Heimur versnandi fer ...

Ekki stóðu flutningamennirnir mínir sig nógu vel fyrir rúmu ári. Þeir skildu víst helling eftir í kjallaranum, m.a. bókakassa. Ég vaknaði við símhringingu frá nýja eigandanum, hann er að gera upp kjallarann, breyta í íverustað og þurfti að losna við dótið NÚNA.

Sú sem keypti af mér hringdi í síðustu viku til að segja mér af nokkrum bókakössum. Ég ætlaði að biðja Hildu að nálgast þá fyrir mig en þá veiktist Davíð aftur. Hann er með sama sjúkdóm og Björn Bjarnason (undarlegt hvað sú elska tengist mér þessa dagana) eða lungun falla saman. Davíð þarf væntanlega að fara í aðra stóra aðgerð til að festa hitt lungað við lungnavegginn ... jafnvel á mánudaginn. Elsku Davíð minn!

„Já, hún var búin að hringja í mig og segja mér frá einum eða tveimur bókakössum!“
„Þetta er nú gott betra en það, tekur fjórðung af plássi geymslunnar, gamall sófi, steríógræjur og fleira! Geturðu ekki sótt þetta núna?“
„Ja, ég bý nú eiginlega úti á landi og á engan bíl!“
„Er enginn sem getur sótt þetta fyrir þig?“
„Nei, því miður!“ (Hilda á barnadeildinni með Davíð, ein vinkonan að jafna sig eftir „járnbrautarslys“ (hún var að missa mömmu sína), önnur í útlöndum ... osfrv. Maður gerir vinum sínum heldur ekki svona.)
„Ertu þá sátt við að ég láti fara með þetta út í Sorpu?“

„Nei, alls ekki, alla vega ekki bækurnar, en ég sé enga leið!“

Og svo framvegis. Ég vissi að stúlkan sem keypti af mér var búin að taka m.a. rulluna gömlu úr þessu drasli sem flutningamennirnir gleymdu en hefur greinilega ekki viljað hirða fleira.

Í beiskju minni sagði ég manninum að hann yrði þá að senda henni reikninginn fyrir sendibílnum, hún hefði grætt tæpa milljón á því að eiga þessa íbúð í nokkra mánuði (og fullt af flottu dóti sem ég gaf henni, flottar gardínur sem ég heklaði og pössuðu fyrir gluggana þarna og fleira og fleira ...beiskj, beiskj) þetta var bláfátæk einstæð móðir sem ég vorkenndi og vildi vera góð við en nú hefur hún það miklu betra, sem er auðvitað bara æðislegt! Og auðvitað á maður ekki að sjá eftir því að gefa hluti, sárindin eru kannski af því að það var ekkert metið. Ég hefði líka vilja vita miklu fyrr af þessu dóti þarna, ekki þegar rándýrir iðnaðarmenn eru komnir í kjallarann til að vinna.

 
Það er samt gott að vita og ekki seinna vænna þegar maður er kominn á fimmtugsaldurinn að flest fólk hugsar bara um sjálft sig. Maður er allt of vitlaus í viðskiptum! Hehehhehe! Sorrí, er að skrifa frá mér beiskjuna yfir grimmd heimsins. Vona bara að hluti kassanna sé ekki frá Ragnari sem fékk að geyma dót hjá mér ... í heil 18 ár! En þetta er farið á haugana núna ... á maður ekki bara að hugsa með sér að naflastrengurinn við gömlu íbúðina sé þá loksins slitinn ... og hefja bara nýtt líf? Horfa á sjóinn og hugsa með sér að maður geti engu breytt hvort eð er? Held það bara!

Athugasemdir

[Gerða Kristjáns, 17.2.2007 kl. 12:18]

Fojjj

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 17.2.2007 kl. 12:36]

Knús smjús og páskaliljur yfir hafið til þín Gurrí mín. Sko einu sinni hitti ég vitra konu .Hún sagði að fólk væri að halda í gamalt fót og yrði oft sorgmætt og leitt þegar það missti það eða eitthvað yrði ónýtt, brotnaði og sollis. Hún sagði að við gætum litið á alla þessa hluti og dót eins og fólk sem hefði bara ákveðin langan líftíma og það kæmi alltaf að því að dót hætti að vera til í sínu fyrra formi...þá gætum við bara sleppt því og leyft því að fara. Haltu bara huglæga hlutajarðarför og hentu svo öllum beiskjublöndnum hugsunum í hafið og bíddu róleg eftir að skærgular páskaliljur komi siglandi upp að Langasandinum með knús frá okkur hérna megin. Og fullt af góðum óskum, vináttu og væntumþykju fyrir góða konu sem heitir Gurrí. Smjúts.

oK?

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 17.2.2007 kl. 12:45]

Heheheh, sannarlega rétt. Mér líður miklu betur! Já, mun halda andlega kveðjustund fyrir dótið mitt ... og hlakka til að fá páskaliljurnar!!

Ég veit um fólk í Keflavík sem missti barnið sitt fyrir nokkrum mánuðum ... og fyrir nokkrum dögum gaf sig heitavatnsrör í íbúðinni þeirra og heimilið er í rúst! Líklega innréttingar og húsgögn alveg ónýt! Ég er sko hætt öllu væli!!! En þurfti á smá útrás að halda, reyndar!

[Heiða B. Heiðars, 17.2.2007 kl. 14:09]

Hey! Af hverju segirðu ekki hexinu að anda með nefinu og þú sækir dótið þegar þú getur!! Ósvífnin í sumu fólki!! OJ