Vinafækkun og slökunarskortur hjá tannlækni

Ekki get ég sagt að stuðningsyfirlýsingum hafi rignt yfir mig síðan í gær vegna eins besta Eurovision-lags allra tíma en tvær dásamlegar konur, önnur af Álftanesi og hin úr Vestur-Húnavatnssýslu, ef mér skjátlast ekki, hafa lýst yfir hrifningu á laginu. Sú fyrrnefnda ætlaði að bæta því á feel good-listann sinn á Spotify og hin segist halda mikið upp á það, að það sé stórkostlegt. Þetta gladdi mig. Enn til skynsemi í þessum heimi.

 

Dagurinn hefur verið afskaplega viðburðasnauður. Vonbrigði yfir ráðherravali gátu ekki einu sinni hresst mig við. En Rokklandi tókst það næstum. Ég vildi að ég gæti kennt bilaðri dyrabjöllu um rólegheitin ... en vinum mínum fækkar alltaf til muna þegar ég blasta skoðunum mínum á umdeildum málum á blogginu, ekki síst þegar kemur að Eurovision. Kommon, þetta er söngvakeppni, ekki bolludagur! Og vitið þið hvað það er mikið vesen að finna nýja vini, nánast vikulega? (Skagadrottningin á mömmur.is á heiðurinn af bollumyndinni)

 

Svo er það tannlæknir á þriðjudaginn. Ég kvíði eiginlega meira fyrir hálkunni sem mig grunar að verði þá, en sjálfum tannsa. Samt ... síðast þegar ég fór til hans skeytti hann saman fjórum tönnum og skar svo neðan af tveimur þeirra ... og sagði mér allan tímann að ég yrði að slaka betur á. Mín einu varnarviðbrögð almennt eru að gera mig stífa. Ég geri það líka í strætó til að þyngja vagninn þegar eru miklar hviður á Kjalarnesi. Ég veit að ég geri mér engan greiða með því, auðvitað ætti ég að slaka vel á, lygna aftur augunum og hugsa um eitthvað fallegt, eitthvað allt annað en ísbjörn. En nú í mörg ár hafa engar skemmdir fundist í tönnum mínum, þetta var bara eitthvað gómskjaftæði ... og ég er viss um að það var að undirlagi tannlæknis míns og kannski fleiri að Íslensk hollusta hætti að framleiða Fasta - því þegar ég fór að drekka vænan sopa af þeim gæðadrykk fóru neglur mínar að vaxa og tennurnar styrktust. Orkan jókst líka. Þekki ég engan nógu valdamikinn til að að skipa ÍH að hefja á ný framleiðslu á Fasta. Og þá selja hann víðar - hann fékk eiginlega bara í Fjarðarkaupum en samt sá systir mín hann aldrei þegar hún fór stundum þangað. Svo Kaja hér á Akranesi pantaði hann fyrir mig. Ó, hversu mikið ég sakna þín, elsku Fasti minn.