Meinlaus, fimmtug kattakerling á strætó ... sjúr!

Í bráðum tvö ár hef ég bloggað undir nafninu Guðríður hér á Moggabloggi. Ég hef eignast þúsundir bloggvina á þessum tíma sem trúa því í fúlustu alvöru að ég sé meinlaus kattakerling um fimmtugt, alltaf á strætó. Raunveruleikinn er þó allt annar. Ég hef nú afráðið, vegna sérstakrar ástæðu, að „koma út úr skápnum“ og segja sannleikann.

Fullu nafni heiti ég Tómas Einarsson og vinn hjá Leyniþjónustu Íslands sem er til húsa á 5. hæð í stjórnarráðinu. Nú vilja einhverjir meina að húsið við Lækjartorg sé bara tveggja hæða með kjallara og risi en sú blekking, eins og svo margar aðrar í þessu þjóðfélagi, er gerð með speglum. Aðrir vilja eflaust líka meina að það sé engin leyniþjónusta á Íslandi en það er kjaftæði!

Það var ekki auðvelt að koma þessari bloggsíðu saman. Mér hugkvæmdist að búa til frábæran karakter, dásamlega, siðprúða konu sem ekki mátti vamm sitt vita, pipraða kattakerlingu sem ekki fylgdi neinum pólitískum flokki að málum. Það var líka spennandi og ögn hættulegt að gæða hana femínisma og hætta á því að karlar færu að hata hana sem mátti alls ekki.

Hlutverk mitt í þessum einum mesta blekkingarleik íslenskrar bloggsögu var m.a. það að setja inn færslur um sápuóperuna Bold and the Beautiful til að sýna almenningi að ríka fólkið hefði það ekki endilega svo gott og væri ekki alltaf hamingjusamt. Það átti að gera fólkið auðsveipt og sátt við hlutskipti sitt eftir að trúleysi jókst á landinu. Það voru bara Þröstur og Jenný sem sáu í gegnum þau skrif og fussuðu. Ég viðurkenni að mig langaði stundum til að láta þau hverfa.

Einnig var mér falið að skrifa um ímyndaðar strætóferðir milli Reykjavíkur og staðar sem fyrirfinnst ekki á nokkru korti, Akraness. Enginn áttaði sig á þessum blekkingum og þúsundir manna flykktust í kjölfarið út á strætóstoppistöðvarnar og hófu þennan nýja lífsstíl sem hefur sparað ríkinu minnst þrjár milljónir í viðgerðakostnað á gatnakerfinu. Það fréttist af þessu alla leið til Indlands og hafa þónokkuð margir Indverjar flutt til landsins til að njóta strætóferða.

Einarsbúð er auðvitað sköpunarverk mitt, enda veit hver heilvita manneskja að það fyrirfinnst bara slík ljúfmennska gagnvart viðskiptavinum í Kjötborg við Ásvallagötu.

Blekkingin náði líklega hámarki í þáttunum Útsvar og við það, eins og annað, var notast við spegla til að blekkja áhorfandann. Ekki einu sinni tæknimenn RÚV föttuðu að keppendur fyrir „Akranes“ voru ekki á staðnum, heldur var notast við ýmis leynileg tæki og tól, m.a. kynlífsdúkkur og herðatré.

Þessi persóna Guðríður er líklega það verkefni sem ég er hreyknastur af á öllum mínum ferli. Á google.com fann ég mynd af gullfallegri finnskri konu og hef notað hana sem hluta af dulargervi bloggsins.

Starf Guðríðar flæktist líklega mest fyrir okkur. Á einum fundinum kom Björn með þá snilldarhugmynd að gera persónuna að blaðamanni á tímariti, jafnvel aðstoðarritstjóra. VIKAN var eina tímaritið sem okkur fannst koma til greina. Virðulegt, vinsælt blað sem þjóðin hefur lesið í 70 ár. Þetta hefur verið gott gervi þótt það reyndist nokkuð erfitt í framkvæmd í fyrstu. Búin var til nokkurs konar flétta sem miðaðist að því að öllum á Birtíngi fyndist þeir vinna með þessari persónu og enginn áttaði sig á því að hún var ýmist í kaffi, í mat, úti í smók, í matsalnum, á klósettinu eða úti í viðtali. Þetta gekk upp, ótrúlegt en satt, og þessi guðríðarpersóna fékk meira að segja laun um hver mánaðamót. Launin hafa runnið til Kattavinafélagsins, mér tókst að ná því fram. Ég er kattavinur, lét persónuna eiga tvo ketti og gat ekki stillt mig um að láta annan þeirra heita í höfuðið á mér. Já, ég á það til að ögra.

Mér er farið að þykja skrambi vænt um þessa gervipersónu og ber meira að segja föðurlega ást til erfðaprinsins, sem er bara ímyndun eins og himnaríki. Þess vegna ákvað ég að hætta þessu Moggabloggiríi áður en ég fer til Finnlands til að kynnast Ritvu sem myndin er af.

Ég er þó hvergi nærri hættur að blogga og mun halda áfram undir nafninu Gurrí á öðrum stað. Fólk má búast við meira ofbeldi og kynlífi í færslum mínum þar, enda erfitt fyrir mig að halda mig innan þeirra fáránlegu siðsömu marka sem eru skilyrði á Moggablogginu. Mig langar að þakka ykkur fyrir allar heimsóknirnar, kommentin, vináttuna og stuðninginn, hjartans dúllurnar mínar, eins og þessi guðríðarpersóna myndi orða það, sjáumst á blogginu á www.dv.is.

Lestur, vinna, spælandi kökuferð og blessað boldið

Hér í himnaríki hefur bara verið unnið og lesið. Las skemmtilega barnabók, svolítið óvenjulega, Funhildur heitir hún, er búin með Guðmund Andra, dásamleg bók alveg, er svo með tvær í takinu núna, glæpasöguna góðu eftir Jón Hall og ævintýralega unglingabók sem heitir Göngin. Ég hef varla tíma til að vera til, hvað þá hafa magasár yfir kreppunni. Aumingja sjónvarpið, ég vanræki það þvílíkt, eins og bloggið, en ekki boldið. Og auðvitað ekki Kiljuna sem var mjög skemmtileg að vanda í kvöld.

Svo var ég aðeins á ferðinni í dag með ljósmyndara sem myndaði glæstar tertur í kökublaðið okkar sem er í undirbúningi en þar sem voru döðlur í öllum kökunum og hnetur, möndlur og rúsínur, ásamt döðlum í einni var þetta ekki fitandi ferð. Síður en svo, eiginlega bara frekar spælandi kökuferð.

 

Litla stúlkan með engilsásjónuna, Alexandría, eyðilagði brúðkaup föður síns, Thorne, og væntanlegrar stjúpmóður, geðlæknisins Taylor, (sem drap óvart mömmu hennar með því að keyra drukkin á hana) með því að klippa brúðarkjólinn í tætlur sem fattaðist nokkrum mínútum fyrir athöfnina. Hún fékk faðmlag fyrir og var sagt að hún væri bara ekki tilbúin. Ef þarna er ekki verið að búa til fjöldamorðingja framtíðar þá veit ég ekki hvað. Forrester-fjölskyldan hélt blaðamannafund og sagði frá nýstofnaða tískufyrirtækinu og Nick, sem á núna gamla Forrester-fyrirtækið, horfði stjarfur af reiði á þetta í sjónvarpinu. Hann sagði mömmu sinni að hann ætlaði að ná sér niðri á þeim með afdrifaríkum hætti. Svo man ég eiginlega ekki meira. Nú er það bara upp í rúm að sofa og hlakka til spennandi strætóferðar í fyrramálið.

Skítakuldi, kenning Kalla sænska og Alkasamfélag Orra

Það var ekki kalt á stoppistöðinni í morgun, það var SKÍTKALT. Við tölum um grenjandi rigningu, fljúgandi hálku ... og skítakulda. Tvennt af þessu var í gangi í morgun en ... ekki svo margir dagar eru í það fyrstnefnda eða blessaða rigninguna.  Mikið hlakka ég til að geta farið í regnstuttbuxunum mínum í vinnuna aftur. Skúli kom okkur á hárréttum tíma í Háholt, leið 15 var akkúrat að renna inn á stoppistöðina og við hlupum eins og við ættum lífið að leysa úr leið 27 yfir götuna til hans Haraldar. Ef móðirin með barnið hefði verið nær mér hefði ég staðið upp fyrir henni, ég óttaðist mest af öllu að einhver myndi stela sætinu ef ég stæði upp og næði í hana. Það hefði nefnilega verið gaman að standa í strætó og þykjast detta á sæta menn í "hreppstjórabeygjum" Haraldar bílstjóra ... eða hringtorgunum.

Kalli, hinn sænski samstarfsmaður minn, er voða hrifinn af hrifningu minni á Stieg Larsson (Karlar sem hata konur). Hann vill meina að höfundur bókanna þriggja sé í raun að skrifa um fullorðin Kalla Blómkvist og Línu Langsokk ... (Mikael Blomkvist og Lisbeth Salander). Kalli sagðist geta lánað mér hinar tvær bækurnar ... á sænsku. Er séns að einhver hér í bloggheimum geti kennt mér sænsku á mettíma?

Annars las ég Alkasamfélag Orra Harðarsonar í gær og fannst hún skrambi góð. Orri lítur á AA-samtökin sem sértrúarsöfnuð og er ekki hrifinn. Ég fór reyndar á frábært S.Á.Á. fjölskyldunámskeið 1987 en eftir það prófaði ég nokkra Al Anon-fundi (aðstandendadæmi AA) en fann mig aldrei þar, einhverra hluta vegna. Kannski út af trúardæminu. Samkvæmt bókinni er ég á hnefanum og næ aldrei bata ... því er nefnilega líka haldið fram að aðstandendur VERÐI að sækja fundi til að hrapa ekki ofan í gryfjur meðvirkni og vanlíðanar ... og fell þá kannski næst þegar ég sé gamla, blinda konu reyna að komast yfir götu og býð fram aðstoð. Þannig myndi meðvirkni mín tefja konuna frá því að læra að bjarga sér ... sumir rugla algjörlega saman hjálpsemi og meðvirkni. Annars hafa AA-samtökin hjálpað mörgum, þekki nokkra afar ánægða þar sem hafa náð góðum árangri, EN það sama hentar bara ekki öllum, við erum svo ólík og ein leið getur því aldrei verið sú eina rétta.

Kvenhatarar og mótmælendadissarar

Var að ljúka við að lesa þykkan doðrant sem heitir Karlar sem hata konur. Bókin fjallar reyndar ekki um suma hér á Moggablogginu, þetta er sænsk glæpasaga og með þeim betri sem ég hef lesið. Ég byrjaði að lesa undir miðnætti í gær og gafst upp, úrvinda af syfju, kl. fjögur í nótt, grútspæld yfir því að þurfa að sofa, gat síðan ekki hætt í dag fyrr en ég var búin. Höfundur skrifaði þrjár bækur og dó síðan, aðeins rúmlega fimmtugur að aldri, áður en fyrsta bókin kom út. Það er grein um hann í Lesbók Morgunblaðsins í gær.

Held bara að með þessum rólegheitum um helgina, lestri, svefni, lestri, svefni (lasagna-bataaðferðin) hafi ég náð úr mér byrjandi lasleika. Andleysið er reyndar gígantískt.

P.s. Mikið var ég annars ósátt við hádegisfréttirnar á Stöð 2 í dag, þar fannst mér ekki laust við að það væri hæðst að þessum „500“ mótmælendum (sem er greinilega hin opinbera tala) og gefið í skyn að þeir gætu ekki komið sér saman um tímasetningu. Ég skildi þetta þannig að það væru tveir mótmælafundir, annar kl. 15 og hinn kl. 16 og væri blysför. Mér finnst fínt að mótmæla þögn ráðamanna, við eigum ekki að þurfa að lesa í erlendum fjölmiðlum hvað er í gangi á Íslandi. Að vísu róaði Ingibjörg Sólrún eflaust ansi marga á síðasta blaðamannafundi þegar hún sagði hvers vegna þögnin þyrfti að vera í sambandi við lán Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, flott hjá henni. Ætli Geir átti sig á því að hitt getur virkað sem hroki og fái fólk upp á móti honum?

Byltingin vs Húsdýragarðurinn

Efast um að það finnist samviskusamari starfskrafur en ég ... hálsbólgan lét ekki á sér kræla fyrr en búið var að lesa síðupróförk af næsta blaði og vinnudeginum lokið. Frétti að tveir strætisvagnar hefðu lent í samstuði á Hlemmi vegna hálkunnar og við það hafi tímaáætlun þeirra riðlast. Við í Skagastrætó bjuggumst ekki við að komast fyrr en í fyrsta lagi frá Mosó um sexleytið, eða korteri of seint. Svo fór nú ekki og Sigþóra og fleiri farþegar komu á hárréttum tíma.Ég fékk far með einkabíl, hefði boðið Sigþóru með (hún vinnur í næsta húsi) ef ég hefði ekki haldið að hún færi með 16.45 ferðinni.

Rás 2 var eitthvað óþæg á leiðinni og Skúli stillti af sexfréttunum yfir á Bylgjuna. Í göngunum og alla leið á Skagann var spurningakeppni í gangi og hlustendur voru rosalega vitlausir miðað við okkur Skúla. Mér skjátlaðist bara einu sinni, ruglaði saman Hollandi og Austurríki en hver gerir það ekki? Glerhálka er í Reykjavík og viti menn, líka hér á Skaganum.

Nú er bara að borða hvítlauk, drekka sólhattsuppleysanlega C-vítamínpillu í vatni og fara snemma að sofa. Þá kemst ég vonandi í bæinn fyrir kl. 16 á morgun og í útskriftarhóf elsku frænku minnar.

Það þarf ekkert að efla löggæsluna vegna yfirvofandi byltingar á Íslandi kl. 16 á morgun. Borgarstjórn kom með snilldarbragð til að fækka okkur öreigunum á Austurvelli ... á morgun verður nefnilega margt við að vera, t.d. ókeypis í Húsdýragarðinn og skemmtilegar uppákomur víðs vegar um borgina. Þetta er engin venjuleg bardagalist, bara snilld sem sparar bæði gas og mannskap.

Jæja, farin að sofa úr mér veikindin. Útsvar búið og ég plata bara erfðaprinsinn til að fylgjast með Taggart fyrir mig seinna í kvöld. Vona að ykkur dreymi vel í nótt.

Hviður við Lómagnúp, jólabækur + konur&hálka-heilkennið

Það er ekkert hægt að leika á þessa vopnuðu öryggisverði sem passa upp á allt hér í Hálsaskógi. Ég var talsvert seinna á ferðinni í morgun en í gærmorgun en samt var ég yfirbuguð eftir að þjófavörnin byrjaði að baula, gösuð og sett í járn á meðan vegabréfið mitt var skoðað. „Ó, ertu Íslendingur?“ sagði öryggisvörðurinn með viðbjóði um leið og hann handjárnaði okkur tvö saman, enda sjálfur Íslendingur sem átti ekkert gott skilið. Þetta var bara rétt byrjunin á afar athyglisverðri morgunstund.

Ég hef verið dugleg að lesa jólabækurnar. Búin með Garðinn eftir Gerði Kristnýju (æði), Ódáðahraun eftir Stefán Mána (æði), Sköpunina eftir Guðrúnu Evu Mínervudóttur (æði) og líst ótrúlega vel á Varginn eftir Jón Hall Stefánsson. Var lögst upp í rúm þegar ég fattaði að Vargurinn var í öðru herbergi (það eru um 20 herbergi í himnaríki) og greip næstu bók ... Áfrýjunina eftir John Grisham ... já, Grisham karlinn á íslensku aftur, gaman, gaman. Gleymi því ekki hvað mér fannst Fyrirtækið spennandi bók á sínum tíma og myndin The Firm líka. Syfjan yfirbugaði mig svo undir miðnætti. Ömurlegt að fá þetta dásamlega bókaflóð yfir sig og þurfa að vinna fullan vinnudag með!

Við Ásta vorum á rúntinum í gærkvöldi við Lómagnúp. Mikið fjör og læti og ef eitthvað hefur fengið mig til að ákveða að halda áfram í fitun var það reynsla okkar þar. Bíllinn hélst nefnilega á hjólunum þrátt fyrir ansi miklar hviður (sjá mynd) og þökkum við það aðeins og eingöngu taumlausu áti eftir að kreppan skall á. Þótt Ásta sé tággrönn er þungt í henni pundið og hún er enginn væskill ... nema kannski í morgun. Hún sagði í gegnum samanbitnar varirnar þegar við ókum Kjalarnesið í langt innan við 20 m/sek í hviðum, sem er EKKERT! „Ja, ef það væri hálka núna værum við ekki hér!“ Ég öskraði tryllt á hana og spurði: „Hvað er þetta eiginlega með konur og hálku? Eruð þið kerlingarnar búnar að láta heilaþvo ykkur þannig að aðeins karlar geti keyrt í erfiðum aðstæðum?“ Ég fann hvernig röddin dýpkaði og mér fór að vaxa skegg. Pirringurinn út í vantraust margra kvenna á sjálfar sig gerði það að verkum að ég fjarlægðist eitt augnablik blúnduna í sjálfri mér. Það stóð nú ekki lengi sem betur fer. Enda var ég svo sem líka að kasta stórgrýti úr gróðurhúsi í þessu tilfelli þar sem ég keyri ekki sjálf. Ásta svaraði þessu ekki, heldur fór að monta sig af afmæli sem hún fer í í kvöld hjá einum af rithöfundum þjóðarinnar. Sá þekkir víst marga Skagamenn sem ætla að fjölmenna til hans, alla vega fimm stykki. Mér er EKKI boðið ... og samt unnum við rithöfundurinn einu sinni saman!

Jæja, hættið að trufla mig svona í vinnunni ...  óska þess heitt og innilega að dagurinn ykkar verði sjúklega skemmtilegur og fjörugur. 

Maður í einkennisbúningi-fullkomin byrjun á degi

Við Ásta ákváðum í gær að vera svolítið mikið snemma á ferðinni í morgun og ég stillti vekjaraklukkuna á áður ókunnar víddir ... eða 5.45, ég vissi satt að segja ekki að þessi tími væri til á klukkunni minni. Brottför 6.15 sem var bara fyndið og óraunverulegt en hvað er svo sem eðlilegt á þessum tímum? Það var meira að segja hvít jörð á Skaganum en þannig var það ekki á háttatíma í gær. Valdi skafari var greinilega enn steinsofandi og hálka og ömurð alveg að göngum. Hinum megin var sama sagan ... en klakklaust komumst við yfir "Kjalarnesheiðina" ... enda stórkostlegur bílstjóri undir stýri.

Ég reif upp alla glugga við komu og fjarlæg hringingin sem ómaði í eyrum mínum kveikti ekki á aðvörunarbjöllum í höfði mínu. Þegar ég opnaði þriðja og síðasta gluggann í salnum sá ég öryggisbíl koma brunandi inn á stæðið og þrjá vopnaða og vígalega verði stökkva út, alla vega einn. Tveir slefandi blóðhundar réðust á mig inn um opna gluggana og næstum sleiktu mig til bana eða hefðu gert ef þeir hefðu verið með í för, og mennirnir störðu ásakandi á mig þar sem ég hefði þá mögulega legið hlæjandi á gólfinu. Kannski ekkert sniðugt að vera svona snemma á ferð nema að því leytinu að þarna hittir maður sæta, ókunna menn ... í einkennisbúningi í þokkabót. Í raun ekki hægt að hugsa sér betri byrjun á degi.

Hún Ylfa Ósk Úlfarsdóttir, úlfhundur með meiru og mjög góð vinkona mín, reyndist vera hvolpafull eftir allt saman og nú um helgina fæðast 4-5 hvolpar í Mosfellsbænum. Algjör snilld. Allur harðfiskurinn sem ég hef stolið frá Hrund "samstarfs" og gefið Ylfu hefur ekki verið til einskis. Hún borðaði allan tímann fyrir fimm eða sex, þetta krútt. 

Algjör milljón ... koma svo!

Einn besti bílstjóri sem ég þekki hringdi í mig kl. 6.15 í morgun. „Ég er að hugsa um að leggja í hann í hálkunni og rokinu,“ sagði hann (Ásta) „láttu þér samt ekkert bregða þótt ég snúi við ef mér líst ekki á blikuna!“ Ég féllst á þessa afarkosti og bjó til óvenjuljúffenga latte-drykki sem ég lagði alla alúð í til að efla hetjulund Ástu. Það virkaði. Sjöfréttir hófust þegar við vorum á móts við KFC í Mosó en í venjulegri færð erum við komnar næstum alla leið til Reykjavíkur á þeim tíma. Við skemmtum okkur konunglega yfir Heimi og Kollu á Bylgjunni en réttlætiskennd Heimis er mikil og hávær þessa dagana. Honum ofbýður t.d. að fólki í vanskilum sé ekki hjálpað af bönkunum, heldur fá þeir einir hjálp sem standa í skilum ... óháð því hvort "vanskilafólkið" hafi jafnvel verið atvinnulaust, glímt við veikindi eða annað. Voðalega er ég sammála honum. Áfram Heimir! Hann ætlar að halda áfram á milljón að vera reiður!

Það var skafrenningur á Kjalarnesi en við fundum lítið fyrir hálku, enda á nýjum vetrardekkjum. Þegar við keyrðum að Hálsaskógi var reyndar komin stórhríð, ég taldi alveg milljón snjókorn á sekúndu,  skaflar byrjaðir að myndast og læti. Frekar óvænt, er það ekki? Mig minnti að veðurfræðingurinn minn hefði sagt í gær að vonda veðrið kæmi ekki fyrr en seinnipartinn á morgun. Hmmmm.

MILLJÓNASTA flettingin á Moggablogginu mínu verður í dag nema það skelli á bilun og vonandi láta allir mig vita sem komast nálægt því að ná þeirri tölu. Sá sem kemst næst henni fær verðlaun! Jafnvel skútuferð um heiminn, Rolex-úr, Louis Vuitton-ferðatöskusett eða annað sem þolinmóðir lesendur bloggsins eiga skilið. 

Nú eru MILLJÓN spólandi bílar í Lynghálsinum, allt stíflað, enginn kemst upp brekkuna nema fuglinn fljúgandi! Alla vega fimm bílar stífla þessa stundina, eða upp úr hálfníu!

Óska ykkur yndislegs dags í þessu hvíta þarna, og þá er ég auðvitað að tala um snjóinn.

P.s. Viðbót kl. 9.27: Kíkið endilega á þennan vef og skrifið undir áskorun til forsætisráðherra Breta: http://www.indefence.is/index.php

Slúður, diss og spælingar

Ég á mér uppljóstrara í einu af fínu hverfunum í Reykjavík. Hann sagði frétta- og slúðursíðu himnaríkis að nú um nokkurt skeið hefði verið vakt við villu eins útrásarmannsins. Eins og það væri líklegt að Íslendingar nenntu að aka jafnvel langar leiðir til að ráðast á hús þegar bensínið er svona dýrt og mun þægilegra að skammast bara á blogginu. Fyrst var þessi ómerkti öryggisbíll staðsettur beint fyrir framan húsið en nokkrum dögum síðan var hann færður aðeins fjær til að þetta væri ekki jafnáberandi, svo er líka skipt um bíla en þessi oft og tíðum næturgöltur og uppljóstrari lætur ekki leika á sig. Hann veit samt ekki hvort verðirnir séu búnir vopnum ... Fyrir nokkrum mánuðum var þessi nágranni útrásarmannsins (uppljóstrari minn) úti í garði hjá sér þegar hann sá póstbíl koma að villunni, bílstjóra hlaupa út, skella einhverju inn um lúguna og rjúka á brott, svona eins og þessir rösku sendlar hjá Póstinum athafna sig vanalega. Þjófavarnarkerfi fór í gang svo glumdi í hverfinu og innan við mínútu síðar komu tveir öryggisbíla koma á ofsahraða eftir götunni. Eins gott að blómin á þessu heimili hafi ekki hreyft sig hratt í gegnum tíðina ... Þarna í hverfinu er talað um að eigandi villunnar sofi í svokölluðu Panic Room. Rosalega hlýtur að taka á að vera ríkur, það er ekki bara dans á rósum greinilega. Mér finnst persónulega alveg nóg að hafa tvo brjálaða ketti sem þjófavörn, plús góðan lás og skólastrák mikið heima ... en ég er líka svo lítillát og hér er vissulega fátt sem freistar þjófa nema kannski hjarta mitt ...

Ísland í dag á Stöð 2 reyndi að kenna okkur lýðnum hvernig beina ætti reiðinni í réttan farveg ... prestur og geðlæknir&áfallasálfræðingur spurðir spjörunum úr. Pálmi Matthíasson mælti með æðruleysisbæninni en Ólafur Már Ævarsson sagði m.a. mikilvægt að vanda samskiptin. Á undan þættinum mátti sjá langa og voða sæta auglýsingu frá lífeyrissjóðnum mínum, „Saman byggjum við nýja framtíð.“ Ég skil ekki tilganginn með henni og hef ekki samþykkt að dýrmætum eftirlaunasjóði mínum sé eytt í rándýrar sjónvarpsauglýsingar.

Það kom hraðskreiður póstbíll upp að himnaríki í kvöld, hress og rösk stelpa færði mér síðbúna afmælisgjöf frá elskunni henni Dobbu og ekkert þjófavarnarkerfi fór í gang. Flott snyrtitaska,eða frekar kúl samkvæmistaska og svartur, hlýr kragi með silfurnælu framan á. Ég á eftir að líta mjög glæsilega og ríkmannlega út í kreppunni og einhverjir eiga án efa eftir að reyna að hrinda mér út úr matarbiðröðunum eða rispa mig þótt ég verði með fullgilda skömmtunarseðla.

Af bossum, boldi og milljónustu flettingunni

Tókst að klára hina hröðu, grimmu og spennandi bók Stefáns Mána í gær. Fyndið hvað sú bók hittir í mark með efnistökum, þótt glæpir eigi svo sem alltaf við ... Verðbréfasukk og –svínarí, hvað hefur ekki komið á daginn?

Ég tek virkilega nærri mér hvernig rassinn á Töru Reid er orðinn. Það stendur í frétt á www.dv.is að rass Töru Reid veki óhug. Ég er líka þræll fullkomins útlits og skil vel að heimurinn sé í uppnámi. Svona lætur maður ekki gerast með rassinn á sér. Hver er annars þessi Tara Reid?

Það styttist óðum í milljónustu flettinguna mína á Moggabloggi. Ég veit ekki hvaða verðlaun eru nógu góð fyrir þann sem kemst næst því að verða fletting númer milljón ... en vona að viðkomandi láti vita í athugasemdakerfinu. Lofa djúsí verðlaunum, ekkert: Gönguferð fyrir einn yfir hálendið ... þú mátt leggja af stað núna-dæmi! Ekki slæmt ef króna hefði fengist fyrir hverja flettingu en ég set að vanda allt mitt traust á bingólottó.

Það hefur færst í aukana að bloggvinir láti aðra bloggvini vita í innankerfispóstinum þegar þeir hafa skrifað enn eina tímamótafærsluna en mér dettur ekki í hug að auðvelda bloggvinum mínum þetta, krefst þess að þið hafið svolítið fyrir því að leita mig uppi og lesa ódauðleg skrif mín um strætisvagnaferðir og bold. Múahahaha!

Boldið var djúsí í morgun að vanda. Eric heimsótti Jackie, miður sín yfir því hvernig kona hans, Stefanía, hefur leikið hana, eða opinberað fyrir alheimi að Jackie vann fyrir sér sem gleðikona í gamla daga. Vopnin hafa snúist í höndum Stefaníu og Nick neitar nú alfarið að selja fyrirtækið til Forresteranna aftur. Hann var orðinn pínu volgur varðandi söluna sem er geðlækninum Taylor og tímunum með henni að þakka en nú er allt lok, lok og læs. Hope litla, dóttir Brooke og Deacon (fyrrum tengdasonar Brooke) og Alexandria litla, dóttir Thorne og Dörlu heitinnar (sem Taylor ók á af slysni) leika sér saman og Hope segir vinkonu sinni að Taylor, sem nú er að fara að giftast pabba hennar og gerast góða stjúpan, hafi keyrt á Dörlu. Litla stúlkan er í miklu uppnámi, enda gekk henni svo vel að díla við móðurmissinn með hjálp geðlæknisins geðþekka, Taylor, sem nú reynist vera „vondikarlinn“ sem orsakaði lát móður hennar þótt algjörlega óvart hefði verið ... Jamm, alltaf mikið að gerast í boldinu. Annars er Taylor farin að horfa með áfergju á Nick, nú er hann á lausu eftir að Brooke fór aftur til Ridge sem er fyrrum eiginmaður Taylor. Hvað verður nú um Tómas og tvíburana?