Óvæntar hitatölur og of mikil eftirspurn ...

Tölvan mín segir að úti ríki 17°C, Veðurstofa Íslands segir 15°C, í gemsanum segir Vedrid að undir Akrafjalli séu 17°C og engar hviður ... en norska veðurstofan, yr.no, fullyrðir að hitinn sé ekki nema 10 gráður. Það má alltaf treysta á elsku Norðmenn en um leið og ég áttaði mig á hinum tölunum hefði ég fundið fyrir vanlíðan ef viftan væri ekki í gangi. Ekta stuttbuxnaveður fyrir þá sem treysta sér út.

 

Orðalag skiptir miklu máli. Ef maður hnikar stöfunum aðeins til, ekki þó röð þeirra:

„Hráka-ka er vinsæl hjá okkur. Viðbjóðum líka upp á ...“ „Líttu við í krúttlegu búðinni“ Horfa aftur fyrir mig? Gaman að pæla í þessu, mér finnst þetta með viðbjóðinn, við bjóðum upp á, samt spælandi því þetta er fallega orðað. Ekki samt breyta því í: „Við erum að bjóða upp á ...“ þá kem ég ekki.

Bók sem ég sagði frá hér fyrir skömmu og sagði að sennilega hefði örlítið breytt greinarmerkjasetning bjargað FBI-manni frá hroðalegum örlögum - er komin út á íslensku og heitir Að leikslokum, er eftir Mohlin og Nystöm. Er í búðum og á Storytel Storytel. Hún er þykk (541 bls.) og djúsí sem gleður alla bókaorma. Þetta greinarmerkjadæmi er samt meira svona til hliðar, ekki aðalsagan sem er gamalt morðmál, en samt ... Ég las líka nýjustu bókina eftir Lee Child, Liðin tíð, dásemd alveg, og Nætursöngvarann eftir Johönnu Mo, feykiánægð með hana líka, eins og Óvissu eftir Önnu Ólafsd. Björnsson.

 

 

Hvernig var það, átti ekki að verða svo rólegt hjá mannni með aldrinum? Nákvæmlega engin eftirspurn eftir okkur, hvorki í ásta- né vinnumálum? Well, ég mótmæli alla vega harðlega of litlum tíma. Ég myndi vissulega aldrei brjóta lögin og fara að sniffa kókaín til að komast yfir meira og sofa minna, enda skíthrædd við öll efni og flest lyf, en væri alveg til í ef einhver sem selur Herbalife lumaði á green og beis-töflunum sem fengu mig til að strauja þvottapoka í gamla daga, og voru reyndar bannaðar en í þeim voru drög að einhverju örvandi. Líf mitt í hnotskurn: Of margar bækur, of lítill tími. Ef einhver hefur eitthvað á móti of miklum lestri skal honum bent á að ellifjarsýni hefur enn ekki látið sjá sig í himnaríki vegna stöðugrar þjálfunar. Gott fyrir vini og ættingja að hafa alltaf einhvern sem getur lesið aftan á sósupakka eða vídeóspólur. Enda er ég spurð nánast vikulega hvenær ég ætli að flytja aftur til Reykjavíkur. Held að þetta sé ástæðan. Held að afmælin mín, að keyra alla leið upp á Skaga EINU SINNI Á ÁRI, séu ekki málið eftir að mér tókst að gera Hvalfjarðargöngin gjaldfrjáls.

 

Akkúrat fyrsta daginn sem drengurinn er í sumarbúðunum berast fréttir af fyrstu smitum af apabólu á Íslandi og nánast bannað að sofa hjá ókunnugum. Það vinnur ansi margt gegn mér, finnst mér, of lítill tími, kannski aldur, stundum biluð dyrabjalla, ástreitnir varðkettir og nú apabóla.

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 10.6.2022 kl. 12:54]

Tvívegis gerðist það, að skipuleggjendur jöklaferða ákváðu að fara út í jöklaferðir, aðra á Langjökli og hinum í Kverkfjöll, með því að fara frekar eftir erlendum veðurstofum heldur en þeirri íslensku. 

Afleiðingarnar urðu ofboðslegar hrakfarir og var mildi eð ekki verð mannskaði. 

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 10.6.2022 kl. 13:08]

Auðvitað er best að fara eftir íslenskri veðurspá, þetta var bara grín með þá norsku, hún spáði kaldara en hin, sem var mér að skapi því ég þoli illa hita. Einhver sagði eitt sinn við mig að norska veðurstofan væri fín fyrir Noreg, hér tæki maður mark á þeirri íslensku og ég er sammála því.