Þau sem þora

Alltaf reglulega kemur einhver hressandi persóna og segist segja hlutina eins og þeir eru, ekkert rugl. Nýlega las ég ágætan pistil um sófakartöflur (eins og næstum því mig) þar sem það var aldeilis kjaftur á viðkomandi. „Rífðu þig upp á rassgatinu ...“ og annað í þeim dúr. Viðbrögðin voru eins og búast mátti við: Loksins einhver sem þorir að segja sannleikann. En þarna var auðvitað ekkert nýtt, bara það sama gamla góða nema skreytt með hressandi orðum ... Þar var nákvæmlega ekkert meiðandi en þegar þessi tegund orðræðu fer að verða algengari er mögulega voðinn vís.

Nú er komið nýtt íslenskt hlaðvarp með þetta að markmiði, að segja sannleikann umbúðalausan, ekkert kjaftæði, og láta feitar kerlingar og femínista heyra það. Feðraveldið er ekki til og herra Tate er ekki svo slæmur ... Fínt fyrir suma að hafa vettvang til að næra skoðanir sínar ... ekki svo fínt fyrir óharðnaðar sálir sem grípa þetta gagnrýnislaust. Jæks.

 

Og þarna Tate-gaurinn sem var handtekinn úti í Rúmeníu ... Andrew Tate. Ég sá tvær miðaldra Facebook-vinkonur sjokkerast yfir handtökunni, verja hann og tala um samsæri gegn þessum manni sannleikans, þeim eina sem virkilega þyrði að segja það sem aðrir hugsuðu - en þær sjá svo sem báðar samsæri í flestu öðru og finnst Trump vera með fullu viti. Sennilega hefur Tate alveg óvart og óafvitandi nauðgað og beitt konur ítrekað ofbeldi á milli þess sem hann þuldi vísdóm sinn, mestmegnis yfir ungum körlum sem hann dáleiddi með umbúðalausum „sannleikanum“. Svona dáleiðarar hafa mátulega mikið af sannleika með til að geta laumað því vafasamara betur að. 

Ég mæli miklu frekar með að þið lesið bloggið mitt, þar birtist nú kurteisin aldeilis holdi klædd og meira að segja sannleikurinn af og til. Kurteisi var fundin upp til að allt færi ekki í bál og brand og forðar því að við drepum hvert annað.

 

Í gær var komin hálf öld síðan eldgosið hófst í Vestmannaeyjum. Algjörlega ógleymanlegur dagur ... fyrir mig. Var vakin eldsnemma við fréttirnar og átti að fara í miðsvetrarpróf í Austurbæjarskóla (sem var frestað) og síðasta prófið átti svo að vera á föstudeginum (frestað til mánudags). Það átti svo að detta í það um helgina, fara á svona próflokafyllirí ... en þessi góðu áform okkar 14 ára krakkanna riðluðust vegna gossins og fyrst við fórum ekki á fyllirí þarna ákváðum við öll að snerta ekki áfengi framar, ekki fyrr en gysi á Reykjanesskaga sem hafði ekki gerst í 800 ár svo við vorum öll örugg um að þurfa aldrei að drekka. En síðustu árin höfum við drukkið nánast sleitulaust. Ég aðallega kaffi - við sögðum bara DREKKA en ekki hvað. Sumir drekka svo sem allt sem rennur nema skíðasleða og magasleða en ég er ekki þar þótt vinirnir séu það. Þau eru nánast öll flutt til Tenerife þar sem allt er ódýrara, nema vatnið kannski. En svona getur nú lífið breyst í einu vetfangi við eins og eitt eldgos, þótt maður sé hvergi nærri því. Við fyrrum og þá steinhættu drykkjufélagarnir græddum elskuna hana Emmu Davíðs ... fengum eitt stykki Eyjastelpu í bekkinn okkar.

 

Ég þarf að fara í hálfsdagsferð í bæinn bráðum (á milli lægða) til að kaupa kattamat sem fæst bara hjá dýralæknum. Við náum strætó undir kl. 10, hittum Hildu í Mjódd eða Mosó, kaupum kattamatinn (rándýrt sjúkrafæði vegna þvagsteinaveiklunar Kela) og skreppum svo í Kaffitár á Nýbýlavegi, síðasti séns, þar verður skellt í lás um mánaðamótin. Þetta verður áfall fyrir hverfið. Ég myndi flytja. Manni finnst alltaf fullt út úr dyrum þarna. Vissulega hef ég ekki komist lengi því ég byrjaði flestar mínar bæjarferðir á því að koma við þar, þegar ég kom í Mjódd oftast kl. 16.09 á föstudegi. En þegar farið var að loka þar kl. 16 datt það alveg niður, því miður. Mun kveðja þennan góða stað með tárum og frábæra starfsfólkið sem þar hefur unnið í gegnum tíðina.

Svo tökum við stráksi 13.30-strætó heim frá Mjódd, nánast að skiptimiðinn dygði. Helgin hefði verið betri í þetta og við getað stoppað lengur en veðurspáin er frekar spennandi fyrir helgina, hellingsrok sem býr vonandi til stóra öldur við Langasandinn.