Djúsí dagar, kaffileysi og miðbær Akraness

Óvænt heimsókn í dag, kaffið frá Kvörn, kaffibrennslu, nánast í eigin persónu. Unga konan sem færði mér það átti leið upp á Skaga, eins og allt gott fólk, og ákvað að nota ferðina. Ég var með nokkrar spurningar og heimtaði að bjóða henni inn. Hún gaf mér góð ráð varðandi innri þrif á fínu kaffivélinni svo ég áttaði mig á því að hér var ekki um venjulegan kaffisendil að ræða, heldur alvörukaffisérfræðing. Hún er nú hlekkjuð við kaffialtarið, mig hefur alltaf vantað svona manneskju í Himnaríki. Hún hefur meira að segja unnið á kaffihúsi í London.

 

Ég má reyndar ekki drekka kaffi næstu fimm daga (fyrst ég nota mjólk), eða á meðan ég er í safakúrnum hjá Kaju. Það gengur allt ljómandi vel. Er búin með tvo safa, þrír eftir, girnilegt Mjallhvítar-epli verður með kvöldsafanum og svo hef ég maulað fræ í dag. Eina sem amar að mér er svolítil syfja, enda vaknaði ég klukkan níu í morgun sem er bara of snemmt. Engin hætta samt á því að ég sofni ofan í lyklaborðið.

 

Ég rakst á gamla mynd á Facebook áðan, ljósmynd af húsi sem var verið að rífa (Vesturgata 25), og þá rifjaðist upp fyrir mér að ég bjó í þessu húsi í nokkra mánuði einu sinni, hóf sambúð þar með manni sem hlýtur að hafa síðar orðið fyrsti eiginmaður minn, ef mig misminnir ekki. Þetta var ágæt íbúð, mikið niðurgrafin að vísu ... ég man eftir biðröðinni í Bíóhöllina, barnaskarann sem liðaðist fram hjá á sunnudögum fyrir kl. þrjú. Man eftir mjólk í djúpum diski sem ég setti hrefnukjöt í til að ná lýsisbragðinu úr, óhuggulega fáum bókum, eiginlega bara gömlum barnabókum, og jú, fínasta sambýlismanni, ef minnið svíkur ekki.

 

Mikil umræða er í gangi núna á Skaganum um varðveislu gamalla húsa og marga langar til að gamla Landsbankahúsið við Akratorg fái nýtt hlutverk, til dæmis sem bæjarskrifstofur. Mikið væri gaman ef það gengi upp en húsið þarfnast mikilla endurbóta. Eitthvað var líka búið að tékka á því og það sagt ekki henta. Miðbærinn hefur í einhver ár færst miklu nær Himnaríki ... en er samt enginn sérstakur miðbær, það er klasi af búðum sitt hvorum megin við Stillholtið, bókasafn og matsölustaðir. Í útjaðri bæjarsins (þar sem keyrt er inn í hann) er svo annar búðaklasi með t.d. Bónus. En ef ekki væri fyrir strætó ... kæmist ég ekki í klippingu í Classic, gæti ekki keypt jólagjafir í dótabúðinni, hunsað Dominos fyrir furðureglur í covid (neita að taka símgreiðslu), ekki farið í apótek eða á pósthúsið sem er skammt hjá. 

 

Við Akratorg er auðvitað frábæra ísbúðin Frystihúsið, Gallerí Bjarna Þórs, úrsmiður, gleraugnabúð í grennd og innrömmun, tískubúð í hina áttina, á Kirkjubraut. Grjótið bistró og Gamla Kaupfélagið, Nína tískuverslun, stutt í fiskbúð og þaðan í Einarsbúð ... Virðist nóg en það hefur verið lenska að flytja allt upp í sveit (pósthúsið, ríkið). Það tæki mig allan daginn að fara með mynd í innrömmun, úr í viðgerð, fara í fiskbúð, láta klippa mig og kaupa plástur í leiðinni og komast svo í Einarsbúð fyrir lokun. Ég ætla samt ekki að kaupa mér bíl.