Heppni á heppni ofan

Einhverra hluta vegna vantreysti ég upplýsingunum sem ég fékk á Netinu um rútuferðir. Eins gott að ég hringdi á BSÍ rétt fyrir þrjú. „Ha, nei, það fer engin rúta frá Hellu kl. 15.55. Hún er að skríða inn á Hvolsvöll núna og verður á Hellu eftir tíu mínútur hámark! Þar sem metnaður minn liggur í að ferðast létt áttaði ég mig á því að næði þessarri rútu auðveldlega. Ellen frænka var svo góð að keyra mig þennan örstutta spöl. Í sjoppunni spurði ég hvort þetta væri ekki alveg öruggt. „Nei,“ sagði strákurinn. „Rútan í bæinn var hér klukkan tvö og kemur næst klukkan fimm.“ Sem betur fer bætti hann því við að hann væri bara sumarstarfsmaður ... því þetta var kolrangt hjá honum. Tók bara sénsinn og hinkraði á bílaplaninu. Vissi að mín beið súkkulaðikaka í sumarbúðunum og gott kaffi ef illa færi. Líka far með Ellen frænku í bæinn en miklu síðar. Svo kom þessi líka fína rúta og tók mig upp í. Mæli rosalega mikið með því að vefurinn www.bsi.is verði uppfærður.

Eina óheppni dagsins var þegar ég tölti yfir göngubrú á Miklubraut nokkru síðar og sá leið 15 í Mosó fara framhjá. Kom mér bara vel fyrir í 29 mínútur í biðskýlinu og tók upp nýju spennubókina mína eftir Dean Koontz. Slapp algjörlega við geitunga, enda eru þeir víst allir í Kópavogi.

Snæddi kvöldverð á KFC, svakalega hugguleg plasthnífapörin þar og Zinger-salatið bragðaðist vel. Lauk við bókina þar ... hef ekki lesið hana áður á ensku, hélt að ég ætti allar eftir hann Dean minn.

Gleði númer helling í dag var að Tommi var á vaktinni á Skagastrætó og kom mér heilli heim, beint í sólskinið og beint í restina á Formúlunni á RÚV plús. Verst að ég missti af veltunni hans Kúbika. Minn maður sigraði, jess. Svo er það bara Jack Bauer. Hleypti kisunum út á svalir við heimkomu en þorði ekki að skilja þær eftir þar eftirlitslausar, er hrædd um að þær kíki upp á þak og renni niður ... alla leið. Bíð enn eftir að svalahliðunum verði lokað. Ekki þori ég heldur að hleypa börnum innan 18 ára út á þær.

Já, nú er ég búin að komast að því hvað hefur gengið á hérna fyrir neðan himnaríki undanfarna daga. Grænn sendiferðabíll stendur á planinu. Á eftir rauðu og gulu kemur nefnilega grænt. Já, það er leikur í kvöld og við vorum bara að tryggja okkur sigur á KR með ýmsum ráðum. M.a. líklega undirgöngum. Látið ykkur ekki bregða þótt hendur komi upp úr vellinum og grípi í KR-ingana. Við Skagamenn erum að taka þessa keppni, erum t.d. með helmingi fleiri stig en andstæðingurinn. Jamm.     

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 10.6.2007 kl. 20:26]

Gæti maður fengið mynd af nefndum Tomma?  Ég meina það Gurrí af hverju hætti hann við að hætta á strætó?  'Eg er viss um að hann gerði það vegna ástar á þér.  Ég er farin að hringja í Séð og Heyrt!

[Jens Guð, 10.6.2007 kl. 20:30]

  Ég sé á bloggunum þínum að það er heilmikið mál að ferðast með rútu og strætó.  Á móti kemur að gott næði gefst til að lesa góðar bækur þegar maður er ekki sjálfur undir stýri.  Ég þori aldrei að lesa nema stuttar tímaritsgreinar þegar ég keyri.  Verra er að ég er alltaf með heilu kassana með mér af skrautskriftardóti.  Annars væri ég til í að ferðast með rútu eða strætó.  Það er heilmikil tilbreyting og aksjón í kringum það,  miðað við bloggin þín. 

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 10.6.2007 kl. 20:58]

Held Jenný að gömul stríðsmeiðsl hafi tekið sig upp þegar Tommi var á olíubílnum, þess vegna skipti hann, ekki vegna yfirgengilegrar fegurðar minnar, ótrúlegt ... en svona held ég að það sé í alvörunni.

Jens, lestu stuttar tímaritsgreinar undir stýri? Hahahhaha! Brilljant. Það er voða gott að lesa í strætó og bara vera í strætó, alla vega Skagavagninum. Hagavagninn hvað ...

Staðan í hálfleik 2-0 fyrir ÍA. Múahahahhahahaha 

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 10.6.2007 kl. 21:05]

Ekki í fyrsta sinn sem BSÍ lýgur gegnum alla sína upplýsingamiðla. Sjáðu fyrir þeŕ fjögurra manna fjölskyldu á annan í páskum (meðan börnin voru enn ung) að húkka sér far frá Svartárbrú í Austur-Húnavatnssýslu til Reykjavíkur. Það var sko ekkert grín! Allt vegna óábyrgra upplýsinga BSÍ.

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 10.6.2007 kl. 22:17]

Anna, ég lít á það sem algjöra hundaheppni að hafa komist heim á réttum tíma með rútunni ... þrátt fyrir BSÍ. Og Arna, bókin var svo spennandi og veðrið gott að þetta tók fljótt af þarna á stoppistöðinni á Miklubraut. Svo flautaði einhver á rauðum bíl á mig og allt. Ókunnugur aðdáandi eða hvað? Hehehhe, kommer i ljus!  

[Jenný Anna Baldursdóttir, 10.6.2007 kl. 22:32]

Ég dey úr hlátri út af tímaritsgreinalestri Jens Guð undir stýri hahahahaha!

Ofsalega leiðist mér annars ofurraunsætt fólk (með upphafsstafina GH) sem sér ekkert nema nöturlegan raunveruleikann í öllum málum.  Tommi er á strætó vegna ástar á þér og heyrir þú það kjéddling?  Hitt er svo leim eitthvað.

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 10.6.2007 kl. 23:24]

Ókei, segjum það! Ætla samt ekki að pína mig í strætó í bikiní á morgnana. Gæti valdið uppnámi í vagninum ef bílstjórinn horfir ekki á veginn. Sýni kannski ökklana, það dugði nú hérna í gamla daga, á þarsíðustu öld.

[Jens Guð, 11.6.2007 kl. 01:15]

  Ég kaupi svo mörg músíkblöð að ég er lengi að lesa þau.  Í flestum þeirra eru stuttar greinar fremst og stuttir plötudómar aftast.  það er gott að nota tímann undir stýri til að renna yfir þetta helsta.  Sérstaklega þegar ég er að keyra um landsbyggðina til að kenna skrautskrift.  Stundum eru akstursleiðir langar og einhæfar.  Þá er gott að hafa lesefni.  En af reynslu hef ég lært að langar greinar eru erfiðar í lestri undir stýri.  Maður hrekkur á milli lína og greinarskila í beygjum og í frammúrakstri.  Sérstaklega þegar þarf að afgreiða símtöl í leiðinni og maður er að sötra bjór og reykja.   

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 11.6.2007 kl. 01:25]

Hahhahaahhaah! Hellti einmitt niður kaffi á laugardaginn þegar ég var að reyna að gera svo margt í einu í bílnum ... þó var ég bara farþegi. Þú ert mjög fjölhæfur og endanlega búinn að eyðileggja þessa mýtu um karlar geti bara gert einn hlut í einu.