Sofið út og stuð hinna þriggja strætisvagna ...

Klukkan sex í morgun var ekki séns að fara á fætur, kalt, dimmt og enn mið nótt. Svaf því út ... eða klukkutíma lengur. Gummi strætóbílstjóri var í miklu stuði og kjaftaði á honum hver tuska. Hann átti helgina, Tommi minn veikur, og sagði að það hefði verið viðbjóður að keyra, sérstaklega á sunnudaginn! „Nú, veðrið eða farþegarnir?“ spurði ég forvitin. Hann flissaði og sagði að það hefði verið veðrið! Í leið 15 myndaðist klikkað stuð í miðri Mosfellsborg þegar nokkrir annarsbekkingar úr Varmárskóla fylltu hvern krók og kima. Ákaflega glaðlyndar stelpur sátu og stóðu nálægt mér og ég gat ekki stillt mig um að spyrja þær hvert þær væru að fara. Ferðinni reyndist heitið í Þjóðminjasafnið. Ég bað þær lengstra orða að smakka kaffið þar, það væri algjört æði. Þær flissuðu ákaft, enda bara 7 ára og fóru að tala illa um kaffi. Þetta litla spjall breyttist í könnun því að ég komst að því að pabbar þeirra eru miklu meiri kaffisvelgir en mömmurnar. Eitt barnið hafði reyndar smakkað kaffi og var ekki mjög hrifið! Æsispennandi ættarleyndarmálin voru að fara að opinberast. „Sko, pabbi minn á tvær kaffikönnur og notar bara aðra ... “  ... en því miður vorum við svo bara allt í einu komin í Ártún og sexan beið þar eftir hópnum ...

Ég gekk virðulega út í Ártúni og í hægðum mínum niður milljóntröppurnar, undir brúna og upp lúmsku brekkuna. Fékk smá áfall þegar ég fattaði að milljón tröppurnar eru ekki svo margar, líklega bara 10 ... brekkan fyrir neðan þær hefur villt illilega fyrir mér og þess vegna hefur þetta virkað á mig eins og kirkjutröppurnar á Akureyri. Örstutt bið í Ártúni og svo kom elsku leið 18 og dólaði sér næstum tóm um Árbæinn með mig ... í stað þess að fara Stórhöfðann og upp Súkkulaðibrekkuna eins og áður og nýtast almennilega. Komst þó heilu og höldnu í Hálsaskóg þar sem samstarfsfólkið beið að vanda með opinn faðminn og hressandi kaffi og snittur og faðmlög og knús og konfekt. Þetta er besti vinnustaður í heimi!

Athugasemdir

[Guðrún Jóhannesdóttir, 30.1.2008 kl. 11:14]

megi dagurinn verða þér góður áfram, mitt í faðmlögum snittum og konfekti það ætti auðvitað að innleiða þess ágætu hefð á öllum vinnustöðum, hve miklu skemmtilegra væri það ekki að mæta il vinnu ef svona huggulegheit biðu manns

[Helga Magnúsdóttir (IP-tala skráð) 30.1.2008 kl. 12:12]

Hæ. Alltaf fyllist ég aðdáun á þér þegar ég les um þessar ferðir þínar um hánótt. Ég geispa á mig gat þegar ég hugsa til þess að fara á fætur kl. 6-7 á nóttinni. Hvernig er það annars, fannstu Mannlíf?

[Guðríður Haraldsdóttir, 30.1.2008 kl. 13:15]

Heheh, já, ég fann það loksins og fékk það sem ég þurfti þar. Takk. Held að það gangi svona vel að vakna um miðja nótt því að ég held alltaf eitt augnablik að ég sé að fara í flug til útlanda ... eða þannig.

Hmmm, Guðrún, ég fékk allt of fá faðmlög en konfekt reyndar, svona údddlenst úr fríhöfninni, ein úr vinnunni var í Köben um helgina.

[Guðrún Jóhannesdóttir, 30.1.2008 kl. 15:07]

ummmm, ekki slæmt, en faðmlögin, hvað er fólk að hugsa

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 30.1.2008 kl. 16:56]

Af hverju eru allir svona góðir í vinnunni þinni - er það bara eftir Köbenferðir eða alltaf? Þegar ég var að vinna seinast með flökkukindum var að vísu boðið upp á nammi af og til við heimkomu en það fylgdu aldrie nein faðmlög. (Ég er ekki að kvarta fyrir þína hönd, bara forvitin).

[Arafat í sparifötunum, 30.1.2008 kl. 16:59]

Ég hef heyrt um þetta kaffi á þjóðminjasafninu, kaffifólk flykkist þangað til að drekka það. Ég sæki þjóðminjasafnið vegna annara hvata. Ég er með kaffifötlun og get ekki drukkið kaffi. Þetta veldur undarlega neyðarlegum uppákomum í starfi mínu þegar ég kem á bæi til að ræða við ábuendur um fornleifar á jörðum þeirra. Kaffi er ótrúlega félagsleg athöfn, ef þú drekkur ekki kaffi verður uppi fótur og fit og endalausar áhyggjur ábúenda. Því stend ég mig að því að virkileg reyna að drekka þetta óeð og hristist,skef   og tárast þegar þetta hræðilega brag rennur niður

Það eru raunir að vera kaffifatlaður fornleifafræðingur

[Guðríður Haraldsdóttir, 30.1.2008 kl. 17:07]

Ég skal alveg viðurkenna, Anna, að faðmlögin eru huglæg, maður gerði fátt annað á meðan en að faðma þessar elskur í vinnunni ef út í það væri farið ...

Arafat mín, kaffi er ógurlega misjafnt á bragðið. Næst þegar þú verður neydd til að drekka þennan "hroðbjóð" ... verður það vonandi í Þjóðminjasafninu.