desember

3) 1. janúar

4) 24. desember

5) 2. janúar

6) 4. júlí

7. 26. desember

8) 28. nóvember

9) 27. nóvember

10) 26. nóvember

 

Ef þið eruð jafnvitlaus í lista og ég, getið þið glaðst því hér kemur annar sem er yfir bestu framhaldsmyndaflokka allra tíma (hef ekki hugmynd um hvernig þetta var fundið út, sennilega með einhvers konar kosningu - en smekkur er misjafn, samt ekki tryllast).

Ath. Ekki búið að finna upp konur þegar listinn var gerður.

 

1) Godfather.

2) Star Wars.

3) Lord of the Rings.

4) Indiana Jones.

5) Harry Potter.

6) The Dark Knight.

7) James Bond.

8) Toy Story.

9) Pirates of the Caribbean.

10) Marvel. 

 

Síðasti listinn bjargaði gjörsamlega sjálfstrausti mínu og jók á þingeyskt montið sem aldrei er nóg af. Ég bara vissi það ...

 

Tíu algeng tákn um að þú sért snillingur!

Er með alla vega sjö af tíu, en alin upp á tímum Hvað heldurðu að þú sért? svo ég myndi t.d. aldrei segja nr. 1. Það er annarra að dæma um það, hugsa ég hógvær.

 

Þú ...

- ert skapandi.

- ert forvitin/n.

- nýtur einveru.

- hlustar meira en þú talar.

- ert einbeitt/ur.

- þarft að berjast við freistingar.

- ert nátthrafn.

- ert dagdraumamanneskja.

- hefur mjög gott minni.

- talar við sjálfa/n þig.  

Kraftaverk á Kleppsvegi en samt ...

Símtal til litlusystur dugði til að fá símanúmer hjá pípara sem héðan í frá verður aldrei kallaður annað en Guðmundur almáttugur. „Hvar ertu?“ spurði hann og svo ... „Ég er akkúrat laus í augnablikinu en bara í smástund, kem eftir 20 mínútur,“ bætti hann við og ók sem leið lá á Kleppsveginn. Á meðan á Facebook:

 

Linda María: „Þessir kranar hafa örugglega fagnað 1100 ára afmæli Íslandsbyggðar akkúrat þarna.“ 

Nanna: „Tuttugu píparamínútur geta verið langar.“

Ég: „Nei, hann er kominn.“

Hanna: „Þetta flokkast víst sem kraftaverk!“

Og kraftaverk var það. Nú er enginn leki ... en ég hef ekki enn sett í vél og alveg spurning hvort ég eigi nóg af fötum til að dekka helgina ... því ekki kann ég að gúgla mér til nægilegs gagns. Auðvitað kíkti ég í bæði norsku og dönsku leiðbeiningarnar sem fylgdu vélinni en þar skildi ég fátt og fann heldur ekki þær upplýsingar sem ég þurfti að fá.

 

Á hvaða takka ýtir maður fyrst? Byrjar maður á að velja prógrammið, hvað svo til að þvo 30 gráðu vél, start eða on? Á hvað ýtir maður til að stjórna hitastigi, ef þess þarf? Og svo framvegis. Þessi er gjörólík Siemens-vélinni minni á Skaganum sem var í raun mjög einföld eftir að Hildur niðri kenndi mér á hana (þótt ég hafi ekki getað notað hana til hins ýtrasta vegna skorts á leiðbeiningum nema á úrdú og svahílí). Ég ætla ekki einu sinni að hugsa um þurrkaradæmið í vélinni fyrr en ég hef lært þvottinn fyrst. YouTube var heldur ekki hjálpfús og ég treysti mér ekki í eitthvað fikt og setja kannski óvart á suðuprógram.

 

 

Góðir gúglhæfileikar fyrirfinnast bara alls ekki hjá mér, sem er synd því ég væri meira en til í að verða eins og Lisbeth Salander, nema þá í vinnu hjá lögreglunni, vera konan sem finnur allt sem hún vill í tölvunni sinni og leysir þannig flókin glæpamál ... Grannkona mín á svona þvottavél en kemur ekki heim úr sumarbústað fyrr en á sunnudagskvöld. Aðrir eru veikir eða uppteknir (búin að senda a.m.k. eitt neyðarkall). Ætli sé í lagi að mæta í mjög stuttum stuttbuxum í nafnaveislu  á morgun? Ég VEIT að þetta er mjög einfalt, eins og allt er þegar maður er búinn að læra það. 

 

Gærkvöldið var dásamlegt. Bókakonfektið úti á Granda, sem sagt. Átta rithöfundar lásu upp úr verkum sínum og þetta voru virkilega girnilegar jólabækur, var búin að kaupa eina þeirra, eða nýju bókina um Eddu á Birkimel og lesa hana, mæli innilega með henni. Það er ekki annað hægt en að fara í jólaskap við að hlusta á svona upplestur. Gömul mynd af jólatrénu mínu minnti á sig á fb og þarna sést eina kúlan sem ég á í ljótukúlusafninu mínu, Trump prýðir hana. Hún er rauð. 

 

Þarna hitti ég Kollu sem vann með mér á Fróða og líka Nönnu R. sem reyndar vann líka með okkur þar og ótrúlega gaman að hitta þær og spjalla. Nanna er með bók í jólaflóðinu og ég get ekki beðið eftir að lesa hana, hún hefur fengið góða dóma. Þarna var einnig Þórólfur sjálfur, sá eini af þríeykinu góða sem ekki fór í framboð, en ég þekki hann því miður ekki svo ég kunni ekki við að heilsa. Ekki eftir að hafa heilsað Jónasi R. í ógáti 1972, þegar hann var einn heitasti poppari landsins. Þarna voru eflaust fleiri sem ég þekki en nærsýni mín kemur iðulega í veg fyrir að ég heilsi fólki þrátt fyrir gleraugun. Ég geri mig oft að fífli þegar einhver á bíl kemur til að sækja mig, ótti minn við að setjast inn í rangan bíl og hræða glóruna úr bílstjóranum, er það mikill að ég horfi frekar grimmdarlega á alla bíla sem koma og ef einhver bílstjórinn veifar mér sest ég inn í þann bíl. Það hefur einu sinni klikkað, en þannig varð eitt af hjónaböndum mínum til.

 

Var að klára að hlusta á ansi þunglyndislega glæpasögu um bankaræningja sem tekur gísl ... gíslinn hafði strokið af geðveikrahæli og smám saman fer allt fjandans til. Verð að viðurkenna að þessi misserin er ég mun meira fyrir venjulegar og þá kannski klisjukenndari glæpasögur þar sem enginn bítur nefið af neinum eða hungrið þjakar eða einhver fær ekki óvart ör úr boga í fótinn og blæðir út. Allt of lítið um löggur, allt of mikið um vonleysi og klúður. Alls ekki slæm bók, bara aðeins of þunglyndisleg. Ætla að finna einhverja léttari til að hlusta á í kvöld. Eftir að leigubílstjórinn sagði mér frá konunni sem hætti að lifa lífinu og notaði hverja vökustund nánast til að hlusta á sögur, dró ég úr hlustun, reyni að gera það bara fyrir svefninn og þegar ég er að gera einhver arfaleiðinleg húsverk. Sem minnir mig á að ofnplöturnar voru voru ansi hreint skítugar þegar ég flutti inn, ég setti hreinsiefni á þær í gær og þarf að þrífa þær í dag ... Þá er nú fínt að geta hlustað á fína bók á meðan.

 

P.s. Neyðarkallið virkaði, ég fékk send tvö myndbönd og nákvæmlega á hvað er ýtt til að geta þvegið ... og þar með verður sett í vél núna eftir augnablik.   

Fjörugt samkvæmislíf, ruggustóll í bið og kosningaráð

Elskurnar hjá Elkó settu svo sem ekkert drengjamet í hraðþjónustu, fá samt tíu fyrir kurteisi, en um eittleytið ætlar elskulegur nágranni minn að klára að tengja þvottavélina. Slangan kom með dropp-sendli í gærkvöldi, svo stór að hún hefði aldrei farið fram hjá okkur hirðsendibílstjóranum (eitthvað sem bæði ég og Elkó höfðum áhyggjur af) ... Vélin keypt á mánudegi ... og kemst í notkun á ... þegar ég er búin að gúgla hvernig eigi að nota hana. Ekki halda að þetta séu elliglöp (það fyrsta sem mörgum dettur í hug hjá fólki yfir 50 ára) að geta ekki notað erlendar leiðbeiningar, ég er bara mjög fúl yfir áberandi minnkandi þjónustu í svo mörgu. Ef gervigreindin getur talað íslensku, geta sumir druslast til að láta þýða (og bara ljósrita þess vegna) leiðbeiningar fyrir fokdýru vélarnar sem þau selja. Ég veit að sumir kaffihúsa- og búðaeigendur áttu erfitt eftir covid-lokanir og slíkt, en núorðið fer ég ekki lengur í búðir sem loka kl. 17 eða kaffihús sem loka í kringum kl. 16. Það sparast auðvitað við að þurfa ekki að borga fólki eftirvinnu - en ég man bara allt of vel eftir kapphlaupinu um kúnnana, þegar keppst var við að bjóða sem bestu þjónustuna. Landsbyggðastrætó er gott dæmi um versnandi þjónustu sem, ótrúlegt en satt, dregur samt ekki fleiri farþega að ... döh

Jæja, frú Guðríður, hættu þessu nöldri ... þú gerir þitt með því að sniðganga ... jamm.

 

Ýmsar jákvæðar breytingar hafa fylgt flutningum mínum til höfuðborgarinnar, vissulega meira fjör, enda er rólegheitalíf svo innilega ofmetið ... til lengdar. Í kvöld ætlum við Ólöf að hlusta á upplestur úr nýjum jólabókum úti á Granda og í næstu viku fer ég í síðbúinn hádegisverð með tveimur vinkonum. Aðrar tvær ætla að koma í heimsókn mjög fljótlega, sennilega samt í næstu viku. Þetta er bara rétt byrjunin á yfirmáta fjörugu samkvæmislífi vetrarins. Er hætt við að finna mér ruggustól, í bili. Það er eins og ég hafi aldrei flutt á Skagann, það er að komast inn í kerfið hjá vinum og vandamönnum að ég sitji ekki lengur dáleidd við gluggann minn að horfa á brimið ... vá, samt, hvað ég sakna þess. Það hlýtur að vera mjög flott í dag, suðvestanhvassviðri og dásemd. Nú vantar mig einhvern við Jaðarsbraut sem tekur myndir af briminu mínu ... ég gætti þess vandlega að selja ekki neitt af landhelgi minni, bara himnaríki sjálft, svo ég á marga, marga lítra af sjó þarna fyrir framan.

 

Facebook rifjar alltaf reglulega upp minningar dagsins, fyrir visst mörgum árum og fyrir nákvæmlega tíu árum skrifaði ég: 

"Himinglöð og alsæl eftir tveggja tíma dásemdarstund með 50 myndarlegum körlum."

 

Hvað ætli hafi verið í gangi hjá mér þarna? Einn nægir mér nú alveg svo þetta með fimmtíu vekur mér eiginlega óhug ... nema mögulega þetta hafi verið kórtónleikar, Fimmtíu fóstbræður úr Skagafirði, eitthvað slíkt. Ég fer ekki bara á Skálmaldartónleika ... en ég ætla að rembast við að rifja þetta upp. Þetta var alla vega skemmtilegt ...

 

Sá annað á fb í gær sem mér fannst merkilegt. 

"Berðu virðingu fyrir fólki sem gengur með gleraugu. Það borgaði fyrir að að sjá þig!" Algjörlega rétt. :)

 

Fann líka góða staðhæfingu á erlendri fb-síðu:

Ég hata þegar einhver fleygir í mig ísskáp þegar ég er úti að ganga. 

Svo átti fólk að bæta við, og þetta kom:

... þegar Voldemort notar sjampóið mitt

... þegar ég er að synda og hákarl gleypir mig.

En svo voru flest önnur komment um að fólk fleygði ekki ísskápum út um hvippinn og hvappinn ... hvers konar bull væri þetta og fljótlega hætti ég að lesa svörin. 

 

Ég fann kosningageðheilsufærslu, ammríska auðvitað:

Hvað hefur þú gert í dag (í fyrradag) til að halda geðheilsunni? (í bið eftir úrslitum kosninganna í USA). Nýtist okkur Íslendingum núna 30. nóvember. Hvort sem við bíðum eftir ískrandi íhaldsstjórn eða krassandi kommastjórn ... 

 

- Við tókum að okkur heimilislausan hund og það hefur haldið okkur uppteknum.

- Hef fengið mörg góð ráð frá röddunum í höfðinu á mér.

- Hlustað á Willie Nelson-tónleikaútgáfur á hæsta.

- Horft á gamlar bíómyndir og prjónað.

- Gekk í rigningunni með barnabarnið.

- Eldaði sérlega góðan mat í kvöld.

- Tók flensupillur og fór snemma í rúmið með hundunum mínum.

- Hef horft á fréttalausa sjónvarpsstöð.

- Haldið upp á afmælið mitt. Ef hann sigrar, breyti ég um afmælisdag.

- Spilað Jimi Hendrix, það gerir allt betra.

- Tók til í bakgarðinuim og þreif innkeyrsluna.

- Hlustað á bók í upplestri Stehens Fry og saumað út. 

 

P.s. Granninn búinn að tengja. Nýtt vandamál ... leki úr krananum, svo ég þarf pípara. Vatnsslönguvöntunin var bara fyrirboði um meira vesen ... en ef ég lendi nú á stórhuggulegum pípara ... hvernig verður þá fb-minningin eftir tíu ár? Spennandi líf. 

Óvænt drama, góð matargjöf af Skaga og þvottavélarólukka

Tónleikarnir með Skálmöld ... voru þeir góðir? Já, með þeim allra bestu. Aldrei vekja mig-tilfinningar. Mikil stemning og ég þekkti bara þrjá, sem segir mér að ég sé svolítið ein í þessu, samt alls ekki.

Elsku þrítugsafmælisbarn 4. janúar sl. og sem kom með mér á tónleikana (afmælisgjöfin hennar) lenti í drama-Gurrí sem ég hélt að væri ekki lengur til. Við höfðum rætt saman daginn áður og hún ætlaði að koma kl. 19, eða klukkutíma fyrir tónleikana, að sækja mig og þar sem ég bý eiginlega við sömu götu og Harpa var það kannski í það fyrsta ... en samt gaman að geta sest niður í rólegheitum og kíkt á ókunnu sálufélagana. 

Kl. 18.55: SMS frá mér: „Á ég að hlaupa niður núna?“

Kl. 18.57: Hjartsláttur, ekkert svar, hvað hefur komið fyrir?

Kl. 18.59: Það er eitthvað að. Eitthvað mikið. Hún getur ekki verið hætt við að koma!

Kl. 19.02: SMS frá mér: „Láttu mig endilega vita ef þú kemst ekki.“

Kl. 19.04: Ég trúi þessu ekki, hún hefur hlakkað jafnmikið til og ég. Ætli hún sé að vinna fyrir sinn flokk, þarna beinu útsendinguna á RÚV og hefur gleymt sér? Fékk hún ekki pössun?

Kl. 19.08: SMS frá henni: „Hæ, elskan, var að mála mig og heyrði ekki í símanum, kem fljótlega.“ 

Kl. 19.09: SMS frá henni: „Ég myndi aldrei hætta við!!!“

Kl. 19.15: Ég skammaðist mín, fór niður, fannst meiri kurteisi og líka fljótlegra að bíða þar ef hún væri alveg að koma.

Kl. 19.30: Hún mætir á Kleppsveginn. „Sorrí, ég þurfti að skutla XXX fyrst, við erum nú samt á góðum tíma.“

Kl. 19.30: Ég: „Já, ekkert stress, elskan mín.“

 

Það rifjaðist upp fyrir mér að hafa fengið áhyggjur af fólki ef það kom ekki á umsömdum tíma (ég er sjálf mjög stundvís), stundum var ég í miðri átakanlegri útför í huganum þegar viðkomandi kom, hafði tafist í símtali (heimasíma), umferð eða einhverju álíka. Ég endurheimti stöðugt fólk á lífi sem ég var byrjuð að syrgja, hélt samt sjálf áfram að mæta t.d. í boð á réttum tíma, þótt gestgjafinn væri kannski enn í sturtu. Þegar Einar strætóvinur kom klukkutíma of snemma í afmælið mitt í fyrra náði hann mér bara berhandleggjaðri, það var ekki hneykslanlegra en það, ég bauð honum til stofu en hann kaus að nota tímann til að fara frekar í sjósund ... hans undarlega val, ég veit, ég hefði auðvitað farið í jakkann og gefið honum kaffi.

 

Tónleikarnir voru dásamlegir á allan hátt. Textar allra laganna birtust fyrir aftan hljómsveitina og ég get vottað að allur textinn var afar vel prófarkalesinn, ég sá bara skort á einni kommu í upptalningu í flottu lagi. Og það sleppur. Mig langaði mjög mikið þetta kvöld til að fá hraðinngöngu (lauma 50 kr. að kórstjóranum) í Hymnodiu, þennan himneska kór sem hefði nú samt alveg mátt heyrast hærra í. En ... ég lét mér nægja að læka síðuna þeirra á Facebook. Hefði sennilega ekki fengið að syngja með á laugardeginum og sunnudeginum hvort eð var.

 

Í dag fékk ég frábæra heimsókn. Önnur sýrlenska fjölskyldan mín heimsótti mig í dag, fjölskyldufaðirinn þó hjá tannlækni, og það var einstaklega gaman. Kom hún Fatima mín með mat, eins og venjulega? Ójá. Svo mikið að ég þurfti að frysta í skömmtum. Eldum rétt hvað? Sá yngri var nýhættur að vera hræddur við mig, hló bara og skemmti sér þegar tími var kominn til að fara. Þau fengu vöfflur hjá mér, alveg ljómandi góðar frá Kötlu, minnir mig, í flösku með dufti sem þurfti bara að bæta smávegis mjólk við og hrista. Svo gerði ég súkkulaðiglassúr og þeytti rjóma. Sló alveg í gegn. Ég er að venjast nýju eldhúsi, aðeins of lítilli birtu þar ... og í raun væri ég til að hafa meiri birtu í stofunni (þegar sólar nýtur ekki) og ganginum líka. Er greinilega ekki þessi kósí- og rómanstýpa sem vill lifa lífinu í hálfrökkri. En það hafa nú samt orðið talsverðar breytingar á mér upp á síðkastið. Ég horfði á sjónvarpið á laugardagskvöldið! Það er saga til næsta bæjar. Sá tvær ruglaðar bíómyndir ... aðra um sætan mann sem tekur á leigu mjög flotta íbúð en andi eiganda leigusamningsins og húsgagnanna, ekki látinn þó, læknir í dásvefni á sjúkrahúsi, mjög sæt kona, lætur hann ekki í friði. Ástarmynd með draugaívafi. Hin er um tvær miðaldra vinkonur sem skella sér til smábæjar í Flórída eftir að hafa misst vinnuna og í fríinu bjarga þær lífi bæjarbúa sem öskureiður fyrrum íbúi, kona sem hafði orðið fyrir einelti þar, ætlaði að drepa með baneitrunum býflugum ... Hljómar hræðilega en margt óvænt fyndið þarna samt. Svo tókst mér að klára alveg hreint frábæra bók eftir Jónínu Leósdóttur, nýju bókina um Eddu á Birkimel. Við Gísli Marteinn vorum gerð ódauðleg í bókinni, alla vega ef einhver man eftir Kaffi-Gurrí ... Bókin mjög skemmtileg að öðru leyti líka. Ég er hissa á því að einhverjum hafi ekki dottið í hug að gera sjónvarpsþætti um Eddu og ævintýri hennar. 

 

Við Heiðdís frænka skelltum okkur í Elkó seinnipartinn í dag og ég festi kaup á þvottavél með þurrkara, eitthvað Electrolux-dæmi sem hefur fengið afar góða einkunn alls staðar. Var nú samt búin að heita mér því að kaupa ekki framar dýrar vélar ef ekki fylgdu með leiðbeiningar á íslensku, annað er óvirðing, finnst mér. Ég spurði en sætti mig svo bara við að því miður ... Ég gæti reddað mér á enskunni. Samt, það er algjört metnaðarleysi að bjóða ekki upp á leiðbeiningar á íslensku, bara láta þýða og ljósrita það svo ... láta kaupandann borga ögn meira og allir sáttir! 

 

Hirðsendibílstjórinn minn, frábæri maðurinn hennar frábæru Ólafar, sótti vélina og kom með hana á Kleppsveg og það hreinlega fylgdi bara að tengja hana fyrir mig. Það þurfti vissulega að taka baðhurðina af hjörum til að koma vélinni inn á litla baðið. Ég byrjaði auðvitað á því að taka FULLT af leiðbeiningabæklingum úr tomlunni og sá mér til undrunar og sorgar að þeir voru bara á dönsku, norsku, sænsku og finnsku!!! Þekkja innkaupastjórar Elkó ekki Íslendinga? Meira að segja forsetinn okkar talar ensku í konunglegum veislum í Danmörku! Ekki nóg með það heldur vantaði sjálfa slönguna sem flytur vatnið úr vegg í vél. Við leituðum um allt; í pappa- og plastdraslinu (umbúðamenguninni), inni í sjálfri þvottavélinni, bara alls staðar en án árangurs. Þá, eða sjö mínútum eftir að þjónustuver Elkó lokaði, hringdi ég og fékk beint samband við verslun. Þar var kurteisleg kvörtun mín skráð og ég bað um að einhver kæmi með slönguna á morgun og kláraði að tengja vélina (minn maður nánast búinn að því) - sem skaðabætur fyrir að hafa fengið mánudags-pökkunarmistakavél án leiðbeininga á ensku ... og ég sem ætlaði að þvo í kvöld. Gúgla og finna á ensku. Sjáum til hvað þau gera fyrir mig.

Þótt ég hafi fengið átta í dönsku á landsprófi áskil ég mér rétt til að búa í Danmörku innan um innfædda eingöngu í nokkra mánuði til að ná upp nánast steingleymdri kunnáttu minni, veit að það myndi gerast. Danskan var auðveld og skemmtileg, fannst mér, en tækifærin til að æfa sig að tala voru því miður engin og kona í oft og iðulega þremur störfum hefur engan tíma til að læra dönsku í "frístundum" sínum nema ástæða sé til, og ástæðan kom ekki fyrr en nú í kvöld. Vélin sem ég skildi eftir í himnaríki var nú bara á dönsku (stafirnir framan á) og ég notaði eingöngu bómullarprógram og stjórnaði svo hitastigi og vindingu í gegnum það. Jú, jú, það gekk ljómandi vel í fjögur ár, enda fín vél - en kom án ísl. leiðbeininga. Hildur sem átti heima niðri, kom nefnilega upp og kenndi mér á hana, og á hvaða takka ég ætti t.d. að ýta til að vélin tæki bara einn klukkutíma í að þvo í stað þriggja, eitthvað sem maður verður að vita. 

 

Nú hef ég opinberað mig sem algjöra dramadrottningu, ekki bara vegna óstundvísi á þungarokkstónleika, heldur líka leiðbeiningalausra þvottavéla! Og ég sem þoli ekki drama!