Rokkuð rjómabyrjun á góðum degi!

Allar klukkur heimilisins plús síminn hringdu frá klukkan 6.15 í morgun. Það tók mig hálftíma að vakna og þegar ég var komin til meðvitundar hristi ég gáfulegt höfuðið ögn eftir að hafa spurt sjálfa mig hvort ég næði strætó eftir fimm mínútur. Þótt ég sé fremur viðhaldsfrí manneskja og eyði ekki löngum tíma í kremakjaftæði og málningarstúss þá þurfti að skipta um handklæði í öllum gluggum líka.  

Sofnaði þó frekar snemma í gærkvöldi ... eða fór upp í um 11 leytið. Stormurinn hélt fyrir mér vöku eitthvað fram yfir miðnætti en heitt bað og góð hvíld ætti að koma í staðinn fyrir einhvern svefn, hélt ég ...   

Kemur þá ekki SMS frá Ástu, eða öllu heldur ein snögg hringing ... hún hafði sent SMS-ið fyrir korteri en ég ekkert heyrt.

Kettirnir fuku svo um alt himnaríki þegar ég gerði mig klára á mettíma og Ásta tók andköf af hrifningu þegar ég kom blaðskellandi út í bíl með kaffi í báðum. Af hrifningu yfir fallegu útliti mínu þrátt fyrir nauman snyrtitíma. Þetta segir mér að nú sé kominn tími á klippinu! Ef hárið á mér verður bara flott ef ég sofna með það blautt ... þá er eitthvað ekki alveg rétt í gangi!

Ásta, svolítið hvekkt yfir vanþakklæti mínu síðast þegar hún var með George Michael veinandi í græjunum, prófaði að setja Joe Cooker á og við talsverða gleði mína ... en það var ekki fyrr en Led Zeppelin kom á sem allt varð vitlaust.

Á Vesturlandsveginum, á milli Mosó og Rvk gat ég ekki hamið mig heldur tók töffaralega kippi í takt við tónlistina (Dazed and Confused, skiljið) næstum svona luftguitar ... og Ásta dó úr hlátri ... ekki yfir því að ég hafi verið hlægileg, almáttugur nei, heldur svipnum á konunni í bílnum við hliðina. Hún sneri sig víst úr hálsliði við að sjá þessa fögru og kúl sýn ... sem er víst of fáséð kl. 7.20 á morgnana.

Konan var án efa að dást að taktföstum rykkjunum í mér og öfundast út í örugglega guðdómlega tónlistina sem við hlytum að vera með í græjunum. 

Við Ásta töluðum fallega um Shady Owens á leiðinni en ég sagði henni frá því að þegar við vorum börn að aldri hafi Led Zeppelin komið til Íslands, spilað á tónleikum við góðar undirtektir og farið síðan í Glaumbæ einna um kvöldið. Þar hafi Shady Owens m.a. tekið lagið Babe, I´m gonna leave you og gert það svo vel að það hafi verið hálfvandræðalegt fyrir aumingja Zeppelinana!

Ég hef örugglega sagt frá því áður ... en þegar ég var 15 ára að vinna í fiski í Vestmannaeyjum var hún að vinna með mér. Mér fannst svo mikill heiður að fá að fara út í sjoppu fyrir hana .... arggggg! Þarna fattaði égað frægð og ríkidæmi eiga ekki alltaf samleið. Shady þurfti að vinna í fiski til að eiga fyrir flugmiða "heim" til London. Íslenskt tónlistarlíf hefur ekki verið samt eftir brottför hennar. SHADY HEIM! 

Megi dagurinn í dag verða öllum rokkurum guðdómlegur ... og hinum líka!!!

Athugasemdir

[www.zordis.com, 23.3.2007 kl. 08:35]

Gurrí, þú ert mín fyrirmynd í dag.  Ég ætla að ROKKA FEITT í allan dag og njóta hverrar mínútu!  Orkubúst á góðum föstudegi! 

[SigrúnSveitó, 23.3.2007 kl. 09:33]

Takk fyrir skemmtilega færslu, alltaf fjör í kringum þig

[Jenný Anna Baldursdóttir, 23.3.2007 kl. 12:19]

Við sem fórum á Zeppilintónleikana 1970 erum öfunduð enn í dag.  Við munum verða öfunduð að eilfíu.  Bara svo þú vitir hvað þú ert merkileg.

[Adda bloggar, 23.3.2007 kl. 12:28]

kveðja

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 23.3.2007 kl. 12:38]

En Jenný, ég fékk ekki að fara!!!!  Þannig að ég er ekkert merkileg. Tvær sem vinna með mér, frænkur, bara ári eldri en ég, fengu að fara. Nú fær móðir mín aldeilis að heyra það næst þegar við hittumst!

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 23.3.2007 kl. 21:55]

Ohhh, mér finnst æðislegt að þið viljið vera bloggvinkonur mínar þótt ég hafi ekki fengið að fara ...