Ómótstæðilegur sjór og hvað er ást ...

Með algjörum herkjum hefur mér tekist að snúa á unglinginn í mér og fer orðið snemma að sofa (milli tólf og eitt) og vakna frekar snemma. Það var lengi gott að kúra til ellefu en ég tek það ekki lengur í mál. Er á meðan er, hugsar ein systir mín örugglega, morgunhani með meiru. Sennilega aðstoðar dagsbirtan til við að vekja mig á morgnana, mér dettur ekki í hug að vera með myrkvunartjöld þótt ég hafi erft frá stráksa að vilja sofna í myrkri, ja, eins miklu og hægt er. Þannig að hér eru öll ljós slökkt. Eitt hefur líka hjálpað, og það er að flesta morgna núna hitti ég tvær vinkonur sem þrá heitast af öllu að læra íslensku hratt og vel. Við drekkum saman kaffi, til skiptis heima hjá hver annarri, og tölum saman á íslensku. Þar sem ég ræð mínum vinnutíma sjálf finnst mér þetta ansi skemmtileg næstum-byrjun á degi. Við hittumst kl. ellefu og þá hefur mér tekist áður að fara í sturtu og snæða staðgóðan morgunverð sem enn árrisulli brytinn minn hefur útbúið. Oftast súrmjólk, púðursykur og kornfleks.

 

Mynd 1: Svona var útsýnið meðan opna húsið stóð yfir. Hver getur staðist svona sætan sjó? Ég faldi bleiku fokkjústyttuna og bókina Dauðinn á opnu húsi. Stundum er best að ögra ekki.

 

Eitthvað er loks farið af stað varðandi himnaríki, fyrirspurnir og fá að skoða-beiðnir eru farnar að berast, skilst mér, svo ég verð víst að draga til baka þetta með stóra samsærið ... Nú spila ég bara Krýningarmessuna til að gleðjast og raula með (fyrsta verkið sem ég söng með Kór Langholtskirkju, 1985), íbúðin enn sjúklega flott og fín og sér ekki einu sinni skófar á parketi eftir trampið í dag. Eldaði mér ofnbakaða bleikju með fersku salati, brúnum pistasíuhrísgrjónum (mínus pistasíur), brokkolíi og hvítlaukssósu. Afgangurinn verður snæddur í hádeginu á morgun. Og af því að það er svo mikið útstáelsi á mér, fer ég "út að borða" hjá Matarklúbbi Rauða krossins annað kvöld, síðasta sinn í "vetur" því nú hefst þriggja mánaða sumarfrí klúbbsins og stefnan hjá mér er Kópavogur í haust svo það er eins gott að mæta! Ekki trúa þeim sem segja að það sé Katalína sem lokki og laði ... mér skilst reyndar að þar megi kaupa sér ágætan hádegisverð, mömmumat upp á gamla mátann, ekki samt eldgamla, held ég.

 

Upp á síðkastið hef ég verið að hlusta á Birgittu H. Halldórsdóttur, þá góðu sögukonu. Nýlega hlustaði ég á mikla örlagasögu hennar (Dætur regnbogans) sem gerðist í eldgamla daga og sú hlustun gerði mér kleift í dáleiðsluástandinu sem ég fer í við að hlusta á grípandi sögur, að snurfusa allt hér í himnaríki. Fráflæðivandinn hér er samt alltaf mikill ... en vex mér líklega í augum því ég þekki alveg fólk sem myndi án þess að hika skutla dóti og drasli fyrir mig um víðan völl. Eins og gamla kringlótta borðið mitt með taflborðsmynstrinu ... það er orðið skjöktandi og þarfnast ástar og umhyggju. Hef ekki pláss fyrir það en ætti frekar að auglýsa það en gefa á nytjamarkað þar sem því yrði örugglega hent því það skjöktir. 

- - - - - - - -

Af því að það er að koma sumar verða allir eitthvað svo ástfangnir og rómantískir ... dæs, en sumum finnst ástin hreint ekkert æðisleg, ef þær hafa til dæmis takmarkaðan séns í Jason Statham. Ástin sökkar, segja sumir og mörg klár börn sem ég hef hitt fyllast hryllingi ef minnst er á ástina. Til er margs konar ást auðvitað og hér svara nokkrir erlendir krúttmolar spurningunni Hvað er ást?

 

„Þegar amma fékk gigt gat hún ekki beygt sig og klippt á sér táneglurnar. Þá gerði afi það, samt var hann með gigt í höndunum.“ Rebekka, 8 ára.

 

„Ást er þegar þú ert alltaf að kyssa. Svo þegar þú þreytist á kossunum viltu samt vera saman áfram og tala meira. Mamma og pabbi eru þannig. Það er ógeðslegt þegar þau kyssast.“ Emily, 8 ára.

 

„Ef þú vilt læra að elska betur, skaltu byrja með vini sem þú hatar.“ Nikka, 6 ára.

 

„Það er ást þegar lítil gömul kona og lítill gamall maður eru enn vinir þótt þau þekkist svona vel.“ Tommy, 6 ára.

 

„Ég veit að stóra systir mín elskar mig því hún gefur mér gömlu fötin sín og þarf svo að fara út í búð og kaupa sér ný föt.“ Lauren, 4 ára.

 

„Það er ást þegar mamma sér pabba á klósettinu og finnst það ekki ógeðslegt.“ Mark, 6 ára.

Samkvæmislíf sumarsins og reynslusögur og ... uppskrift

Himnaríki er að verða eins og klippt út úr tískublaði í innanhússhönnun og How to clean your house-síðu, svo fínt er það ... nema fyrrum herbergi stráksa (og drengsa sem fór í morgun). Ástæðan fyrir að þeir eru aldrei nefndir með nafni er bara persónuvernd, ekki óvirðing við þá. Ég þarf að greiða stráksa milljónir núorðið til að fá að birta mynd af honum, svona nánast, mútur alltaf æskilegar.

Það herbergi er nú orðið hálffullt af alls konar, hlutum sem ég þarf m.a. að losna við (hvern vantar t.d. gamla, góða Ikea-kommóðu?) og öðrum hlutum sem þarf að flokka í: halda, gefa, henda - fer í það eftir OH á morgun.

 

Mynd: Sú vinstra megin var tekin um 11-leytið í gærkvöldi. Hin um kl. 8 í morgun - Krummi vildi endilega vera með. Sami sjór, sami gluggi og sami ljósastaur. (Það var auðvitað mjög gild ástæða fyrir því að ég vaknaði fyrir kl. 8 í morgun.) 

 

OH, eða Opna húsið, er á morgun (kl. 17) og mig langar ekki að beita brögðum, vera með bökunarlykt eða missa algjörlega óvart út úr mér að jason statham komi og bjóði í himnaríki. En samt ... það eru til tvö epli (sem drengsi kláraði ekki) og hvernig er best að njóta epla? Jú, í eplaköku!

Ég gúglaði og fann uppskrift:

 

Einfaldasta eplakaka í heimi (undirfyrirsögn: Hættulega góð)

 

1 bolli sykur

1 bolli hveiti

1 bolli haframjöl

125 g smjörlíki

100 g suðusúkkulaði

4-5 epli

kanilsykur

 

Skerið eplin niður í litla bita og saxið súkkulaðið smátt. Setjið í eldfast mót. Myljið saman þurrefni og smjörlíki og stráið yfir eplin og súkkulaðið. Stráið að lokum kanilsykri yfir og bakið í 40-45 mín við 175°C. Gott með ís eða rjóma. 

 

Ég á reyndar ekki haframjöl og hef ekki átt smjörlíki í mörg ár - og bara tvö epli. Heldur ekki ís eða rjóma. Svo kann ég ekki á bollamál - eru þetta ammrískir bollar eða breskir? Ég notast við grömm. Svo það verður bara skúringailmur í himnaríki á morgun. Og sjúklega flottur sjór, ef marka má veðurspána. Mögulega eldgos handan hafsins.

 

Elsku stráksi kom í heimsókn í dag en systir mín mætti með afmælisgjöf til hans þegar hún heimsótti mig í gær. Það þurfti að sækja hana. Eins og hann grunaði var eitthvað flott álfadót (stytta og smámunadót) og svo fínasta kex sem sló í gegn eins og álfadótið. Við ætlum að fresta út-að-borða-vegna-útskriftar til laugardags.

 

 

Vinafólk bauð mér á Diskóeyjuna á föstudaginn, sýningu krakkanna í gamla skólanum mínum, Brekkubæjarskóla. Dóttir þeirra dansar í sýningunni og sést meira að segja á myndinni. Þegar ég skoða dagbókina mína rafrænu sé ég að ég lifi ansi hreint spennandi lífi, einn punktur við ákveðinn mánaðardag táknar yfirleitt eitthvað skemmtilegt. Ég nenni miklu frekar að minna mig á viðburði í gemsanum en að leita kannski að gamaldags dagbók og skrifa í hana.   

 

Á Facebook

Ég var ekkert að leita en rakst óvart á martraðarkenndar matarsögur frá útlöndum! Getur ekki verið tilviljun, litlu hlerunartækin í covid-sprautunni sem ég fékk (x3) vinna svo sannarlega vinnuna sína. Nema gervigreindin lesi bloggið mitt og beini mér blíðlega að "áhugamálum" mínum ...

Mitt innlegg inn í þessa umræðu er gamla sagan um að mamma sauð spagettí í hálftíma í gamla daga, jafnlengi og kartöflurnar. Tek það fram að mér fannst það ljómandi gott, það var ekki fyrr en ég smakkaði það nokkurn veginn mátulega soðið að ég vissi að það ætti ekki að vera eins og grautur. Í þá daga var allt gott með tómatsósu.

----

„Móðir mín á aðeins matreiðslubækur um eldamennsku í örbylgjuofni. Hún kann tvær aðferðir til að elda grænmeti.

1. Settu frosið grænmeti í eldfast mót. Bættu vatni og smjörlíki við. Eldaðu í örbylgjuofni þar til það er mátulegt.

2. Settu grænmeti úr dós ásamt soðinu í skál. Bættu smjörlíki við og hitaðu.

Það var ekki fyrr en ég smakkaði ferskar grænar baunir með dassi af ólífuolíu, hvítlauk og salti að mér fannst grænmeti fyrst gott.“ 

- - - - - - 

„Mamma harðneitaði að borða hummus þar til ég fór að kalla það baunaídýfu.“ 

- - - - - - 

„Stjúpamma mín notaði endann á smjörstykki til að smyrja kalkúninn með áður en hann fór inn í ofn og setti svo restina af smjörinu á disk og á veisluborðið. Þetta var fyrir tuttugu árum og enn get ég ekki borðað matinn hennar.“

- - - - - - 

 

„Það er alltaf erfitt að borða heima hjá tengdaforeldrum mínum. Tengdamamma er t.d. bara með eina kartöflu á mann, frekar litla. Á Þakkargjörðarhátínni leyfir hún sýrða rjómanum að vera á borðinu í kannski fimm mínútur áður en hún setur hann inn í ísskáp svo hann skemmist ekki. Hún tekur diskana frá okkur um leið og við erum búin, ekki séns að fá ábót.“ 

- - - - - 

„Ég steikti mér eitt sinn egg heima hjá mömmu, hún fékk áfall þegar hún sá að ég notaði pönnu og eldavélina. Að hennar mati er eina rétta leiðin að elda egg í örbylgjuofni þar til þau eru orðin seig eins og gúmmí og með gráa himnu yfir rauðunni.“ 

- - - - - - 

„Ég færði frænda mínum flösku af fínasta rauðvíni þegar ég mætti í matarboð til hans. Hann tók við henni, þakkaði fyrir og skellti henni inn í ísskáp.“

Lífið er blekking ... og veðurspár með vesen

Sannkallaður gesta- og matardagur í dag í himnaríki (og í gær). Fékk óvænta matarsendingu frá sýrlensku vinafólki ögn fjær, ekki nágrönnunum í næstu blokk, eða guðdómlegt falafel sem ég gleymdi að mynda í allri geðshræringunni. Í gær snæddi ég svo rótsterkt kúskús í boði elsku grannanna frá sama landi, svo magnað að ég "losaði bjúg" á tveggja, þriggja tíma fresti í alla nótt. Nú er ég orðin há og grönn, takk, chili. Ég er mjög hrifin af svona mat og verulega þakklát.

 

Ein af dásamlegu systrum mínum heimsótti mig svo í dag og hafði komið við í bakaríi á leiðinni, þetta krútt. Hún harðneitaði svo að taka tertuna, eða afganginn af henni, með sér heim aftur, enda býr hún á litlu heimili eins og ég, mannfjöldalega séð. Spurning hvort súpergóðar súkkulaðikökur með karamellukremi megi fara í frysti. Þetta er annars svo ömurlegt ... eða að loksins þegar ég hef efni á og enginn sér til mín, gæti ég borðað kökur og súkkulaði í hvert mál, eins og ég ákvað í barnæsku eftir endalausar synjanir foreldra og vasapeninga við hungurmörk sem nægðu ekki einu sinni fyrir dýfu á ísinn, en finnist það þá viðbjóðsleg tilhugsun og kysi frekar gulrætur! Vegna þess að mér finnst þær betri! Þetta er stóri gallinn við að eldast. Að ég neyðist til að svíkja öll loforðin sem ég gaf sjálfri mér um allt nammið sem ég ætlaði að borða þegar ég yrði stór og enginn gæti bannað mér það. Lífið er bara blekking. Það er svo ofmetið að fullorðnast.

 

Þegar ég skoðaði veðurspána fyrir komandi viku stakk ég upp á miðvikudegi fyrir opna húsið, þá leit út fyrir afar meinlaust veður, það var sól og blíða í kortunum. EN ... daginn eftir ákvörðunina hafði fokið í veðurguðina og spáin orðin gjörbreytt, með líkum á útsynningi. Þá er sem sagt séns á því að sjórinn sýni sitt besta sem hann gerir svo oft í suðvestanátt. Þau sem vilja sléttan og rólegan sjó fá hann mjög oft líka hér við Langasand en mér finnst hann flottastur þegar hann er með dólg.

 

 

Í nóvember 2005, þegar ég skoðaði himnaríki fyrst, var sjórinn einmitt úfinn og flottur sem kveikti það mikið í mér að ég hringdi í fasteignasalann og vildi gera tilboð. Þá var himnaríki fjögurra herbergja íbúð, svo mér leið eins og drottningu að flytja úr hreysi í höll (úr 56 fm (ekki hreysi) í 100 fm), en svo lét ég rífa vegg á milli stofu og herbergis, missti herbergi við það en fékk danssalinn sem ég hafði alltaf þráð, fínasta bókasafn í öðrum enda hans og borðstofa í hinum. Það er búið að gera heilmargt hér í húsinu eftir að ég flutti ... komnar almennilegar svalir, búið að skipta um glugga og svo er verið að skoða núna lagnir undir húsinu, og gert við ef þarf. Við eigum digra sjóði svo það er ekki kvíðvænlegt. Svo styttist í að húsið verði málað, járnið meira og minna heilt utan á því sem er æði, en skipt um það sem er ekki æði. 

 

 

Engin læti hér, ekkert vesen, en þegar ég flyt losnar staða riddara húsfélagsins sem yrði mögulega slegist um á fyrsta aðalfundi án mín. Stór kostur hér er að hafa ekki sérstaka úti-tiltektardaga, það er einn sem slær (og háþrýstiþrífur líka tunnurnar) svo garðvinna er engin NEMA ef maður er með blóm á svölunum.

 

 

Einu sinni sögðu tveir breskir miðlar við mig að ég væri svo gömul sál. Þetta átti að vera mikið hrós en ég náði að leiðrétta það snarlega, gamlar sálir elska víst að hlúa að garðinum sínum, ég gæti ekki verið það því ég hataði garðyrkju, ég væri nær því að vera ungbarnssál. Þau horfðu kuldalega á mig og sögðu: „Hættu að draga svona úr þér.“ Síðan hef ég ekki talað við breska miðla.  

 

Bókin sem ég var að lesa um daginn, Sálarhlekkir eftir Steindór Ívarsson, var nú bara ansi sæt og góð. Ég laug því auðvitað í einu blogginu að maturinn sem fólkið á dvalarheimili bókarinnar hefði fengið væri morðtilræði en eftir að hafa fengið spurningar í kjölfarið og fundið fyrir forvitni um þessa "snilldarbók" sem enginn virtist hafa lesið, ákvað ég bara að setjast niður og skrifa eina spennusögu sem gerist á dvalarheimili, matur kemur mjög mikið við sögu. En ... svona í alvöru talað, ég treysti mér ekki til að eldast og fara á slíkt heimili ef ekki verður hugað að matseðlinum (eins í 100 ár?) og hann færður til nútímans, og líka pælt í tónlistinni frammi í setustofu. Meira að segja mamma, þá 88 ára, flúði stundum setustofuna á deildinni sinni á Eir vegna hræðilegrar tónlistar (sem átti að vera við hæfi gamla fólksins). Hún var reyndar virkilega ánægð á Eir en hún hafði gaman af því að hlusta á Al Jolson, Pet Shop Boys og Coolio, fyrir utan Mozart og flotta karlakóra - vildi ekkert sem var sérstaklega hannað fyrir eldra fólk, sagði hún.

 

Þegar kemur að mér og mínum jafnöldrum verður tæknin mögulega vonandi orðin þannig að við ættum að geta kallað fram heilmyndir af uppáhaldshljómsveitum okkar, erum kannski með ígæddan kubb í höfðinu sem kemur í veg fyrir að ég sjái t.d. Geirmundar-heilmyndina hjá næstu manneskju, heldur hafi frið með mína Skálmöld og Pink Floyd. Ég VISSI í bernsku að það yrðu komnir flugbílar árið 2000 og ég veit að tækninni hefur fleygt enn meira fram á tilvonandi dvalarheimlisárum mínum. Nema allir í eldri kantinum fái heim til sín vélmenni sem þrífur, þvær, þurrkar, eldar, hjúkrar, þjálfar, skemmtir og gleður. Já, og kann svæðanudd án þess að bora of fast. Mig vantar svoleiðis.   

Forsetafundur, fyrirhugaðar veislur og spælandi móðganir ...

Stefnumót við stráksa í dag, nákvæmlega einni mínútu áður en LIV-WOL hófst í Sjónvarpi Símans en hver tekur ekki stefnumót við hann fram yfir allt, líka Liverpool-leik? Einn mesti uppáhaldsmaðurinn hans í öllum heiminum ætlaði að koma á Skagann og þótt ég hafi ákveðið með sjálfri mér að fara ekki á forsetafundi eftir að hafa misst af þeim fyrsta á Akranesi, stóðst ég auðvitað ekki elsku Jón Gnarr. Skemmtilegan og góðan fyrrum samstarfsmann sem mætti meira að segja í afmælið mitt einu sinni - sá eini frambjóðendanna tólf, held ég alveg örugglega.

 

Brosið mun ekki hverfa af stráksa næstu vikurnar, hann skemmti sér mjög vel yfir ræðunni hjá Jóni og fékk svo knús í kveðjuskyni. Heppnasti strákur í heimi. Ræða Jóns var bæði málefnaleg, flott og fyndin. Hann er greinilega ekki að fíflast og er bara orðheppinn og fyndinn að eðlisfari, ekki slæmt. Svo er Jóga forsetafrú algjört yndi líka. Held að hún hafi eignast mjög dyggan aðdáanda í stráksa vegna sameiginlegs áhuga þeirra beggja á álfum.

Ætlaði ég að stoppa stutt á fundinum til að geta horft á leikinn í sjónvarpinu? Já. Var fundurinn svona áhugaverður að þú stoppaðir lengur? Já. Náði ég að horfa á síðustu 20 mínúturnar af leiknum eftir að ég kom heim? Já.

 

Svo er kaffið í Frystihúsinu skrambi gott (Costa) sem gladdi mig mjög. Bað um tvöfaldan latte, ekki sjóðandi heita mjólk og enga froðu, takk. Fékk snilldarbolla fyrir vikið. Þannig að Skaginn er kominn með vísi að kaffihúsi á Akratorgi. Enn ísbúð en líka gott kaffi og eitthvað meðlæti líka.

Þegar fóturinn er orðinn góður er ansi mátulegur göngutúr að fara niður í Frystihús á Akratorgi, kaupa sér kaffi í götumáli og rölta með það heim aftur. Þá erum við farin að tala um skref. Mig hefur vantað góða ástæðu til að fara út að ganga og nú er hún komin!

 

Tvær veislur eru fram undan í tilverunni. Fyrst er það veisla fyrir stráksa en hann útskrifast af starfsbraut í Fjölbrautaskóla Vesturlands núna á föstudaginn. Við ætlum reyndar að halda veisluna í Galito (ég býð) og fara út að borða. Stráksa langaði ekki í meira "vesen" en það í tilefni útskriftarinnar ... og hann ræður því auðvitað. Hin veislan er nafnaveisla fyrir mig, alls ekki mín hugmynd en samt æðisleg hugmynd. Þá get ég boðið fólki í kaffi og köku og látið skrifa nýja nafnið á hana. Mig grunar, án þess að hafa nokkuð fyrir mér í því, að það hafi verið haldin skírnarveisla þegar ég var skírð á síðustu öld og ég var auðvitað viðstödd - en nú er tækifæri til að vera viðstödd aðra veislu nema ná að njóta hennar líka. Hvar fást skírnarkjólar á fullorðna?

 

 

Mögulega er ég eina manneskjan í heimi sem ber nafnið Guðríður Hrefna Haraldsdóttir. Sem var þó ekki ætlunin, ég pældi ekkert í því. Við erum örfáar Guddur Haraldsdætur, og einhverjar með millinafn. Ein nafna mín (HH) þar sem Guðríðarnafnið vantar, er fjórum dögum eldri en ég ... og ég er fjórum dögum eldri en Madonna. Tilviljun? Nei, örugglega ekki.

- - - - - - - - -

Facebook

Eitthvað (Satan?) leiddi mig inn á netsíðu með móðgununum ... og ég ætla að birta nokkrar í þeirri von að þær verði bara notaðar í gríni ...

 

- Einn daginn muntu ganga of langt! Ég ætla rétt að vona að þú haldir þig þar!

- Vá, flott hár, hvernig nærðu því út um nasaholurnar?

- BG og Ingibjörg orðuðu það svo réttilega: Góða ferð, góða ferð!

- Börnin okkar hafa fengið heilann frá þér. Ég er enn  með minn. 

- Þú ert eins og skýin. Þegar þú hverfur fer sólin að skína. 

- Ég er ekki nörd. Ég er bara gáfaðari en þú.

- Mér varð hugsað til þín í dag. Það minnti mig á að fara út með ruslið. 

- Almáttugur. Það talar!

- Ef ég liti út eins og þú færi ég í mál við foreldra mína. 

- Ef ég kasta spýtu, muntu þá fara? 

Saga class í strætó og matarkyns morðtilræði

Örstutt Reykjavíkurferð mín orsakaði ekki eldgos, eins og ég var búin að spá, svo gleymið því bara, ég er komin heim aftur. Við stráksi fórum og heimsóttum Hildu okkar í morgun og skutluðumst með henni um víðan völl, reyndar ekki í Sorpu, ótrúlegt en satt ... hehehe. Bílleysi mitt er sennilega einna ömurlegast þegar kemur að því að þurfa að henda einhverju - eða gefa í Búkollu og Rauða krossinn. Alveg takmörk fyrir því hvað hægt er að misota góðvild og skutlgleði vina og vandamanna í grennd, vill samviska mín meina. Minnugir bloggvinir vita að stundum komu sérlega velviljuð ættmenni úr borginni til að fara með dót fyrir mig á markaði í bænum, eða henda, þegar himnaríki var gert upp.

 

Frændhundar mínir fríðu, Herkúles og Golíat, voru með í för og okkur fannst svolítið snjallt að kíkja á kaffihús þar sem hundar væru velkomnir. Ég var send inn í Dýrheima, Víkurhvarfi 5 í Kópavogi, þar sem er laugardagskaffihús og hundar sérlega velkomnir með. Kettir eflaust líka nema þeir nenna ekki slíkri upplyftingu. Tvö ungmenni, tveir hundar og ein systir biðu úti í bíl á meðan ég njósnaði. Það gat nú varla verið almennilegt kaffi á boðstólum í verslun sem seldi hunda- og kattamat, eða hvað? Hreinskilni er best svo ég vatt mér að ungum manni sem stóð við afgreiðsluborðið. „Hvaða kaffi eruð þið með í boði hér? Frá hvaða fyrirtæki sem sagt?“ 

Ungi maðurinn brosti, sýndi mér pakka með espressókaffi frá Te og kaffi. Ég þakkaði pent, hringdi út í bíl og sagði liðinu að koma inn. Frændhundarnir geltu á fallegu kínversku dýrðardúllurnar (mjög fallegir hundar) sem voru þarna fyrir með eigendum sínum en annars fór allt fram með friði og spekt. Veitingarnar voru fyrsta flokks svo við förum pottþétt þangað aftur - bara á laugardegi.

 

Stráksi keypti sér mjög fínan sófa í litlu íbúðina sína, nettan og þægilegan Ikea-sófa sem kom allur á Skagann nema áklæðið á vinstri arminn. Það kom í dag og við nýttum ferðina og sóttum það. Þarna mátti finna fjölda landsmanna í svipuðum erindagjörðum, að sækja sér vörur. Mikið verður sófinn fínn þegar áklæðið er allt komið, stráksi var þrælspenntur. Við fórum á bílasölu líka (Toyota) og í Kost (gott tannkrem og geggjaðir þurrkaraklútar).

 

Við fengum uppfærslu á Saga Class í strætó í morgun og ég hefði auðveldlega getað verið með tíu sentimetrum lengri læri en samt haft ágætt fótapláss. En sú dýrð. Sat sæti aftar á heimleiðinni með ferðinni kl. 20 frá Mjódd en þá með fæturna yfir öðru framdekkinu, upphækkun sem sagt. Mæli síður með en lifði af. Naumlega. Allt er samt betra en fótaplássið í innanbæjarstrætó - börnin eru þó ánægð. 

 

Við fasteignos ætlum að hafa opið hús í himnaríki núna á miðvikudaginn - kl. 17 - í hálftíma. Svo má auðvitað hringja í fasteignasalann og biðja um að fá að skoða á öðrum tímum. Skrýtið hvað umhverfið hefur breyst á einum mánuði ... allt orðið svo fallega grænt og sumarlegt núna en á myndunum sem voru teknar fyrir ekki svo löngu er ekki einu sinni byrjað að grænka!

 

Bókin sem ég er að hlusta á kemur sífellt á óvart. Eftir kvalir mínar í gær og fyrradag við að lesa um gamaldags íslenskan mat sem var hafður í hávegum á ónefndu dvalarheimili kom í ljós að "góði" maturinn var í rauninni morðtilræði við íbúana. Gamla fólkið hrökk næstum upp af vegna m.a. kjötsúpueitrunar, sætsúpubyrlunar eða sviðaofnæmisviðbragða - og einn lögreglumaðurinn sem var sannur matgæðingur náði að leysa málið af því hann borðaði bara eðlilegan nútímamat. Þáði ekki einu sinni kleinur með kaffinu. Hann fann ýmsar sannanir um sekt á fb-síðunni Gamaldags íslenskur matur og ég stórefast um að sumir sem þar birta hryllingsmyndir sleppi nokkurn tímann úr steininum. Kokkurinn var auðvitað rekinn með skömm en því miður tókst ekki að sanna morðtilræði upp á hann. „Ég bjó til hafragraut að vanda - en svo hefur einhver annar komið og hrært súru skyri út í hann, viðbjóður alveg,“ laug hann. Skæðustu sóttina fékk nefnilega vesalings fólkið sem þurfti að þola hræringinn. Þessi bók er eiginlega of erfið fyrir mig að hlusta á, mér er flökurt og misboðið til skiptis. Það hlýtur að fara að koma út blóðug glæpasaga svo ég geti farið að hlusta á eitthvað með viti.

 

Annars þarf ekki hryllingsbækur hér til að rústa tilveruna, það nægði að lofa stráksa að mæta með honum í Frystihúsið kl. 15 á morgun og hitta Jón Gnarr (sem við elskum bæði) - og átta mig svo á því að nákvæmlega klukkan þrjú þann sama dag hefst Liverpool-leikur (gegn Wolves) - sá síðasti sem Jurgen Klopp stýrir. Ég fæ far með grannkonu (sem fær ís fyrir skutlið). Vonandi tekst að ná mynd af stráksa og Gnarr saman, þá er myndasafnið hans fullkomið. Hann á mynd af sér með Áslaugu Örnu, Páli Óskari, jólasveininum, Hr. Hnetusmjöri og fleiri snillingum en sárvantar eina með Jóni.

 

Grasbletturinn græni sem ég stökk léttfætt eins og hind á út úr strætó við Garðabraut kl. 20.50 í kvöld, var skrambi þúfóttur svo ég reif upp nokkuð sæmilegan bata undanfarinna daga á hásin minni. Hvernig býr maður sér til kalda bakstra án þess að deyja úr kulda annars staðar en á hægri hásin? Þvottapoki, ísmolar, plastpoki? Dæs! Ég komst varla heim - en þessi dagur hefur samt gefið mér næstum 3.500 skref sem er meira en helmingi meira en meðalfjöldi skrefa sem ég tek yfirleitt. En þau síðustu í dag, Garðabraut-Himnaríki, voru ansi hreint minna glæsileg en þau fyrri. Það verður að viðurkennast.      

- - - - - - - - - - 

 

Facebook

Fræg manneskja með gott orðspor? spurði God á Facebook. Þessi voru oftast nefnd:

Keanu Reeves

Dolly Parton 

Tom Hanks

Tölur, ónýt nöfn og vondar bíómyndir

Sennilega hefst eldgos á morgun á Reykjanesskaga. Það hefur nefnilega gerst nokkuð reglulega þegar ég skrepp í bæinn að það fari að gjósa. Úkraínski kattahvíslarinn minn á annarri hæð hefur bjargað málum svo sem og tekið ljósmyndir. Svo er nákvæmlega enginn skilningur ríkjandi hjá viðkomandi sem ég heimsæki á morgun, á því sem fréttnæmt er, enda ekki útsýni nema rétt yfir Esjuna, það gamla fjallshró, heiman frá viðkomandi sem skilur heldur ekki stórfengleikann við HM og EM í fótbolta og nauðsyn þess að vera nálægt sjónvarpi í heilan mánuð annað hvert ár. En það er önnur saga.

 

Ég fór með drengsa í Landsbankann aftur - og þar var sama frábæra þjónustan og um daginn. Hann skellti sér í bæinn á eftir með strætó. Eftir það átti ég stefnumót við stráksa, hann losnar aldrei við mig, og saman nutum við ómetanlegrar hjálpsemi í bæði Omnis og Íslandsbanka, það er gott að búa á Akranesi. Stráksi blikkaði mig og ég fór auðvitað í vissa búð með honum og keypti Langa-Jón og tepakka (stráksi hlýtur að vera með bresk gen) og saman sátum við svo saman í klukkutíma í himnaríki og höfðum það náðugt, hann með te, ég með kaffi. Þegar hann síðan hoppaði út í strætó með bréfpoka frá mér til að henda í pappa-plasttunnuna í leiðinni, fór ég að hugsa um hversu mikið liðugri ég er orðin eftir að hann flutti frá mér. Ég þarf nefnilega að sjá um allar hneigingar og beygingar vegna kattanna, taka upp kattagubb og allt dót sem kettirnir henda niður á gólf, og mér líður núna eins og ég sé orðin 28 ára aftur, á aðeins einum og hálfum mánuði, fyrir utan vissa hásin. Of mikil hjálp getur greinilega verið óholl - það á ýmsum sviðum. Eins gott að ég var ekki lögst í kör ... nú fær hann aldrei aftur að hjálpa mér við þetta. 

 

Ég fann ekki Galdraskjóðuna, mína stórkostlegu bók um margvíslega samkvæmisleiki, tarot, tölur, drauma, Feng Shui og alls konar skemmtilegt, bókina sem mér skildist að hefði ekkert selst en hefur samt verið algjörlega ófáanleg lengi vel! Alla vega að sögn unga mannsins sem hringdi í mig í fyrra til að vita hvort ég ætti aukaeintak fyrir sig, sagðist svo ætla að taka hana á bókasafni og ljósrita hana ... skil hann vel, þetta er meistaraverk ... sem ég sem sagt fann ekki heima, heldur þurfti að gúgla þessar upplýsingar um tölur sem hlytu að hafa breyst eftir viðbótarnafnið sem ég fékk mér á dögunum ... Hefði kannski átt að benda honum á Bókabúð Forlagsins, ótrúlega mikið úrval þar. 

 

Fann (á íslensku) upplýsingar með gúgli um tölur og talnaspeki og samkvæmt þeim breyttist aðaltalan mín (?) úr 8 í 7 með því að bæta Hrefnu-nafninu við. Forlagatalan er líka 7, (fæðingardagur og ár) Svo til að fá einstaklingstöluna legg ég saman tölurnar úr G u r r í (7+3+9+9+9=37 ... sem styttist í 1 (3+7=10 ... 1+0=1) og sú tala er víst tala ljónsins, mergjuð tilviljun. Síðan þurfti að finna hjartatöluna (leggja saman útkomuna úr sérhljóðum nafna minna og föðurnafns (kom talan 2) og svo var það yfirbragðstalan sem fékkst úr samhljóðunum (talan 4).

... ég veit því miður ekkert hvað er átt við með hjartatölu, yfirbragðstölu eða einstaklingstölu og legg til almennilegt gúgl.

 

Stafirnir A, J, S og Æ eru með töluna 1, B K T Ö með 2, C L U með 3, D M V með 4, E N W með 5, F O X með 6, G P Y með 7, H Q Z með 8 og I R Þ með 9. Maður gefur hverjum staf nafns síns rétt númer og leggur svo saman eftir kúnstarinnar reglum og styttir svo niður í eina tölu. O er sama o Ó, I og Í osfrv.

 

Dæmi: Kona kölluð Lísa, þá eru tölurnar 3+9+1+1= 14, stytt: 5 - ferðalög, orka, sköpun ... Einstaklingstalan hennar er 5.  

 

Þau sem nenna að ráðast í að reikna þetta fá þá örstutt um hverja tölu, eða mjög stytt:

 

1. Kraftmikil tala, tákn einingar og heildar, einnig upphafs, stjörnumerki ljón, litir appelsínugulur, gulur og gylltur.

2. Tvíhyggja, samhljómur, samvinna, tengist krabbanum, litur: pastellitir.

3. Vor, frjósemi, vöxtur, nýtt upphaf, fjölskylda, tala töfra, merki bogmanns, litir gráfjólublár og fjólublár.

4. Tala höfuðátta og árstíðanna, tengd steingeit, litir dökkgrár og svartur. (vinnutala mikil, hef ég heyrt)

5. Frelsi, orka, sköpun, ferðalög. Tvíburi og meyja, ljósir litir. 

6. Ást, umhyggja, ábyrgðartilfinning, jafnvægi. Naut og vog, litir: ljósblár, blágrænn og grænn.

7. Heillatala, sjálfskoðun, töfrar, tengist fiskamerki, litir eru allir grænir og ljósblágrænn.

8. Sterk tala, tengist efnisheiminum, forlögum og óendanleika, stjörnumerki steingeit, litir dökkgrár og svartur.

9. Tala alheims, hugsjónir, heimspeki, fullkomnun, mikil heillatala. Hrútur og sporðdreki, liturinn er rauður.

 

Ég er að hlusta á Storytel-bók eftir íslenskan mann, nýkomin er bók 2 frá honum um sama fólk, held ég, svo ég dreif mig í að byrja á fyrri bókinni ... um gamla konu, nýflutta á dvalarheimili og hefur eitthvað hræðilegt á samviskunni, eitthvað sem gerðist í gamla daga. Sennilega spennubók, ég er ekki komin svo langt ... ég er alla vega orðin MJÖG hrædd við að eldast og fara á dvalarheimili. Það er BARA gamaldags matur á boðstólum þar. Fólkið tárast af gleði yfir kjötsúpu, sætsúpu, gellum ... Ég spyr mig bara, með óttablik í augum, mun eitthvað hafa breyst þegar kemur að mér - eða get ég treyst því að matarsmekkur minn umturnist á þessum árum sem ég á eftir fram að dvaló?

Ég stend mig að því að hraðspóla yfir vonda bóndann þegar hann gerir sig líklegan til að hefna sín á yrðlingum (horfi ekki á náttúrulífsþætti af svipaðri ástæðu). Alveg spurning hvort ég geti hlustað mikið meira, mikið mælt með henni en óraunverulegar bækur eru betri, finnst mér, fjöldamorðingjar sem drykkfellt lögreglufólk gómar loksins ... það er róandi af því að blóðið er bara tómatsósa í þeim.

 

Mynd: Þangað leitar kötturinn sem hann er heitastur ...

 

Facebook

„Það gerist víst bara í klámmyndum að iðnaðarmaður komi um leið og þú óskar eftir honum.“

 

„Skil ekki þetta trend í vinnunni hjá okkur, þegar fólk setur nafn á matinn í ísskápnum. Í dag borðaði ég túnfisksamloku sem hét Linda!“

 

God, fb-vinur minn spyr núna út í nöfn: Hvaða mannsnöfn eru núna algjörlega ónothæf (ónýt)? Erlend síða, eins og sést.

Ken

Jesus

Adolf

Donald

Todd

Karen

 

(Hvað með Todd? Skil hin nöfnin en ekki Todd)

- - - - - - -

Og ...

 

Nefndu bíómynd sem þér finnst vond og enginn gæti sannfært þig um hið gagnstæða. Margir höfðu skoðun og sumir rökstuddu hana:

 

Guðfaðirinn, of löng, ég sofnaði

Titanic, skil ekki hvernig nokkrum getur fundist hún góð

The Rocky Horror Picture Show

The Big Lebowski

Avatar

Gone with the wind og Grease

Elf, fyrirgefðu, mamma, ef þú sérð þetta

Sound of Music

Pulp Fiction

Forrest Gump, algjör gubbmynd, líka Being There

The Wedding Singer

Lost in Translation, tveir tímar sem ég fæ aldrei aftur

50 shades of grey

Allar með Chevy Chase

Step Brothers, afsakið öll

The Notebook

 

... og fullt af öðrum alveg ágætum myndum! Titanic er þó ekki í uppáhaldi hjá mér, mig langar heldur ekki til að sjá Notebook aftur, eða Avatar. En kommon, Sound of Music, Pulp Fiction, Godfather?

Vér fórnarlömb samsæris ... og barnastrætó

Gærdagurinn var annasamur, það þurfti að fara í banka, einnig upp í Classic-, Bónus- og apótekshús í útjaðri bæjarins og þrátt fyrir strætóferð náði ég góðum árangri í skrefakeppninni við sjálfa mig. Náði yfir 2.500 skrefum sem þykir ansi gott í himnaríki með vinnustaðinn sinn þremur skrefum frá rúminu. Þrátt fyrir fótaferð fyrir tíu í morgun, eldaðan hádegismat (síminn reyndar kyrr á meðan, það vantar vasa á kvenföt) og annað rölt, er ég bara komin með 10 prósent af því núna. Það eru alveg takmörk á ferðum fram í eldhús til að ná sér í kaffi. Í mesta lagi þrjár á dag. Hæ, litla, ódýra, gagnlega göngubretti!

 

Mikið eru þau ljúf í Landsbankanum og gerðu allt fyrir mig og drengsa. Reyndar skal upplýst hér og nú að það breyttust forsendur varðandi þann ljúfa dreng og hann flytur frá mér í næstu viku, talsvert fyrr en ætlað var en svona getur þetta gengið fyrir sig. Ætli ég reyni ekki að vera einbúi á næstunni, þar til ég verð flutt í bæinn, til að einfalda lífið, vonandi næst það innan örfárra mánaða. Annars skildist mér á öðrum kaupmannssyninum í uppáhaldsbúðinni minni, þegar hann mætti í gær með vörur, að ég væri fórnarlamb samsæris ... um að fá ekki að flytja héðan, öllum víst bannað að kaupa himnaríki, svo hló hann en ég er ekki sannfærð um að hláturinn hafi verið ekta.

 

Það skyldi þó ekki vera eitthvað í gangi? Ég þakka mér þó ekki alfarið fyrir vöxt Akraness, eða allan strauminn af fólki sem hefur flust búferlum hingað frá 2006 en geri mér þó alveg grein fyrir því að mögnuð frammistaða mín í Útsvari þegar ég náði næstum fullu húsi í stóru spurningunni um Oliver Twist, ég sagði líkkistusmiður sem þótti ekki fullnægjandi, útfararstjóri var hið rétta svar um fyrsta vinnuveitanda Olivers. Útsvar var bara byrjunin, og eiginlega eins og við manninn mælt, fyrst urðum við 6.000 talsins og núna orðin rúmlega 8.000. Ég þakka mér og bloggskrifum mínum þó alfarið fyrir að það kemur æðislega flott hótel á Breiddina (þar sem vitarnir eru) sem Philippe Starck mun hanna. Útlendingar kunna mun betur en við að meta sjávarútsýni. 

 

Ef ég flyt í Kópavog, grunar mig að það sama gerist þar, fyllist allt af flottu fólki. Ég mun þó reyna að gista árlega einhvern hroðalegan óveðursdag í suðvestanátt á Starck-hótelinu á Breiddinni ... vá, hvað það yrði stórfenglegt!!!

 

Annars eru samsærin víða, eiginlega í flestu, miðað við það sem ég sé á samfélagsmiðlum: Til dæmis hafa margir forsetaframbjóðendur okkar einungis áhuga á embættinu til að aðstoða við Endurræsinguna miklu ... eða þegar alþjóðaefnahagsráðið tekur yfir heiminn. Þetta WEF-dæmi hefur víst sent þrjár flottar konur, Katrínu, Höllu T og Höllu Hrund, til að reyna að klófesta þetta valdamikla embætti sem forseti Íslands er. Fortíð þeirra allra hefur "miðað að veikingu landins", las ég líka. RÚV sniðgengur auðvitað þau sem vara við þessu. Svo sást meira að segja Halla T. í félagsskap Gretu Thunberg!!! sem merkir örugglega eitthvað. Já, og Helga Þórisdóttir fór víst í framboð AÐEINS VIKU eftir að Umboðsmaður Alþingis fór fram á við Persónuvernd að fá afhent gögn í viðkvæmu máli sem Hallur Hallsson hefur tekið upp á arma sína. Skil ekki alveg samhengið, en það MUN KOMA Í LJÓS.

(MYND: Ekki lesa neitt í það að einn sé auka þarna og vanti nokkra, fannst þetta bara svo glaðleg mynd)

 

Já, og Katrín vill að konur ráði yfir eigin líkama, SEM ÞÝÐIR AÐ HÚN HATI ÓFÆDD BÖRN ... hef ég séð. Ég bíð bara eftir því að einhver afhjúpi Ásdísi Rán, afmælissystur mína, en hún tengist engum alheimssamsærum, held ég. Það er samt grunsamlegt út af fyrir sig að ljóshærð kona hafi getað orðið þyrluflugmaður!

Það er líka eitthvað mjög gruggugt við að Jón Gnarr sjáist svona oft í sjónvarpinu, í endursýndum Fóstbræðraþáttum - og því er efni með honum ekki fjarlægt af YouTube? Hvar er samkeppniseftirlitið? Það er sem sagt hann sem Stöð 2 vill fá sem forseta til að hann geti styrkt stöðu Sýnar eftir að hann kemst á Bessastaði!!! Fann ekkert samsærislegt um Baldur í leit minni og heldur ekki Steinunni Ólínu. Og auðvitað ekkert slíkt um Arnar Þór.  

 

Ýmsir sem ég þekki hafa enn ekki gert upp hug sinn, jafnvel sveiflast á milli þeirra sem verst er talað um (þannig komst Trump víst til valda).

 

Það varð uppnám hjá hópi fólks þegar gerð var einn ein skoðanakönnun um fylgi forsetaframbjóðendanna, af því að Arnar Þór, sá fremsti í stafrófsröðinni, var settur neðstur. Samsæri, sögðu margir. Fólk sennilega búið að gleyma að það er alltaf dregið um hver er efstur á kjörseðlum, og síðan fylgja hinir á eftir í starwarsröð ... sjá mynd af gömlum kjörseðli sem ég fann með gúgli. Af ótta við svindl, mögulega, eru flestir kjörseðlarnir mjög, mjög óskýrir á gúglinu, sem er auðvitað samsæri til að gera mér erfitt um vik við að sanna mál mitt. Sjálf hefði ég sett þann neðsta hér á þessum kjörseðli í fyrsta sætið, hann Gunna sem var í mínum bekk á Akranesi til 13 ára aldurs. Röðin hefði engu skipt.

 

Í samsærisgúgli mínu, þótt ég reyndi að einbeita mér að Íslandi, komst ég líka að því að Michelle Obama var karlmaður á yngri árum og Obama foreti því hommi, eins og fylgdi sögunni, það reyndar Íslendingur sem sagði þetta í kommenti hjá konu á fb. Breska konungsfjölskyldan er, eins og hún leggur sig ... eðlufólk. Hlakka til að gúgla meira um eðlufólkið. 

 

STRÆTÓ fyrir stutta fætur

Þegar ég sat í strætó í gær, leið 1 innanbæjar, á leið minni í CL.BÓ.AP-húsið, lá við að ég fengi krampa í fæturna. Svo ofboðslega þröngt var og ekkert pláss fyrir löngu leggina. Ég er ekki nema 1,70 á hæð, svo ég er ekki að tala um alvörufyrirsætuleggi, en í hönnun vagnsins eru stærðarhlutföll eilítið skrítin. Ég stóð upp áður en ég gerði mig að fífli með öskrum, og kom mér fyrir í öftustu sætaröðinni - fyrir miðju og eins og sést á myndinni skagar fagurt hnéð á  mér ágætega fram fyrir það pláss sem fótum er ætlað í þessum vagni. Ég er með töskuna í kjöltunni og í svörtum buxum (sem ég keypti í Glasgow í fyrra).

 

ÞEGAR ég næ sæti þar sem öldruðum með staf er ætlað að vera (fjögur sæti) og gott fótapláss, en ætíð fullt af börnum þar, fer vel um mig, og ég stend að sjálfsögðu alltaf upp ef ég sé að gamalmenni með staf eða án, kemur inn í vagninn. Fínasti rafmagnsstrætó en skilningslitlu "JEPPAEIGENDURNIR" sem völdu þennan vagn voru einungis með skólabörnin í huga, til að minnka allt skutl foreldra - sem er alveg virkilega æðislegt, en það er samt samsæri gagnvart okkur bíllausu, fullorðnu sem viljum líka fá að taka strætó í mjög ört stækkandi Akranesborg.

 

Sama má segja um þau hjá Vegagerðinni sem pöntuðu vagnana sem ganga á milli AKR og RVK og víðar (nr. 57) og gleymdu að spyrja t.d. bílstjórana hvað væri gott að panta með vögnunum ... eins og að hægt væri að hlaða símann sinn í strætó, eins og var hægt í gömlu vögnunum, að bílbeltin væru vönduð og ekki hönnuð fyrir hávaxna karla þannig að hausinn á manni fyki ekki af ef bremsað væri harkalega ... það er mjög óþægilegt að sitja með bílbelti um hálsinn. Hægt er að lækka beltin í flestum bílum en ekki í strætó. Svo veit ég í gegnum suma bílstjórana að ekki voru valdir vagnar sem henta akstri í t.d. aðstæðum sem koma upp á Kjalarnesi í hviðum og slíkum leiðindum.

 

Facebook-fréttir

Ég fékk spennandi vinabeiðni í gær, frá konu sem vinnur sem prófarkalesari og blaðamaður (skemmtileg tilviljun), hún stundaði nám hjá Villiköttum á Höfuðborgarsvæðinu ...

Sjá mynd.

- - - - - - - - - - - - -

 

16.5.2011:

„Vitið þið klukkan hvað heimsendir verður á laugardaginn? Væri gott að vita það upp á innkaup og svona,“ spurði ég þreytulega á Facebook fyrir 13 árum, hafði séð sjónvarpsauglýsingu rétt fyrir fréttir á annarri sjónvarpsstöðinni um heimsendi - þar var bara dagsetningin 21. maí, nefnd, en ekki klukkan hvað við brynnum öll í vítiseldi. Það var líka truflandi að vita af öðrum heimsendi eftir ár, eða 21. des. 2012 og einnig þeim sem átti að koma 2020. Ég á bestu feisbúkkvinina: 

EA: Hvaða heimsendir?

HH: Skilst að hann verði rétt undir miðnætti.

NR: Ég er búin að kanna málið. (þurfti að vita hvort borgaði sig að kaupa áfyllingu á grillgaskútinn) og það verður ekkert heimsendir á laugardaginn. Þá hverfa bara allir þessir sannkristnu (eða sumir þeirra) upp til himna og við hin verðum eftir. Svo kemur Andkristur og stjórnar öllu í fimm mánuði og ÞÁ verður heimsendir. Í október alltsvo. Þannig að ég kaupi gasið, það hlýtur að vera hægt að grilla eitthvað í sumar þótt Andkristur sé að derra sig. 

 

Þessi svör róuðu mig en það var þó ekki fyrr en ég sá að Formúla 1 var auglýst á dagskrá á sunnudeginum (22. maí) að áhyggjur mínar af heimsendi hurfu.

 

Eru allir hættir að spá endalokum heimsins?

Svarið er nei, ég gúglaði.

 

Heinz von Foerster spáir heimsendi 13. nóvember 2026, vegna offjölgunar mannkyns, sá spádómur birtist í vísindatímariti árið 1960.

Messiah Foundation International spáir líka endalokum mannkyns eftir tvö ár (vonandi eftir sólmyrkvann 12. ágúst) þegar jörðin rekst á smástirni - kemur fram í bókinni The Religion of God. 

Kent Hovind, bókstafstrúarmaður og predikari, gefur okkur lengri tíma, eða til 2028, og segir að það ártal sé langlíklegast en hann sé þó alls ekki alveg viss.

 

Heimsendir næst:

31. desember 2129.

30. september 2239

Árið 2280, sorrí, vantaði mánaðardag. 

Fyrir neðan allar hillur ...

Ein af ótalmörgum frænkum mínum hringdi í mig í morgun og hnussaði fúl yfir hinu splunkunýja millinafni mínu, hún ávítaði mig líka fyrir að hafa ekki sagt henni, svo hún gæti varað mig við, frá þessu áður en ég birti þetta í málgagninu, eins og hún kallar mitt heilaga blogg. 

„Er ég eina manneskjan sem sé í gegnum þetta útspil þitt? sagði hún hæðnislega.

Hjartað herti á sér. „Hvað áttu við?“

„Það getur ekki verið tilviljun að dóttir fasteignasalans þíns heiti Hrefna, er það? Hvað heldurðu að þú fáir út úr þessu smjaðri? Nafnbreyting er nú, væna mín, eins og tattú sem þú losnar aldrei við? Hefurðu ekki kynnt þér grjótharðar reglur Þjóðskrár?“ 

„Þú ert viti þínu fjær,“ sagði ég.

„Spegill,“ sagði hún róandi og bætti við: „Heldurðu virkilega að hann hækki verðið á himnaríki fyrir þig? Eða láti breyta brunabótamatinu, það er reyndar of lágt miðað við endurbæturnar um árið? Að hann bjóði kannski sellebrittís á Opið hús hjá þér? Býr ekki Skálmöld á Skaganum? Uppáhaldsöskuraparnir þínir? Alla vega einn þeirra? Það væri árangursríkara að láta leka út að Jason Statham sé á leiðinni til landsins og renni hýru auga til himnaríkis, eitthvað slíkt,“ hélt Þrúða frænka áfram og áhugi minn kviknaði. Ég hef verið skotin í Jason í mörg ár. Hann er í ljónsmerkinu, eins og ég, og ekkert svo mörg ár á milli okkar. Við gætum fengið okkur hraðbát fyrir framan (ég myndi auðvitað ekki flytja út þegar hann flytti inn), ég keypti aukalega landhelgi með himnaríki þarna 2006, bygging bryggju og bátaskýlis leyfileg, en mögulega þyrftum við að flytja íþróttavöllinn. Og af því að við Jason yrðum svo umsetin gæti ég þurft að takmarka aðgang fólks að Langasandi, ja, eða kannski ekki. Jason virkar mjög alþýðlegur og hann myndi kolfalla fyrir Skagamönnum eins og svo margir. Honum fyndist örugglega áhugavert að Fast8 (Fast and the furious 8) hafi verið tekin upp hér á hlaðinu. Þetta getur bara ekki klikkað.

 

Fréttir af Facebook:

Einn fb-vinur heitir God og kemur oft með krefjandi spurningar til okkar aðdáendanna.

Ein nýleg er:

„Geimverur lenda á jörðinni. Hvaða persóna ætti, að þínu mati, að hitta þær fyrir hönd mannkyns?“

Svörin voru mörg og vinsælustu persónurnar voru þessar:

 

Jack Black

Dolly Parton, auðvitað

Keanu Reeves

Sir David Attenborought

Trump (myndu verja degi með honum og aldrei koma aftur)

Dalai Lama

Chuck Norris, til öryggis

Jimmy Carter og Willie Nelson.

- - - - - - - 

 

Svo var einhver að rifja upp fyndin og bjöguð orðatiltæki með aðstoð þeirra sem skrifuðu komment - og ég stal miskunnarlaust nokkrum góðum fyrir þau sem eru ekki á Facebook en búa yfir þeim þroska að lesa blogg:

 

- Mér er ekkert að landbúnaði.

- Mér rann kalt vatn milli þils og veggjar.

- Eins og skrattinn úr sauðalæknum. 

- Sjaldan launar kálfur ofbeldi.

- Það veit ég sem allt veit. 

- Að vera á undan sinni framtíð. 

- Margur er ríkari en hann er. 

- Ég biðst fyrirlitningar.

- Get bara ekki brotið odd af ofbeldi mínu. 

- Eins og naut á mannvirki. 

- Enginn veit hvað átt hefur fyrr en flutt hefur (svo rétttt).

- Fyrir neðan allar hillur.

- Eins og draugur úr heiðskíru lofti. 

Stórbreyting og uppselt afmæli ...

Afskaplega seinlegu verkefni lauk í fyrradag hér í tölvunni í himmaríki og mér finnst ég hafa lést heilan helling við það, það var ekkert leiðinlegt að vinna þetta samt - tók bara svo langan tíma. Næsta verkefni á eftir er svo ótrúlega fljótlegt (og líka skemmtilegt) að ég get skilað því af mér á morgun.

 

Röskleg ganga mín síðasta miðvikudag dró heldur betur dilk á eftir sér og fk. hásinin bólgnaði aftur. Fólk flissar þegar ég segi að gömul íþróttameiðsl hafi tekið sig upp - en það er dagsatt. Þegar ég skráði mig bjartsýn í skokkhóp við Langasand fyrir löngu reyndist ég vera langsamlega lélegust, við vorum vel yfir 20 talsins. Þrátt fyrir skvass-árin þar sem ég blés ekki úr nös í 45 mínútur ... grunar mig að einhver lungnabólga og þyngdaraukning eftir að hafa hætt að reykja um hríð, byrjað aftur án árangurs, sófakartöflulifnaður, langar setur í strætó Akranes-Reykjavík-Akranes, kannski aldurinn, ég veit það ekki. En ég var mjög móð og yfirkeyrð eftir hraða göngu í kringum íþróttahöllina stóru, með fram hluta Langasands, minnir mig, áreynsla getur valdið minnisleysi, og svo þegar átti að teygja gerði ég það svo rækilega að ég næstum sleit hásin, þá sömu og angrar mig núna, mörgum árum seinna. Var heillengi að jafna mig þá og líka núna. Furðulegt, mig langar aldrei út að ganga - en akkúrat þegar ég á erfitt með það langar mig.

 

Jæja, stórfréttir: 

Eftir að hafa látið lítið fara fyrir mér í fjölskyldunni í áratugi - með aðeins eitt nafn (og föðurnafn) ákvað ég að fara út á bjargbrúnina, eiginlega langt út fyrir þægindarammann, leyfa meðfæddu hugrekkinu að ráða loksins og í leiðinni gera mig enn meira gildandi. Ég fór inn á vef Þjóðskrár og var eiginlega einhvern veginn neydd út í þetta, svo auðvelt og hvetjandi var viðmótið og mikið uppáhaldsnafn í gegnum tíðina er nú orðið að millinafni mínu. Ekki samt Elísa, en það var uppáhaldsnafnið mitt á árunum þegar ég þráði heitast að vera prinsessa af Danmörku - sviksemin við Ísland vegna matarómenningarinnar sem hér ríkti.

 

Undanfarin ár hef ég sem sagt hugsað um að bæta við vissu millinafni. Gamall kunningi með vit á talnaspeki, varð voða hrifinn þegar hann heyrði nafnið og sagði að ekki veitti af að fá inn fimmuna (afsakið kínverskuna) sem skorti svo tilfinnanlega, það vantaði algjörlega ferðagleði og glaum í nafnið mitt en fimman væri í stöfunum e og n, minnir mig. ÞRÁTT FYRIR ÞAÐ og ég hefði ekkert á móti því að halda áfram að vera heimakær sófakartafla, varð þetta nafn nú fyrir valinu, ekki síst vegna hrifningar minnar á krumma ... svo nú heiti ég löglega: Guðríður Hrefna Haraldsdóttir ... Endilega kallið mig Hurrí.

Er reyndar líka hrifin af mávum en ...  Jónatana* sem millinafn er ekki jafnflott. (*Man kannski enginn eftir bókinni Jónatan Livingstone mávur? Kom út 1973) Þegar ég gúglaði árið sem bókin kom út, sá ég líka minnst á veitingastað með þessu nafni, Guffi og allt, og minningarnar reyndu að troða sér upp á yfirborðið. Við Tryggvagötu ... fór maður ekki stundum þangað frá 1988 (stofnað skv. gúgli) og kannski til aldamóta?

 

Og annað, ég hefði aldrei farið út í þetta nafnadæmi nema bara af því að vegabréfið mitt er hvort eð er að renna út. Og jú, ég þarf víst að endurnýja rafrænu skilríkin líka en það er ekkert mál. Mikið sem þetta gekk hratt fyrir sig. Ég sótti um í gær og vandaði mig mikið við að búa til sennilega skýringu á beiðni minni, t.d. að hrafn væri í skjaldarmerki ættarinnar - sem virkaði svona líka fínt! Frábær þjónusta hjá Þjóðskrá, rafrænt og alveg ókeypis. Takk, elskurnar.

 

Ein sem ég sagði frá þessu fyrr í dag spurði mig hvort þetta hefði breytt lífstölunni minni. Ég varð að játa að ég hefði ekki hugmynd um það, datt ekki einu sinni í hug að kíkja í mína eigin bók (Galdraskjóðuna, samansafn af alls konar samkvæmisleikjum, hvar ætli hún sé?) og reikna. Hefði þá  mögulega geta endað með nafnið Jónatönu eða jafnvel Mildríði - til að blíðka talnapúkana. Hver veit.

 

Fréttir af Facebook

Ég er hætt að öskra yfir alþjóð réttan aldur minn, nema á afmælistertunni ár hvert og fæðingarár mitt er á Facebook en það kann enginn að reikna lengur ... já, bókaormurinn ég hef aldrei vitað nafnið á tánum á okkur! Bara stórutá og litlutá.

 

 

Elskan hann Sigurður Hreiðar, fyrrum ritstjóri Úrvals og Vikunnar, vissi allt um tærnar og setti nöfnin í athugasemd: Stóratá, háatá, miðtá, lágatá og litlatá. Svona er Facebook nú fræðandi þegar hún tekur sig til.

 

Á þræði tengdum forsetakosningunum: Athugasemd: „Fáir vita það en Covid-19 var sett af stað til að búa til dýrustu raunveruleikaþætti sögunnar. Sama var upp á teningnum með WW2. Þá erum við raunar að tala um útvarp.“ (BJ)

 

Minning af mínum eigin vegg frá 11. maí 2016. Fyrirspurn frá myndarmanni sem var annaðhvort að reyna við mig á frumlegan hátt eða vildi eyðileggja mannorð mitt: 

„Fyrirgefðu eða ert þú konan sem fórst einu sinni með mér til U.S.A man það ekki alveg en held það.“

 

„Útlendingur getur ekki einu sinni keypt sumarhús í Danmörku nema til eigin nota. Á Íslandi hefur Breti keypt rúmlega 80 jarðir og enginn segir neitt.“ (BBB)

 

MYNDIN: Er ferðaþjónustan farin að gera út á afmælið mitt eftir tvö ár? Þetta er ekki einu sinni stórafmæli! Ég hef aldrei selt inn.   

Skyndihugdetta á gönguför ...

Skrefafjöldinn jókst um 200% miðað við gærdaginn, bara við að skreppa í smávegis gönguferð með drengsa sem mætti á svæðið í dag. Sólin var svo sæt að láta sjá sig eftir endalausar rigningar undanfarið, svo nú veit hann að það er alltaf gott veður á Akranesi. Takk, veðurfræðingar.

 

Í staðinn fyrir að njóta gleðinnar af Eldum rétt-snilldareldamennsku minni, fékk ég skyndihugdettu í gönguferðinni sem var farin undir kl. 18. Að bjóða upp á gómsætan skyndibita. Flamingo varð fyrir valinu. Annað okkar fékk sér kjúklingarétt með sætkartöflu og salati, hitt fékk sér hamborgara og franskar sem er til þarna þótt þetta sé sýrlenskur staður. Það var brjálað að gera, svona um miðvikudagskvöldmatarleytið. Skagamenn greinilega vitlausir í góðan mat.

 

Ég gekk aðeins of hratt því fóturinn var orðinn góður ... eða var hann það? Hásinarskrambinn ... Hefði sennilega þurft ögn lengri hvíld en þetta er samt allt að koma. Gömlukonugöngulagið er á hraðri útleið, held ég.  

 

Lauk við Týndu systurina rétt eftir hádegi í dag á meðan ég þvoði, braut saman og snurfusaði himnaríki. Hún var engir 25 tímar þar sem ég stillti á meiri hraða, sem getur sparað manni nokkra klukkutíma, en ég var samt þrjá og hálfan dag með hana, enda þarf fleira að gera í lífinu en hlusta á sögur. Lífið er enginn dans á rósum. Engar rósir án þyrna. Í þessum sögum er framvindan ekki endilega hröð - og fleiri en ein saga sögð (sem allar tengjast auðvitað) sem hentar mér prýðilega, fínt að geta látið dáleiðast og brotið saman þvott sem er mjög leiðinlegt án sögu í eyrum en fljótlegt og algjörlega gleymanlegt með bók. Svo þegar ég vinn í tölvunni við yfirlestur, hlusta ég á músík, eða öldunið frá Langasandi sem er ægilega notalegt.

 

Hvað er að gerast á Facebook?

Á Fb ríkja frekar mikil leiðindi, ég sá auðvitað ekki nema útvaldar síður (Takk, Meta) en það var vakin athygli á þessu:

Kona hljóp í 57 klukkutíma, 382 kílómetra. Sló met. Karl skrifar frétt um málið:

 

Stuðningurinn ómetanlegur (Myndband)

„Hann verður að bíða með þessi börn, elsku maðurinn.“

En kannski var þetta það eina merkilega sem hún sagði ... ;)