Kvikmyndafærsla með dassi af gagnrýni

Er jafnvel að verða of sjóuð fyrir venjulegar spennumyndir, Taggart í þessu tilfelli. Grunaði strax konuna um græsku. Var reyndar komin lengra í pælingunni ... þegar hún klóraði löggumanninn, ástmann sinn (lengst til hægri), var ég viss um að hún yrði myrt skömmu síðar með lífsýni hans undir nöglunum. Það gekk þó ekki alveg svo langt. Elska Taggart-myndirnar.
Ætti að skella mér í bólið, hef farið seint að sofa þrjú kvöld í röð en er undarlega hress. Mun væntanlega sofa til rúmlega hádegis á morgun. Breytist úr A-manneskju í B um hverja helgi.

Er með bunka af nýjum DVD og vakti yfir einni þeirra í gærkvöldi. Hún fjallaði um mann sem fjárfesti í læknatækjum til að selja síðan með gróða. Röng ákvörðun, læknarnir tímdu ekki að kaupa af honum. Konan, útivinnandi tvöfalt til að sjá fyrir fjölskyldunni, gafst upp á hjónabandinu og flutti í aðra borg þar sem beið hennar önnur vinna. Hún ætlaði að taka barnið með sér, enda maðurinn atvinnulaus, en pabbinn harðneitaði því. Enginn tæki barnið hans af honum.
Þetta var gáfað kvikindi með stóra drauma og tókst að komast í starfsþjálfun í verðbréfamiðlun. Fékk ekki krónu í laun á meðan, eða í sex mánuði. Hann dró fimm ára barnið með sér á svefnstaði þar sem rónar og útigangsfólk gisti af því að hann missti íbúðina. Feðgarnir gistu líka á almenningsklósettum eða sváfu í lestum ... Maðurinn var einn margra umsækjenda um starfið sem aðeins einn átti að hreppa þannig að þessar fórnir (og ill meðferð á barni) voru upp á von og óvon. Hann fékk starfið og stofnaði síðar eigin fyrirtæki. Hann er forríkur í dag en myndin var byggð á ævi hans. Flott hjá honum en hvar var Barnavernd? Var ekki eigingirni að leggja svona hrylling á barnið sitt? Mamman lúffaði ... en persóna hennar var frekar óskýr í myndinni, svona nöldrandi, köld gribba ... sem þó grét þegar hún kvaddi barnið. Voða dúbíus eitthvað. Að öðru leyti var þetta hin fínasta mynd!    

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 30.6.2007 kl. 00:37]

Sá þessa mynd um ofbeldið á barninu (skelfingarkarl með smá glimt í auga) um daginn og þurfti eiginlega áfallahjálp að henni lokinni.  Aðeins of mikill bömmer alla myndina, hefði mátt koma öndunarpása um hana miðja og svo var ég ekki að fíla röntgentækið sem alltaf fannst, var ekki með húmor fyrir því en annars: Ágætis mynd hahahahahaha.

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 30.6.2007 kl. 00:50]

Þetta voru sko tvö röntgentæki á ferðinni. Manstu, þetta sem hippastelpan stal og svo hitt sem hann kom ekki inn í lestina þegar hann var á flótta undan leigubílstjóranum ... 

[Jóna Á. Gísladóttir, 30.6.2007 kl. 03:21]

já já

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 30.6.2007 kl. 07:17]

Bendi þér á tvær betri (að mínu mati) myndir: Babel og Little children. Þetta eru myndir fyrir þig, ég bara finn það á mér!  Ég var sérstaklega hrifin af Little children, hún er eiginlega alveg mögnuð.

[Kristín Katla Árnadóttir, 30.6.2007 kl. 10:35]

Það er alltaf gaman að horfa áTakkart .

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 30.6.2007 kl. 10:58]

Gott að þú ætlar að sofa út Guðríður...Miss Potter á hug minn allan núna. Alveg yndisleg mynd um frábæra konu og svo er ég líka smá húkkt á Disney myndum en það er líka útaf dotlu!!!  Ég ætla núna meðan þú sefur út að labba og sækja bílinn sem er í skoðun og vona að hann hafi komist í gegn litla krúttið!!!

[Bertha Sigmundsdóttir, 30.6.2007 kl. 17:24]

Gurrí mín, mér fannst The pursuit of happyness mjög góð mynd. Fyrir utan það sem greyið barnið þurfti að ganga í gegnum, en ég er nú ósammála að ofbeldi var framið gegn barninu. Maðurinn í myndinni tók það skýrt fram að pabbi sinn fór frá honum, og hann vildi vera góður faðir fyrir son sinn. Það var rosalega erfitt að horfa uppá þá sofandi á almenningsklósetti eina nótt, eða í strætó og lestinni langt fram á nætur, eða í homeless shelters, en mér finnst ekki að maðurinn fór illa með son sinn eða framdi ofbeldi gegn honum.

Þetta er sönn saga, og fyndið því ég var sjálf að horfa á hana í fyrradag, keypti hana á DVD. Það braut hjarta mitt að sjá hvað faðirinn þurfti að leggja á son sinn, en auðvitað vildi hann ekki að barnið yrði tekið af sér. Svo fannst mér hræðilegt, að þegar þeir voru búnir að búa á mótelinu í þrjá eða fjóra mánuði, og IRS tók peninginn hans útúr bankanum, og þá gat hann ekki borgað fyrir mótelherbergið, og þessvegna voru þeir á götunni í tvo mánuði, en um leið og hann seldi aðra röntgenvél, þá fór hann með son sinn á  flott hótel, það segir sko margt.

Þannig að ég er ósammála ykkur með það að ofbeldi var framið gegn barninu, auðvitað var þetta ekki jákvæður tími fyrir hvorugan aðila, en það sást greinilega að þeirra samband var hlýtt, fullt af kærleik, og að drengurinn bar mikla virðingu fyrir föður sínum. Aðeins missti faðirinn skapið tvisvar, á sex mánuðum, og það fannst mér bara skiljanlegt, því ekki get ég ímyndað mér hvernig honum leið að þurfa að fara í homeless shelter með son sinn, bara af því að hann var að reyna að skapa betra líf fyrir sig og soninn.

Mér fannst myndin mjög góð, og fyndið þegar hann þurfti að eltast eftir töntgenvélunum sínum, því að það var mikil alvara bakvið það, þær kostuðu $250, og það var matur ofan í hann og soninn, og þak yfir höfuðið. Myndin var auðvitað líka frekar niðurdrepandi, þannig að það var eins gott að það var góður endir...

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 30.6.2007 kl. 18:00]

Sammála þér að mestu, sambandið milli þeirra feðga var náið og gott. Það vantar bara að skýra betur hvers vegna mamman tók ekki barnið með sér þar sem hún var í vinnu en hann ekki. Ef barnið var nánara pabbanum kom það ekki fram, mér fannst pabbinn bara vera frekjudolla, eins og þetta var sett upp. Bara þetta skemmdi svolítið fyrir mér annars fínustu mynd. Hefði komið fram útskýring t.d. að konan hefði ekki getað búið barninu betri kjör, ekki haft áhuga á því að taka hann með eða eitthvað þá hefði ég skilið málið og notið myndarinnar betur! Þetta er kannski gatið í handritinu og ég þarf endilega að velta mér upp úr því. Mamman var gerð leiðinleg en samt elskaði hún barnið greinilega. Hún veðjaði samt greinilega á réttan hest því að þetta fór allt vel. Verst að hún gafst of fljótt upp á karlinum ... heheheh