Mosi heimsfrægur og ónýtur bolludagur

Hitti fólk frá ýmsum löndum í kvöld (Danmörku, Rússlandi, Hollandi, Litháen, Úkraínu, Bandaríkjunum og Íslandi)á Rauða kross-hittingi yfir góðum mat. Ein þeirra, frá Maine í Bandaríkjunum, já, eins og Stephen King, búsett á Akranesi með karl og krakka, fékk fyrirspurn frá vinkonu ytra sem sýndi henni mynd af kettinum mínum, Mosa(sjá mynd) og spurði: „Býrð þú ekki á þessum stað, Akranesi?“ Jú, jú, það hélt mín kona og sagðist meira að segja þekkja konuna sem deildi myndinni á  View from YOUR window (ekki sama síða og síðast) þar sem Mosi er orðinn stórfrægur um allan heim, 58 þúsund sem höfðu lækað (hafðu það, Ronaldo montrass). Þetta þýðir að ég er að verða hálfdrættingur á við hann Hilmar vitavörð sem  hefur borið hróður Akraness um víða veröld, hver þekkir ekki Akranesvita?

 

Sérlega lærdómsríkur kvöldverður hjá RK á ýmsan hátt ... hömm! Inga vinkona kleip mig fast þegar ég talaði um komandi Bolledag við danska fólkið sem varð eitthvað skrítið í framan. Hún hvíslaði að mér að þetta væri danskt slangur yfir r...-dag (r = orð sem tengist kynlífi og hestamennsku). Fyrrnefnda bandaríska konan heyrði ekki samtalið nógu vel og mér datt ekki í hug að segja henni hvað bolledag þýddi þegar hún spurði, hún er allt of ung, en svo hálfri mínútu seinna rak hún upp óp við eldhúsvaskinn og þá vissi ég að Inga hefði kjaftað. Þarna lauk sennilega æsku hennar og sakleysi.

 

Myndin af Mosa og sjónum mínum er í miklu uppáhaldi, ég hafði skroppið fram í eldhús til að sækja mér kaffi og þegar ég kom aftur að skrifborðinu sat Mosi þarna, eins og aðstoðarprófarkalesari. Ég hafði prófað að senda hana í venjulegu View from my window-síðuna en henni var hafnað þar af því að Mosi the cat tók athygli frá útsýninu, mjög strangar reglur þar - en myndin sem ég birti á síðasta bloggi hlaut þó náð þar. Þetta er voða gaman, ég er að herða upp hugann að spjalla við nokkra aðdáendur Mosa og sjósins míns sem bíða á Messenger ... ég hef fengið fyrirspurn á spænsku hvort ég bjóði gistingu og ef það verður rosalega mikið um heimsóknir ferðafólks næsta sumar til Akraness þá þakka ég það BARA þessum myndabirtingum mínum. Fleiri en ég sem elska sjóinn minn. Ég mun að sjálfsögðu auglýsa Himnaríki til sölu á svona síðu þegar að því kemur til að fá milljón dollara fyrir milljón dollara útsýnið. Einhver milljarðamæringurinn úti (eða kannski íslenskur bankastjóri eða kvótaerfingi) gæti viljað vetrarbústað við hafið með Einarsbúð í grennd.

 

Þegar Eldum rétt-bílstjórinn mætti á mánudaginn með þriggja daga birgðir af mat sagði ég glaðlega við hann: „Mikið er ég glöð yfir því að þú hafir ekki komið fyrir klukkutíma, þegar ég var í sturtu.“ Það kom fát á hann, hann nánast fleygði í mig kassanum og renndi sér niður handriðið til að komast hraðar í burtu. Nú held ég að ég viti hvaðan klisjan og ruglið um „horní hás-vævs“ kemur, þetta er bara misskilningur, ekkert annað, ég kann ekki að daðra og myndi aldrei segja eitthvað sem gæti virkað tvírætt nema óvart í heimsku minni. Ég lagðist samt í sjálfskoðun á meðan ég setti matinn inn í ísskáp. Er sniðugt að segja eitthvað svona við ókunnuga bílstjóra? Eru bílstjórar kannski viðkvæmari en þú hélst? Getur verið að sendlar, vottar og rafmagnsmælalesarar komi alltaf tveir saman út af svona misskilningi, eða með stóran kassa af mat í fanginu eins og skjöld? Á maður kannski bara að tala um stýrivexti og bremsuklossa við þá?

 

Matarmyndin ... ég nota alltaf bygg í stað hrísgrjóna, er með æði fyrir því og stráksi líka. Hver vill eiga marga poka af hrísgrjónum fyrir tvo - og valhnetur sem áttu að vera í salati gærdagsins?

 

Ég gætti þess vandlega að hamstra ekkert þegar ég pantaði mat í dag. Keypti reyndar tvo pakka af Húsblöndu-espressóbaunum (Einarsbúð er æði) í stað eins, og sex kaffirjóma þótt ég ætti eitthvað svipað fyrir. Ég lifi af og held sönsum ef verður verkfall í tvær vikur - með því að bjóða engum í kaffi. Mér finnst alveg líklegt að ég hamstri þó bollur um helgina í Kallabakaríi, en alls ekki á mánudaginn, ég mun aldrei líta „Bolledag“ réttum augum aftur. Er eitthvað að Dönum að hafa sérstakan dag fyrir þetta? Kannski á laugardegi í viku 33? Og er það þá heill dagur af slíku djammi og dásemd? Veit einhver hvaða dagur þetta er? Elskan hún Kamilla staðfesti við mig þetta sem ég var að fárast yfir í síðasta bloggi, maður setur ekki dökkt brauð undir rækjur á dönsku smörrebröd-hlaðborði! Og hana nú!

Sjokkerandi sambandsslit og vinir okkar, Danir

„Æ, er ekki betra að vera svolítið dipló og sýna kurteisi í samskiptum, er ekki tekið meira mark á manni þannig?“ spurði ég nýlega í stuttri pásu til að horfa á „helstið“ í fréttunum.

„Bíddu, bíddu, hatar þú herbergisþernur?“ spurði maðurinn minn gáttaður. Augu hans skutu gneistum. Skýring á tilveru hans: Ég hafði heitið mér því eftir síðasta Valentínusardag (og bolludag) að ná mér í mann innan árs. Við erum auðvitað ekki gift, enda bara þekkst í fimm daga þegar þetta samtal fór fram.

„Ráða ekki fyrirtæki hvern þau vilja hafa sem andlit í auglýsingaherferðum sínum?“ spurði ég síðar sama kvöld. „Sérstaklega ef þau vilja ekki særa viðkvæma hópa fólks, þú veist?“ bætti ég við.

Hann hafði verið á Facebook eins og ég og svaraði mér undrandi: „Bíddu, bíddu, bíddu, BÍDDU! Þú hatar ekki bara skúringarkonur, heldur líka samkynhneigðar söngkonur? Hvar er málfrelsið? Hvert fór þessi æðislega Gurrí sem ég kynntist?“ 

Ég reyndi að segja honum að ég hataði sannarlega engan og útskýrði að ef ég yrði til dæmis fengin til að vera andlit Íseyjar-skyrs myndi það mögulega særa allt almennilegt KFUM-fólk. Jú, ég gagnrýndi ákaft eitt árið alla sumarbúðastyrkina sem þau samtök fengu frá hinu opinbera, á meðan sumarbúðir systur minnar fengu ekkert, þrátt fyrir að uppfylla öll skilyrði og rúmlega það. Viðbrögðin hefðu verið ansi sterk þótt ég hafi nú bara verið að gagnrýna styrkveitingarnar en ekki KF- Hann greip fram í fyrir mér:

„OMG, hatarðu KFUM? Þú fyrirlítur kannski bara allt gott og sannkristið fólk? Ertu kannski í Siðtrú, eða hvað sem þetta félag satans heitir?“

Hann þagnaði og hóf að taka saman dótið sitt sem hann hafði smátt og smátt komið með í sambúðina, eins og gerist. Sambúðina sem hafði lofað svo góðu. Það yrði þrautin þyngri að koma flyglinum niður þröngan stigaganginn, en það tókst. Ekki að spyrja að ÞÞÞ. Ég vonaði heitt að hann gleymdi Egginu, þeim flotta hönnunarstól, og háa borðlampanum sem er eins og lampinn hjá Gísla Marteini, ógeðslega flottur. En öllu lauk þarna í einu vetfangi, með einu samtali, vissulega okkar fyrsta vegna ástríðnanna sem gripu okkur stöðugt og höfðu komið í veg fyrir spjall. En maðurinn, ég man ekki einu sinni hvað hann heitir, ef ég vissi það þá nokkurn tíma, tók hvern einasta hlut með sér og hvæsti í kveðjuskyni: „Er ansi hræddur um að sýnatökupinnarnir hafi sett gat á heilann í þér eins og hinum hræddu sauðunum.“ Svo fussaði hann alla leiðina niður stigana.

 

Valentínusardagurinn verður sem sagt ömurlegur. Ekki einu sinni hægt að hugga sig við köku ársins því hún er með hnetumarensbotni, það vantar bara rúsínur, möndlur og döðlur til að fullkomna hryllinginn. Hvar eru femínistar núna?

 

MYNDIN: Þessa mynd úr svefn- og vinnuherbergisglugga Himnaríkis tók ég með gemsanum mínum í enn einni lægðinni í janúar og sendi hana á Facebook-síðu sem heitir View from my Window, þær eru nokkrar til ... (þessi með 3,5 millj. meðlimi). Mér leið eins og Ronaldo fótboltamanni líður örugglega þegar hann skellir einhverju á Facebook, hann fær óhugnanlega mörg læk og komment á fyrstu sekúndunum og tölurnar hækka hratt. Það voru komnir vel yfir 400 manns sem höfðu látið sér líka vel við myndina mína eftir tíu mínútur og nákvæmlega núna, eftir bráðum sex daga eru líkendur rúmlega 42 þúsund!!! Kommentin 1.200 talsins og deilingar 183. Þónokkuð margir þekktu Akranes, höfðu komið hingað og létu vel af. Minntust á vitann (hæ, Hilmar), Langasand og Kaju, frábæru heilsubúðina með fínu kaffihúsi innanborðs. Konan sem talaði um Kaju og átti ekki orð yfir því hvað snúðarnir þar væru góðir sendi mér myndir (í kommentunum) frá Akranesheimsókninni.  

 

Ég veit ekki hvort við Íslendingar getum í alvöru miðað við Dani í alls kyns mikilvægum málefnum þar sem nágrannaþjóðir okkar eiga að vera svo frábærar og gera allt rétt í öllum málum ... en við erum svo ofboðslega ólík þeim, eiginlega ólík flestum öðrum þjóðum í raun. Vinkona mín bjó ytra í nokkur ár þar sem hún nam fræði sem voru ekki kennd hér. Ekki arkitektúr en ég segi ekki meira. Margt sem kom vinkonunni á óvart, flest gleðilega en annað ekki, eins og gengur. Eitt sinn hringdi hún í danska kunningjakonu sem átti dóttur jafngamla hennar og spurði hvort væri ekki sniðugt að leyfa stelpunum að hittast og leika sér saman. Kunningjakonan samsinnti þessu, þetta væri voða sniðugt, jú, hún ætti lausan laugardag í viku 27, sagði hún. Ha? hváði vinkona mín sem meinti þennan sama dag. Ekki eftir fimm vikur. Það var þarna sem hún komst að því að allt er skipulagt með löngum fyrirvara hjá svo mörgum Dönum. Eitt sinn fór hún í gönguferð og ákvað að kíkja óvænt í kaffi til skólasystur sem hún þekkti ágætlega. „Áttu ekki kaffi handa mér?“ spurði hún þegar konan kom til dyra. Andlit konunnar datt niður á þröskuld en svo sagði hún já, gaf henni kaffi og þær spjölluðu nokkra stund áður en vinkona mín fór heim. Þetta vakti aldeilis lukku og varla talað um annað í skólanum næstu vikurnar, öllum þótti þetta bæði djarft og stórsniðugt en vinkona mín kom engu spontant-trendi af stað samt. Eitt sinn fóru hún og maðurinn hennar í partí. Hann og dönsku karlarnir drukku óspart þetta kvöld og voru eiginlega afvelta ansi hreint snemma kvölds, að mati vinkonu minnar. Hún stakk upp á því að þær konurnar skelltu sér á pöbb eða skemmtistað og leyfðu þessum körlum að eiga sig. Þessi tillaga vakti mikla undun og þótti allt of uppreisnargjörn, þær tóku þetta alls ekki í mál.

Svo á ég aðra vinkonu sem var í heimsókn í Danmörku eitt árið, mögulega vinnutengdri. Henni til heiðurs var boðið upp á ógurlega fínt smörrebröd-hlaðborð. Hún, sjálfur heiðursgesturinn, dreif sig í að fá sér á disk en allt í einu skall djúp þögn á, fólk starði á hana en reyndi svo að láta á engu bera. Hún komst örlítið seinna að því að hún hafði sett ranga tegund brauðs undir rækjurnar, dökkt eða hvítt ... og setti ekkert dill eða setti dill, hún mundi þetta ekki nákvæmlega. Eitthvað slíkt. En ... Dönum til varnar: Okkur Íslendingum myndi nú bregða í brún ef fólk á þorrablóti borðaði harðfiskinn með rófustöppu. Annars þekki ég konu sem setur alltaf púðursykur ofan í linsoðna eggið sitt á morgnana. Og veit svo sem líka um fólk sem hrærði í hvelli í kokteilsósu með Londonlambinu á aðfangadagskvöld 1978 þegar kom í ljós að hvorugt okkar kunni að búa til brúna sósu ...