Tekjur bloggara, dagskráin og Eiríkur með prik

Fékk áskorun um að birta nokkrar stórmerkar tölur sem ég hef við hendina en fást reyndar í næstu sjoppu eða skattstofu. Nú er hægt að sjá hverjir vinna allan daginn eða hálfan daginn, hverjir eru í skóla, í vaktavinnu og hverjir eru mögulega atvinnubloggarar! Sex af þessum bloggurum eru bloggvinir mínir!

Tekjur bloggara
Sóley Tómasdóttir 579.908
Anna K. Kristjánsdóttir 498.579
Kolbrún Baldursdóttir 476.116
Ármann Jakobsson 463.165
Stefán Pálsson 441.574
Þrymur Sveinsson 273.600
Gunnar Hjálmarsson 242.252
Jenný Anna Baldursdóttir 170.318
Óli Gneisti Sóleyjarson 108.723
Jón Valur Jensson 97.986
Katrín Anna Guðmundsdóttir 75.001
Helga Vala Helgadóttir 18.045
Stefán Friðrik Stefánsson 7.292

Aðrir merkir Íslendingar:
Svanhildur N. Vigf.    5.588.898
Gunnar Smári            3.623.430
Júlíus Valsson læknir 2.600.361
Geiri í Goldfinger       1.014.250

 --------- o O o --------

„Reykir þú?“ spurði vellaunaði samstarfsmaður minn, Eiríkur Jónsson, um hádegisbil.
„Já, með hléum frá 13 ára aldri,“ svaraði ég kotroskin, „en aldrei fyrir hádegi!“
„Þú ert ekkert reykingaleg, ég hélt að þú værir fullkomin!“ sagði Eiki karlinn og vann sér inn nokkra punkta.

Er að vinna dagskrána fyrir Vikuna. Ef einhver veit um spennandi uppákomur sem eiga sér stað frá 9. ágúst til 15. ágúst væri gott að fá tillögur. Gay Pride er náttúrlega 11. ágúst og ég mun gera gleðigöngunni skil.

Hlakka rosalega til að fara út í óveðrið í fyrramálið. Vona bara að hviðurnar verði ekki það miklar, yfir 34 m/sek, að strætó fari ekki í bæinn. Þá er ég í ljótum málum. Alltaf mest að gera í vinnunni á föstudögum.

Beiskjufullt launablogg

Heilsuhraust og grunlaus um kvenleg áföll sem biðu hélt ég af stað út á stoppistöð og beið þar í brunagaddi sem yfirleitt er svona snemma á morgnana. Blái trefillinn var æði og kom sér vel. Sigþóra hélt á mér hita alla leiðina og hélt líka á mér upp súkkulaðibrekkuna ... segi svona.

Það var einstaklega gaman að mæta í vinnuna og sjá fullt af nýútkomnum tímaritum bíða mín. M.a. Tekjublað Mannlífs þar sem laun 2.500 Íslendinga eru tíunduð. Ég fylltist viðbjóðslegri forvitni, sem ég hélt að ég ætti ekki til, og kíkti á laun samstarfskarlmanna minna sem mátti finna þarna. Viti menn, ég, stjörnublaðamaðurinn með titil, er ekki hálfdrættingur á við stjörnublaðamanninn án titils, Eirík Jónsson, og fleiri fjölmiðlakarla. Hmmm, ég er fyrirvinna ef það skiptir máli og þar að auki þrælmontin af mér, eins og sannra Þingeyinga er siður. Held að stutt sé í að konur þessa lands biðji um launaviðtöl og láti heyra hressilega í sér. Mjög athyglisvert að sjá laun þeirra sem eru í umönnunarbransanum, algjörlega til skammar!!!

Mér hefur hingað til verið skítsama um hvort hægt sé að skoða skattskrár eða ekki ... en nú finnst mér þetta nauðsynlegt á meðan þetta misrétti viðgengst í launamálum. Það er ekki hægt að kenna konum endalaust um þetta. Ég fór sjálf á "gamalsaldri" og sótti mér meiri menntun og læt ekkert bjóða mér hvað sem er. Það er greinilega ekki nóg. Nú læt ég mér vaxa typpi og skegg. Ég á eftir að sakna ykkar, strákar!

Tekjur nokkurra ofurbloggara eru líka taldar upp, m.a. Sóleyjar Tómasdóttur, Önnu Kristjánsdóttur vélstýru, Dr. Gunna, Jennýjar Önnu, Jóns Vals (nú skilur maður beiskjuna) og fleiri ...

Í nýútkomnu, flottu Vikunni (mont, mont) eru viðtöl við nokkrar nektardansmeyjar, bæði sem eru í fullu starfi við þetta (150 þús á mánuði) og tvær sem eru hættar. Mikill munur er á sögum þeirra. Sjálf tók ég viðtal við konu sem missti foreldra sína, litla frænku, bestu vinkonu og fleiri í snjóflóðunum í Súðavík. Það var stórmerkilegt að heyra hversu handviss mamma hennar var um að hún væri að fara að deyja. Nokkrum vikum fyrir snjóflóðið fór hún að undirbúa dóttur sína með ýmislegt, m.a. að hún yrði að muna eftir spariskírteinunum sem hjónin áttu, að sonurinn ætti að fá ákveðið málverk og margt fleira! Það munaði mjög litlu að synir konunnar sem ég tók viðtal við gistu hjá ömmu og afa örlaganóttina. Þeir voru lagðir af stað þegar veðrið versnaði skyndilega og mamman kallaði í þá að koma heim. Þetta er svona gæsahúðarfrásögn ... og fullt af myndum með.

Verslunarmannahelgarsögur og bíórytmi

Verslunarmannahelgin á næsta leiti og þótt best sé að vera heima ætla ég að kíkja í sumarbúðirnar til Hildu. Slepp vonandi við mestu umferðina ef ég fer austur á laugardegi og fer til baka á sunnudegi.

Ég heyrði nokkrar góðar verslunarmannahelgarsögur einu sinni ... m.a. um stelpuna sem sást reika um Eyrarbakka eldsnemma á mánudagsmorgninum. Konan sem var fyrst á fætur á Eyrarbakka mætti henni og stúlkan spurði hana hræðslulega: „Hvar er ég?“
Konan: „Þú ert á Eyrarbakka!“
Stúlkan: „Á Eyrarbakka? En ég bað strákana að skutla mér í Eyjabakkann í Breiðholtinu.“

Eða blindfullu stelpurnar sem seinnipart föstudags stigu út úr rútunni á Siglufirði, litu í kringum sig á allt síldarævintýrið og spurðu: „Hvar er Herjólfur?“

Besta verslunarmannahelgarsaga sem ég hef heyrt er reyndar í nýjustu Vikunni sem lífsreynslusaga. Hún er bráðfyndin og auðvitað dagsönn. Blaðið kemur út á morgun. :) 

Sit heima og vinn í dag, engin strætóævintýri fyrr en í fyrramálið. Ásta ætlaði að kíkja á mig í gær og ég ákvað að leggja mig, var eitthvað svo kalt og sá rúmið mitt í hillingum, mjög, mjög sjaldgæft að degi til. Það slökknaði á mér í nokkra klukkutíma. Svo hringdi klukkan í morgun kl. rúmlega sex en það var ekki séns að hreyfa sig. Skrýtið að grípa allar pestir þessa dagana, er ekki sátt við það. Samkvæmt bíórythmanum mínum getur þetta passað ... líkamlega heilsufarslínan er næstum í botni, fékk nefnilega ímeil frá uppáhalds-netstalkernum mínum, spákonunni henni Rochelle, sem lofar mér stöðugt gulli og grænum skógum, eða bjartri framtíð ef ég bara kaupi einn töfrastein af henni eða eitthvað slíkt. Prófaði að setja afmælisdaginn minn inn og þá verð ég víst í fullu fjöri. Þegar kemur fyrir að allar línurnar eru í botni þykir það slæmt og ég sá einu sinni í Mogganum að leigubílastöð í Japan gefur bílstjórunum sínum frí þessa botndaga þeirra. Margt skrýtið í kýrhausnum.

Hér er hlekkur á bíórythmasíðu: http://www.bio-chart.com/ Skellið bara inn fæðingardegi og ári til að sjá hvort dagurinn ykkar er góður eða slæmur ... eða þannig.

Doktor Hás, ég meina Hanson, og sífiliseraðar sögur ritstjórans

Er þessi nýi læknadramaþáttur eitthvað sem House-aðdáendur geta sætt sig við, þessi þarna 3 lbs á SkjáEinum? Hélt fyrst að þetta væri áhugaverður megrunarþáttur (hahaha) en svo er ekki, heldur fjallar hann um bráðsnjallan, hrokafullan heilaskurðlækni, Doktor Hanson, sem lætur sig sjúklingana sjálfa engu skipta, heilinn er það sem mikilvægasta. Sá hluta af fyrsta þættinum ... og umfjöllun um þessa þætti í einhverju blaði þar sem kom fram að þeir hefðu verið slegnir af, ekki nægar milljónir sem horfðu. Við fáum þó átta þætti. Er þetta kannski of mikið House-vonnabí? Hvað segja Hásarar sem hafa séð nýja þáttinn?

Ritstjórinn minn fer á kostum hér á Moggablogginu og skrifar fremur dannaðar sögur af sjálfri sér sem tengjast skrautlegum viðskiptum hennar við hitt kynið. www.elinarnar.blog.is

P.s. Ég átti vissulega erindi á skattstofuna í morgun en það var ekki til að njósna um samborgara mína hér í Akranesborg eða finna mér ríkan karl, alls ekki. Berklaveik ljóðskáld eru alltaf síkúl!

Ekki prest, heldur lækni eða skipstjóra ...

Morgunninn var afar annasamur. Mæting á skattstofu klukkan níu en þar er ekki opnað fyrr en hálftíma síðar. Ákvað að taka rúnt með innanbæjarstrætó, hoppa út hjá Skrúðgarðinum og kaupa latte. Mætt 9.31. Eftir þessa skattstofuheimsókn veit ég að ekki er mjög gáfulegt að ná sér í prest miðað við t.d. skipstjóra og lækna. Ansi margir forríkir eru fæddir snemma í júní, vona að Tvíburar séu æðislegir eiginmenn. Er hundleið á berklaveikum ljóðskáldum.

Fjölskyldufundur hjá Forresterunum í gær. Þar upplýsir Stefanía um fyrirhugaðan flutning sinn til Flórída þrátt fyrir mótmæli fjölskyldunnar. Bridget er byrjuð í læknisfræði ... og Thorne og Darla eiga barn sem ég vissi ekki. Stefanía sagði Eric að hún elskaði hann og kyssti hann bless. Fjölskyldan hefur miklar áhyggjur af giftingu Erics og Brooke.

Óætur húsfélagsfundur og þrælfyndinn Monk

Hússtjórnarfundur var haldinn í kvöld og ómissandi ritarinn úr himnaríki var boðaður með hálftíma fyrirvara. Þar sem húsfélagsformaðurinn er kokkur hugsaði ég mér gott til glóðarinnar að fá eitthvað gott að borða, hafði ekki enn snætt kvöldverð. Hann Níels eiturbrasari (í kvöld) bauð BARA upp á Prins Póló með kaffinu og það var ekki hægt að drekka kaffið hans af því að hann átti bara FJÖRMJÓLK út í það. Ég reyndi að segja honum á síðasta fundi að það væri plebbalegt að nota annað en nýmjólk, G-mjólk eða kaffirjóma út í kaffi en húsfélagsformaðurinn er í heilsuátaki og því voru móttökurnar svona meinlætalegar. Mig grunar líka að þetta hafi verið gulur Bragi ... Ég man nú eftir þeim húsfundum þegar kokkurinn hrærði í rækjusalat og skellti í bakarístertu. Kannski hefur Lýðheilsustöð þessi áhrif ... alla vega hefur karlinn ekkert minnkað reykingarnar síðan 1. júní, frekar en aðrir landsmenn sem reykja ... sem mér finnst stórundarlegt. Ætlunin var víst með reykingabanninu á veitingastöðum að gera reykingamönnum svo erfitt fyrir að þeir hættu. (Fliss)

Mjög fyndið atriði var í Monk-þætti í kvöld á Sirkus plús. Verkfall sorphreinsunarmanna stendur yfir og Monk er hjá sálfræðingnum sínum, alveg að fríka út yfir lyktinni í borginni og öllu sorpinu sem hefur safnast upp. Sálfræðingurinn spyr pirraður: „Adrian, have you been sending me your trash?“

Risíbúðin í hinum stigaganginum hefur verið seld og ég fæ pólsk hjón sem nágranna. Þarna fékk ég loksins útskýringuna á örvæntingafulla útlendingnum sem hringdi bjöllunni hjá mér fyrir nokkrum vikum og fór næstum að skæla þegar ég sagði honum að himnaríki væri ekki til sölu. Hann fór bara stigagangavillt, þessi elska. Ég hélt að hann hefði farið húsavillt því að seljandinn hafði, eins og bloggvinir mínir muna, heimsótt mig ÓVÆNT korter í Evróvisjón (í alvöru) og fengið að skoða sig um vegna fyrirhugaðra breytinga á sinni íbúð. Svona breytast nú hlutirnir hratt.

Alvörusumar og styggur RL-maður

„Loksins komið sumar,“ malaði bílstjórinn á heimleiðinni, en honum þykir þessi rigningarsuddi mun heimilislegri en sólin og blíðan sem ríkt hefur mestan part sumars. Ég gat ekki annað en tekið undir hluta af gleði hans þar sem vestanáttinni hefur fylgt öldugangur og einstaklega gaman er að horfa og hlusta á sjóinn núna. Kannski er ég klikkuð en ég hlakka mikið til vetrarlægðanna þótt ég njóti sumarsins vissulega ... upp að vissu marki.

Myndarlegi maðurinn úr Rúmfatalagernum mætti á svæðið um tvöleytið, rataði alveg sjálfur í himnaríki og kíkti á leisígörl. Hann fussaði og sveiaði og sagði að R-lagerinn gæti ekki verið þekktur fyrir að selja svona skakka og skælda stóla, hann væri greinilega gallaður og ég fengi sko nýjan, helst á morgun. Hann tók stólinn undir arminn og ... forðaði sér. Þetta var svona hviss, bang, búið heimsókn og ég steingleymdi að bjóða honum kaffi, hvað þá kyrrsetja hann. Held að Flytjanda-menn séu því miður alltaf tveir saman.

Loksins, loksins ...

Kurteis og bráðmyndarlegur maður hringdi í mig áðan frá Rúmfatalagernum. Hann ætlar að heiðra himnaríki með nærveru sinni núna eftir hádegi og kíkja á skakka leisígörl-stólinn. Þess vegna er ég komin heim og ætla að vinna þar í dag. Miðað við fljótheitin á sumum snemma á morgnana, eins og sjá má í síðustu montfærslu, mun mér takast að ná að setja mósaíkflísar á baðið, hrauna loftin, veggfóðra eldhúsið, pússa hlekkina og ryksuga áður en hann mætir á svæðið.

Nú, ef ég er heppin þá veit RL ekki nákvæmlega hvert þessi maður á að fara innan 300 Akranes og hæg heimatökin að kyrrsetja hann um tíma, eins og ég gerði við Pólverjana sem fluttu Birtíng á milli húsa á síðasta ári. Þá fallegu menn tók ég eignarnámi, eins og lesendur gömlu blog.central-síðunnar minnar muna kannski eftir. Þetta var skömmu eftir að ég slasaði á mér hnén á ógæfumölinni og ég man einmitt hvað þeir voru miklar dúllur þegar þeir æptu allir sem einn, „Nje, nje,“ þegar ég dansaði fyrir þá og lyfti upp pilsinu þannig að það sást í svolítið krambúleruð hnén á mér. Þeir höfðu greinilega verið að læra íslensku án þess að ég vissi .... þessi krútt. Það varð smám saman erfitt að halda uppi 15 manns þótt þetta væri óhemjuskemmtilegur tími þannig að ég skildi viljandi eftir ólæst einn morguninn ... og það hefur verið sorglega mann-laust í himnaríki síðan.

Annars er ég víst orðin þekkt fyrir þetta. Sendlarnir í Einarsbúð koma t.d. alltaf tveir saman, eins og löggan reyndar gerir líka og vottar Jehóva taka á sig krók fram hjá himnaríki. Orðsporið hefur ekki borist til Reykjavíkur þannig að nú er von.

Gone in 15 seconds ...

Setti Íslandsmet í morgun í snyrtingu og hlaupum út á stoppistöð. Held að ég hafi haft 5-7 mínútur frá því ég komst almennilega til meðvitundar og steig fram úr ... og fötin mín voru þar að auki inni í þurrkaranum (þurr). Hvernig finnur maður sokka og fleiri föt í dimmu, þröngu þvottaherbergi á aðeins 15 sekúndum? Hehehe, ég fór létt með það. Fumleysi og öryggi einkenndi hreyfingar mínar allt frá vöknun. Á meðan heilinn reyndi að letja með því að minna á næsta strætó eftir klukkutíma mundi líkaminn eftir góða kaffinu í vinnunni sem vekur, hressir og kætir.  

Vegna þessa alls er ég eiginlega hætt við að verða hlaðfreyja þótt ég viti að ég gæti auðveldlega víkkað starfið út og haft mikil áhrif, m.a. í sambandi við tollfrjáls Hvalfjarðargöng. Miðað við morgunflýtinn í himnaríki gæti ég náð að selja þessum 70 morgunfarþegum ilmvötn og sígarettur á þeim stutta tíma sem ekið er í gegn. Freistandi starf en ...  mig langar meira að verða NJÓSNARI. Það sló mig svo sterkt í morgun ... líkaminn vann hratt og örugglega að því að ná strætó á meðan heilinn var enn í lamasessi eftir enn eitt "farið of seint að sofa"-kvöldið. Svo þoli ég ekki einu sinni Law and Order ... sem ég hékk þó yfir í gærkvöldi á SkjáEinum ... plús. Hamagangurinn þar við að loka fólk inni og helst taka það af lífi í rafmagnsstólnum misbýður mér algjörlega.

Nei, ég sá sjálfa mig fyrir mér í sífelldri lífshættu og þyrfti t.d. oft að skipta um hótelherbergi. Hraðinn og fumleysið sem ég hef náð upp gerir mig án efa afar hæfa í slíkt starf. Flest njósnakvendi leggja mikið upp úr varalit ... en ekki ég, ég kann alla vega að forgangsraða, fyrst út úr hótelherberginu, síðan varalita mig með eggjandi, rauðum lit. Mér tækist að vera horfin þaðan á innan við þremur mínútum  (enginn þurrkari  til að tefja) og svo myndi ég ekki flýja niður, heldur upp ... til að rugla andstæðinginn í ríminu. Nú er bara að vona að Björn Bjarnason lesi þessa bloggsíðu og hafi samband ... eða Guðni frændi í utanríkisráðuneytinu.

Að öðru leyti var bara notalegt í strætó í morgun ... gott að lúra hjá Sigþóru.

 

Hefnd álfanna

Í fyrri færslu minni var ég vitanlega að gantast þegar ég sagðist ekki trúa á álfa, huldufólk og tröll. Mér hefndist fyrir þetta hallærislega grín ... allt fór nefnilega úrskeiðis í himnaríki skömmu eftir að ég ýtti á Vista færslu. Diskur brotnaði, ég missteig mig og Tommi gubbaði á baðgólfið, að auki hófst þáttur með Oprah Winfrey í sjónvarpinu. Eins gott að passa það sem maður segir.

„Afsakaðu að ég bý á efstu hæð,“ sagði ég við móðan sendil sem kom með Tandoori-kjúklinginn til mín áðan. „Ekkert að afsaka,“ muldraði sendillinn hræðslulega og rétt þorði að fá borgað. Sumir hafa ánægju af þessu smáa í lífinu ... en ætlunin var nú ekki að hræða drenginn. Jú, letin hafði yfirhöndina og hringt var eftir góðum mat í stað þess að elda sjálf. Einu sérþarfirnar sem ég hef í sambandi við þennan tiltekna mat er að það þarf að krydda kjúklinginn meira en venjulega og sleppa furuhnetunum í salatið, þá er þetta líka algjörlega fullkominn kvöldmatur á sunnudegi og þannig var hann líka.