Óvæntur stirðleiki og spennandi helgarplön

Þessa dagana er ég leiðbeinandi hjá Símenntun Vesturlands og finnst alveg rosalega skemmtilegt og gefandi að upplýsa áhugasama útlendinga um dýrleg- og dásamlegheit íslenskrar tungu ... Átta mig svo sjálf á ýmsu skrítnu, eins og því hvaða furðuhljóð kemur þegar tvö L koma saman, eins og í fjall, bolli eða Eyjafjallajökull, og hvað þýðir eiginlega orðið „SVONA“? Þannig að hér í Himnaríki verður rokið út kl. 8 á morgnana næstu vikurnar eins og undanfarið. Fyrsti tíminn var síðasta miðvikudag. Ég þarf að skrifa á töflu, leyfa fólkinu að heyra upplestur, sýni því líka 20 mínútna þætti sem hafa kannski ekki elst sérlega vel ... Í dag lærðu þau til dæmis hvernig ætti að kaupa strætómiða og græna mánaðarkortið ... úreltar upplýsingar, og fara í banka til að taka út peninga, og þar var 2000-kallinn nokkuð áberandi. En íslenskan hefur auðvitað ekkert breyst og ég útskýri bara hvað er ekki við lýði lengur. Fólkinu finnst þetta skemmtilegt og fræðandi - og þetta er líka slakandi hvíld frá hinu. Í dag leyfði ég þeim að hlusta á Bubba Morthens syngja lagið Fallegur dagur. Tvö L í fallegur ... Þau þurfa að kynnast íslensku tónlistarlífi. Á mánudag Björk Guðmundsdóttir, þriðjudag Ásgeir Trausti, Dýrð í dauðaþögn ... miðvikudag sama lag en með Bríeti ... Ein frá Úkraínu þekkti sko alveg Kaleo en hafði ekki hugmynd um íslenskan upprunann fyrr en hún flutti hingað. Ég sagði henni að ég hefði heyrt lag með Ásgeiri Trausta í græjunum í vítamínverslun úti í Flórída fyrir bráðum fjórum árum. Hún fékk þó ekki að vita hvað ég var montin af því.     

 

Þegar ég kom heim á miðvikudaginn eftir fyrsta „skóladaginn“ var ég með verki um allan skrokk, dauðþreytt og hreinlega búin að vera eftir tveggja tíma hopp og skopp og þurfti að leggja mig ... meira að segja á hitapoka, á meðan ég planaði komandi elliár, að ég þyrfti að panta mér sokkaífæru og slíkt ... svona er þetta sem sagt, hugsaði ég svolítið bitur, eintómur stirðleiki og sárir verkir. En ... eftir gærdaginn fann ég varla fyrir þreytuögn og eftir þriðja skóladaginn, þennan í morgun, var ég hressari og orkumeiri en ég hef verið lengi, eins og klippt út úr kornflexauglýsingu.

Ég hafði greinilega leyft mér þann munað að leggjast í kör (covid-leti er til) með þessum asnalegu afleiðingum. Með ræktina nánast á hlaðinu ætlaði ég alltaf á morgun, í næstu viku ... bráðum bara. Ég var að detta í ótímabæran stirðleika vegna hreyfingarleysis - án þess að átta mig á því og ekkert skrítið þótt góða konan hafi boðið mér sætið sitt í fullum innanbæjarstrætó á miðvikudaginn - samt finnst mér líklegra að hún sé miðill sem sá hvað ég hafði þurft að þola um morguninn, eða að hreyfa mig rösklega í fyrsta sinn í ábyggilega tvö ár. Þetta er á þriðju hæð og mér dettur að sjálfsögðu ekki í hug að taka lyftuna. Stiginn var nákvæmlega ekkert mál í morgun.

Mikið var gott að átta sig á þessu í tíma. Ég verð kannski að endurskoða hatur mitt á gönguferðum, sundi - eða fara að hoppa upp og niður stigana heima nokkrum sinnum á dag þegar námskeiðinu lýkur - eða ... fá mér krítartöflu til að skrifa á heima og hamast fyrir framan hana í tvo tíma daglega. Og svo er ég ekki nema rúmlega korter að tölta þetta en það er svo notalegt að taka lesbrettið með og ná að lesa í strætó. Við stráksi getum þá verið samferða á morgnana sem er mjög gaman. En hann situr ekki hjá mér - alveg nóg að hangsa með kerlingu á stoppistöðinni svo hann þurfi ekki að afplána hitt líka. 

Ég hreyfi mig þúsund sinnum meira en áður því nota þarf líka leikræna þjáningu nokkuð oft til að skýra mál sitt. Sýna hlutina, núna veit fólkið til dæmis hvað og hvernig lúði er. Við töluðum um ýmsar fisktegundir í morgun, meðal annars kom lúða við sögu - og sem bónus í fiskumræðuna lét ég vita hvað lúði væri og þurfti svo sem ekki að leika mikið, nei, áhugakonan um vefmyndavélar, eldgos og jarðskjálfta þarf bara að líta í spegil. Sennilega bjargar kaffiáhuginn mannorði mínu og gerir mig ögn minni lúða. Sú er tilfinning mín. Mér leið eins og kennara, ekki leiðbeinanda, í morgun því ein á námskeiðinu gaf mér heimaræktað epli - alls ekki mútur til að verða uppáhaldið í bekknum, heldur gjöf til mín fyrir að sýna henni (eftir námskeið) hvar fiskbúðin á Akranesi væri staðsett. Ef Bjarni segir að eitthvað í kringum fimmþúsundkallinn sé ekki mútur er það rétt hjá Bjarna. Úff, hvað ég er ennþá spennt fyrir að fá vinnu hjá Bankasýslunni. „Special price for you, my friend ... en sorrí, drekk ekki hvítvín, bara gott rauðvín. Nei, frekar íbúð í miðborginni - með sjávarútsýni.“

 

Við stráksi ætlum með Guðrúnu vinkonu á Snæfellsnes á morgun - þau tvö ætla að njóta félagsskaparins, fegurðar Snæfellsness, kannski skreppa á jökulinn og athuga hvort helvíti sé enn á sínum stað þarna undir - en ég fer eingöngu á Nesið til að prufukeyra kaffið í kólumbísku kaffibrennslunni á Grundarfirði. Þar verður opið, ég tékkaði auðvitað á því. Svo þarf að smakka kaffið á Rjúkanda, athuga hvort tryllingslega góða kaffið frá 2018 eða 2019 sé komið aftur.