Hlegið að þrifum, furðuframburður og ómannúðlegur matur

Hálfkæfður hlátur hljómaði um Himnaríki. „Af hverju ertu að hlæja?“ spurði stráksi sem var á næstu grösum. Ég sprakk þá alveg og reyndi að útskýra að einhver nánast ókunnug hjúkrunarkona (sjá síðasta blogg) hefði heimsótt aðalsöguhetjuna og síðan farið að þrífa heimili hans. „Og hvað er svona fyndið við það?“ spurði þessi efnilegi fulltrúi feðraveldisins.

 

Sko, ég hélt að hjúkkan yrði bara pínulítil aukapersóna, upp á kannski eina og hálfa blaðsíðu, en eitt kvöldið, ögn aftar í bókinni, heimsótti hún söguhetjuna heim til hans til að segja honum að hún hefði séð grunsamlegu konuna sem þóttist vera blaðamaður á sjúkrahúsinu, vera að afgreiða í skartgripabúð. Hann bauð henni inn og henni ofbauð svo draslið (sjá mynd) að hún tók sig til daginn eftir, með hans leyfi, og hreingerði íbúðina. Miðaldra konur hafa svo gaman af því að taka til hjá óþægum ungum piparsveinum og vera svolítið móðurlegar við þá. Í lok bókar var hún æviráðin hjá honum og blindu, fallegu kærustu hans sem fékk sjónina aftur vegna kænsku kærastans sem einnig leysti nokkur flókin morðmál fyrir lögregluna.

 

Ég er komin á þriðju bókina í þessum bókaflokki (gamlar ástarsögur) og masókistinn í mér nýtur þess sífellt meira að hlusta. „Eldgamla“ orðið meðaumkun virðist hafa vikið fyrir orðinu samúð í íslensku máli, hjá yngri lesurum alla vega, sem virðist ekki vita hvernig eigi að bera það fram, hún segir: meða-umkun. Í alvöru! Ekkert slæmar bækur, bara börn síns tíma. Pirringur minn yfir því að söguhetjur þurfi að fara á símstöð til að hringja í lögguna hefur minnkað og ég er ákveðin í því að skemmta mér yfir þessum bókum á meðan ég bíð eftir nokkrum nýjum afar girnilegum sem eru væntanlegar. Ég flissaði mikið þegar lögreglan var næstum búin að handtaka konu af því að hún var ekki nógu yndisleg. Í alvöru.

 

Ég er alveg risaeðla á ýmsan hátt, sennilega get ég ekki kennt aldri um því vinkonur mínar og ættingjar á svipuðu róli í árafjölda (RF(rúmlega fimmtug)) eru allar/öll miklu betri í þessu en ég, ein er tölvusnillingur, ég skil til dæmis alls ekki hvað gemsinn minn er að segja mér: Exposure Notifications are off ... Your iPhone will no longer log nearby devices and you won´t be notified of possible exposures. Þarf eitthvað að gera í þessu - og hvað þá? Ef ekki, hvernig losna ég við að sjá þetta í hvert skipti sem ég virkja skjáinn, áður en ég opna símann? Ég skal tengja vídeótæki fyrir hvern þann sem veit eitthvað um þetta. Ef þetta kemur í veg fyrir að ég fái fréttir frá löggunni um hraunrennsli nálægt Akranesi vil ég endilega fá þetta lagað.  

 

Hamborgari var eldum rétt-aður í kvöld (allt of sjaldgæfur matur, segir stráksi) og ekki fyrr en ég fór fram til að elda, undir hálfsjö, að ég sá að ég hefði átt að taka kjötið út klukkutíma áður. Ég setti því allt í algjöran hægagang ... gerði hvert einasta handtak fyrir fram (ekki jafnóðum) áður en eldamennskan hófst, náði þannig að tefja eldun hamborgaranna sjálfra. Eina sem ég gleymdi var að pipra sósuna almennilega. Þetta var samt gott. Laukur er svo æðislegur. 

 

- - - - - -

Á Facebook:

Á íslenskunördasíðu spyr einhver Guðríður hvort eigi að segja meða-umkun eða með-aumkun - og hvort meðlimir viti almennt hvað þetta orð þýði. Viðbrögðin hafa verið nokkur: Er þetta frétt? Is this still available? Á þetta heima á þessari síðu? Prófaðu edik og natron!

 

Ein fb-vinkonan búin að reynsluaka 14 bílum frá því á föstudag. Hversu langan tíma tekur eiginlega að finna bíl í flottum lit?

 

Umræða um strætó í Mjódd, af hverju ekki gengur að hafa biðstöð stærstu skiptistöðvar landsins opna jafnlengi og strætó gengur, eða lengur en til kl. 18, og hafa salernin opin. Einhver útvistuð þrifþjónusta hætti að þrífa klósettin og þá var þeim bara lokað. Hvað ætli bensínstöðin á móti hafi grætt mikið á fólki (m.a. mér, oft) í spreng sem verður að kaupa eitthvað til að fá að pissa?

 

Uppáhaldssíðan mín, Gamaldags matur, er farin að missa marks, vill einn meðlimurinn meina, allt of margir póstar úti á túni, segir hann. Þetta er uppáhaldssíðan mín af því að ég er svo fegin að hafa sloppið lifandi frá því að hafa þurft að borða matinn á sjöunda áratug síðustu aldar. Hræringur, spagettí soðið í hálftíma, súrt slátur, sigin ýsa, kæst skata, hamsar, þverskorin ýsa, lúðusúpa ... Ég horfi með hryllingi á ljósmyndirnar á síðunni og held oft að fólk sé að blekkja þegar það segist hafa borðað með bestu lyst alls konar svona mat á meðan búðirnar eru fullar af einhverju miklu mannúðlegra.