Yfirfullt Himnaríki en hugsað í lausnum

Dagurinn rann upp, bjartur og fagur, stráksi í sumarbúðir, mæting kl. 16-17. Honum finnst svo ofboðslega gaman í vinnunni að hann kom ekki þaðan fyrr en um þrjúleytið, svo sundgleraugun náðu aldrei á blaðið yfir skrásett föt og muni. Ég nöldraði pínkupons á skrifstofunni um að nota sportabler sem samskiptaform og var tjáð af nýjum stjóra að hún væri sammála, þetta væri flott fyrir íþróttakrakka en ekki sumarbúðir, héðan í frá yrði tölvupóstur notaður, ef þyrfti. Um fimmleytið var ég borin út úr sumarbúðunum og skellt í lás, það var ekki nokkur leið fyrir mig að yfirgefa drenginn og dúndurgóða andrúmsloftið sem ríkti í Reykjadal, samt var ég búin að lofa sjálfri mér því að hoppa um allt himnaríki nakin með rauðvín í annarri og kannski elskhuga í hinni en þetta var nú bara í nösunum á mér og vinkonur mínar trúðu engu svona upp á önnun köfnu siðprúðu konuna sem gleymir endalaust að drekka pínulitlu rauðvínsflöskuna (sem dugir í eitt glas) en Inga kemur í mat á morgun, fínt að detta í það með henni.

 

Ég eldaði mat handa tveimur nú í kvöld, þannig eru skammtarnir frá Eldum rétt, svo ég á til alveg súpergóðan hádegismat á morgun. Á föstudagskvöldið verður svo afmælisveisla, ein allra dásamlegasta manneskja sem ég þekki (frá 1985?) átti nýlega stórafmæli og nú skal fagnað.

 

„Frelsið“ frá drengnum næstu daga verður sennilega notað til að taka skápana hans í gegn, hann á allt of mikið af fötum, eflaust vaxinn upp úr einhverju en það er betra að gera þetta á meðan hann er víðs fjarri. Ég skil hann vel að vilja halda í hlutina, ég þarf mögulega að bíða þar bíð þar til ég fer í sama stuðið og ég var í þegar Himnaríki var tekið í gegn. Ég gaf og gaf, hreinsaði grimmdarlega út það sem ekki var lífsnauðsynlegt. Nú er allt að fyllast af bókum aftur og ekkert pláss fyrir bókahillur, hluti neyðarástandsins sem gæti farið að myndast sést fyrir aftan drenginn á myndinni, bókabunki á stólnum. Ég keypti svo málverkin þarna um daginn, eitthvað smotterí í antíkskúrnum - eitthvað er maxi-mínimalistinn ég farin að sofna á verðinum.

 

Aldrei framar yfirfull íbúð, var loforð mitt til sjálfrar mín en spurning hvað hússtjórnin segir ef ég set bókahillur í stigaganginn, á hverja  hæð, það yrði ábyggilega farið að tala um húsið okkar sem menningarlega húsið á Skaganum og við gætum safnað fyrir nýrri klæðningu á húsið til dæmis með því að selja bækurnar. Ég myndi fela Ísfólkið og Rauðu ástarsögurnar undir búðarborðinu og selja þær dýrum dómum í svörtum plastpokum enda óheyrilega mikið kelerí í sumum þeirra. Jæja, best að tala við stjórnina, ég sit þar reyndar (riddari) og hef 1/3 atkvæða. Gæti mögulega mútað formanni eða gjaldkera með litlu rauðvínsflöskunni. Hér er hugsað í lausnum.